Do the right thing

Πριν δυο βδομάδες πάω να πάρω το αυτοκίνητό μου και το βλέπω χτυπημένο. Βλέπω κι ένα σημείωμα στο παρμπρίζ. Ακολουθώντας τις οδηγίες του σημειώματος πηγαίνω σε ένα μαγαζί λίγα μέτρα πιο κει. Μια σχετικά ηλικιωμένη κυρία μού δίνει αναλυτικά τα στοιχεία του οδηγού και του αυτοκινήτου που με χτύπησε. "Πήγε να φύγει" μου λέει "αλλά τον σταμάτησα". Όταν την ευχαριστώ μου απαντάει: "Δεν έκανα τίποτα. Απλώς δεν μπορώ το άδικο".

Σήμερα φτάνω σε μια δημόσια υπηρεσία μισή ώρα μετά το κανονικό της κλείσιμο. Δεν ξέρω καν γιατί μπαίνω, αφού είναι κάτι παραπάνω από μάταιο να ελπίζω να με εξυπηρετήσουν. Πηγαίνω στην υπάλληλο. "Ξέρω ότι είναι αργά - ξέρω ότι έχετε κλείσει. Θα εκτεθώ αν δεν κάνω τη δουλειά. Μήπως θα μπορούσατε;". Προς μεγάλη μου έκπληξη, μπορεί. Δεν δυσανασχετεί καν.

Ίσως δεν είναι στην μόδα, ίσως δεν θα το συναντήσετε σε λυσάρια καλοζωίας, ίσως σας φανεί χαζό στην μη προφανή ανταποδοτικότητά του. Κι όμως. Το να κάνεις το καλό μπορεί να σου προσφέρει ψυχική ικανοποίηση κι ένα αδιόρατο χαμόγελο στα χείλη σου. Το να κάνεις το καλό μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις κι εσύ καλά.

Kι επειδή ήδη ακούγομαι σαν τον Κοέλιο στην τελευταία σελίδα του "Ταχυδρόμου", εύχομαι -σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ανακτήσω το μοναδικό μου στυλ και να σώσω το ποστάκι- στην μεν κυρία του αυτοκινήτου, να ξεκαρδιστεί στα γέλια σήμερα με την αγαπημένη της σειρά στην τηλεόραση, στην δε υπάλληλο, να την ξαναφέρει απόψε, μετά από καιρό, ο άντρας της σε οργασμό.