Τι θέλει να πει ο ποιητής;
.0.jpg)
Kι όμως, δεν μπορεί, ο άνθρωπος που έγραψε αυτήν την πρόταση στον τοίχο, κάτι θα εννοούσε, κάτι θα ήθελε να πει, κάτι θα σήμαιναν αυτές οι λέξεις για τον ίδιο. Το θέμα όμως όταν γράφουμε -το θέμα όχι ως «πρέπει», αλλά ως «μακάρι»- είναι οι λέξεις να σημαίνουν κάτι και για τους υπόλοιπους.
Ίσως γι΄αυτό και κάτω από το κείμενό του δεν υπάρχει κανένα σχόλιο.
posted by Old Boy @ 5:20 μ.μ.
37 comments
37 Comments:
κάπου είδα στο μόνιτορ σήμερα μια επιστολή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές. Είχε πει λοιπόν ο Μαρκές κάποτε πως αν ξεκινήσεις να γράφεις σκεπτόμενος το τι θα πει (ή όχι) το κοινό σου τότε έχεις χάσει τοπαιχνίδι. Γράφεις για τον εαυτό σου για να εκφράσεις όλα όσα χρειάζεται να περάσεις στο χαρτί. Αν αυτό αρέσει και σε άλλους τότε είναι added bonus. To κείμενο έχει περάσει τον σκοπό του την στιγμή της συγγραφής.
Κι όμως, σημαίνουν κάτι και μάλιστα είναι προφανές. Μπορεί στη φωτογραφία να μην διαβάζονται πολύ καθαρά τα γράμματα. Πέρα από το νόημα όμως, είναι ωραία ελληνικά. Ωραιότερα τουλάχιστον από άλλα, που λερώνουν τους τοίχους.
..Blog του τοίχου...
να βρίσκαμε και τον συγγραφέα...
Με ζήτησες εργοτελινα?
να σου πω το τελευταίο μου... ποστ σε τοίχο των εξαρχείων?
"Ενάντια στα σκοτάδια ενός ύπνου δίχως όνειρα"
Θα διαφωνήσω εν μέρει με τον τζιτζίκο, γιατί όσο και να το πιστεύει αυτό ένας συγγραφέας σαν τον Μαρκές αναφορικά με το κοινό του, σίγουρα δεν μπορεί να το υποστηρίξει απέναντι στον εκδότη του και στους promoters.
Αν μελετούσαμε λίγο πιο προσεκτικά τις διδαχές του Wittgenstein, δεν θα καταλήγαμε σε υπεραπλουστευτικές γενικεύσεις του στυλ "τo κείμενο έχει περάσει τον σκοπό του την στιγμή της συγγραφής". Η συγγραφή και οι κώδικές της, τα σύμβολα και η σημασία τους, δεν λειτουργούν ερήμην των δεκτών. Για την ακρίβεια: δεν υφίστανται. Ο λόγος κωδικοποιείται και καταλήγει σε σύμβολα για να καλύψει τις ανάγκες της συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων μέσα από ένα σύστημα κωδικοποίησης που λίγο-πολύ το δεχόμαστε όλοι και (υποτίθεται) πως το μαθαίνουμε όλοι. Στη συνέχεια, ο κώδικας αυτός πρέπει ξανά να αποκωδικοποιηθεί από τον καθένα και να αποκαλυφθεί το νόημα και η βαρύτητα του μυνήματος που μεταφέρει. Αν κάποιος δεν έχει κατά νου να μεταφέρει κάτι χρησιμοποιώντας ένα κώδικα (στην περίπτωση μας αναφερόμαστε σε έναν ιδιαίτερο εκλεπτυσμένο κώδικα, καθώς φαίνεται...), τότε δεν έχει κανένα λόγο να τον χρησιμοποιήσει. Μπορεί να φωνάξει το μήνυμά του στους δρόμους ή να το εκμυστηρευτεί σε ένα δέντρο (όπως στις υπέροχες ταινίες του Wong Kar-Wai). Δεν θα ήθελα να πάρω περαιτέρω θέση στο ζήτημα, γιατί δηλώνω πως ανήκω στην κατηγορία εκείνων που ακόμα προσπαθούν να βγάλουν μια άκρη διαβάζοντας το συγκεκριμένο μήνυμα. Όταν βγάλω άκρη, ίσως βγάλω και συμπέρασμα...
