To Eυαγγέλιο του Νώε

Ανακαλύφθηκε το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Νώε, το οποίο, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, είχε παραμείνει επί χιλιετίες κρυμμένο μέσα σε σπήλαιο που βρισκόταν στην έρημο της φαντασίας. Εφόσον αποδειχθεί η γνησιότητά του, αναμένεται να κλονίσει συθέμελα πολλά από τα έως σήμερα αυτονόητά μας. Ενώ το απόκρυφο Ευαγγέλιο περιέχει κατά λέξη χωρία που απαντώνται και στην Παλαιά Διαθήκη (όπως ενδεικτικά τα εξής: «Και είπεν ο Θεός προς τον Νώε, το τέλος πάσης σαρκός ήλθεν ενώπιον μου ... Εγώ δε, ιδού, εγώ επιφέρω τον κατακλυσμόν των υδάτων επί της γης, δια να εξολοθρεύσω πάσαν σάρκα ... παν ό,τι είναι επί της γης, θέλει αποθάνει»), διαφοροποιείται ριζικά ως προς την αντίδραση του Νώε στην εντολή του Θεού. Συγκεκριμένα, ο Νώε εμφανίζεται να ενεργεί ως βασιλικότερος του βασιλέως (και εν προκειμένω ως Θεότερος του Θεού) και να παρακούει την ρητή εντολή για διάσωση ενός ζεύγους από κάθε ζώο. Ο Νώε θεώρησε ότι θα αποτελούσε ιστορικό σφάλμα η διαιώνιση της αθλιότητας της σάρκας, καθώς η σάρκα είχε ήδη δοκιμαστεί, αποτύχει και καταδικασθεί σε κατακλυσμό. Δεν έτρεφε φρούδες ελπίδες ότι η δεύτερη ευκαιρία στη σάρκα θα είχε διαφορετική κατάληξη από την πρώτη. Έτσι στην Κιβωτό του αντί της οικογένειάς του και αντί ενός αρσενικού και ενός θηλυκού από κάθε είδος του ζωϊκού βασιλείου, προτίμησε να τοποθετήσει κείμενα, τραγούδια, ζωγραφιές. Αντί ενός ζεύγους για κάθε ζώο, ένα ζεύγος έργων τέχνης σχετικών με το ζώο αυτό. Το ίδιο έκανε και με την οικογένειά του, το ίδιο και με αυτόν τον ίδιο. Ο Νώς επέλεξε αντί για για τη διαιώνιση της σάρκας τη διαιώνιση του πνεύματος. Αφού συγκέντρωσε ανθρώπους και ζώα έξω από την Κιβωτό, αφού την είχε γεμίσει ασφυκτικά με έργα τέχνης, έκλεισε τις πόρτες της κι έλυσε τις άγκυρές της. Μετά σκότωσε τα τελευταία δείγματα σάρκας στον κόσμο και αυτοκτόνησε. Ο κατακλυσμός άρχισε, η Κιβωτός επέπλευσε και σώθηκαν μόνο όσα υπήρχαν μέσα της. Όλα αυτά τα είχαμε ήδη ανακαλύψει. Το μόνο που δεν είχαμε ανακαλύψει ήταν το έργο τέχνης που αφορούσε τον ίδιο τον Νώε και το οποίο ήταν και το μόνο που δεν προϋπήρχε του κατακλυσμού, καθώς ήταν το τελευταίο κείμενο που έβαλε ο Νώε στην Κιβωτό: το Ευαγγέλιό του.

Διαβάζοντας το συνειδητοποιούμε ότι από τον κατακλυσμό και ύστερα δεν υπάρχουμε στ' αλήθεια, συνειδητοποιούμε την ψευδαίσθηση την οποία βιώναμε χιλιάδες χρόνια τώρα: δεν είμαστε πλάσματα με σάρκα και οστά, δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά θρέμματα ενός πνεύματος, δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά οι κομπάρσοι στο μεγάλο παραμύθι που συνέγραψε ο Νώε. Δεν μας γέννησε καμία ανώτερη δύναμη, αλλά ούτε και καμία φύση. Μας γέννησε ένα κείμενο και αρνούμαστε να βγούμε από αυτό, καθώς πήραμε τον ρόλο μας στα σοβαρά μπερδεύοντας την πραγματικότητα με την μυθοπλασία.