Επί Προσωπικού

Θα μου πεις, μπλογκ γράφεις, όλα κατά κάποιο τρόπο επί προσωπικού δεν είναι; Σωστό κι αυτό. Επί ακόμη πιο προσωπικού λοιπόν:
1) Βρίσκω ιδιαίτερα ανησυχητικό για την ψυχική μου υγεία, το γεγονός ότι ο καυγάς των τελευταίων ημερών, στον οποίον ενεπλάκην, με έχει στεναχωρήσει περισσότερο από ότι με στεναχωρούν τα «πραγματικά» προβλήματα που -όπως κάθε άνθρωπος- έχω. Να τα πεις παραέξω δηλαδή και να σε κοιτάνε σαν παρανοϊκό:

- Τι έχεις; Γιατί είσαι έτσι;

- Να μωρέ, με έβρισαν ο D128 και η Χ36.

- Τι είναι αυτά; Κωδικοί;

- Όχι, αδέλφια.

2) Όπως εξελίσσονται τα πράγματα τον τελευταίο καιρό, αν θες να εμπλακείς σε ιστολογική συζήτηση για θέματα που έχουν πολιτική διάσταση, θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για όλα. Τα πράγματα έχουν λίγο - πολύ προαποφασιστεί. Διάλεξε με ποιούς είσαι. Τα άλλα λίγο μας ενδιαφέρουν. Εδώ παίζουμε Καουμπόηδες και Ινδιάνους. Και πρόσεξε. Μην τυχόν στο ένα θέμα είσαι με την μια πλευρά και στο επόμενο με την άλλη. Αν τυχόν το κάνεις, δεν είναι επειδή δεν αντιμετωπίζεις τα πράγματα δογματικά. Όχι. Είναι επειδή είσαι «διπλά ηλίθιος», είσαι διπλά ηλίθιος που λες ότι ψηφίζεις ένα αριστερό κόμμα, ενώ θα έπρεπε να ψηφίζεις «ΛΑΟΣ», αφού στην πραγματικότητα δεν είσαι παρά ένα «εθνίκι».

3) Αν τυχόν σου πουν ότι το μπλογκ σου περιέχει «ανώδυνες μαλακίες» και «χαχαχούχα» πρόσεξε καλά πώς θα απαντήσεις. Μπορείς να βρίσεις (υπέβαλα άλλωστε σχετικό ερώτημα και μου απαντήθηκε αρμοδίως από την Μ13 -αλλά και από τον J95 δια της σιωπής- ότι ναι, πράγματι, το βρισίδι είναι αποδεκτός τρόπος διεξαγωγής της συζήτησης). Μπορείς επίσης να ευχαριστήσεις τον άλλον για την ειλικρίνειά του και το θάρρος του να σου ανοίξει την καρδιά του. Μπορείς ακόμη να σιωπήσεις. Μην κάνεις όμως το λάθος να γράψεις στο μπλογκ σου ότι «οκ, το μπλογκ μου τέτοια έχει, ανώδυνες μαλακίες και χαχαχούχα, για επιπέδου συζητήσεις να πάτε αλλού». Μην το κάνεις αυτό, γιατί θα κατηγορηθείς πάραυτα ότι μειώνεις τους άλλους μπλόγκερ, ότι ειρωνεύεσαι τους άλλους μπλόγκερ, ότι μιλάς για το δικό σου υψηλό επίπεδο σε αντιδιαστολή με αυτό των άλλων. Πώς τόλμησες; Τι επάρατος ελιτισμός είναι αυτός; Πώς ξιππάζεσαι έτσι, καραγκιοζάκο; Και ποιός είσαι στην τελική με τα λογοπαίγνιά σου για το Νίνο; Άντε, μαλάκα. Όταν σου λένε ότι το επίπεδο σου είναι για τα μπάζα, θα το δέχεσαι χωρίς να πεις κιχ. Ειδάλλως, διασκεδαστή της πεντάρας, θα σε βγάλουμε και στο κλαρί ως υπερφίαλο.

4) Για τον J95 τα έχω γράψει μήνες τώρα: δεν είναι το εκάστοτε ζήτημα που τον εξοργίζει. Το εκάστοτε ζήτημα είναι απλά το εκάστοτε πρόσχημα για να εκτονωθεί. Όποιος αμφιβάλλει ας κάνει μια ιστορική αναδρομή στα ποστ του. Επίσης, αν λ.χ. ο Πλεύρης δεν ζει στον πραγματικό κόσμο, εξίσου δεν ζει στον πραγματικό κόσμο κι ο J95, κι ίσως γι' αυτό τονίζει συνέχεια το αντίθετο. Θέλω να πω, ότι όπως δεν ζει στον πραγματικό κόσμο όποιος ασχολείται καθημερινά με την Ελλάδα και το έθνος ως ιδεώδες, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με όποιον ασχολείται καθημερινά με την Ελλάδα και το έθνος, ως αντιιδεώδες, ως παραμύθι ή δεν ξέρω γω τι. Όταν κυνηγάς όλη σου τη ζωή το άγιο δισκοπότηρο, είτε έθνος το ονομάσεις αυτό είτε αντιεθνικισμό, το ίδιο είναι. Μπορεί να μην είναι το ίδιο πολιτικά. Είναι το ίδιο από πλευράς ψυχοσύνθεσης όμως.

6) Μόνος κερδισμένος απ΄όλη την ιστορία ο Μανιφέστο. Κι αφού Μανιφέστο σου αρέσει η ειλικρίνεια, είναι πασιφανές ότι ένα και μόνο σκοπό υπηρετούν τα τελευταία ποστ σου: το μπάχαλο και το ξεκατίνιασμα. Τώρα ξέρω ότι θα γράψεις ότι βαφτίζω το διάλογο «μπάχαλο» και την ανταλλαγή απόψεων «ξεκατίνιασμα». Δεν με αφορά πια όμως τι θα γράψεις και τι δεν θα γράψεις (Α, και αυτό μολονότι είναι η άποψή μου είναι και δίκη προθέσεων).

7) Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω και όλα όσα προηγήθηκαν τις τελευταίες ημέρες, βλέπω ότι έχω ενεργό συμμετοχή σε μια καθόλου τιμητική εικόνα για τον χώρο. Είμαι μέρος του προβλήματος. Δεν το επεδίωξα, αλλά είμαι.