ένα σλόγκαν τραβηγμένο ως εκεί που δεν παίρνει

Από τους αγκώνες και κάτω τα χέρια του ανήμπορα, σχεδόν παραλυμένα, τι κι αν ήξερε να γράφει με τυφλό σύστημα, χρειαζόταν κάτι διαφορετικό, όχι, όχι ένα σύστημα αυτόματης μεταφοράς των σκέψεων στην οθόνη, μάλλον κάτι ριζικότερο, μάλλον ένα τυφλό σύστημα σκέψης, ένα σύστημα μεταφοράς στην οθόνη σκέψεων που δεν θα έκανε σε πρώτο επίπεδο τον κόπο καν να κάνει, σκέψεων πίσω από τις σκέψεις, σκέψεων δικών του μεν, αλλά απέναντι στις οποίες θα ήταν ως τώρα τυφλός, σκέψεων που θα εξέπλητταν και τον ίδιο, γιατί από μια ηλικία και ύστερα ίσως ένα βασικό ζητούμενο πρέπει να είναι το να καταφέρνεις να εκπλήσσεις τον εαυτό σου.

Από τις κόρες των ματιών του και μπρος ο κόσμος ανήμπορος, σχεδόν παραλυμένος, τι κι αν ήξερε να τον κοιτάει με τον τρόπο που διδάχτηκε, στην πορεία άρχισε να τον κοιτάει διαφορετικά, όχι, όχι πια με ένα σύστημα αυτόματης μεταφοράς προκατασκευασμένης ερμηνείας από το μάτι στο νου, όχι πια με ένα σύστημα αυτόματης μεταφοράς κατηγοριοποιήσεων και κατηγοριών, αλλά πια περισσότερο δεκτικός στο γιατί έτσι θέλω, γιατί αυτό μου αρέσει, γιατί αυτό με φωτίζει, αυτό με γεμίζει, αυτό με ανατρέπει, αυτό με εξισορροπεί.

Μα τα 'χουν πει κι οι διαφημίσεις αυτά για να πουλήσουν μπύρες, θα πεις, και δη πολύ απλούστερα, και δη πολύ παλιότερα, θα πεις, όσα λες ένα σλόγκαν τραβηγμένο ως εκεί που δεν παίρνει, θα πεις, τι μπύρα θες να μας πουλήσεις, θα πεις, δεν έχεις στα αλήθεια κάτι να πουλήσεις, θα πεις, γιατί αν είχες την αγωνία της αγοράς του, θα είχες την αγωνία να το πεις και κατανοητότερα, θα πεις, ίσως δεν έχεις καμία αγωνία για τίποτα, θα πεις, ίσως αυτό ακριβώς που πουλάς και αυτό ακριβώς που είσαι είναι μια oλική έλλειψη αγωνίας, ίσως αυτό ακριβώς που πουλάμε και αυτό ακριβώς που είμαστε είναι η απόσταση που διανύουμε από αυτό ακριβώς που ήμασταν κάποτε, στις αρχές, όταν άλλοι αποφάσιζαν για μας πώς θα βλέπουμε, πώς θα νιώθουμε, πώς θα πορευτούμε.