Η μικρή γιορτή

«Δεν υπάρχει σήμερα καμία μεγάλη γιορτή»

έλεγε -σχεδόν ενοχικά- το μάτριξ στο μετρό.

Κι όμως, το ίδιο βράδυ στην ταβέρνα,

όλες εκείνες οι μεγάλες γυναίκες,

άλλες φορώντας μαύρα, άλλες όχι,

χωρίς άντρα κανένα ανάμεσά τους,

(άλλοι θα είχαν προ πολλού πεθάνει, άλλοι ίσως όχι)

έπιναν από τα μπυροπότηρά τους

κάτι σίγουρα γιορτάζοντας,

κάποια μικρή δική τους γιορτή,

όπως

τη γιορτή του να έρχεται το καλοκαίρι,

του να ζεις ακόμα,

του να έχεις να πας σε μια ταβέρνα,

του να δροσίζει η κρύα μπύρα

τα γερασμένα σου χείλια,

του να κυλά πισω από τον γερασμένο σου λαιμό,

του να σε ευφραίνει σαν να

μην έρχεται ένα ακόμα καλοκαίρι,

αλλά και μια ακόμη νιότη σου.

Κι όμως, το ίδιο βράδυ στην ταβέρνα,

όλες εκείνες οι μεγάλες γυναίκες

γιόρταζαν την όντως νιότη τους,

την όντως νιότη τους για εκείνο το βράδυ,

καθώς η δική τους μικρή γιορτή
δεν ήταν αυτή της απώθησης

αλλά αυτή της κατάφασης.