Σάββατο, Σεπτεμβρίου 15, 2007

5 μετά τον προημιτελικό

1) Υπάρχουν πράγματα που γίνονται και πράγματα που δεν γίνονται. Το αποψινό δεν γινόταν. Κι όμως έγινε. Σήμερα η Σλοβενία κέρδισε την Ελλάδα πολλά με λίγα. Σήμερα όσο παιζόταν μπάσκετ χάσαμε, αποκλειστήκαμε και ήταν η στιγμή που θα λέγαμε ότι αυτή η ομάδα έχει συνέχεια κι ότι η φετινή ήταν απλά μια κακή παρένθεση. Το ότι λέμε άλλα είναι μεταξύ της σφαίρας της φαντασίας και της σφαίρας της πραγματικότητας· κάπου ανάμεσά τους· ίσως στη Ζώνη του Λυκόφωτος.
2) Αν δεν έχεις παιδιά κάνε επειγόντως, γιατί αυτή η ομάδα σού έχει δώσει την τελευταία τριετία υλικό που πρέπει να διηγείσαι. Να το διηγείσαι, να προσπαθείς να το μεγεθύνεις και αντικειμενικά να μην μπορείς· και μόνο βλέποντας τα στιγμιότυπα θα βλέπουν ότι δεν υπερβάλλεις.
3) Ομάδα που έχει οργανωτή τον Γιάκα Λάκοβιτς, μπορεί να χάσει από ομάδα που έχει οργανωτή τον Θοδωρή Παπαλουκά, μέχρι και διαφορά 30 πόντων στα 5 τελευταία λεπτά. Από 31 και πάνω δύσκολα. Την διαύγεια του Παπαλουκά στα τελευταία λεπτά του κάθε αγώνα θα την ζήλευε κι ο Πεσσόα. Η καρδιά του Παπαλουκά στα τελευταία λεπτά του κάθε αγώνα είναι υπεράνω ζήλειας. Μόνο δέος της πρέπει.
4) Χρόνο με τον χρόνο αφενός αυτή η ομάδα, αλλά αφετέρου ο αθλητής Θοδωρής Παπαλουκάς κυρίως, και ο αθλητής Δημήτρης Διαμαντίδης από κοντά του, μεγαλώνουν τόσο σε μέγεθος, που ίσως μπασκετμπωλίστες να εξακολουθούν να υπάρχουν καλύτεροι, αλλά εκεί που τελειώνει το μπάσκετ και αρχίζουν τα κόμικ με τους υπερήρωες, κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους.
5) Αυτό που λέγεται «ψυχή» ενός αθλητή και μιας ομάδας έχει δύο στάδια: το πρώτο είναι όταν πετυχαίνεις το πρώτο σου μεγάλο κατόρθωμα υπερβαίνοντας για ένα βράδυ τον εαυτό σου και το δεύτερο είναι όταν αρχίζεις στη συνέχεια να παίζεις σύμφωνα με εκείνο το πρώτο κατόρθωμα, προσπαθώντας να παραμυθιαστείς πρώτος εσύ ο ίδιος από τον μύθο του· και μετά ο εκάστοτε αντίπαλός σου. Κάπως έτσι έχασαν και οι Σλοβένοι. Κάπως έτσι νικήσαμε ξανά εμείς, από το πλην 16.

34 Comments:

At 9/15/2007 01:43:00 π.μ., Blogger Fish-bait said...

Το τελευταίο 1 λεπτό και 40 δεύτερα θα κάνω πάαααααααααρα πολύ καιρό να το ξεχάσω!!!!

 
At 9/15/2007 01:45:00 π.μ., Blogger αθεόφοβος said...

Με ακουγες να ουρλιάζω, ε!
(και δεν είμαι και φίλαθλος ,αλλά αυτό ήταν πέρα από τον αθλητισμό)

 
At 9/15/2007 02:04:00 π.μ., Blogger 2Σx2 said...

