Στον στύλο του Ολντμποϊου, χορός.

Kαμιά φορά πιάνομαι από το μπλογκ μου για να κρατηθώ. Τα ποστάκια παραταγμένα σε κάθετη διάταξη, το ένα κάτω από το άλλο, είναι σαν να σχηματίζουν μια κολώνα. Καμιά φορά, ενώ κρατιέμαι απ΄την κολώνα, πιάνω σε λάθος σημείο, σε λέξεις που τρεμοπαίζουν (λέξεις αβέβαιες, κακοτοποθετημένες, ανέμπνευστες, εύκολες) και χάνω την ισορροπία μου. Πέφτω κι όταν σηκώνομαι ακούω μουσική. Ξαφνικά βλέπω κόσμο να κάθεται ολόγυρα μου σε τραπέζια. Είμαι σε μια μεγάλη αίθουσα, ημισκότεινη. Ξανακοιτάζω την κολώνα. Μάλλον πιο πολύ με στύλο σε στριπτηζάδικο μοιάζει. Ο dj αναγγέλλει με γλοιωδώς λάγνα φωνή το όνομά μου, ένας προβολέας με φωτίζει και, χωρίς να το καταλαβαίνω, αρχίζω το υποτυπώδες χορευτικό μου. Κάθε ρούχο που βγάζω δεν το πετάω κάτω, αλλά το ενσωματώνω στο πάνω μέρος του στύλου. Σε λίγο έχω μείνει εντελώς γυμνός, αλλά το τραγούδι δεν έχει τελειώσει ακόμη. Το σόου πρέπει να συνεχιστεί πάση θυσία, οπότε αρχίζω να αφαιρώ και συναισθηματικές φορεσιές. Στο στύλο κι αυτές. Γυμνός απ΄έξω, γυμνός από μέσα, η μουσική επιτέλους σταματά. Και τώρα τι; Να αρχίσω να περιφέρομαι από τραπέζι σε τραπέζι; Να ζητάω να με κεράσουν ποτό και σε αντάλλαγμα να χαϊδεύουν τις πληγές μου; Να σου προσφέρω προσωπικό χορό πίσω στους καναπέδες, αναγνώστη; Εγώ κι εσύ; Γιατί όχι; Έλα, προσφέρω τις καλύτερες τιμές της αγοράς. Η εποχή του Μικρούτσικου τελείωσε, αναγνώστη. Εξατομικευμένες υπηρεσίες - όχι απρόσωπα πράγματα. Εδώ είναι το καλύτερο ριάλιτι, εδώ το φρέσκο πράγμα, εδώ το φρέσκο κρέας.

Μείνε εσύ στα σκοτεινά κι άσε με μένα να εκτίθεμαι.

Για δες. Μόλις ανανεώθηκε κι ο στύλος μου :-))