5 μετά τον προημιτελικό

1) Υπάρχουν πράγματα που γίνονται και πράγματα που δεν γίνονται. Το αποψινό δεν γινόταν. Κι όμως έγινε. Σήμερα η Σλοβενία κέρδισε την Ελλάδα πολλά με λίγα. Σήμερα όσο παιζόταν μπάσκετ χάσαμε, αποκλειστήκαμε και ήταν η στιγμή που θα λέγαμε ότι αυτή η ομάδα έχει συνέχεια κι ότι η φετινή ήταν απλά μια κακή παρένθεση. Το ότι λέμε άλλα είναι μεταξύ της σφαίρας της φαντασίας και της σφαίρας της πραγματικότητας· κάπου ανάμεσά τους· ίσως στη Ζώνη του Λυκόφωτος.

2) Αν δεν έχεις παιδιά κάνε επειγόντως, γιατί αυτή η ομάδα σού έχει δώσει την τελευταία τριετία υλικό που πρέπει να διηγείσαι. Να το διηγείσαι, να προσπαθείς να το μεγεθύνεις και αντικειμενικά να μην μπορείς· και μόνο βλέποντας τα στιγμιότυπα θα βλέπουν ότι δεν υπερβάλλεις.

3) Ομάδα που έχει οργανωτή τον Γιάκα Λάκοβιτς, μπορεί να χάσει από ομάδα που έχει οργανωτή τον Θοδωρή Παπαλουκά, μέχρι και διαφορά 30 πόντων στα 5 τελευταία λεπτά. Από 31 και πάνω δύσκολα. Την διαύγεια του Παπαλουκά στα τελευταία λεπτά του κάθε αγώνα θα την ζήλευε κι ο Πεσσόα. Η καρδιά του Παπαλουκά στα τελευταία λεπτά του κάθε αγώνα είναι υπεράνω ζήλειας. Μόνο δέος της πρέπει.

4) Χρόνο με τον χρόνο αφενός αυτή η ομάδα, αλλά αφετέρου ο αθλητής Θοδωρής Παπαλουκάς κυρίως, και ο αθλητής Δημήτρης Διαμαντίδης από κοντά του, μεγαλώνουν τόσο σε μέγεθος, που ίσως μπασκετμπωλίστες να εξακολουθούν να υπάρχουν καλύτεροι, αλλά εκεί που τελειώνει το μπάσκετ και αρχίζουν τα κόμικ με τους υπερήρωες, κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους.

5) Αυτό που λέγεται «ψυχή» ενός αθλητή και μιας ομάδας έχει δύο στάδια: το πρώτο είναι όταν πετυχαίνεις το πρώτο σου μεγάλο κατόρθωμα υπερβαίνοντας για ένα βράδυ τον εαυτό σου και το δεύτερο είναι όταν αρχίζεις στη συνέχεια να παίζεις σύμφωνα με εκείνο το πρώτο κατόρθωμα, προσπαθώντας να παραμυθιαστείς πρώτος εσύ ο ίδιος από τον μύθο του· και μετά ο εκάστοτε αντίπαλός σου. Κάπως έτσι έχασαν και οι Σλοβένοι. Κάπως έτσι νικήσαμε ξανά εμείς, από το πλην 16.