Δεν είναι τίγρεις

Η οίηση του να συμπληρώνεις τα πάντα με λέξεις.
Κι όλες αυτές οι ατέλειωτες φορές που δεν χρειάζεται.

Όπως εδώ.

Λέξη είναι ό,τι δεν μπορεί να γίνει εικόνα,
ό,τι δεν μπορεί να γίνει μουσική.

Λέξη είναι ό,τι προσπαθεί να προκαλέσει
σε αυτό που αληθινά υπάρχει,

άρα σε αυτό που υπάρχει έξω τους

-εικόνες, μουσικές, επιθυμίες, συναισθήματα-

την ασφυξία του εγκλωβισμένου νοήματος.

Μην προσπαθήσεις ποτέ να ακούσεις πώς χτυπάει η καρδιά τους.

Δεν είναι τίγρεις οι λέξεις.

Δεν θα ξυπνήσουν ποτέ από την αναισθησία τους.

Το άγρια όμορφο και το σαρκοβόρα αυθεντικό

δεν θα σηκωθούν ποτέ να στο προσφέρουν
απ' το χειρουργικό τους τραπέζι,
απ' το νεκροκρέβατό του νου σου.

Αλλού.

Μόνο αλλού να το ψάχνεις.

Ποτέ στον θανατηρό πολιτισμό τους,

ποτέ στην ασφυξία του κανόνα τους,

ποτέ στην κατάθλιψη των ορισμών τους. 

Μόνο αλλού, 

μόνο μακριά απ' τις λέξεις

μπορεί να αρχίσει να υποψιάζεται η ύπαρξη

τι πραγματικά συμβαίνει, 

ποιά πραγματικά είναι,

ως πού μπορεί να φτάσει,

με πόση ηδονή μπορεί να καταβροχθισθεί,
έτσι ώστε να μην έρχεται στο μυαλό της
ούτε μια λέξη να φωνάξει
για μια τελευταία φορά,
γιατί ακριβώς όποια λέξη κι αν ερχόταν
θα ήταν τόσο μα τόσο λίγη
και ανάξια να μεταδώσει
το πώς είναι να τρώγεσαι ζωντανός.