Δευτέρα, Οκτωβρίου 15, 2012

Διορθώσεις

Μερικές καταστάσεις είναι τόσο win - win που απορείς γιατί δεν τις υϊοθετείς· όπως το να διαβάζεις στο μετρό: και ο χρόνος της διαδρομής περνάει χωρίς να το καταλάβεις, καθώς αντί να έχει γεμίσει με βαρεμάρα και κούραση, γεμίζει με κάτι που από απλά απασχολεί το μυαλό σου έως το συναρπάζει - και αν το εφαρμόσεις σε βάθος χρόνου, αντί να έχεις διαβάσει πέντε βιβλία στη ζωή σου θα έχεις διαβάσει οκτώ. Υπάρχουν άραγε και σε σημαντικότερα παίγνια της ζωής μας αθροίσματα αμοιβαίου οφέλους, στα οποία ωστόσο ποτέ δεν φτάνουμε, ακριβώς επειδή ο άνθρωπος είναι τόσο πολύπλοκο μηχάνημα, με την πολυπλοκότητά του να τον καθιστά ατελή, τυφλό απέναντι στο προφανές συμφέρον του, αυτοσαμποταριζόμενο; Mπορεί και να υπάρχουν αν συνυπολογιστεί πως σε κάθε είδους και μορφής ανθρώπινη σχέση, οι πολυπλοκότητες είναι τουλάχιστον δύο και η αλληλεπίδρασή τους μπορεί να γεννήσει μια νέα, αυτόνομη, δυσλειτουργική δυναμική.
Αντιγράφω από τις υπεργαμάτες «Διορθώσεις» που χύνουν μέσα στον εγκέφαλο μου εδώ και μερικές εβδομάδες (εσχάτως και μέσα σε συρμούς): "It occured to him that his wife was pregnant again. Months were
rushing him forward on their rigid track, carrying him closer to the day he'd be the father of three, the year he'd pay off his mortgage, the season of his death". «Σκέφτηκε οτι η γυναίκα του ήταν ξανά έγκυος. Οι μήνες τον έσπρωχναν με ορμή στις άκαμπτες ράγες τους, ολοένα και πιο κοντά στην μέρα που θα ήταν πατέρας τριών παιδιών, στη χρονιά που θα ξεπλήρωνε την υποθήκη του, στην εποχή του θανάτου του».
Ο συγκεκριμένος ήρωας του βιβλίου είναι στο τοπ της παραγωγικότητάς του και της ηλικίας του, η γυναίκα του περιμένει το τρίτο τους παιδί κι αυτός τα βλέπει όλα μαύρα, ακόμη και ότι σε λίγα χρόνια δεν θα έχει να πληρώνει υποθήκη. Δεν του φταίει κάτι συγκεκριμένο στη ζωή του, του φταίει η ίδια η ζωή. Δεν ζει με τρόπο διαφορετικό απ' αυτόν που θα ήθελε, δεν έκανε εσφαλμένες επιλογές, δεν παγιδεύτηκε σε λάθος επάγγελμα και λάθος γάμο, είναι (ως το σημείο που έχω διαβάσει τουλάχιστον) απλά καταθλιπτικός: ακόμα και αυτά που θα έπρεπε να του φωτίζουν με χαρά τη ζωή, τα βλέπει υπό γκρίζο έως μαύρο φως. Λίγες σελίδες πιο κάτω ο συγγραφέας παραθέτει Σοπενάουερ: «Αν θες μια αξιόπιστη πυξίδα να σε οδηγεί στη ζωή, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να δεις τον κόσμο ως φυλακή, ως αποικία καταδίκων. Κι ανάμεσα στα κακά μιας αποικίας καταδίκων είναι η συντροφιά των άλλων φυλακισμένων».

Ενώ βρίσκω απολαυστικό το "Μodern Family", με χαλάει πολύ το ότι διαδραματίζεται τόσο ξεδιάντροπα σε έναν κόσμο απαλλαγμένο από οικονομικά ή κοινωνικά προβλήματα. Αλλά και από κάθε είδους αληθινά προβλήματα. Ωστόσο είναι ειδικά όταν νιώθω στενοχωρημένος που θέλω να επιστρέφω στον κόσμο του. Χρειαζόμαστε τα οδυνηρά υπέροχα (ή τα υπέροχα οδυνηρά) ταξίδια της λογοτεχνίας, όσο και τις φυγές σε κόσμους κωμικά ανέφελους. Χρειαζόμαστε την αλήθεια όσο και το παραμύθι. Εκτός κι αν η συνύπαρξή τους δεν είναι win - win, αλλά η εκλογίκευση της θεμελιώδους μας ατέλειας.

6 Comments:

At 10/15/2012 10:36:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

εγω ξερεις σε ποιον κοσμο θελω να επιστρεψω? σε αυτον προ 2007, τοτε που υπηρχε μελλον #pestenamefate

 
At 10/16/2012 01:15:00 μ.μ., Blogger N. said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

 
At 10/16/2012 02:56:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Ν., τα έλαβα και τα υπόλοιπα, απλά έχω βάλει μετριασμό σχολίων και δεν εμφανίζονται αυτόματα στο μπλογκ. Βρίσκεται στην Πατησίων στο ύψος της Ομόνοιας.

 
At 10/17/2012 08:31:00 μ.μ., Anonymous Ζωή said...

Αυτή η έλλειψη αναφοράς στο οικονομικό υπόβαθρο στο βαθμό που αυτό θα επηρέαζε την κοινωνική και διαπροσωπική σχέση των ηρώων του Φράνζεν και η απλή συμβαντοποίηση που στηρίζει το ανατρεπτικό στις ιστορίες του βιβλίου μου δημιούργησε διαβάζοντάς το, μία έντονη γεύση από Φουκώ. Ο πεσιμισμός ταυτόχρονα πίσω από το χιούμορ με οδηγεί στην πεποίθηση ότι ο πνευματώδης Φράνζεν έχει υπάρξει πιστός αναγνώστης του Φουκώ και του Σοπενάουερ. Γενικά το βιβλίο μοιάζει εύπεπτο θέτει όμως χιλιάδες ερωτήματα καθημερινά αλλά δυσεπίλυτα.

 
At 10/19/2012 05:57:00 μ.μ., Anonymous sunCoater said...

win-win κατάσταση: ένα συμβόλαιο αμοιβαίου κέρδους όπου δεν έχεις διαβάσει τα μικρά γράμματα...

 
At 10/20/2012 10:04:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Με εξοργίζουν τόσο πολύ τα "πολιτικά" πόστ σου που ώρες ώρες αναρωτιέμαι γιατί μπαίνω και ξαναμπαίνω στο μπλογκ σου..
Να γιατί

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home