H Κυρία Εκδίκηση

"Και τώρα, εγώ, για ποιά χαρά να ζω;"

Eκεί που το τελευταίο δεκάλεπτο του "Οldboy" απογείωνε την ταινία και πάντρευε το στυλ με την ουσία και το βάθος, εκεί που το "Oldboy" μιλούσε για τη γνώση ως ελευθερία, για τη γνώση της ύβρεως και την ελεύθερη επιλογή της ύβρεως όταν το πάθος της αγάπης την υπερνικά, εκεί που ο κακός της ταινίας είναι ο ελεύθερος, ενώ ο καλός εκείνος που δεν αντέχει την ελευθερία, εκείνος που επιλέγει και τον σκύλο και την πίττα, και την ύβρη και την λήθη της ύβρεως, εκεί που αντί για χάπι έντ υπήρχε η πιο ειρωνική ανατροπή του, εκεί που είχαμε τραγωδία χωρίς κάθαρση, η "Εκδίκηση Μιας Κυρίας" ("Sympathy For Lady Vengeance") ικανοποιεί μεν στυλιστικά, νοηματικά όμως είναι μια εξαιρετικά καλαίσθητη παραλλαγή των ταινιών του Τσάρλς Μπρόνσον τύπου "Εκδικητής της Νύχτας": Κάποιος εγκλημάτησε και δια της αυτοδικίας θα αποδοθεί πραγματική δικαιοσύνη. Ενώ στην τραγωδία συγκρούεται το δίκαιο δύο πλευρών (και πράγματι έτσι γίνεται στο "Oldboy"), εδώ ο κακός όχι μόνο δίκιο δεν έχει (το δικό του δίκιο εν πάση περιπτώσει), αλλά η μόνη εξήγηση που δίνει για τα ανομήματά του είναι ένα "Νοbody's Perfect", όπως στην τελευταία ατάκα του "Μερικοί το Προτιμούν Καυτό". Ενώ όμως εκείνη η ατάκα ήταν αριστουργηματική, εδώ δεν είναι παρά μια ατάκα - σινεφίλ καλαμπούρι για να μας δείξει ότι ο κακός είναι κτήνος και του αξίζει κάθε τιμωρία. Το τέλος της ταινίας χιονισμένο, όπως και στο "Οldboy", η σύγκριση όμως της ανατρεπτικής - υπερείρωνος - υπερπονεμένης διάθεσης του "Οldboy", με το ευτυχισμένο ζεύγος που χαμογελά, με το μονοδιάστατο και εντελώς κοινότοπα λυτρωτικό χάπι έντ της "Εκδίκησης Μιας Κυρίας", είναι θλιβερή. Στην "Εκδίκηση Μιας Κυρίας" το χιόνι ξεπλένει και δικαιώνει την ματοβαμμένη ηρωίδα, στο "Οldboy" το χιονισμένο λευκό τοπίο λειτουργεί αντιστικτικά με την ανίερη αγκαλιά. Μετά το τέλος της "Εκδίκησης Μιας Κυρίας" οι πρωταγωνιστές θα πάνε σπίτι τους να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα ή, όπως έλεγε και η Μελίνα στο "Ποτέ την Κυριακή", θα πάνε όλοι μαζί στην παραλία. Η δικαιοσύνη έχει αποδοθεί, ό,τι έγινε - έγινε, η τάξη επικρατεί πάλι στο σύμπαν. Μετά το τέλος του "Οldboy" όμως, το σύμπαν δεν νιώθει και τόσο καλά, ένα καταραμένο ζευγάρι αυτοκτόνησε κι ένα άλλο είναι έτοιμο να διαιωνίσει τα εκτρώματά του, ανγοώντας την κατάρα του - το ένα σκέλος του ζευγαριού ακούσια, το άλλο εκούσια. Κορυφαίος πάντως διάλογος της "Εκδίκησης Μιας Κυρίας" είναι ο εξής: Ο κακός έχει εγκληματήσει κι έχει βγάλει λεφτά από τα εγκλήματά του. Οι συγγενείς των θυμάτων έχουν μαζευτεί και ρωτάνε αν ο κακός έχει παιδιά. Όταν πληροφορούνται ότι δεν έχει, ρωτούν "τότε, για ποιό λόγο τα ήθελε τόσα λεφτά;". "Για να πάρει σκάφος" είναι η απάντηση και το σοκ των συγγενών σχεδόν ξεπερνά τον αποτροπιασμό για τις φρικαλεότητες που διέπραξε. Δεν ξέρω πόση ειρωνεία έχει βάλει εδώ ο σκηνοθέτης (Παρκ Τσαν Γουκ), δεν ξέρω τα κορεάτικα ήθη κι έθιμα, φαίνεται όμως ότι ο νοτιοκορεάτικος καπιταλισμός δεν είναι ακριβώς σαν τον δυτικό κι ότι ίσως εκεί η επιδίωξη του κέρδους δεν γίνεται για ίδιον όφελος, αλλά για το όφελος της οικογένειάς σου.