Τρεις Φωτογραφίες

Σύμφωνα με έναν αρχαίο Κέλτικο μύθο, σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχούν τρεις φωτογραφίες· ποτέ περισσότερες, ποτέ λιγότερες. Η ζωή του όλη -ή μάλλον η ουσία της ζωής του, αυτό που μπορεί να αποσταχθεί από τη ζωή του, αυτό που συνιστά τη διαφορετικότητά του, το προσωπικό του στίγμα, το δικό του ποιόν- αποτυπώνεται μέσα σε τρεις φωτογραφίες. Αυτές συνήθως θα αφορούν διάφορες χρονικές περιόδους της διαδρομής του στον κόσμο, αλλά δεν αποκλείεται να έχουν τραβηχθεί ακόμη και την ίδια ημέρα. Τις φωτογραφίες αυτές εξετάζουν όταν πεθάνουμε και με βάση αυτές γίνεται ο τελικός απολογισμός μας, το τελικό μας συμπέρασμα. Όχι η τελική κρίση· η κρίση είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Όσο σημαντικός κι αν θεωρήθηκε κάποιος κατά τα εγκόσμια, όσο κι αν φωτογραφήθηκε δισεκατομμύρια φορές ή, αντίθετα, όσο αφωτογράφητος κι αν έμεινε, αρκεί να πρόλαβε να συμπληρώσει την ηλικία των δύο ετών κι ο αριθμός μένει σταθερός και απαράλλακτος: τρεις. Η εποχή που γεννήθηκε επίσης δεν παίζει ρόλο. Όσοι έζησαν πριν την εφεύρεση της φωτογραφίας καθόλου δεν στερούνται της κοινής μοίρας όλων. Άλλωστε και όσοι έζησαν μετά, δεν σημαίνει ότι οι φωτογραφίες τους πρέπει όντως να έχουν τραβηχτεί και αποτυπωθεί σε φιλμ. Αλλά ας μην μείνουμε στα τεχνικά, δεν έχουν τόση σημασία. Σημασία έχει ότι τις φωτογραφίες αυτές τις διαλέγουμε εμείς· εμείς όμως απαλλαγμένοι από τα στρώματα του εαυτού μας που μας εμποδίζουν –όσο και μας καθορίζουν άλλωστε- στην εδώ ζωή· εμείς επιτέλους διαυγείς.
Ο ήρωάς μας πέθανε προ ολίγων λεπτών στη δουλειά του από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και ήδη τώρα βρίσκεται στην μισάωρη διαδικασία επιλογής των φωτογραφιών που θα προσφέρει. Ξεδιαλέγει τις τρεις στιγμές της ζωής του, τις τρεις στιγμές που μπορούσε να πάει εδώ ή να πάει εκεί, που μπορούσε να γίνει αυτός ή να γίνει ο άλλος, να πληγώσει ή να πληγωθεί, να θυσιάσει ή να θυσιασθεί, να καταλάβει ή να κλείσει τα μάτια, να ομορφήνει ή να ασχημήνει.

Τελείωσε, τις τοποθετεί στο φάκελο και τις παραδίδει. Τις παίρνουν και τις βάζουν με προσοχή στο οικογενειακό άλμπουμ της ανθρωπότητας. Είναι σκονισμένο.

Κάποιος πρέπει να το κλέψει από την αδιαφορία του Θεού και να αρχίσει να μας διηγείται ιστορίες.