Η Υπενθύμιση

Σάββατο βράδυ είναι, για του «φαλλού μου το φολκόρ» που λέει και το τραγούδι βασικά θέλω να γράψω, για ιστορίες πέρα απ' την Αφρική, αλλά έβλεπα τον Στραβελάκη λίγο νωρίτερα να λέει στο Mega την είδηση για το θάνατο του βαρυποινίτη και να μην του φτάνει η εισαγωγική του μνεία ότι ο νεκρός είχε πριν δύο μόλις μέρες φονεύσει έναν φύλακα, πατέρα δυο παιδιών, αλλά αφού παίζει το ρεπορτάζ για την έκθεση του ιατροδικαστή για το ξύλο σε όλο του το κορμί και το ηλεκτροσόκ, να μας το ξαναλέει καπάκι, να μας το υπενθυμίζει, να μας επισημαίνει πως «όλα αυτά για τον βαρυποινίτη, ο οποίος, να μην το ξεχνούμε, σκότωσε με αυτοσχέδιο μαχαίρι τον υπαρχιφύλακα, πατέρα δύο παιδιών, στις φυλακές Μαλανδρίνου».

Και δεν ξέρω από ποιόν νομικό και αξιακό πολιτισμό έχει κατέβει αυτό το γαμημένο αρχίδι, και δεν ξέρω ποιός τον νομιμοποιεί να μιλά για βασανισμούς και να μας κλείνει το μάτι πως, οκ, να μην ξεχνούμε ότι ο βασανισμένος και φονευμένος σκότωσε πατέρα, εκείνο πάντως που με σιγουριά μπορούμε να πούμε είναι πως αν ό,τι γίνεται στα φουρτουνιασμένα νερά του Αιγαίου μπορεί να συγκαλυφθεί, ό,τι γίνεται μέσα σε ένα κελί φυλακών μπορεί να συγκαλυφθεί μόνο με την κατάργηση και της τελευταίας ιδέας προσχήματος, μόνο με την de facto δήλωση της Ελληνικής Πολιτείας ότι οι βασανισμοί και οι μέχρι θανάτου ξυλοδαρμοί είναι πρακτική που υιοθετεί και καθαγιάζει.
Και κάτι ακόμα: το γεγονός πως την Κυριακή κατά πάσα πιθανότητα θα ψηφιστεί και το πολυνομοσχέδιο όπως ψηφίστηκαν κι όλα τα προηγούμενα, το γεγονός πως την Κυριακή κατά πάσα πιθανότητα η συγκέντρωση έξω από τη Βουλή θα είναι μια ακόμη αποτυχία, το γεγονός πως θα περάσουν και αυτές οι αλλαγές εν πολλοίς με την ανοχή και την παραίτηση της ελληνικής κοινωνίας η οποία κατακερματισμένη αποδέχτηκε από ένα σημείο και ύστερα την μοίρα της, το γεγονός δηλαδή πως την Κυριακή κατά πάσα πιθανότητα θα νομιμοποιηθεί και δια της ψήφου των εκπροσώπων στη Βουλή και δια της ηχηρής απουσίας των εκπροσωπούμενων στο δρόμο η τελική -μέχρι την επόμενη- μνημονιακή σφραγίδα, το γεγονός δηλαδή της οριστικοποίησης της μνημονιακής νίκης, ας μην τους κάνει να νομίσουν ότι κέρδισαν κι εκείνοι.
Γιατί πράγματι οι αλλαγές που επήλθαν και που θα επέλθουν και με τα του πολυνομοσχεδίου είναι αλλαγές βαθιές και μόνιμες και οι συνέπειές τους θα είναι μακροχρόνιες, αλλά όσοι αυτήν την τετραετία έπαιξαν τον ρόλο του μνημονιακού φερέφωνου και του καθεστωτικού υπηρέτη θα το βρίσκουν σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους μπροστά τους.