Ο Ροζ Τιμ

Καλώς τον. Έλα, έλα μέσα, μην ντρέπεσαι και μην νιώθεις άβολα. Έχεις έρθει στο σωστό μέρος. Βρίσκεσαι σε ένα μπλογκ που αγαπά τους κάθε λογής λούζερς. Αν κάνεις μια βόλτα στους διαδρόμους του θα βρεις κι άλλους πολλούς. Μπορείτε να κάνετε συντροφιά και να διηγηθείτε ο ένας στον άλλο τις ιστορίες σας. Αναβάλετε τον θάνατό σας ως τότε. Κι αν είναι να πέσετε από την ταράτσα, θα έχετε πέσει πλουσιότεροι κατά κάποιες ιστορίες. Κάθε ζωή έχει ιστορίες να πει· ιστορίες που σ' ένα βαθμό τις διαμορφώνει η τυχομοιροτύχη και στον υπόλοιπο εμείς οι ίδιοι. Άκουσε, Ροζ Τιμ, τι έγραφε ο συγγραφέας των «Ωρών»: «Η Γουλφ κατάλαβε ότι δεν υπάρχουν συνηθισμένες ζωές, αλλά μόνον ανεπαρκείς τρόποι θέασής τους. Οι ζωές μας φαίνονται συνηθισμένες για τους τρίτους παρατηρητές, αλλά για μας τους ίδιους είναι το ακριβώς αντίθετο. Για μας οι ζωές μας είναι τεράστιες και συναρπαστικές, έστω και αν φαινομενικά αποτελούνται μόνο από θελήματα, φαγητό, ύπνο και δουλειά».

Σου έφυγε η μπάλλα, Ροζ Τιμ, σου έφυγε η μπάλλα μέσα από τα χέρια κι έγινες περίγελως. Την στιγμή που την είδες στα δίχτυα, άρχισες να καταλαβαίνεις ότι ο δικός σου ρόλος στο έργο, είναι ο ρόλος του μαλάκα.

Να τον υποδυθείς με αξιοπρέπεια, Ροζ Τιμ, και να καταλάβεις πρώτα, ότι αν κάτι μέσα σου δεν σε έσπρωχνε να χάσεις την μπάλλα, δεν θα την έχανες. Να το βρεις αυτό που έχεις μέσα σου και να συζητήσεις μαζί του όσο πιο ειλικρινά μπορείς. Εσένα σε έσπρωξε να χάσεις μια μπάλλα, τον άλλο μπορεί να τον σπρώχνει να χάσει μια δουλειά ή να τον ρίχνει στην πρέζα. Δεν είναι σπάνια η περίπτωσή σου - κάθε άλλο.

Θα το ξανακάνεις, Ροζ Τιμ, αν δεν την εντοπίσεις αυτήν την σκοτεινιά μέσα σου. Να απαλλαγείς από αυτήν δεν γίνεται. Έτσι είναι η φτιαξιά σου. Μπορείς όμως να ζητήσεις από τους συντρόφους σου να σε δένουν στο κατάρτι, κάθε φορά που οι σειρήνες της αυτοκαταστροφής αρχίζουν το γλυκό τους το τραγούδι.

Αν είσαι τόσο δυνατός, αν καταφέρεις στο μέλλον πλήγματα στην ριζωμένη σκοτεινιά σου, τότε θα μπορείς να πεις και άλλες ιστορίες, ιστορίες που την κρατάς την μπάλλα και οδηγείς ένα έθνος έξω στους δρόμους. Τότε οι ιστορίες σου αυτές θα γίνουν ιστορίες κοινές, ιστορίες στα στόματα όλων και τότε θα χαίρεσαι που ανέβαλες τον θάνατό σου.

Αλλά κι αν δεν τα βγάλεις πέρα, Ροζ Τιμ, αν σε πάρει από κάτω και πας μετά στο Αννόβερο, μετά στην Ουντερχάκιγκ και μετά στο πουθενά, αν γίνεις 130 κιλά στα 35 σου, αν σε κοιτούν στα μπαρ και σκουντιούνται μεταξύ τους, λέγοντας ότι ο χοντρός είναι αυτός που φορούσε κάποτε μια ροζ φανέλλα και έχασε μια μπάλλα, να θυμάσαι ότι εδώ θα είσαι πάντα καλοδεχούμενος.

Γιατί εδώ αγαπάμε τους κάθε λογής λούζερς και αδυνατούμε να καταλάβουμε τους κάθε λογής νικητές.