Μανταρινόδεντρα και Μαρμελαδένιοι Ουρανοί

Tην ιστορία την είχα πρωτακούσει πριν καμιά εικοσαριά χρόνια στο ραδιόφωνο από (ποιόν άλλον;) τον Γιάννη Πετρίδη. Αυτές τις μέρες την διαβάζω και στις εφημερίδες, εξ αφορμής της έκδοσης ενός ακόμη βιβλίου για τους Βeatles. Υποτίθεται λοιπόν, ότι το «Lucy in the Sky with Diamonds» δεν ήθελε να σημάνει τα αρχικά LSD, αλλά ήταν ο τίτλος που είχε δώσει σε μια ζωγραφιά του ο τετράχρονος το 1967 γιος του Λένον, Τζούλιαν. Ο Τζούλιαν είχε ζωγραφίσει, με τον τρόπο που φαίνεται παραπάνω, μια συμμαθήτρια του στο νηπιαγωγείο που την έλεγαν Λούσι.

Ισχυρότερο παραισθησιογόνο από το παιδικό μυαλό δεν υπάρχει.

Δεν βούτηξε μόνο ο Οβελίξ μικρός στο καζάνι με το μαγικό φίλτρο. Κάθε παιδί με το που γεννιέται (ή πιθανότατα ακόμα πιο πριν) βουτά την φαντασία του εκεί, ερμηνεύοντας, χωνεύοντας και ανασυνθέτοντας το θαύμα του κόσμου μέσα από αισθήσεις και παραισθήσεις αξεχώριστα, μέχρι να μεγαλώσει, να χαθεί σταδιακά κάθε επίδραση του φίλτρου, να βλέπει πια τον κόσμο απομαγευμένο και να του γεννηθεί η ανάγκη να τρέξει στον δρυίδη της γειτονιάς του για παρηγοριά και φυγή.