Σκυλομαχίες

(Με αφορμή ένα ποστ του Χοιροβοσκού http://xoirovoskos.blogspot.com/2005/07/blogger.html).

Yπάρχουν φορές που χρησιμοποιώ τις λέξεις σαν άγρια σκυλιά. Τις πηγαίνω και συναντούν άλλες λέξεις - άγρια σκυλιά, ο οργανωτής του αγώνα δέχεται τα στοιχήματα του πλήθους και μπαίνω στην πίστα. Τις έχω αλείψει από πριν με αίμα για να εξαγριωθούν περισσότερο, για να γίνουν βαθύτερα μοχθηρές. Εκεί, στην πίστα, τα τελευταία δευτερόλεπτα πριν αμοληθεί το ένα σκυλί πάνω στο άλλο, εκεί, την ώρα που με το ζόρι συγκρατώ το δικό μου απ' το λουρί, η αδρεναλίνη μου χτυπάει κόκκινο. Και μετά, όταν δίνεται το σύνθημα κι ελευθερώνουμε τα ζώα, ο σκύλος μου χυμάει πάνω στον σκύλο του αντιπάλου, τον πιάνει απ΄το λαιμό και τον κατασπαράζει ανηλεώς. Οι θεατές δίπλα ουρλιάζουν από ηδονή, οι σκύλοι αλληλοτρώγονται, ουρλιαχτά, γαβγίσματα και σκυλίσιες κραυγές πόνου, αλλά εγώ μένω σιωπηλός, το αίμα μου βράζει μα μένω σιωπηλός, γιατί ξέρω ότι έχω εκπαιδεύσει καλά τις λέξεις-αγριόσκυλα, ξέρω ότι τις έχω εκπαιδεύσει να βρουν σε ποιό ακριβώς σημείο οι αντίπαλες λέξεις, τα αντίπαλα επιχειρήματα είναι μπόσικα, ώστε να τις γραπώσουν ακριβώς από εκεί, να γραπώσουν το απέναντι σκυλί απ' το λαιμό και να μην του δείξουν οίκτο. Κανέναν. Όταν ο αγώνας τελειώσει, όταν στα μάτια του διψασμένου για αίμα κοινού ο αντίπαλος σκύλος πέσει κάτω και ξεψυχήσει, νιώθω μια πρωτόγονη χαρά, μια βρώμικη κι ωστόσο καθάρια ικανοποίηση που δεν μπορεί να την προσφέρει κανένα ευγενές συναίσθημα αυτού του κόσμου. Έχω ξεκατινιαστεί, έχω νικήσει, ο απέναντι λόγος έπρεπε να ταπεινωθεί και ταπεινώθηκε, γιατί είχα τις μαύρες μου ή γιατί κουβαλάω κόμπλεξ ή γιατί έτσι, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις.

"Θύρα 7 και Θύρα κάτω από τις ερπύστριες

Όλα διαβήκαν απ' τις γλώσσες τις στραγγαλίστριες

Κι όμως εγώ σ' αφουγκράστηκα σαν λεξούλα ενός αγνώστου

Κι όχι σαν μέρος του λόγου τους και του δικού τους πόστου

Για να σ' αγκαλιάσω με καημό

Kαι τόσο να σε νοιώσω

Όσο είναι τοπίο μυστικό

Tούτο εδώ που ποθώ ν' αποδώσω"

Αυτά μας λέει ο Σαββόπουλος. Αλλά αυτός τις λέξεις του τις ντύνει με μουσική και τις χρησιμοποιεί για να συγκινούν και να εμπνέουν, όχι για να επιτίθενται λυσσασμένα.