Το κόκκινο μαγιό.

O Γιάννης Κούτρας ντυμένος στα μαύρα ανεβαίνει στην σκηνή του Μεγάρου Μουσικής. Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται στο μέγαρο ως καλλιτέχνης. Είναι σίγουρα η πρώτη φορά που εμφανίζομαι στο μέγαρο ως θεατής. Ο Γιάννης Κούτρας με μαύρο σακάκι, μαύρη μπλούζα, μαύρο παντελόνι και μαύρα παπούτσια ερμηνεύει ξανά, 26 χρόνια μετά, τραγούδια απ' το "Σταυρό του Νότου". Μέσα από τα ρούχα αυτά δεν φοράει σλιπάκι, αλλά μαγιό. Ένα κόκκινο μαγιό. Από εκείνα της παλιάς μόδας, τα στενά, που κάλυπταν μόνο την περιοχή των γεννητικών οργάνων. Δεν το φορά από ιδιοτροπία. Πρόκειται για το ίδιο κόκκινο μαγιό που φορούσε δέκα - δεκαπέντε χρόνια πριν σε ένα σκετσάκι μιας χιουμοριστικής εκπομπής του Ζουγανέλη, που ίσως να ήταν τα "Κουφώματα". Στο σκετσάκι αυτό περιφερόταν σε μια παραλία κι έλεγε κάτι κρυάδες στους λουόμενους. Δεν ήμουν κατά των εκπομπών του Ζουγανέλη. Αλλά το έξυπνο χιούμορ είναι πολύ δύσκολο πράγμα, ειδικά όταν πρέπει να το προσφέρεις επαγγελματικά και σε μεγάλες ποσότητες κι έτσι μετά από ένα πετυχημένο αστείο ακολουθούσαν δέκα αναμασήματα και χοντροκοπιές. Μικρότερος τότε, άκουγα στο ραδιόφωνο τον Κούτρα να τραγουδά για κουβέλια που σάπιζε το μέλι και κάβους που σκληρύναν την παλάμη και τον έβλεπα στον τηλεοπτικό μου δέκτη να σουλατσάρει σε μια πλαζ αμήχανος, κυριολεκτικά και μεταφορικά γυμνός με μοναδικό -αλλά ανεπαρκές- φύλλο συκής το κόκκινο μαγιουδάκι του. Η έκθεση της γυμνής του σάρκας, οι τρίχες κι η καδένα στο στήθος του, η τουριστική παραλία δίπλα στη θάλασσα και μέσα σε αυτήν αλάργα τόσο ο Καββαδίας, πουλί πουλάκι στεριανό θάλασσα δεν σου πρέπει, κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο τουλάχιστον προσπάθησε, όσο μπορείς, μην την εξευτελίζεις. Ο ερμηνευτής του μεγάλου έργου έλεγε πια ανέκδοτα με τα οποία δεν γελούσε κανένας. Το 1991 κυκλοφόρησαν "Οι Γραμμές των Οριζόντων". Ο Κούτρας δεν είχε επιλεγεί για να τραγουδήσει. Τις αγόρασα και άρχισα να παίζω στο κασετόφωνο τις δύο λευκές κασέτες με τα κόκκινα γράμματα. Τις έπαιζα όταν ήμουν μόνος σπίτι, έκλεινα τις πόρτες σε όλα τα δωμάτια για να περιορίσω τον θόρυβο και να μην ακούν οι γείτονες, τις έπαιζα στη διαπασών, έμαθα κάθε στίχο απ' έξω και τον τραγουδούσα στη διαπασών κι εγώ μαζί με τους τραγουδιστές. Αδυνατώ να αποτυπώσω με γραμμένες λέξεις τι σήμαιναν και τι σημαίνουν για μένα τα τραγούδια αυτά. Ίσως να μπορώ να γράψω για έργα τέχνης που με συγκίνησαν, λιγότερο ή περισσότερο βαθιά, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν πρόκειται για απλή επιρροή ενός έργου τέχνης σε έναν άνθρωπο. Δεν έχω τέτοιου είδους σχέση με τις "Γραμμές των Οριζόντων". Οι "Γραμμές" υπήρξαν για μένα μετεφηβεία, έξοδος, ταξίδι, υποκατάστατο, σύντροφος, βάθος, άνοιγμα, παρηγοριά, παρηγοριά, παρηγοριά, σύνορα, βεβαιότητα, ταύτιση, εκμηδενισμός, ανάταση, έκφραση, μέλλοντος υπαινιγμός. Και είμαι απλώς ένας από τους τόσους πολλούς, που είτε είχαν σχέση παρόμοια με τη δική μου, είτε απλώς λάτρεψαν τον "Σταυρό του Νότου" και τις "Γραμμές", έργα που κύλησαν και θα συνεχίσουν να κυλούν στο αίμα του Έλληνα. Από τις αρχές του 90 στο 2005, κι από το μικρό μου δωμάτιο στο Μεγάλο Σύμβολο, στο δίπλα της Μεγάλης Πρεσβείας ευρισκόμενο. Δεν θέλω να είμαι κάφρος, μέχρι σήμερα δεν έχω ασχοληθεί και δεν με έχει κερδίσει η κλασσική μουσική, ίσως στο μέλλον να γίνω φαν και θαμώνας, πάντως είναι του καπετάνιου η μιγάδα και η σοροκάδα των ματιών που με έφεραν επιτέλους εντός του. Έχω δει κι άλλες φορές τον Μικρούτσικο να ερμηνεύει στο πιάνο και να τραγουδά τους επτά νάνους στο S/S CYRENIA ("μα είναι κάτι πιο βαθύ που με λερώνει. Γιε μου πού πας; Μάνα θα πάω στα καράβια."). Είναι από τις ελάχιστες φορές που μπορεί κανείς να αντικρίσει έναν καλλιτέχνη ένθεο, διονυσιαζόμενο, απ' ευθείας συνδεδεμένο με το Φως, μαριονέτα που κρέμεται από επουράνιους σπάγκους που κινεί με παραφορά ο Θεός. Μετά ο Γιάννης Κούτρας, με μαύρο σακάκι, μαύρη μπλούζα, μαύρο παντελόνι, μαύρα παπούτσια κι από μέσα το κόκκινο μαγιό, ανεβαίνει στη σκηνή. Γυμνή ψυχή, καλυμμένο σώμα και το κόκκινο μαγιό να του υπενθυμίζει. Ευτυχισμένοι όλοι που επανέρχονται και σαν τον Γιάννη Κούτρα ξανατραγουδούν, ντυμένοι μες τα μαύρα των σεμνότατα.