Νομίζω ότι κανείς δεν το περίμενε! Ούτε καν οι παίχτες μας. Οι μόνοι που πίστευαν ότι θα μπορούσαν να χάσουν ήταν οι Σλοβένοι, ακόμα και στο +16.
Είναι αυτό που λες στο τέλος - κάνε τους άλλους να πιστέψουν στο μύθο σου.
Ε, όσο έπεφτε η διαφορά ήταν καθαρά θέμα cojones και εκεί υπερτερούσαμε. Και είχε αρχίσει ο Χατζητέτοιος τις δικαιολογίες για την ομάδα, δεν πειράζει, οι παίκτες είναι κουρασμένοι και τέτοια.
Στα σχόλια μου είπα πως αυτά δε γίνονται ούτε στο σινεμά, ασύλληπτο!

 
At 9/15/2007 02:17:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Πόσες τέτοιες ανατροπές μπορεί να χαρεί ο φίλαθλος μιας ομάδας στη διάρκεια όλης του της ζωής; Ρητορικό ερώτημα για μας που έχουμε ζήσει τρεις ανάλογες σε τρία χρόνια.

 
At 9/15/2007 03:26:00 π.μ., Blogger Niemandsrose said...

Οι εθνικές ομάδες είναι μια καλή ευκαιρία για τους ντεμέκ ολτέρνατιβ και προοδευτικούς να εκσπερματίσουν λίγο από τον σωρευμένο τους εθνικισμό.
Χύστε άφοβα και με ουρλιαχτά.

 
At 9/15/2007 04:02:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αχ επιτέλους ντεμέκ ολτέρνατιβ και προοδευτικέ Όλντ μπόυ, πότε θα μάθεις να ελέγχεις και να κρύβεις τον εθνικιστή εαυτό σου; Πότε θα μάθεις πως είναι κακό να πανηγυρίζεις για μια μπάλλα;

Ήμαρτον Όλντ μπόυ, σου έχουμε κάνει τόσα μαθήματα εμείς οι πραγματικοί ολτέρνατιβ και προοδευτικοί. Κάτι έπρεπε να είχες μάθει τόσο καιρό.

Σταμάτα επιτέλους να κάνεις σα παιδί. Παντρεύτηκες πια! Έλα να συζητήσουμε για σοβαρά πράγματα. Μπορεί να μην τα αγαπάμε, αλλά μ' αυτά πρέπει να ασχολούμαστε. Εξάλλου δεν έγινε και τίποτα επειδή κάποιοι κάπου μακρυά βάλαν περισσότερα γκολ/καλάθια από κάποιους άλλους. Αν κέντρο δεν είναι ο εαυτός μας, δεν έχει νόημα η χαρά. Έλα μαζί μας. Δεν συμμετείχαμε ποτέ, δεν ονειρευτήκαμε ποτέ, δεν αγαπήσαμε ποτέ τίποτα -- μαζί μας θα πάψεις επιτέλους ν' αγαπάς, θα γίνεις ολτέρνατιβ και προοδευτικός!

 
At 9/15/2007 04:29:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Και κάτι άλλο Νημαντσγόζε. Δεν μπορώ να καταλάβω τον άνθρωπο που γράφει ένα τόσο ευφυές και up to the point κείμενο και δυσκολεύεται να διακρίνει ανάμεσα στην χαρά της μετοχής σ' ένα παιχνίδι και στις εθνικιστικές κορώνες τύπου Καρατζ.

Τώρα δυστυχώς θ' ακουστώ μάλλον λαϊκιστής, αλλά θέλω να σε ρωτήσω: δεν έχεις πράγματα που αγαπάς; Που νοιάζεσαι; Που γουστάρεις και είναι (όχι πάνω, αλλά) πέρα από σένα; Αν απαντήσεις θετικά, σκέψου πως κι εμείς τέτοιοι άνθρωποι είμαστε, άνθρωποι που μας συγκινεί ό,τι στρογγυλό και μια ιδέα συμμετοχής.

