Los Otros II

Τα τελευταία βράδια περιπλανιόμουν από τον κόσμο του Κώστα Γκόντζου στον κόσμο του Ίρβιν Γιάλομ, από τις αναλύσεις για τα εγκλήματα Μπριάκου στις αναλύσεις για την σκέψη του Σοπενάουερ. Λογοτεχνία βέβαια δεν το λες αυτό που κάνει ο Γιάλομ (εγώ τουλάχιστον δεν το λέω), σίγουρα όμως η αναπαράσταση των ομαδικών συνεδριών ψυχοθεραπείας σε συνδυασμό με τις εκλαϊκευμένες φιλοσοφικές σκέψεις ήταν εξαιρετικά συναρπαστική κι ερεθιστική (για το πνεύμα ερεθιστική - όχι για το σώμα).
Αντιγράφω απ' το βιβλίο: "Μια διατύπωση του Σοπενάουερ ... ήταν η ιδέα ότι η σχετική ευτυχία πηγάζει από τρεις πηγές:
απ' αυτό που είσαι,
απ' αυτό που έχεις
κι απ' αυτό που αντιπροσωπεύεις στα μάτια των άλλων.
Εκείνος μας προτρέπει να δίνουμε προσοχή μόνο στο πρώτο και να μη χτίζουμε πάνω στο δεύτερο και το τρίτο".
Πώς ξέρουμε όμως στ' αλήθεια τι είμαστε, αγαπητέ Αρθούρε; Με ποιά λογική αυτό που είμαστε είναι ανεξάρτητο από τη γνώμη των άλλων; Γιατί η ιδέα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας να είναι η ορθή; Είμαστε εμείς αντικειμενικοί κριτές του εαυτού μας; Αν εμείς έχουμε μια άλφα ιδέα για τον εαυτό μας και η ιδέα αυτή δεν επαληθεύεται από τους άλλους, γιατί τάχα να έχουμε εμείς δίκιο και όχι οι άλλοι; Αυτός δεν είναι ο ορισμός του "ψώνιου" ή της ψευδαίσθησης; Πού σταματά η αυτοπεποίθηση και η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας και πού αρχίζει η γραφικότητα;