Δευτέρα, Αυγούστου 08, 2005

Γκροτέσκο

Είναι δυνατόν οι σπορτκάστερ που ωρύονται και παραληρούν στις μεταδόσεις του στίβου να μη συλλαμβάνουν το μέγεθος της γελοιότητάς τους; Κραυγάζουν και υμνούν την ρώμη και την υγεία του νεκρού σώματος που βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο και του οποίου έχει ήδη αρχίσει η αποσύνθεση. Σαν να μην πλημμύριζε η μυρωδιά τα ρουθούνια τους, σαν να μην πλημμύριζε και τα δικά μας. Η μπόχα του πτώματος αναμιγνύεται με την καλή χαρά των υμνωδών κι αν κανείς βρίσκεται στην κατάλληλη ψυχολογική διάθεση μπορεί να καθήσει αναπαυτικά στην πολυθρόνα του και να απολαύσει το γκροτέσκο κοκτέιλ. Για πόση ώρα όμως; Σύντομα, ακόμα και ο μεγαλύτερος λάτρης του παράδοξου, θα αναγκαστεί να κλείσει την τηλεόραση ή έστω τον ήχο. Γιατί, όπως και να έχει, ο νεκρός ούτε αξίας στερούταν ούτε ιδανικών.

1 Comments:

At 8/09/2005 04:29:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

O παππούς μου τον φωνάζει Μαμούζελο (τον τονίζει στο μου δηλαδή). Αλλά εδώ που τα λέμε έχει ένα γενικότερο πρόβλημα με τους τονισμούς, λέγοντας π.χ. οι Δάνοι.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home