(συγχώρεσέ με αν παραπάνω ακούστηκα πικρός)

 
At 9/15/2007 10:10:00 π.μ., Blogger fevis said...

Βλέπαμε τον αγώνα σε φιλικό σπίτι και κάπου εκεί προς το τέλος με έπιασε ημικρανία και φύγαμε... Χάναμε με την γνωστή διαφορά των 16 πόντων.. Μέχρι να πάρουμε το αυτοκίνητο από το το parking, να ξεκινήσουμε και να ανοίξουμε την τηλεόραση η διαφορά είχε φτάσει στους 7... Για να μην τρακάρουμε, σταματήσαμε στον παράδρομο της Κηφισίας και είδαμε τα τελευταία λεπτά άναυδοι... Όταν οι Σλοβένοι έχασαν το τελευταίο καλάθι στα 4 δευτερόλεπτα, μου πέρασαν και η ημικρανία και όλα....ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!!! (Διάρκειας 7 λεπτών...)

 
At 9/15/2007 10:44:00 π.μ., Blogger squarelogic said...

στο -16 ημουν ετοιμος να κλεισω την τηλεοραση και να παω για υπνο,αλλα μου περασε φευγαλεα απ το μυαλο η σκεψη "κι αν γινει καμια πλακα και πανε το παιχνιδι στον ποντο,και δεις την αλλη μερα νικη αντι για ηττα με -16" κι εμεινα...δεν πιστευα στη δυνατοτητα ανατροπης οχι μονο εξαιτιας του μεγεθους της διαφορας,αλλα κυριως λογω της κακης μερας και του θολωμενου μυαλου που εβγαζαν οι παικτες.
Το μομεντουμ ομως ειναι ενα περιεργο πραγμα,κι ετσι οταν ο Ζησης εβαλε τη μπαλλα στο διχτακι μετα απο κανα 5λεπτο,κι ο Βασιλοπουλος με το αθλητικο του κορμι και την ταχυτητα του προσεδωσε ενεργεια στην ομαδα,ξεκολλησαν κι οι υπολοιποι,ειδαν οτι μπορουσαν να "καβαλησουν το κυμα" μεχρι οπου τους βγαλει και ιδου το ΘΑΥΜΑ!

Εφαμιλλο της ανατροπης του -9 σε λιγοτερο απο 1 λεπτο που ειχε πετυχει η παρεα του Βαλτερς κοντρα στη Γιουγκοσλαβια,ποτε ηταν αληθεια?αλλα τοτε ημουν ακομα μικρος,και οι δυνατες συγκινησεις εγγραφονταν πιο ευκολα...η αξια της χτεσινης αδυνατης ανατροπης αποδεικνυεται οτι μπηκε κι αυτη στο πανθεον των στιγμων που θα εχω να λεω οτι εζησα,μαζι με τις μαγικες μερες της Πορτογαλιας...

Ευχαριστουμε παιδια "κι ας μας βγαζετε τον κρυμμενο εθνικισμο μας".

Η τελευταια παραγραφος με το μυθο,τα λεει ολα...

 
At 9/15/2007 11:24:00 π.μ., Blogger Ψουξ Γκλώστερ said...

Δεν νομιζω οτι υπαρχει θεμα εθνικισμου,υπαρχει μονο ενα θυμικό
ανεξέλεγκτο πράγμα που εμφανίζεται
ακομη και σε αγώνα τύπου ΚΟΡΩΠΙ-ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ η στο μαθητικο πρωτάθλημα.
Υπαρχει επισης μια ευχαριστηση αξέχαστη που παιρνει κανεις οταν
παρακολουθεί εναν αγωνα που γυριζει
ενω φαινεται πως εχει τον αγυριστο.
Τέλος υπαρχειμια μεγαλη μαζα ανθρωπων που πιστευει πως θα γινει -πως μπορει να γινει -η ανατροπη
και ουρλιαζει πανυγηριζοντας ενα τριποντο επιτέλους η οτι η διαφορα
πέφτει απ τους 10 και εγω ακουω ραδιοφωνο και τις φωνες απ τα μπαλκονια και θελω να το γυρισει το ματς το ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ θελω πολυ.