Ζητώ συγγνώμη αν νομίσατε πως είμαι ο Βέλτσος. Με την ευκαιρία μεταφέρω έναν πιο όμορφο, ευγενικό και εύελικτο ορισμό της γραφής που έχει δώσει ο Μπόρχες: "γράφω για μένα, για τους φίλους μου και για να απαλύνω το χρόνο που περνάει". Και, by the way, μήπως μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει την εξίσωση που είδα διατυπωμένη στα εκσάρχυα:
PANTERA = EXODUS = ANTHRAX = THRASH = ΑΕΛ = ΠΡΕΖΑ
(Αν πράγματι ισχύει, δηλάδη πρόκειται για ισοδυναμίες, προσωπικά προτιμώ στη θέση της ΑΕΛ στο πρωτάθλημα να βλέπω κάθε Κυριακή live των Anthrax...)
Old Boy asked...
"Τι θέλει να πει ο ποιητής;"
Apopse Autosxediazoume:
- H epitaxunsi tis kratogonikis [kratos-gonios] pseudaisthisis (tha itan) mia glukia anakatanomh, (alla h) anamonh ths einai ekprothesmi kai tufli.
[diavazw apo telos pros arxh]
- H epitaxunsi tis anamonis einai mia tufli pseudaisthisi, glukeia (opws) h ekprothesmh kratogoniki anakatanomh.
[diavazw xiasti kai meta se kuklo opws to sima stin epikefalida]
Plaka exei...
@ kamenidis said...
Ο λόγος κωδικοποιείται και καταλήγει σε σύμβολα για να καλύψει τις ανάγκες της συνεννόησης μεταξύ των ανθρώπων μέσα από ένα σύστημα κωδικοποίησης που λίγο-πολύ το δεχόμαστε όλοι και (υποτίθεται) πως το μαθαίνουμε όλοι.
Diafwnw...H epikoinwnia einai deutereuousa leitourgia ths glwssas (tou logou, sti diki sou orologia), me ton idio akrivws tropo pou deuterousis (gia na mi pw tpt allo) simasias einai h leitourgia tou matiou ws organou parakolouthisis tileorasis. H glwwsa einai kata vasin viologiko leitourgia tou anthrwpou. Den tha epekathw edw alla afou diavazeis Wittgenstein den tha sou einai agnwstos o Chomsky. Se parapebw...
Ρε συ old-boy, αληθεύει ότι αυτά ακριβώς είπε ο Ματεράτσι στο Ζιντάν;
;^p
ΥΓ: εγώ δεν το πιάνω πάντως...
Πιθανώς φορτίζεις και χρωματίζεις την κουβέντα έχοντας κατά νου συγκεκριμένες (άρα επιμεριστικές) χρήσεις και εκφάνσεις της γλώσσας, ενώ εγώ μιλώ (ή προσπαθώ τελοσπάντων) να εκφραστώ σε θεωρητικό (και ιδεαλιστικό αν θες) επίπεδο. Σύμφωνα με τη φιλολογία που προκύπτει από την συνεισφορά του Wittgenstein και των μελετητών του (π.χ. Chomsky), η επικοινωνία δεν είναι λειτουργία της γλώσσας, αλλά το αντίθετο ακριβώς. Η γλώσσα είναι λειτουργία του ανθρώπου ο οποίος αντιλαμβάνεται την ύπαρξή του μέσα σε μια κοινωνία με άλλους όμοιούς του (όπως και ένα οποιοδήποτε ζώο αντιλαμβάνεται την ύπαρξη και άλλων ομοίων του στη φύση). Η συγκεκριμένη λειτουργία (η "γλώσσα", που σωστά εννοείς πως ΥΣΤΕΡΑ γίνεται "λόγος") ενεργοποιείται και καλλιεργείται προκειμένου να καλύψει την ανάγκη για επικοινωνία, για να μεταδώσει δηλαδή σήματα σε άλλους όμοιους (που φύσει και θέσει) δύναται να αντιληφθούν.
