Μνήμες
Περιμένω προχθές το βαγόνι του μετρό. Πίσω μου τρεις κυρίες, φωτογραφίες των οποίων θα βρείτε στα λεξικά δίπλα στο λήμμα "θεούσες". Χτυπάει το κινητό της μίας. Ο ήχος με ταράζει. Είναι ο ήχος που είχα στο δικό μου τρία-τέσσερα χρόνια πριν. Ενεργοποιούνται αυτόματα καλωδιώσεις του εγκεφάλου που μου θυμίζουν τηλέφωνα που γίνονταν τότε, συγκεκριμένα επαγγελματικά άγχη που είχα τότε.
Βάζω σήμερα το πρωί μια κολώνια που είχα καιρό να φορέσω. Την είχα πάρει μαζί μου πριν λίγους μήνες στο Πεκίνο. Με το που την μυρίζω, ενεργοποιούνται αυτόματα καλωδιώσεις του εγκεφάλου που μου θυμίζουν το Πεκίνο.
Μνήμη της ακοής, μνήμη της όσφρησης, πάω να πιω γάλα να ξαναγίνω μωρό.
1 Comments:
Και ο proust ολόκληρο το παρελθόν του το θυμήθηκε από την μυρωδια της madelaine που του έδινε η μαμά του... Δεν είνμαι τυχαίο. Τα κέντρα όσφρησης - λένε τώρα - είναι κοντά σε κέντρα μνήμης...
Και τα υπόλοιπα είναι δέκα πυκνοί τόμοι, κάτι χιλιάδες σελίδες και κάτι εκατομμυρια blog posts.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home