Μ' αγώνες κατακτάμε τα δικαιώματά μας

Μολονότι η πλειοψηφία των ελληνικών ιστολογίων πουλάει προοδευτισμό και κοινωνικές ευαισθησίες, οι Έλληνες μπλόγκερς, ποστάρουν σήμερα, ημέρα της απεργίας των εργαζομένων στα ΜΜΕ, κανονικά και σαν να μην τρέχει τίποτα. Βλέπετε καλά τα λόγια και οι θεωρίες, αλλά άντε βρες το ανάστημα να πεις "δεν ποστάρω".

Ποιός έρχεται από τη γωνία; Α, ουδεμία έκπληξη, είναι η γνωστή ένσταση: "Μα, θα αστειεύεσαι προφανώς. Πώς συγκρίνεις ανόμοιες καταστάσεις; Εμείς δεν έχουμε εργοδότες, δεν έχουμε αφεντικά, τα μπλογκ είναι προσωπικά".

Μπα; Να υποθέσω δηλαδή ότι είναι μόνο οι εργαζόμενοι που δεν μπορούν να τα βρουν με τους εργοδότες τους, ενώ, εσείς, αγοράκια και κοριτσάκια, τα έχετε βρει πλήρως με τον εαυτό σας; Να υποθέσω δηλαδή ότι αιτήματα έχουν μόνο οι εργαζόμενοι από τους εργοδότες και όχι εσείς από τον εαυτό σας; Όλα καλά κι όλα ωραία λοιπόν; Τα έχετε λύσει τα υπαρξιακά σας όλα; Σούπερ ο σελφ; Αψεγάδιαστος;

Δώσε ένα τέλος στην υποκρισία, σύντροφε μπλόγκερ.

Σταμάτα να βαυκαλίζεσαι, σύντροφε μπλόγκερ.

Τα διδάγματα των εργατικών αγώνων ας μας δείξουν, επιτέλους, το δρόμο.

Όπως κανείς εργαζόμενος δεν μπορεί να τα βάλει μόνος του με τον εργοδότη του, έτσι και συ δεν μπορείς να αναμετρηθείς μόνος σου με τον εαυτό σου.

Όπως μόνο συλλογικά και οργανωμένα αποκτούν οι εργαζομένοι δύναμη ικανή να αντιμετωπίσει το θηρίο της εργοδοσίας, έτσι μόνο συλλογικά και οργανωμένα θα αποκτήσουμε κι εμείς οι ιστολόγοι δύναμη ικανή να αντιμετωπίσει το θηρίο του εαυτού μας.

Σύντροφε μπλόγκερ, σε καλώ να οργανωθούμε, να συστήσουμε σωματείο και να απεργήσουμε.

Για να σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο και εν προκειμένω του ιστολόγου από τον εαυτό του.

Εμπρός των μπλογκς οι κολασμένοι.