υγ.χεσμένους τους εχω τους ταυρους του σικαγο αλλα μου αρεσε να βλέπω
τον ΤΖΟΡΝΤΑΝ και τον ΠΙΠΕΝ

 
At 9/15/2007 11:37:00 π.μ., Blogger Ψουξ Γκλώστερ said...

Αυτοι που μετεδιδαν τον αγωνα στο ραδιοφωνο ηταν εξαιρετικοί.
Καμμια σχέση με τους αλλους που μας;
κανουν να κλεινουμε τον ηχο

 
At 9/15/2007 11:54:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Mια νίκη που θα μνημονεύεται μετά ή πριν,από αυτή του 1986 της ΕΣΣΔ επί της Γιουγκοσλαβίας!!!

Mια νίκη που δεν την αισθάνθηκα όπως τις προηγούμενες των προηγούμενων ετών,ίσως επειδή αυτή η εθνική δε με χαροποιεί καθόλου με το στυλ που αγωνίζεται....

 
At 9/15/2007 11:55:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Η ΕΡΤ δε μαζεύει αυτούς τους τρισάθλιους "αθλητικογράφους";Υποτίθεται πως οι μπασκετικοί ήταν ένα κλικ πιο πάνω από τους υπολοίπους,αλλά φαίνεται πως είναι ένα κλικ πιο κάτω...

 
At 9/15/2007 12:32:00 μ.μ., Blogger Lex_Luthor06 said...

Οι εθνικές ομάδες είναι μια καλή ευκαιρία για τους ντεμέκ ολτέρνατιβ και προοδευτικούς να εκσπερματίσουν λίγο από τον σωρευμένο τους εθνικισμό.
Χύστε άφοβα και με ουρλιαχτά.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Επίσης, newmandsrose οι συζητήσεις στις οποίες παρατηρείται σύμπνοια απόψεων είναι μια καλή ευκαιρία για επαγγελματίες κοντρορευματαζήδες να τραβήξουν –με εύκολους τσαμπαμαγκισμούς- λίγη από την πολυπόθητη προσοχή, έστω και αρνητική.

Ποιοι είναι επιτέλους αυτοί οι ψηλοί και άμυαλοι που κλέβουν την παράσταση ; Ούτε ένα ποίημα δεν έχουνε γράψει.

Νewmandorose μοιάζεις με κάποιον με ακουστικά στα αυτιά που παίζουν Σ. Μάλαμα στη διαπασών που μπαίνει σε σκυλάδικο και βρίζει την τραγουδιάρα και τους θαμώνες. Γιατί άλλο το κάνεις αν όχι για τις εντυπώσεις; Για να βάλεις μυαλό στους άξεστους;

Γιατί σχολιάζεις κάτι που ενδέχεται να μην καταλαβαίνεις; Τουλάχιστον ας έκανες αλλού αυτό το σχόλιο. Αν έμπαινες στο κόπο να διαβάσεις προσεκτικά το κείμενο του old boy και δεν σε είχε κυριαρχήσει η έξαψη από το τσαμπουκαλίδικο τσιτάτο που θα έγραφες
Θα έβλεπες ότι πουθενά δεν αναφέρονται Έλληνες που γαμούν και δέρνουν . Οι άνθρωποι αναφέρονται, ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης.

Φαντάζομαι όμως ότι κάπου αλλού ίσως ο σαματάς σου τύχαινε λιγότερης προσοχής.

