Ημιτελείς Παρενθέσεις.

Απαντώνται συνήθως σε εσώφυλλα βιβλίων. "Ο τάδε (1940 - ) είναι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους ..." ή "Ο δείνα (1951 - ) ποιητής, μυθιστοριογράφος και κριτικός ...". Η παρένθεση ανοίγει, ακολουθεί η ημερομηνία γεννήσεως του συγγραφέα, εν συνεχεία μια παύλα και μετά κλείνει η παρένθεση. Η ύπαρξη της παύλας υπονοεί μια εκκρεμότητα. Ειδάλλως εντός της παρένθεσης θα βάζαμε μόνο το έτος γεννήσεως. Κάτι λείπει από την παρένθεση για να συμπληρωθεί, κάτι λείπει για να επανέλθει η αρμονία, μια ημερομηνία πρέπει να υπάρχει εκατέρωθεν της παύλας, η ζωή χωρίς το τέλος της συνιστά ανωμαλία. Κι όμως. Δεν ξέρω για τους άλλους, εμένα το μότο μου πάντα ήταν ότι "Είμαι αθάνατος μέχρι αποδείξεως του εναντίου". Πόθεν προκύπτει ότι θα πεθάνω ντε και καλά κι εγώ; Επειδή κανείς άνθρωπος μέχρι σήμερα δεν έχει ζήσει πάνω από 130 χρόνια; Και αυτό συνιστά επιστημονική ή, έστω, απλώς λογική απόδειξη; Ίσα κι όμοια είμαι με τους άλλους ανθρώπους; Αυτό ακριβώς δεν συνιστά τον εαυτό μου, την ατομικότητά μου, ότι δηλαδή εγώ είμαι εγώ και όχι οι άλλοι; Τα ίδια ισχύουν κατ' αναλογίαν και για εσάς, αγαπητοί αναγνώστες. Μην πίνετε το αφιόνι των θρησκειών. Σας τρομοκρατούν με ψευδεπίγραφες βεβαιότητες θανάτου για να σας κάνουν δικούς τους. Σβήστε τις παύλες από τις παρενθέσεις σας, δεν υπάρχει εκκρεμότητα καμιά, είμαστε αθάνατοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου, χο χο - χο χο, χο χο - χο χο.