Κυριακή, Νοεμβρίου 27, 2005

Θολά παράθυρα

Κάθε που χειμωνιάζει και τα παράθυρα των αυτοκινήτων θολώνουν, όλα τα παιδιά στα πίσω καθίσματα συνεννοούνται στη μυστική τους παγκόσμια άρρητη συχνότητα και επιτίθενται κατά της άμορφης θολούρας, σχηματίζοντας μορφές με τα δάχτυλά τους.
Κάτι τραβάει τα παιδιά, κάτι τους εμποδίζει να δουν έξω καθαρά, κι αυτό είναι ένα μυστήριο, δεν είναι απλά ένα φαινόμενο που εξηγεί η φυσική, είναι κάτι που δεν μπορούν να προσπεράσουν όπως εμείς, γιατί τα παιδιά καταλαβαίνουν, γιατί μπορούν ακόμα και διακρίνουν τα σημαντικά από τα ασήμαντα, γιατί πάνω σε ένα παράθυρο θέλουν να καταχωρήσουν τις βασικές αρχικές συντεταγμένες ενός εαυτού και μιας μοναδικότητας. Ο κόσμος ακόμη μυστηριώδης κι η ανάγκη νοήματος, το τζάμι ως καμβάς, η έκπληξη από τις αλλαγές του χώρου, η μάγευση, ο δικός τους κόσμος ένα θολό τζάμι, ένας θολός καθρέφτης που αντικρύζουν την ατομικότητά τους και αντιστέκονται γράφοντας όχι, εγώ υπάρχω, εγώ είμαι κάτι διαφορετικό από όλους τους άλλους, εγώ είμαι οι σκέψεις μου, στις σκέψεις μου είμαι μόνος, ό,τι κι αν συζητάνε οι γονείς μου μπροστά κι ό,τι κι αν λέει το ραδιόφωνο ανήκουν σ' άλλους παραλλήλους, είμαι μόνος με το θολό παράθυρο και τον κρυμμένο έξω κόσμο, μόνος μου με τον εαυτό μου.
Ονειροπολώ; Χαζεύω; Το να ονειρεύομαι με κάνει χαζό; Όχι, αρκεί να είμαι παιδί;
Γράφω στο τζάμι τ΄όνομά μου και μέσα από το όνομά μου ξαναεμφανίζεται ο κόσμος που μου είχε κρυφτεί. Μέσα από το Κ ξεπροβάλλει στο απέναντι πεζοδρόμιο ένας κύριος με κόκκινη ομπρέλα, μέσα από το Α ξεπροβάλλει στο διπλανό αυτοκίνητο ένα παιδάκι που με κοιτάζει στα μάτια μέσα απ' το δικό του Δ.

7 Comments:

At 11/27/2005 10:35:00 μ.μ., Blogger Marina said...

Δεν το κάνουν μόνο τα παιδιά, όποτε θολώνει το τζάμι, πρώτη εγώ διαγράφω κύκλους πάνω του..σαν να ορίζω τις χίμαιρες..
Καλό σου βράδυ..

 
At 11/27/2005 11:20:00 μ.μ., Blogger lazopolis said...

Ο κόσμος είναι μαγικός και εύκολος ως που να ανακαλύψεις οτι και τα 'εγώ' των άλλων έχουν ισότιμα δικαιώματα στην υπεράσπιση.

Πολύ εύστοχο ποστ.

 
At 11/27/2005 11:57:00 μ.μ., Blogger ci said...

Πανέμορφο..

 
At 11/28/2005 01:21:00 μ.μ., Blogger μολτο said...

Ώστε υπάρχει συνομωσία; Κι εγώ που νόμιζα ότι απλώς τα παιδιά στο πίσω κάθισμα βαριούνται... Είμαι εντελώς 'κενός' τελικά. Στο σχολικό θυμάμαι μόνο τα αγοράκια που ζωγράφιζαν γεννητικά όργανα στο θολωμένο τζάμι... Analyse this.

 
At 11/28/2005 04:16:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Όταν βαριέται πολύ κανείς ξύνεται. Το συνεχές ξύσιμο στην επίμαχη περιοχή είναι αναπόφευκτο να προξενεί καύλες οι οποίες απεικονίζονται στα όργανα που σχημάτιζαν τα παιδιά στο σχολικό σου.

 
At 2/16/2007 08:44:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Cool blog, interesting information... Keep it UP »

 
At 3/05/2007 02:35:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

That's a great story. Waiting for more. Good outcomes antidepressants

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home