 
At 9/15/2007 12:48:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Τελικά, όταν συμβαίνουν τέτοιες ανατροπές, όπως αυτή με τον χθεσινοβραδυνό αγώνα, εχουμε κάθε λόγο να κοκορευόμαστε και να μην δινουμε δεκάρα για τίποτα. Γιατί, ηδη ακουω διαφορους να λενε, ειμαστε ωραίοι ρε, ειμαστε μεγάλοι ρε, είμαστε μάγκες... Αρα....
ριτς

 
At 9/15/2007 01:06:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

τι ομάδα θεέ μου, τι ψυχή...
Απίστευτο.. Όλα τα παιδιά. Με Κροατία οι Λάζος, Διαμαντίδης, Σπανούλης, χθες οι Παπαλουκάς, Ζήσης και Βασιλόπουλος (και Τσαρτσαρής θα έλεγα). Με τα basket...balls τους και την πίστη τους ξεπερνάνε ένα απίστευτο ντεφορμάρισμα και καταφέρανε να πάνε τετράδα. Μπράβο.

υγ.Πόσο γουστάρω να φάμε τους ΑΛΑΖΟΝΕΣ Ισπανούς? Πόσο όμως?

 
At 9/15/2007 01:09:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose said...

ερώτηση προς οικοδεσπότη-old-boy:
Μπορώ να απαντήσω στους αγαπητούς συν-μπλογκεράδες; Φοβάμαι μήπως σου μετατρέψουμε προς στιγμήν το blog σε forum ή ακόμα χειρότερα σε γήπεδο.

διευκρίνιση προς old-boy: προφανώς οι δικές σου ιαχές ηχούν γλυκόλαλο τιτίβισμα και ουδόλως σε είχαμε κατά νου ενώ γράφαμε την -ομολογουμένως πικρόχολη- παρατήρησή μας, η οποία εξάλλου ήταν κονσέρβα.

 
At 9/15/2007 02:07:00 μ.μ., Blogger gatti said...

Νομίζω ότι αυτή η ομάδα δεν μπορεί να παίξει διαφορετικά πια.
Νομίζω ότι κάνει χαβαλέ για τρία δεκάλεπτα και σοβαρεύεται στο τέταρτο.
Νομίζω ότι δεν θα μου αρέσει το μπάσκετ που παίζει αν σε κάποιο παιχνίδι πάρει διαφορά από την αρχή.
Νομίζω ότι την αγαπάω περισσότερο από κάθε άλλη εθνική ομάδα που έχω ζήσει από το ΄87 και πέρα (χωρίς την παραμικρή διάθεση συγκρίσεων που δεν έχουν ούτε νόημα ούτε δικαιολογία) για τις απίστευτες συγκινήσεις που μου έχει προσφέρει.

Και πάντα πιάνω τον εαυτό μου να περιμένει την επόμενη συγκίνηση έχοντας - σχεδόν - την πεποίθηση ότι αυτή που μόλις έζησα δεν είναι η τελευταία.

 
At 9/15/2007 03:23:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Η πεμπτη παρατηρηση σου ειναι ολα τα λεφτα!

 
At 9/15/2007 03:56:00 μ.μ., Blogger bidibis said...

Πωπω μεγάλη κωλοφαρδία είχαμε, μιλάμε.

Φαντάζεστε να κάνει και κάνα τέτοιο πράγμα αύριο ο Γιωργάκης στις εκλογές;

 
At 9/15/2007 05:55:00 μ.μ., Blogger Jason said...

Αυτό για τα παιδιά το έλεγε και ο Καρπετόπουλος το 2004, όταν είχαμε φέρει στο EURO το x με την Ισπανία, και περιμέναμε πώς και πώς το ματς με τη Ρωσία για να περάσουμε φάση για πρώτη φορά σε τελικά EURO. "Μαζευτείτε σε σπίτια αύριο", έλεγε, "θα είναι από τις στιγμές που θα πρέπει να διηγείστε στα παιδιά σας".
Αν από τότε είχα ξεκινήσει να κάνω από ένα παιδί για κάθε μεγάλη επιτυχία της Ελλάδας, ήδη μέχρι να τελειώσει εκείνο το EURO θα είχα κάνει άλλα 4, και μέχρι σήμερα, χάρη στην Εθνική του μπάσκετ, θα είχα φτάσει τα 14.
Δεν έχω λεφτά για τόσα παιδιά, Old boy.