Ως προς το βιολογικό σκέλος της επιχειρηματολογίας σου, έχει μια βάση αυτό που λες, καθώς η γλώσσα πέρα από λειτουργία είναι και ένστικτο (θέση που έχει σοβαρά διατυπωθεί και αναπτυχθεί τα τελευταία 20 χρόνια από κάποιους κύκλους της γλωσσολογίας). Η ανάγκη, όμως, για επικοινωνία (άσχετα από το αν αυτή γίνεται αντιληπτή στα μέτρα και τα όρια μιας κοινωνίας που γνωρίζουμε ή μιας ιστορικής κοινωνίας που φανταζόμαστε) είναι και αυτή ένστικτο. Τουλάχιστον, αυτό έχει υποστηριχθεί μέχρι τώρα. Και πρόκειται για πρωτογενή ανάγκη, άρα και πρωτογενές ένστικτο -όσο και αν αυτό φαίνεται περίεργο. Απλό παράδειγμα μπορεί να μας δώσει το αγαπημένο μας κατοικίδιο το οποίο αποφασίζει να μας εκφράσει την όποια εμπειρία βιώνει (πείνα, δίψα, κατούρημα, θυμό, αγάπη κλπ.) με φωνήματα που μπορεί να παράγει (και όχι αναγκαστικά να καλλιεργήσει και να τα ανάγει σε κώδικα, δηλαδή γλώσσα) και χωρίς να έχει καθόλου κατά νου (χέστηκε δηλαδή) αν θα τα κατανοήσουμε. Ίσα ίσα, που απαιτεί και να τα κατανοήσουμε. Εύχομαι (για καλό δικό του κυρίως) ο συντάκτης του κειμένου στον τοίχο να μην έχει την ίδια απαίτηση. Ή, τέλοσπάντων, η απαίτησή του να μην έχει επιτακτικό χαρακτήρα πάνω σε ζήτημα ζωής-θανάτου...
kamenidis μου άρεσε η ανάλυση σου αν και διαφωνείς. Νομίζω πως είναι λίγο σαν να βλέπουμε το ίδιο πράγμα από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες και μου θυμίζει λίγο την γάτα του Schroedinger και το ότι για άλλους η κυματοσυνάρτηση σπάει στο νου του παρατηρητή και για άλλους (μεταξύ άλλων) στον νου της ίδιας της γάτας.
Αλήθεια τι νομίζεις, τα κείμενα που γράφει ο Salinger και που δεν δημοσιεύονται έχουν πραγματοποιήσει τον σκοπό τους ή όχι;
Κάτι που μπορεί να σε ενδιαφέρει: Το βιβλίο του Paul Auster The Book of Illusions (είχα γράψει παλιώτερα γι αυτο: http://www.sporadikos-logos.org/ficiones/archives/2006/02/the_book_of_ill.html) που σχετίζεται λίγο πολύ με αυτό το θέμα.
Θα σας πω εγώ ποια ήταν η βαθύτερη σκέψη του ποιητή:
"Κάτσε να γράψω μια μαλακία και μετά θα χτυπιούνται όλοι να καταλάβουν τι ήθελα να πω. Χα, χα..."
Μέχρι στιγμής την έχουν πατήσει 11 σ' αυτό μόνο το blog κι εγώ δωδέκατος.
Μα είναι προφανές! Ο άνθρωπος βρίζει τον Νταλάρα!
Καλοί είναι οι καινούριοι Muse.
θέλω να ρωτήσω κάτι χαζό (πιστευοντας οτι δέν πισωγυρίζω τις προσεγγίσεις των πιο πανω σχολιαστών) :
τι σημαίνει "νά σημαίνει" ;
νά δίνει κάποιο τόνο; (όπως οι νότες π.χ.) νά περιέχει ανταποκρίνεται σε κάποια γενική νοηματική καταγραφή; (κοινώς νοούμενο), να κινητοποιεί πρός ; να δονείται;
και μάλιστα νά σημαίνει γιά τους άλλους;
τέτοια χαζά ήθελα να ρωτήσω βραδιάτικα
Διορθ.
όπου "και μάλιστα νά σημαίνει γιά τους άλλους;"
δες επι το ορθό *τι σημαίνει να σημαίνει για τους άλλους;*
Το απόσταγμα είναι ότι ο συγγραφέας τοίχου ούτε στα πιο τρελλά όνειρά του (και τους εφιάλτες του!) δεν θα τολμούσε να περιλάβει όλα όσα γράφτηκαν για την επιγραφή του, πως θα γινόταν αυτή αφορμή δλδ για ένα τόσο δυναμικό και ασυγκράτητο καταιγισμό γνώσεων!
Γουστάρω!:-)
Χωρίς να θέλω να κάνω τον έξυπνο, πιστεύω πως ένα κείμενο από μόνο του (δημοσιοποιημένο ή όχι) δεν μπορεί να εξυπηρετήσει κάποιο σκοπό. Το σκοπό αυτό τον θέτει αυτός που το γράφει, κατά περίπτωση. Παράδειγμα: αν νιώσω μια ιδιαίτερη ανάγκη να πιάσω το στυλό και να γράψω κάτι υιοθετώντας την (ντανταϊστικής αισθητικής) τεχνική της αυτόματης γραφής, το πιθανότερο είναι πως αυτό που θα προκύψει δεν έχει καμία περαιτέρω σημασία για κάποιον άλλο, ούτε καν και για μένα. Δεν αποκλείεται και να έχει, αλλά σίγουρα δεν είχα θέσει αυτό το σκοπό.
