Τον Μπαλτά

Υπάρχουν άνθρωποι που το χόμπυ τους δεν είναι ο φιλοτελισμός ή η ορειβασία, αλλά το να πληγώνουν αυτούς που αγαπούν. Είτε γιατί τους βρίσκουν μπόσικους, είτε γιατί αντίθετα τους βρίσκουν ανθεκτικούς. Αν τους ρωτήσετε, θα σας πουν ότι το κάνουν για το καλό των αγαπημένων τους. Δηλαδή των θυμάτων τους. Ότι τους λένε πράγματα που τους πικραίνουν, ακριβώς γιατί θέλουν να τους βοηθήσουν. Βέβαια από ένα σημείο κι ύστερα το παιχνιδάκι καταντά κουραστικό και το αστείο κρυώνει. Αλλά αυτοί εκεί. Απτόητοι. Ξέρουν τα αγαπημένα τους θύματα καλά, ξέρουν ποιά είναι τα αδύνατά σημεία τους κι εκεί πάνω εκτονώνονται, εκεί βρίσκουν χώρο να ασκήσουν την μαύρη εξουσία τους. Τι κι αν τους έχει ζητηθεί επανειλημμένα να σκέφτονται δυο φορές προτού μιλήσουν. Ποτέ. Έχουν δε μια απάντηση για όλα. Θα βαφτίσουν την σκληρότητά τους ειλικρίνεια και θα ισχυρισθούν ότι η επίδραση των λόγων τους μόνο μια εξήγηση μπορεί να έχει: πως η κατηγορία τους ήταν βάσιμη. Οι αβάσιμες μομφές για ποιό λόγο να πληγώσουν; Λέγοντας τα έχουν ψιλοπείσει τον εαυτό τους. Έχουν παραμυθιάσει τον εαυτό τους ότι τα βέλη τους δεν είναι ποτισμένα με φαρμάκι αλλά με φάρμακο. Το σημείο αυτό είναι κρίσιμο. Όντως πιστεύουν ότι είναι η πραγματική και βαθιά αγάπη που νιώθουν για τον άλλο (τον αδελφό τους ή τον καλό τους φίλο ή το σύντροφό τους) που τους νομιμοποιεί να τον ισοπεδώνουν. Σε συνειδητό επίπεδο ποτέ δεν θα πουν "τον ξέσκισα τώρα". Ωστόσο ας μη γελιόμαστε. Εσύ που πληγώνεις συστηματικά αυτόν που αγαπάς, μη νομίζεις ότι είσαι αθώος. Δεν είσαι. Στον ύπνο σου και στα ξεχασμένα το επόμενο πρωί όνειρά σου απολαμβάνεις την αγριότητά σου. Έτσι δεν είναι; Για προσπάθησε λίγο να τα θυμηθείς.

Τελικά μηπώς από ένα σημείο και ύστερα αγαπάς τον άλλο ως θύμα;

Μήπως το στοιχείο που βρίσκεις περισσότερο θελκτικό σ' αυτόν που αγαπάς είναι η εξουσία που έχεις πάνω του;

"Ah you loved me as a loser, but now you're worried that I just might win".

Όποιος αγαπά παιδεύει, αλλά όποιος δεν παιδεύεται πρώτα ο ίδιος για να βρει τον κατάλληλο τρόπο για να συμβουλεύσει ή να επικρίνει αυτόν που αγαπά, δεν αγαπά στ' αλήθεια.

Γιατί αν αγαπούσε στ' αλήθεια θα άφηνε πότε πότε τον μπαλτά και θα δοκίμαζε γι' αλλαγή και κανένα χάδι στο κεφάλι.