5 πριν τον προημιτελικό

1) O Kαραμανλής στη Θεσσαλονίκη ζήτησε να κατεβάσουν τις κομματικές σημαίες και να υψώσουν τις ελληνικές. Τότε στις εκλογές μην κατεβαίνεις ως κόμμα, Κώστα, κατέβα ως Ελλάδα.

2) Ο Πάνος Παναγιωτόπουλος στην τηλεόραση με φρεσκοβαμμένη μαύρη καραμπογιά στο κρανίο του. Πριν δύο μόλις μέρες βασικό στοιχείο της συγκίνησης που προξενεί η επανεμφάνιση του Νίκου Γκάλη είναι τα γκρίζα του μαλλιά. Δίπλα του ο Γιαννάκης εξίσου γκριζαρισμένος. Αλλά αυτοί δεν έχουν κανένα λόγο να παίξουν κρυφτό με το χρόνο ούτε να προσποιηθούν τα τζόβενα. Στο ίδιο μήκος κύματος με την κατάμαυρη κόμη Παναγιωτόπουλου οι τελευταίες ομιλίες Καραμανλή: βρυχάται ως λέων. Λες και ο πολιτικός αρχηγός είναι ο πιο ρωμαλέος που θα οδηγήσει τους συννεάντερτάλ του στο κυνήγι προς εξέρευση τροφής.

3) Ο Γιώργος Παπανδρέου δίπλα - δίπλα με τον Σημίτη χαιρετούν τον λαό στο Πεδίο του Άρεως. Το γεγονός ότι από τους τρεις προέδρους της ιστορίας του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκαν μόνον οι δύο, με τον Αντρέα όχι μόνο να μην βγαίνει στο μπαλκόνι, αλλά να αποφεύγει και να απευθύνει έναν γραπτό έστω χαιρετισμό, ερμηνεύεται από τους αναλυτές ως επικοινωνιακό τρικ, προκειμένου να φανεί ο Γιώργος απογαλακτοποιημένος και ικανός να κουμαντάρει μόνος του το οικογενειακό κίνημα.

4) Διονύσης Σαββόπουλος, σήμερα στα «Νέα», αναφερόμενος στον Γιώργο: «Σκέφτομαι, λοιπόν. Μήπως αυτήν τη φορά πρέπει να υποστηρίξουμε έναν ηγέτη που είναι καλό παιδί, που θα μπορούσε να είναι στενός φίλος των περισσοτέρων από εμάς, ο οποίος δεν ακολουθεί αυτήν τη θηριώδη πολιτική της μεταπολίτευσης; Ένας πολιτικός που δεν κάνει γι΄ αυτήν την παραδοσιακή πολιτική είναι μια ελπίδα. Αλλιώς, μία από τα ίδια».

5) Διονύσης Σαββόπουλος, στην ίδια συνέντευξη, λίγες αράδες παρακάτω: «Είναι που δεν είμαστε πια και τόσο αθώοι. Πολλοί από εμάς ετοιμάζονται να ψηφίσουν κάτι για το οποίο θα μετανιώσουν την επομένη, και το ξέρουν από τώρα».

Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Ή ίσως δεν τα σηκώνει, ίσως το να ψηφίσεις Γιώργο Παπανδρέου είναι το ίδιο σαν να ξέρεις ότι πρόκειται να μπλέξεις με πρόσωπο που δεν θα σου βγει σε καλό, αλλά λες, χαλάλι, ας το ζήσω σήμερα και μετανιώνω από αύριο. Αν είναι έτσι, ζήσε το όσο κρατήσει, Διονύση, ζήσε την στιγμή που θα βάζεις το ψηφοδέλτιο στον φάκελλο και τον φάκελλο στην κάλπη κι από Δευτέρα το μετανιώνεις.