Αγόρι μου

Ένα ζευγάρι φίλων είναι παντρεμένοι εδώ και λίγα χρόνια, ενώ είναι μαζί τουλάχιστον μια δωδεκαετία. Προχθές χρειάσθηκε να βρεθώ για κάποιες ώρες με τη γυναίκα. Μίλησε με τον φίλο μου στο κινητό δύο - τρεις φορές. Τον αποκαλούσε "αγόρι μου". "Ναι, αγόρι μου", "Εντάξει, αγόρι μου", "Θα τα πούμε, αγόρι μου" κλπ. Δυστυχώς αδυνατώ να μεταδώσω τον τόνο της φωνής της όταν έλεγε αυτές τις δύο λέξεις. Τις μπογιάτισα κόκκινες αλλά η προσπάθεια μετάδοσης του συναισθήματος με το οποίο ειπώθηκαν είναι εξ ορισμού καταδικασμένη σε αποτυχία. Πώς να μετατρέψεις σε λέξεις αυτό ακριβώς που υπάρχει πέρα και πίσω από αυτές; Ας ανακαλέσει ο καθένας στη μνήμη του το ηχόχρωμα της φωνής ενός αγαπημένου του προσώπου τη στιγμή που ίσως κάποτε στο παρελθόν του είπε λίγα λόγια τρυφερά. Ίσως έτσι κατορθώσει να υποψιαστεί το ύφος της φωνής της φίλης μου. "Αγόρι μου" λοιπόν. Η δωδεκαετία της σχέσης τους δεν είχε νοθεύσει την αλήθεια της φωνής της, οι λέξεις δεν ήταν κύμβαλα αλαλάζοντα, δεν ήταν κατάλοιπα παλιότερων ευτυχισμένων εποχών που είχαν απλώς επιβιώσει από τη δύναμη της αδράνειας χωρίς να σημαίνουν αυτό που έλεγαν. Ένιωθες ότι μιλούσε σε ό,τι πιο πολύτιμο είχε, σε κάτι ιερό. Και δεν ήταν λέξεις με τις οποίες καμουφλάρεται πολλές φορές η τρυφερότητα, δεν ήταν ένα πειραχτικό παρατσούκλι, ένα "χαζούλι μου" ας πούμε. Όχι, οι λέξεις ήταν εκεί γυμνές, γενναίες, κυριολεκτούσες, ακαμουφλάριστες: Αγόρι μου. Ένας μαντράχαλος 33 ετών είναι το Αγόρι της.

Υπάρχει η κυνική θεώρηση της ζωής, υπάρχει και η γλυκανάλατη θεώρηση της ζωής.

Η γλυκανάλατη θεώρηση της ζωής θα επέλεγε να σταθεί μόνο στην επιφάνεια: Οι φίλοι μου είναι επιφανειακά ένα πολύ αρμονικό ζευγάρι.

Η κυνική θεώρηση θα επέλεγε να εστιάσει στα προβλήματα που έχουν.

Γιατί έχουν -όπως φαντάζομαι το 100% των ζευγαριών και δη το 100% των παντρεμένων ζευγαριών- προβλήματα.

Η δική μου θεώρηση της ζωής είναι να μην κλείνω τα μάτια στα προβλήματα, να γνωρίζω ότι πολύ πιθανόν η καθημερινότητά τους να μην είναι και η πιο συναρπαστική στον κόσμο, να γνωρίζω ότι αυτή η τρυφερότητα της προσφώνησης ίσως δεν μετουσιώνεται πάντοτε στις αντίστοιχες πράξεις.

Οι φίλοι μου μπορεί να ζήσουν μαζί μέχρι τα βαθιά τους γεράματα, μπορεί και να αυξήσουν σε λίγα χρόνια λίγο ακόμα τα ποσοστά διαζυγίου.

Ωστόσο, σύμφωνα με τη δική μου θεώρηση της ζωής, ανεξάρτητα από το τι θα γίνει στο μέλλον τους κι ανεξάρτητα από το πόσο ειδυλλιακό είναι το παρόν τους, το "αγόρι μου" αυτό έχει μία αυταξία ακλόνητη και έχει ήδη δικαιώσει και τους δύο: την φίλη μου που αγάπησε κάποιον τόσο καθαρά και τον φίλο μου που γέννησε σε μια γυναίκα μια τόσο καθαρή αγάπη.