Η αναισθησία κι ο αγαπητικός

Kι ενώ η ιστορία με τα εκτός έδρας του θρύλου στο Champions League έχει πλέον ξεπεράσει τα όρια του δουλέματος και έχει ανέλθει σε μια ανώτερη σφαίρα όπου πρέπει να γίνει αντικείμενο μελέτης για τους επιστήμονες, αφετηρία στοχασμού για τους φιλοσόφους και πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες, εγώ θυμάμαι ότι, όταν παλιότερα παρίστανα τον ερασιτέχνη αθλητή, ήμουν κατεξοχήν λούζερ. Θυμάμαι ακόμη ότι, όταν έχανα επαναληπτικά και επί χρόνια από τους πιο απίθανους αντιπάλους, με έπιανε κατάθλιψη. Έτσι νόμιζα. Γιατί υπήρξε μια φορά όπου δεν ξέρω ποια ραδιενεργή μύγα με είχε τσιμπήσει και άρχισα να παίζω καλύτερα από τις δυνατότητές μου. Κόντραρα στα ίσια έναν καλύτερο από μένα αντίπαλο και έχασα στο τσακ. Τότε πόνεσα, τότε κατάλαβα ότι στις υπόλοιπες ήττες στην πραγματικότητα ήμουν σαν να είχα περάσει από τον αναισθησιολόγο. Έτσι, πιστεύω ότι και στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού χθες βράδυ δεν θα υπήρχε κανείς πραγματικός πόνος. Όταν εθίζεσαι στην ήττα, την αποδέχεσαι ως αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής σου και πιάνετε φιλίες. Δεν απομένει τίποτε καινούριο να νιώσεις την 28η φορά. Ό,τι είχες να νιώσεις, το ένιωσες τις πρώτες φορές και μετά συνήθισες και εδώ και τρία - τέσσερα χρόνια δεν σου κάνει πια αίσθηση.

Παραμένω στο θέμα αλλάζοντας θέμα. Μια και πολύ λόγος έγινε τελευταία για τους δημοσιογράφους, την αξιοπιστία τους, τις διαπλοκές και τις εξαρτήσεις τους, ας μην παραγνωρίσουμε το γεγονός ότι υπάρχουν και πιο αθώες και μικρότερης κλίμακας διαπλοκές. Λ.χ. η διαπλοκή ενός κρινόμενου αθλητή με τους κρίνοντες δημοσιογράφους. Όταν ένας ποδοσφαιριστής είναι σε μόνιμη βάση ο αγαπητικός του Τύπου, μπορεί να μην πλήττεται καμία βασική αρχή της δημοκρατίας και πάλι όμως η δημοσιογραφική αντικειμενικότητα και εγκυρότητα δεν διάγουν τις πιο ευτυχισμένες ώρες τους. Η εφημερίδα "SportDay" έχει τεράστια πρωτοσέλιδη φωτογραφία του Αντώνη Νικοπολίδη μέσα στην οποία γράφει : "Ροζέμποργκ-Ολυμπιακός 1-1. Αντώνη, δεν σου άξιζε". Ο ποδοσφαιριστής Αντώνης Νικοπολίδης είχε καταλυτική συμβολή στον αποκλεισμό της Εθνικής Ελλάδας από το μουντιάλ, βάζοντας σχεδόν μόνος του την μπάλλα στα δίχτυα της ομάδας του ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις, ούτε τέσσερις, αλλά πέντε (5) φορές (κατά σειρά με Αλβανία εκτός, Ουκρανία εκτός, Δανία εντός, Γεωργία εκτός και Δανία εκτός). Σε καμία από τις πέντε αυτές φορές δεν μπήκε αντίστοιχη φωτογραφία του αγαπητικού με λεζάντα "Ελλάδα, δεν σου άξιζε". Αλλά, εντάξει, η εθνική ας αποκλειστεί από το μουντιάλ, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Τα κωλόπαιδα όμως οι συμπαίκτες του να στερήσουν από τον αγαπητικό τη δόξα της απόκρουσης του πέναλτυ στο 87' και του πρώτου διπλού χάρη σε Εκείνον; Διακόσια χρόνια θα ακούγαμε θρύλους για τον γίγαντα με τους γκρίζους κροτάφους που έμεινε όρθιος στα χιόνια.