Δεν είναι απίθανο, βέβαια, η ίδια ανάγκη ή σκέψη να οδήγησε και το σουρρεαλιστή τοιχογράφο και να αναρωτιόμαστε εμείς εδώ πέρα περισσότερο απ'όσο πρέπει και μας παίρνει. Παρ'όλα αυτά, ίσως να ήταν χρήσιμο και σίγουρα πιο διαφωτιστικό να γνωρίζαμε όλο το context που περιβάλλει αυτή την επιγραφή. Δηλαδή, πάνω σε τι είναι γραμμένο, σε ποιο χώρο, τι ώρα γράφτηκε κλπ. Όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές νοούνται μέσα σε ένα πλαίσιο. Αν τις αποκόψουμε από αυτό, δύσκολα μπορούμε να τις εξηγήσουμε και να τις κατανοήσουμε. Και εδώ (αν και είναι άσχετο, αλλά εντάσσεται ως σχόλιο σε προηγούμενο post) ήθελα να αναφέρω το σχόλιο του Τζούμα στην εκπομπή του στον Εν Λευκώ σχετικά με το επεισόδιο Ζιντάν. Είπε κοντολογίς πως προφανώς αυτή η πράξη ενυπάρχει μαζί με μια αλυσίδα πράξεων και καταστάσεων και η συνολική εκτίμηση και αποτίμηση αυτών μπορεί να μας δώσει μια εικόνα και εξήγηση για το συμβάν. Αλλιώς, όταν κάποιος δίνει μια κουτουλιά σε κάποιον άλλο, εμείς θα βλέπουμε πως κάποιος δίνει μια κουτουλιά σε κάποιον άλλο.
Συνοψίζω λοιπόν με μια ατακερί του Μαρτίνου Λούθηρου: "όποιος δεν κατανοεί τα πράγματα, δεν μπορεί να βγάλει νόημα από τα λόγια".
Και πιστεύω πως η πιο σοβαρή και έγκυρη (επιστημονικά) ερμηνεία της επιγραφής έχει γίνει μέχρι τώρα από τον/την deepest blue. Αν δεν κατορθώσει κάποιος άλλος, με τέτοια συνέπεια επιχειρημάτων, να διατυπώσει μια διαφορετική ερμηνεία, φοβάμαι πως θα πρέπει να τη δεχτούμε όλοι μας και να μην το πολυκουράζουμε άλλο.
Aναμονη εκπρόθεσμης τυφλης ανακατανομης
μια γλυκια ψευδαισθηση κρατο-γονοκης
επιταχυνσης
Για τις εκλογες λέει...το 42%...
ο ποιητης αν και ειχε μεγαλο ζηλο μαλλον δεν καταφερε να μας πει ακομα τιποτα.βεβαια αυτος ο μικρος εκολαπτομενος βελτσος μπορει μια μερα να εχει και δικια του εκπομπη στη τηλεοραση.
θα το προσπερνουσα.προτιμω τον κυριο Γιανναρα.
ε
o lao ti exei na pei gia ola ayta?
Προσωπικά μου εύχομαι (μάρτυς μου ο Ύψιστος, δηλαδή ο Diego) να μην γίνω ποτέ Βέλτσος. Και να μην αποκτήσω εκπομπή στην τηλεόραση. Στον Ανώνυμο εύχομαι να μην επιτρέψει στον εαυτό του να καλύπτεται από την παρωχημένη λαϊκότητα του κύριου Γιανναρά.
Νομίζω πως έβγαλα μια άκρη σχετικά με το κρύφιο μήνυμα του ποιητή, αλλά (καθ'ότι τα πρωτογενή μου ένστικτα είναι εξόχως ταξικού χαρακτήρα) η ερμηνεία μου είναι καθαρά ταξική/ιδεολογική και συνεπώς παρωχημένη/κλισέ/μπανάλ (you name it...):
Ο ποιητής δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας ακόμα κρατιστής (πολύ κοντά δηλαδή στο ΚΚΕ, στο ΠΑΣΟΚ, στο ΣΥΝ, στο ΔΗΚΚΙ, στη ΝΔ και στο ΕΚΚΕ -με αυτή τη σειρά). Παρ'ότι η προθεσμία για την ανακατανομή του πλούτου έχει παρέλθει (σύμφωνα με τις προφητείες) εκείνος ελπίζει ακόμα. Και μάλιστα ελπίζει σε ακραίο (μέχρι ιδεαλιστικό θα έλεγα) βαθμό, καθώς δεν θεωρεί την κοινωνική του θέση ικανή για να του αποδοθεί μεγάλο μερίδιο κατά την ανακατανομή, άρα στο μόνο που μπορεί να ελπίζει για μια καλύτερη τύχη, είναι μια τυφλή ανακατανομή. Θα μπορούσε να είναι και θαμώνας της πλατείας των εκσαρχύων, αλλά προδίδεται από την ίδια του τη γραφή, καθώς φαίνεται πως έχει διαβάσει πολύ Ελύτη. Ταυτόχρονα, όμως, έχει συνείδηση της ματαιότητας αυτής της προσμονής και παραδέχεται πως η ζωή που θα προλάβει να ζήσει (που ταυτίζεται χρονικά με την προσμονή του) δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Και όταν κάνει λόγο για μια ψευδαίσθηση κρατογονικής επιτάχυνσης, είναι πολύ πιθανό η επιφανειακή και περιστασιακή του ευφορία να εξασφαλίζεται από κάποια κρατογονική επιτάχυνση, δηλαδή τα Κοινοτικά Πακέτα Στήριξης.
