Κυριακή, Οκτωβρίου 23, 2005

Bridge over troubled water

Χρόνια Πολλά, αδελφόθεε.
Την αγάπη την υμνεί η θρησκεία, τον έρωτα η τέχνη, την φιλία ποιός;
Δεν πειράζει, δεν έχει ανάγκη υμνητών.
Στέκεται εκεί μόνη της και τ' αντέχει όλα.
Όλα. Μέχρι το τέλος και μετά και πάλι απ' την αρχή.
Θα μετενσαρκωθεί και θα κατοικήσει δυο αργεντινάκια.
Το ένα θα πετάξει ένα κακάδι στο άλλο, σε μια γειτονιά του Μπουένος Άιρες, το 2050.
Και ούτω καθεξής.

6 Comments:

At 10/23/2005 01:43:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Και το ένα θα είναι Μπόκα, και το άλλο Ρίβερ Πλέιτ. Ευχαριστώ εκ μέρους του συνονόματου Αγίου για τις ευχές. Η φιλία είναι η πεμπτουσία της ύπαρξης. Αισθάνομαι τυχερός, που συνεχίζω να βιώνω σχέσεις ανιδιοτελείς, χωρίς ημερομηνία λήξης. Γιατί όπως γράφει και ο εορτάζων σήμερα αδελφόθεος, στην Καθολική Επιστολή του, η ζωή μας είναι ένας λεπτός ατμός, που φαίνεται για λίγες στιγμές, και αμέσως έπειτα διαλύεται και αφανίζεται. Όταν λοιπόν αυτός ο αχνός χάνεται σε κάποια φτωχογειτονιά του κόσμου, θέλεις, μαζί με το βλέμμα του έρωτά σου, να έχεις και έναν φίλο να σου ψιθυρίσει
buen viaje hermano.

 
At 10/24/2005 02:32:00 μ.μ., Blogger dgalanis said...

η φιλία είναι το τελευταίο ψέμμα που λέει ο άνθρωπος στον εαυτό του πριν συνειδητοποιήσει πως μόνος γεννιέται, μόνος ζει και μόνος θα πεθάνει

 
At 10/24/2005 04:09:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

θα μπορούσα να σου απαντήσω "ναι, αλλά ένα πολύ ωραίο ψέμμα". Δεν το κάνω όμως γιατί δεν το πιστεύω.
Καμία σχέση δεν υφίσταται ανεξάρτητα από μας. Σε κάθε σχέση ο δικός μας ρόλος είναι καθοριστικός. Αν συνεπώς οι φιλίες μας χαλάνε ή δεν στεριώνουν κάπου φταίμε και μεις.Εγώ, καλέ μου μανιφέστο, έχω λίγα άτομα που μπορώ να τα αποκαλώ φίλους.
Με όλα ανεξαίρετα έχω τσακωθεί κατά καιρούς. Είτε γιατί έχω φταίξει εγώ, είτε γιατί έχουν φταίξει αυτοί, είτε γιατί φταίξαμε όλοι.Θα μπορούσα χαλαρά να μην έχω διατηρήσει καμία από τις λίγες αυτές φιλίες. Ωστόσο αν θες να έχεις φίλους αν τους αγαπάς τους φίλους πρέπει κάποια στιγμή να τους συγχωρείς για τα λάθη τους, όπως αντίστοιχα πρέπει κι αυτοί να σε συγχωρούν για τα δικά σου. Αν δεν υπάρχει αυτή η διάθεση συγχώρεσης όλες οι φιλίες πάνε περίπατο. Φιλία δεν είναι η σχέση δυο ανθρώπων που δεν τσακώνονται ποτέ. Φιλά είναι η σχέση δυο ανθρώπων που τσακώνονται και τα ξαναβρίσκουν.
Σόρρυ για τον διδακτισμό, αλλά δεν ήξερα πώς αλλιώς να τα πω.

 
At 10/24/2005 04:10:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ενδέχεται, όμως, διότι υπάρχουν και τυχεροί, να συνειδητοποιήσεις ότι μόνος γεννιέσαι, μόνος φεύγεις αλλά κατά τη διάρκεια της ζωής σου είσαι περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που σε αγαπούν και σε νοιάζονται. Και να μην είναι ψέμα. Αλλά έχω ένα ερώτημα, νέο μανιφέστο; Εάν κάποιος αντιληφθεί ότι υπάρχει και η τρίτη μοναξιά (κατά τον τρίτο δρόμο), δηλαδή αυτή της ζωής, τότε για να μην αυτοκτονήσει;

 
At 10/24/2005 04:54:00 μ.μ., Blogger dgalanis said...

σε συγχωρώ old boy και θαυμάζω την αθώα σου ματιά πάνω στο θέμα της φιλίας ... και όχι δεν ήθελα να πω για τους τσακωμούς ή τις προδοσίες ... η ένστασή μου είναι στην ουσία της φιλίας δηλαδή αν υπάρχει έτσι όπως την ενοούμε η δεν είναι ένα ακόμα από τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας (όπως και ο έρωτας)

garine το γεγονός πως πορεύεται κανείς μόνος δεν νομίζω πως είναι λόγος αυτοκτονίας

 
At 10/24/2005 05:05:00 μ.μ., Blogger Τζιτζίκος said...

Ριξτε μια ματιά σε ένα από τα δοκίμια του Montaigne και στις επιστολές του Σενέκα σχετικά με την φιλία... έχουνε πολύ ενδιαφέρον.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home