Έστω και στα λόγια
Ποίηση είναι να ανάβεις τις λέξεις σου,
με έναν απλό, συνηθισμένο αναπτήρα,
κι αυτές να εκλαμβάνονται για ένα ανοιξιάτικο βράδυ
σαν το θαύμα του Αγίου Φωτός,
γιατί -όλοι το ξέρουν- το αληθινό θαύμα
δεν βρίσκεται στον τρόπο που τις φώτισες,
με έναν απλό, συνηθισμένο αναπτήρα,
κι αυτές να εκλαμβάνονται για ένα ανοιξιάτικο βράδυ
σαν το θαύμα του Αγίου Φωτός,
γιατί -όλοι το ξέρουν- το αληθινό θαύμα
δεν βρίσκεται στον τρόπο που τις φώτισες,
αλλά στην ανάγκη που έχουν οι άνθρωποι
για φως κι ό,τι νικάει τον θάνατο,
έστω και στα λόγια.
για φως κι ό,τι νικάει τον θάνατο,
έστω και στα λόγια.
posted by Old Boy @ 6:40 μ.μ.
5 comments
5 Comments:
Ποίηση είναι η ενέργεια του ρήματος ποιώ. Εσύ δεν ποιείς. Γράφεις. Λογογράφεις ακατάσχετα, λόγω ψυχικής νόσου (μέχρι και μια ψυχολόγα στο είχε πει αυτό παλιότερα, αλλά εσύ αρνείσαι την αλήθεια και χρησιμοποιείς την γραφή, ως υποκατάστατο θεραπείας). Και, στο καπάκι, είσαι και ατάλαντος. Με άλλα λόγια, εδώ ο κόσμος καίγεται, λεξούλες ανεμίζουν. Συνεπώς, εγώ που δεν είμαι θρήσκος και δεν φοβάμαι τον θάνατο και ούτε πιστεύω και στα θαύματα, μπορώ κάλλιστα να πάρω τον «πυροσβεστήρα» και να σε «ξεχέσω» άνετα μαζί με τις «λαμπάδες» σου -σόρρυ, να σε σβήσω, εννοούσα. Φου!
ΥΓ. Ρε συ, παλιόπαιδο. Γιατί δεν τολμάς την υπέρβαση; Παρέα με τους αναγνώστες σου, ντε (καλά, όσους σου έμειναν, έστω κι έναν). Εάν οι λέξεις έχουν τέτοια δύναμη, όπως ισχυρίζεσαι; Γιατί δεν συντάσσεις μια συμβολαιογραφική πράξη (με τον αναγνώστη σου), ώστε να καταργήσεις την ύπαρξη; Ρωτάω.
Θέλω να σας πω ότι ο καλός ο λόγος έχει λόγο να λέγεται σε έναν κόσμο που δε χρωστάει καλή κουβέντα.
Ναι, είναι ποίηση ουσίας, χωρίς φρου-φρου κι αρώματα, οι στίχοι που γράψατε, σε πείσμα των κακών γλωσσών -ή και των καλών ακόμα.
ΥΓ. Σας διαβάζω πάντα χωρίς να σχολιάζω.
Μου αρέσουν επίσης οι κριτικές σας για ταινίες που αγαπώ.
- Τι έκανες μπαμπά, όταν διαμελίζαν την Ελλάδα;
- Έγραφα ποίηση, παιδί μου.
σε διαβάζουμε..εγώ προσωπικά δεν σχολιάζω πουθενά λόγο προσωπικών θεμάτων.....μην σταματήσεις να γράφεις!!!!!!!!!!!!
Χριστίνα
Το τι αγγίζει τον καθένα μας είναι υποκειμενικό κι έχει σχέση με τη παιδεία μας και τη ψυχοσύνθεση μας..προσωπικά ξεκίνησα από το προφίλ σας,σκάλισα διάφορα του ποιος κλπ κι έφτασα εδώ και μ'αρεσει Λέω λοιπόν να καθίσω,να κλείσω τα μάτια,να μυρίσω και να ζωγραφίσω τις λέξεις σας.. ευχαριστώ
Δημοσίευση σχολίου
<< Home