Αν η ερμηνεία μου έχει βάση, τότε μιλάμε για καθαρά συμβολικό/πολιτικό ποίημα που όμοιό του δεν΄μας έχει ακόμα χαρίσει ούτε ο Ρίτσος. Πάντως, απ'ό,τι φαίνεται, πολιτική πρέπει να είναι η εξήγηση. Προτείνω στον OldBoy να τυπώσει όλα τα comments και να τα τοιχοκολλήσει κάτω από την επιγραφή (αν γνωρίζει που βρίσκεται). Ίσως ο συγγραφέας ευαισθητοποιηθεί και δώσει κι άλλα στοιχεία...
Tζιτζίκο, η επιστολή του Μάρκες είχε κυκλοφορήσει και πριν λίγα χρόνια και είναι πλαστή.Ενδιαφέρουσα, αλλά πλαστή. Από κει και πέρα λες: « Είχε πει λοιπόν ο Μαρκές κάποτε πως αν ξεκινήσεις να γράφεις σκεπτόμενος το τι θα πει (ή όχι) το κοινό σου τότε έχεις χάσει το παιχνίδι. Γράφεις για τον εαυτό σου για να εκφράσεις όλα όσα χρειάζεται να περάσεις στο χαρτί. Αν αυτό αρέσει και σε άλλους τότε είναι added bonus».
Εννοείται ότι συμφωνώ (γι΄αυτό άλλωστε και στο ποστ αντιδιαστέλλω μεταξύ «πρέπει» και «μακάρι»).
Άλλο όμως είναι αυτό που γράφω να μην αρέσει σε όσους το διαβάζουν και άλλο όσοι το διαβάζουν να μη βγάζουν νόημα.
"Τίποτα, πια, μα τίποτα δεν μας σταματά, αυτό που θέλουμε θα πάρουμε με τσαμπουκά".
Never Said Never Again
Oι εκδοχές περί ύβρεων στον Νταλάρα, υποψηφίου δημάρχου του ΠΑΣΟΚ κλπ, δεν κρίνονται ιδιαιτέρως πειστικές.
Η εκδοχή όμως Ματεράτσι - Ζιντάν, δεν λύνει ένα αλλά δύο μυστήρια μαζί.
Ας προσπαθήσω να επεκτείνω την σκέψη του Μπαμπάκη:
Aναμονη εκπρόθεσμης τυφλης ανακατανομης = η αναμονή των πέναλτι. Η προθεσμία των 90 λεπτών του κανονικού αγώνα και των 30 λεπτών της παράταξης οσονούπω λήγει. Οι δυο ομάδες φαίνεται ότι αποτυγχάνουν να κατανείμουν μόνες τους την πρώτη και την δεύτερη θέση, αποτυγχάνουν μόνες τους να δείξουν ποιά από τις δύο είναι η καλύτερη. Αφού βαδίζει προς την αποτυχία η κατανομή των θέσεων, δεν μένει παρά η εκπρόθεσμη ανακατανομή της. Μια ανακατανομή βασισμένη λίγο πολύ στην θεά τύχη, η οποία ως γνωστόν είναι τυφλή. Ο μακιαβελικός Ιταλιάνος λοιπόν παίζει με τα νεύρα του Ζιντάν: του υπενθυμίζει ότι σε λίγο αναμένονται τα πέναλτι, του υπενθυμίζει την αναμονή της εκπρόθεσμης τυφλής ανακατανομής.
Ο Ζιντάν, τσιτωμένος και αγχωμένος, λυγίζει από το βάρος του άγχους της αναμονής αυτής. Και τι κάνει; Κλείνει τα μάτια, και τον κουτουλά με ταχύτητα αστραπής, αφημένος θαρρείς σε μια γλυκιά ψευδαίσθηση κρατογονικής επιτάχυνσης.