 
At 9/15/2007 07:12:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

�� �� � ������ , ��� ��� � � �������� ��� � ���� �� � ��� � "�� � �������� ��������� : �� �� ����� � ������ ��������� ����� � � � � �� ���� �� � ���....
������

 
At 9/15/2007 10:27:00 μ.μ., Blogger costinho said...

5 ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΗΜΙΤΕΛΙΚΟ...

...και η πρότασή μου είναι όταν παίζουμε με εθνικές ομάδες μεσογειακών χωρών, να μην υπάρχουν καθόλου διαιτητές. Να τα λύνουμε όλα μεταξύ μας. Τότε θα λέγεται "δίκαιη" αναμέτρηση. Όσα καλάθια μαζέψεις. Χωρίς μπόνους...

 
At 9/16/2007 01:15:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτό το ufo που απορεί γιατί τόση φασαρία για την ομάδα των Ελληναράδων...προσγειώθηκε ή ακόμα ψάχνεται ;
gs

 
At 9/16/2007 04:17:00 π.μ., Blogger gasireu said...

ίσα ρε niemandrose, να παίξεις με κανέναν ντεμέκ ολτερνατίβ μονό,
μήπως σου καρφώσει κανένα καλάθι
και νιώσεις την καύλα να χύνεις για τη μπάλλα, το μπάσκετ και την εθνική ομάδα ή για τον Παπαλουκά νέτο σκέτο, που είναι αθλητής πριμιτίβ αγωνιστής και ολτερνατίβ οργανωτής! μάλλον καλά στα σούρανε αιτιολογημένα και ουχί ατεκμηρίωτα οι παραπάνω ορθολογιστές σχολιαστές. επίσης το χαμηλού επιπέδου γλύψιμο, για να συγκαλύψει φανεροκραυγάζουσα ξινίλα και αρρωστηλίκι τύπου mondieu με τι ασχολείστε τώρα όλοι οι έτεροι, είναι ανέκδοτο από μόνο του! σήμερα κλαίμε λοιπόν και δεν χύνουμε.

 
At 9/16/2007 10:14:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ίσα ρε gasireu, να τα βάλεις με καμιά ομάδα της προκοπής, γιατί η εθνική niemandrose είναι άμπαλη -και δεν της χαρίζεται κι η διαιτησία τής δόλιας! Mondieu, ρε gasireu, ξημέρωσε πια, άει κοιμήσου παιδάκι μου! Ωχουουουου! :)))))

 
At 9/16/2007 05:04:00 μ.μ., Blogger Suspect said...

η Εθνικη Ελλαδος ειναι ανωτερη απο την πολιτικη σκηνη της Ελλαδος και απο την κοινωνια της Ελλαδος.

 
At 9/17/2007 10:01:00 π.μ., Blogger djentry said...

Αυτή η εθνική, όχι απαραίτητα ως ατομικό ταλέντο ή ως τρόπος παιχνιδιού, αλλά συνολικά ως ομάδα, είναι ό,τι καλύτερο έχω δει.

Και συγγνώμη αν γίνομαι 'ελιτιστής', αλλά για να εκτιμήσεις πλήρως το μέγεθός της πρέπει να ξέρεις και λίγο μπασκετ.

Δεκτές επίσης οι μεταφορές τύπου 5) - αυτό είναι το όλο νόημα! Είναι όντως πολυτέλεια αυτή η ομάδα για αυτήν την κοινωνία..

