Σάββατο, Μαΐου 17, 2014

Τα χιλιάδες τελευταία δεκάλεπτα

Έλεγχε πάντα από πριν πόσο διαρκούσε η ταινία που θα έβλεπε.
Και σταματούσε να τη βλέπει γύρω στο δεκάλεπτο πριν τελειώσει.
Αν ήταν σινεμά έφευγε, αν την έβλεπε σπίτι έφευγε κι απ' αυτό.
Έτσι· για να φεύγει.
Έτσι· γιατί για κάτι πρέπει να ξεχωρίζει κανείς.
Ήταν έφηβος όταν είδε για τελευταία φορά ταινία ως το τέλος της.
Έκτοτε είχε να επαίρεται
πως είχε δει χιλιάδες ταινίες
αλλά κυρίως
πως του έλειπαν χιλιάδες τελευταία δεκάλεπτα.
Με όλη αυτή την εκκρεμότητα 
να σωρεύεται στους ώμους του ταινία την ταινία,
περπατούσε έξω από τα σινεμά ή έξω από το σπίτι του
και προσπαθούσε να φανταστεί
τι να γινόταν άραγε στο τέλος





της δικής του ζωής
που άλλη άξια λόγου ιδιαιτερότητα
δεν είναι να πεις πως είχε.

2 Comments:

At 5/17/2014 01:33:00 μ.μ., Blogger Ξενικός said...

παράδοξο θέμα. Η ψυχολογία κάτι θα έχει να προτείνει εδώ.
Ξενικός

 
At 5/21/2014 07:01:00 μ.μ., Blogger anastasiau said...

Χρόνια Πολλά

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home