Το ζήτημα δεν είναι τι θέλει να πει αυτός, αλλά τι θες να πεις εσύ ολντμπόυ.
Kamenidis, αν εννόησα σωστά αυτό που λες για τον Wong Kar-Wai, πρόκειται κατά τη γνώμη μου για τον πιο ακριβή ορισμό του έργου του. Κι επειδή έχω εμμονή με το ζήτημα αυτό, εντελώς εκτός θέματος (αλλά ίσως όχι και εντελώς) μεταφέρω εδώ ένα σχόλιο που είχα κάνει παλιότερα για το 2046:
Πανέμορφες εικόνες και ανυπέρβλητο στυλ που δεν στηρίζουν όμως καμία ιστορία. Γιατί όταν στο σινεμά δεν υπάρχει ιστορία, το σινεμά μπορεί να σταθεί μόνο σαν ποίηση και αυτό είναι η εξαίρεση των εξαιρέσεων, ω εξαίρεση, λέγε με και Φελλίνι. Ειδάλλως, αν μείνουμε στην ομορφιά των πλάνων, στην ομορφιά των εικόνων χωρίς νόημα, χωρίς μύθο, τότε γιατί να μην αγαπήσουμε τις διαφημιστικές εικόνες ή τις εικόνες των βίντεο κλιπ; Η συγκίνηση στο σινεμά προκύπτει από το συνδυασμό της δυνατής εικόνας με την δυνατή ιστορία. Ειδάλλως είναι εικόνα α-νόητη, εικόνα αυτοικανοποιούμενη. Oι μεγάλες κινηματογραφικές εικόνες πέραν της εικαστικής ομορφιάς τους κουβαλούν πάνω τους ένα νόημα, μια ιστορία, σημαίνουν κάτι. Ο ήρωας από κάπου έχει ξεκινήσει και κάπου βρίσκεται. Στο “2046” το συναίσθημα υπονομεύεται από μια θολή εγκεφαλική σεναριακή κατασκευή. Θέλει ο σκηνοθέτης να μιλήσει για τον έρωτα; Προφανώς. Βρισκόμαστε στο 2004 όμως, όλες οι ερωτικές ιστορίες έχουν ειπωθεί και πρέπει να είμαστε άβαντ γκαρντ όχι μόνο στην εικόνα, αλλά και στην ιστορία. Και εκεί ακριβώς την πατάμε. Γιατί όλα αυτά τα υπέροχα βλέμματα, οι υπέροχοι γοφοί, τα σαγηνευτικά σταυρώματα των ποδιών στο γυναικείο περπάτημα, μένουν έωλα και αδικαίωτα, επειδή πρέπει να έχουμε φλας μπακ επί φλας μπακ, επιστημονική φαντασία με ολίγες εξεγέρσεις, μπλέξιμο επί μπλεξίματος, να μπερδευτούμε όλοι, να μην εννοήσουμε αν ο πρωταγωνιστής είναι παθιασμένος με κάποια ή δεν είναι. Ποτέ άλλοτε τόση κινηματογραφική ομορφιά δεν χύθηκε στον κουβά της σύγχυσης.
Olyf, αφού η πρόταση αυτή δεν έμεινε γραμμένη σε ένα ημερολόγιο ή σε έναν υπολογιστή, αλλά βγήκε προς τα έξω από τον συγγραφέα της και μάλιστα γράφτηκε σε έναν τοίχο, δεν μπορεί παρά να είναι απευθυντέα στον περαστικό - αναγνώστη. Αν δεν ήταν απευθυντέα, ας την κρατούσε ο συγγραφέας για την πάρτη του. Όταν λοιπόν μου απευθύνεις αυτήν την πρόταση, θέλεις να μου περάσεις ένα μήνυμα, μια συγκίνηση, να μου πεις εν πάση περιπτώσει κάτι. Όταν όμως νόημα δεν μπορεί να βγει από την πρόταση αυτή, νομίζω ότι ο σκοπός του συγγραφέα είναι ακριβώς αυτό: να γράψει κάτι που εκείνος στο μυαλό του θεωρεί σύνθετο και να μην γίνει αντιληπτό από κανέναν. Θέλει να δηλώσει έτσι μια πνευματική υπεροχή που βασίζεται φαινομενικά στον λόγο, στην πραγματικότητα όμως βασίζεται στην αναίρεσή του, στην χρησιμοποίησή του ούτε ως μέσου επικοινωνίας ούτε ως μέσου μεταφοράς συγκίνησης, αλλά ως μέσου σύγχυσης.