 
At 9/17/2007 05:36:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Niemandsrose, για το θέμα των αθλητικών επιτυχιών, για το αν είναι ή δεν είναι ψυχικά υγιές να χαιρόμαστε με αυτές και για όλα αυτά, έχω γράψει και ξαναγράψει. Θα μου πεις και τι σχέση έχει αυτό; Έχει σχέση ότι προσωπικά βαριέμαι να ξαναγράφω και να ξανααναλύω τα ίδια, τον τρόπο δηλαδή που βλέπω το θέμα. Αν παραταύτα σε ενδιαφέρει, να ξαναγράψω τα σχετικά λινκ. Περιορίζομαι εδώ να πω ότι κατά τη γνώμη μου το βασικό ζητούμενο στη ζωή είναι να γνωρίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές ανάτασης, ψυχικής ευφορίας, συγκίνησης. Και ένα πάγιο λάθος που κάνουμε όλοι μας, είναι τις συγκινήσεις που δεν μας ταιριάζουν αλλά ταιριάζουν σε ιδιοσυγκρασίες άλλων ανθρώπων, να τις λοιδωρούμε.
Εγώ και πολλοί άλλοι Niemandsrose, το βράδυ της Παρασκευής ένιωσα κάτι που εσύ δεν ένιωσες. Όπως εσύ θα ανεβαίνεις με πράγματα που ενδεχομένως εγώ δεν μπορώ να νιώθω.
Και επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι, μην θεωρείς και ότι όλοι οι φίλαθλοι είναι ίδιοι, μην θεωρείς ότι εισπράττουμε αυτά που κάνει ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης με τον ίδιο τρόπο με τον άλλο που θα τους μπινελικώσει όταν δεν παίξουν καλά και θα τους φτύσει όταν το κάνουν δεύτερη φορά σερί.
Όσο για το σχετικό ποστ σου που μόλις διάβασα να μου επιτρέψεις να το θεωρήσω απλοϊκό, μονοδιάστατο και φουλ στα κλισέ.

 
At 9/17/2007 06:36:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

5-10 λεπτά μετά τον ημιτελικό, ένας φιλότιμος (αγαπητός σε μένα τουλάχιστον) παίκτης ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ομάδα. Ο "κόουτς" πότε... επιτέλους ?

 
At 9/17/2007 06:56:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

θα περιμένει ο κ. να "δικαιωθεί", πάλι(!!!...), από κουφό κλπ στους προολυμπιακούς μάλλον! Αντώνη, μήπως σου σφύριξαν κάτι οι σοβιετικοί ? ρε, ο αγωγός ακόμη εκκρεμής είναι ...γαμώ το μου

 
At 9/17/2007 10:57:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose said...

"Niemandsrose, για το θέμα των αθλητικών επιτυχιών, για το αν είναι ή δεν είναι ψυχικά υγιές να χαιρόμαστε με αυτές και για όλα αυτά, έχω γράψει και ξαναγράψει. Θα μου πεις και τι σχέση έχει αυτό; Έχει σχέση ότι προσωπικά βαριέμαι να ξαναγράφω και να ξανααναλύω τα ίδια, τον τρόπο δηλαδή που βλέπω το θέμα. Αν παραταύτα σε ενδιαφέρει, να ξαναγράψω τα σχετικά λινκ. "

Λυπάμαι που δεν έχω φροντίσει να διαβάσω τα 1000 και πλέον posts σου και να ενημερωθώ για το σύνολο του στοχασμού σου old boy ώστε να μπορώ να εκφέρω άποψη επί του θέματος. Μόλις τελειώσω με τον Μπουρντιέ λέω να αρχίσω την εμβριθή μελέτη των posts σου ώστε να δικαιούμαι να ομιλώ.

"Περιορίζομαι εδώ να πω ότι κατά τη γνώμη μου το βασικό ζητούμενο στη ζωή είναι να γνωρίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες στιγμές ανάτασης, ψυχικής ευφορίας, συγκίνησης. "

Συμφωνώ απόλυτα. Είναι και η εσπερμάτιση μία μορφή ψυχικής ευφορίας. Και η εκτόνωση του εθνικιστικού μας αισθήματος είναι και αυτή μία μορφή ευφορίας που αδυνατούμε να παραδεχτούμε όμως.

"Και ένα πάγιο λάθος που κάνουμε όλοι μας, είναι τις συγκινήσεις που δεν μας ταιριάζουν αλλά ταιριάζουν σε ιδιοσυγκρασίες άλλων ανθρώπων, να τις λοιδωρούμε."

