Η Φάση

Eκείνο που μας σώζει είναι ότι βασικά δεν ζούμε στο παρόν. Με περιοδικά διαλείμματα νοερών μακροβουτιών σε ένα σχεδόν ολότελα πλαστό κι εξιδανικευμένο παρελθόν -από το οποίο επιλέγουμε να θυμόμαστε μόνο τα ευχάριστα- κατοικοεδρεύουμε στην προσδοκία, αν όχι στη βεβαιότητα, ενός ακόμη πιο ιδανικού μέλλοντος. Ω, στο μέλλον όλα θα είναι αλλιώς, όλα θα είναι τόσο μα τόσο καλύτερα. Στο παρόν δεν παραχωρούμε παρά τα απολύτως απαραίτητα προκειμένου να μη θεωρηθεί ότι δεν διατηρούμε επαφή με το περιβάλλον. Με μισό μάτι διεκπεραιώνουμε τα της καθημερινότητας, με ενάμιση μάτι ατενίζουμε την προβολή του εαυτού μας στην οθόνη του μέλλοντός μας.

Εκείνο που μας σώζει είναι ότι ποτέ μα ποτέ δεν βλέπουμε τον εαυτό μας όπως τον βλέπει όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Τι να ξέρει άλλωστε ο υπόλοιπος κόσμος; Μόνο το πώς συμπεριφερόμαστε βλέπει. Αν ήξερε όμως το πώς σκεφτόμαστε, τι όνειρά έχουμε, τι μεγάλα σχέδια για το μέλλον, τι σιγουριά ότι τα όνειρα αυτά θα πραγματοποιηθούν, τότε θα καταλάβαινε κι εκείνος ποιοί στ' αλήθεια είμαστε.

Επιτέλους, ας μην είμαστε υπερβολικά σκληροί με τους εαυτούς μας. Ναι, όντως, μπορεί και να μην αστράφτουμε στην κοινωνία, αλλά αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία ΠΑΡΟΔΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΗ ΦΑΣΗ (και, όχι, δεν παίζει ρόλο πόσα χρόνια διανύει ήδη η φάση αυτή). Σύντομα -πάρα πολύ σύντομα- επέρχονται ριζικές αλλαγές. Σύντομα -πάρα πολύ σύντομα- παίρνουμε τα ηνία της ζωής μας στα χέρια μας.

Διευκρινίζω βέβαια ότι όλα τα παραπάνω αφορούν εμάς που δεν τα έχουμε βρει ακόμη -νωρίς είναι άλλωστε, έχουμε καιρό- με τον εαυτό μας και με τον κόσμο. Όλους εσάς που δεν σας αφορούν, που ζείτε έντονα, συνειδητά και δημιουργικά το παρόν σας και σπανίως έως ουδέποτε δραπετεύετε από αυτό, που έχετε βρει ποιές είναι για σας οι ερωτήσεις που μετράνε σε αυτή τη ζωή και σε αυτές προσπαθείτε να απαντήσετε με τον τρόπο σας κάθε μέρα, που έχετε στόχους συγκεκριμένους και απτούς, που χτίζετε καριέρες, που έχετε πιστέψει ότι στα ζητήματα της καρδιάς δεν υπάρχουν σύνθετα προβλήματα, αντικρουόμενες ανάγκες, αλληλοαναιρούμενες επιθυμίες, αλλά υπάρχει άσπρη ή μαύρη απάντηση σε όλα, λ.χ. "ο Έρωτας" ή "το να περνάς καλά και να είσαι ευτυχισμένος ΕΣΥ και αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία", όλους εσάς που είστε οι νικητές αυτού του παιχνιδιού της επιβίωσης, συγγνώμη αν σας κούρασα. Ίσως όμως έτσι είδατε λίγο και την άλλη πλευρά, την πλευρά των ανθρώπων που στη ζωή δεν προοδεύουν όσο εσείς, των ανθρώπων που σήμερα είναι υπάλληλοί σας κι ίσως αύριο θα τους απολύσετε ή των ανθρώπων που τους αναθέσατε μια δουλειά κι αυτοί δεν την έφεραν εις πέρας. Ίσως όμως έτσι είδατε λίγο ότι όλοι αυτοί που τους προσπερνάτε με τα τζιπ σας, δεν βρίσκονται την ώρα που οδηγούν στο τιμόνι του παλιού αυτοκινήτου τους, αλλά σε ένα κοντινό μέλλον, όπου θα έχουν πετάξει τις αδυναμίες τους στη λυματολάσπη και θα έχουν αρχίσει να χτίζουν το μεγάλο τους Aύριο.