Οπότε I.P.POTI, αυτό θέλω να πω εγώ.
«Προτείνω στον OldBoy να τυπώσει όλα τα comments και να τα τοιχοκολλήσει κάτω από την επιγραφή (αν γνωρίζει που βρίσκεται)».
Ναι, είναι σε έναν δρόμο της Καλλιθέας. Και αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση (για να πάθουν πολλαπλά εγκεφαλικά οι περαστικοί) :)
Τελικά συμφωνούμε ότι η κρατογονική επιτάχυνση είναι η κουτουλιά;
Εγώ ήθελα απλά να "λερώσω" λίγο την συζήτηση, γιατί δεν έχω την υπομονή να καταλάβω τι λέει το σύνθημα, όχι να επεκταθούμε κι όλας! :^)
Having said that που λένε και οι σύμμαχοι Αγγλοσάξωνες, εκτιμώ πολύ την προσπάθεια όσων μπήκαν στη συζήτηση με πρόθεση *και* να καταλάβουν *και* να εξηγήσουν.
kamenidi δεν εννοουσα εσενα.
"αλλο ομως ειναι αυτο που γραφω να μην αρεσει σε οσους το διαβαζουν και αλλο οσοι το διαβαζουν να μην βγαζουν νοημα"οπως εγραψε ο old boy.για τον γιανναρα δεν πιστευω οτι εχεις δικιο, δεν εχει αυτο σημασια ομως, σημασια εχει οτι αυτο που θα πει θα το καταλαβει ολος ο κοσμος.
ε
Άλλο όμως είναι αυτό που γράφω να μην αρέσει σε όσους το διαβάζουν και άλλο όσοι το διαβάζουν να μη βγάζουν νόημα.
ξέρεις oldboy και με αυτό μάλλον θα διαφωνήσω. Το νόημα είναι κάτι που σπάει στον εγκέφαλο του άλλου σαν την κυματοσυνάρτηση της γάτας του schrodeinger όταν ανοίγεις το κουτί. Το νόημα και το decosntruction του κειμένου εξαρτάται μεταξύ άλλων από τον νου του κάθε ανγνώστη. Ο καθένας που διαβάζει ένα κείομενο 'βγάζει' ένα νόημα ή απλώς βαρίεται να κάνει μια ανάλυση και να βγάζει ένα συμπέρασμα. μερικές φορες μπορεί να διαβάσει το κείμενο χωρίς να το καταλάβει μόνο και μόνο για την ομορφιά της γλώσσας: ο Σεφέρης διάβασε τον Δάντη στο πρωτότυπο κάποτε χωρίς να ξέρει Ιταλικα, και οι χιλιάδες που εκθειάζουν τον Finnegans Wake Joyce μπορεί να μην τον καταλαβαίνουν.
OldBoy έγραψες "Ποτέ άλλοτε τόση κινηματογραφική ομορφιά δεν χύθηκε στον κουβά της σύγχυσης".
Ο κουβάς της σύγχυσης γεμίζει και από εμάς, καθώς για να υφίσταται σύγχυση, υφίσταται και παρανόηση, αρά υφίσταται απόπειρα συνεννόησης μεταξύ ενός πομπού (σκηνοθέτη) και ενός δέκτη (θεατή). Στη σύγχυση ποτέ δεν μπορεί να έχει ευθύνη μόνο ο ένας (πομπός ή δέκτης). Ίσως κάτι δεν προσλαμβάνεται σωστά, ίσως κάτι δεν γίνεται αντιληπτό στην ολότητά του, μέσα στο context του (καλή ώρα η επιγραφή του τοίχου). Προσωπικά, πιστεύω πως το 2046 είναι η πιο δυνατή ιστορία του Kar-Wai, ένα σενάριο που γραφόταν με λέξεις και καταστάσεις που αναγνώρισα στις δικές μου ιστορίες της δικής μου ζωής. Είναι (για πρώτη φορά στις ταινίες του) η νίκη του σεναρίου και της αφήγησης πάνω στην εικόνα. Ξέρω ότι ανοίγω μεγάλο θέμα και το έχω χιλιοσυζητήσει από όταν βγήκε αυτή η υπέροχη ταινία και θα μπορούσα ακόμα να στήσω ολόκληρο site υποστηρίζοντας με πάρα πολλά επιχειρήματα και παραδείγματα την ανάγνωσή μου. Κοινώς, διαφωνώ κάθετα με όλη την ανάγνωση που έχεις κάνει στο έργο, με την έννοια πως θεωρώ ότι δεν παιδεύτηκες περαιτέρω για να εννοήσεις το context του. Γούστα βέβαια και it's no big deal...