Κάνεις μια κοινότοπη διαπίστωση που δε μπορώ παρά να συμφωνήσω ωστόσο. Όπως πχ σήμερα θα λοιδωρήσουμε το 41% που ψήφισε ΝΔ κάνοντας την καύλα του και το 31% που απείχε από τις εκλογές κάνοντας τη δική του και το 38% του ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ. Είναι αλήθεια πως δεν πρωτοτυπώ καθόλου με το να μέμφομαι (και όχι να λοιδωρώ) τα κρυφο-εθνικιστικά ξεσαλώματα. Περιμένω με χαρά τις δικές σας μομφές για τις συγκινήσεις και χαρές των άλλων.


"Εγώ και πολλοί άλλοι Niemandsrose, το βράδυ της Παρασκευής ένιωσα κάτι που εσύ δεν ένιωσες. "

Αυτό είναι σαφές. Από το '87 και έπειτα διάγω μια μακρά περίοδο εθνικιστικής ανοργασμίας. Κατά τα άλλα, καλά.


"Και επειδή δεν είμαστε όλοι ίδιοι, μην θεωρείς και ότι όλοι οι φίλαθλοι είναι ίδιοι, μην θεωρείς ότι εισπράττουμε αυτά που κάνει ο Παπαλουκάς και ο Διαμαντίδης με τον ίδιο τρόπο με τον άλλο που θα τους μπινελικώσει όταν δεν παίξουν καλά και θα τους φτύσει όταν το κάνουν δεύτερη φορά σερί."

Δεν είπα ποτέ πως όλοι λειτουργούν ταυτόσημα. Είπα απλώς πως είναι μία καλή ευκαιρία για κάποιους (ντεμέκ προοδευτικούς) να εκτονώσουν σε κατάσταση ψυχικής ευφορίας λίγο από το σωρευμένο (από σχολείο,στρατό,μμε, εκκλησία, οικογένεια, κόμμα κλπ) εθνικιστικό αίσθημα.

Τέλος, να παρατηρήσω πως για τη μαζική επίθεση που δέχθηκα από την πελατεία σου δεν είπες κουβέντα.

Αποχαιρετώ το παριζιάνικο καφέ της Μονμάρτης ή μήπως την Ακαδημία του Πλάτωνα; Θα το αποφασίσω στο μέλλον και θα σας κάνω δώρο μια πινακίδα.

Ως τότε, καλή συνέχεια.

 
At 9/18/2007 01:20:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Αν έβρισκα κάτι μεμπτό θα έλεγα κουβέντα. Το μόνο σχόλιο που πιθανώς να ξέφυγε ήταν αυτό που μίλαγε για κάρφωμα καλαθιών. Αλλά και το δικό σου σχόλιο αντίστοιχα έντονο ήταν. Ίσως όχι τόσο προσωπικό. Αλλά και ο άλλος που πανηγύρισε και διαβάζει ότι το πανηγύρι του ήταν εθνικιστικό χύσιμο, προσωπικά θα το πάρει. Αυτά επί του τύπου. Επί της ουσίας δεν έχει νόημα να απαντήσω πριν τελειώσεις τον Μπουρντιέ.
Κατά τ' άλλα μεγάλα παιδιά είμαστε όλοι και η αντοχή μας σε όσα σχόλια μάς ενοχλούν δοκιμάζεται κάθε φορά στην πράξη. Ειδικά όταν δεν είναι και απρόκλητα. Μια και όλη η κουβέντα περιστράφηκε γύρω από τα γενετικά υγρά, αυτή είναι και μια βασική παράμετρος της καύλας του μπλόγκιν, ότι τα σχόλια είναι ανοιχτά και η αντιπαράθεση κάθε στιγμή μπορεί να γίνει δυσάρεστη. Μιλάς ας πούμε για «πελατεία». Δυσάρεστο, άκομψο, άδικο, αλλά τι να κάνουμε.

 
At 9/18/2007 04:53:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Μην μας το κάνεις αυτό niemandrose.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home