Στην έννοια του απευθυντέου, περιέχεται πράγματι ως ένα βαθμό η έννοια και η εντολή του (κοινωνικά, κοινώς ) προσαρμοστέου .
Ωστόσω, αυτό δεν ισχύει, στόν ίδιο βαθμό γιά όλες τις μορφές προτάσεων π.χ τα ποιήματα η τα συνθήματα (η «συν θύματα» που τα αποκαλούσε μιά φίλη).
Τούτα περιέχουν λογικά νοήματα, αλλά περιέχουν και σημεία, σύμβολα που αποτελούν πλέγματα νοημάτων .
Τα δε σύμβολα ανακαλούν, η σημαίνουν – δείχνουν, πολλαπλούς κόσμους λόγων και νοημάτων, τόσο λογικών όσο και συγκινισιακών -όχι απαραιτητα διαφωτισμένων απο την κοινή συνείδηση σε μιά εννιαία ερμηνεία.
Ταυτόχρονα, σε ορισμένες περιπτώσεις, δυνατόν να δημιουργούν και νέους νοηματικούς κόσμους, συγκρουόμενα με τούς παλαιούς.
Η δυσκολία, στην εποχή της ταχυτατης μεταβολής της πολυσημίας και νοηματικής ρευστότητας, υπο τό κράτος ενός απομωνοτικού και όχι δημοκρατικού (άρα και επικοινωνιακά απευθυντέου, ως θέτεις ) ατομισμού, είναι η ασφαλής διάκριση ανάμεσα στην ασυναρτησία η το παραλήρημα, απο κάτι που όντως μπορεί να αποτελεί καινή, και όχι κενή, δημιουργική πρόταση που νά αφορά περισσότερους τους ενός, ωστε ναλειτουργεί σάν επικοινωνιακός τόπος.
υ.γ. π.χ. πώς όλα τά ξερά παραπάνω, θα μπορούσε κανείς να τά πεί με μιά λεξη, μιά εικόνα, μιά λεζάντα και νά είχαν κοινό τόπο αναφοράς σε πολλούς;
Kamenidis, αυτά που συζητάμε θεωρητικά, τα απέδειξα περίτρανα στην πράξη, αντιλαμβανόμενος το αντίθετο απ' αυτό που εννοούσες στο αρχικό σου σχόλιο για τον Wong Kar-Wai :)))
Ζήτω η σύγχυση λοιπόν.
Τζιτζίκο λες «καθένας που διαβάζει ένα κείμενο 'βγάζει' ένα νόημα ή απλώς βαρίεται να κάνει μια ανάλυση και να βγάζει ένα συμπέρασμα». O Olyf μιλάει για εποχή «νοηματικής ρευστότητας», αλλά δέχεται και την ύπαρξη ασυναρτησιών. Φαντάζομαι ότι συμφωνείς μαζί του, ότι συμφωνείς πως κάπου πρέπει να κάνουμε μια διάκριση και να λέμε «λυπάμαι, δεν καταλαβαίνω τι λες, δεν μπορώ να ερμηνεύσω τα λόγια σου, δεν μπορώ να βγάλω νόημα». Πέραν του νοήματος βέβαια υπάρχει και η ομορφιά των ήχων, οπότε θα συμφωνήσω, όποιος έχει την ευαισθησία του Σεφέρη, μπορεί να απολαμβάνει και την γλώσσα του Δάντη, μόνο και μόνο για την μουσικότητά της. Μόνο που η γλώσσα εδώ δεν λειτουργεί ως κώδικας επικοινωνίας, αλλά τρόπον τινά ως μουσικό όργανο.
(ίσως φλύαρη προσθήκη)
υπάρχουν ομως κάποιες ασυναρτησίες τόσο όμορφες, που κατορθώνουν μερικές φορές το παράδοξο : να διαλύουν την διανοητική σύγχιση. Η μήπως οχι;
Wonderful and informative web site. I used information from that site its great. 2005 audi tt convertible pictures Veronika zemanova pornstars Nissan pathfinder aftermarket parts Romania ice maker for general electric refrigerator Payday loans outstanding loans Best over the counter whitening product for teeth botox spasticity elbow minivan trailer 04 hemi sport acssesories Cheerleader hardcore http://www.digitalcamera9.info/Winter-park-skin-care.html Vibrator for scar tissue Motorola mpx200 unlock software Cellulitis rash picture
You have an outstanding good and well structured site. I enjoyed browsing through it Medicine adipex auto dealers phendimetrazine Smartburn diet pill
Δημοσίευση σχολίου
<< Home