Τρίτη, Ιανουαρίου 28, 2014

Road Movie

 
Eισαγωγές - Εξαγωγές. Δοντιών. Το κενό που προϋπάρχει. Η προοικονομία του βασανισμού. Το εγώ πριν το αισθάνομαι. Το αισθάνομαι μετά το εγώ. Το εγώ αισθάνομαι. Στο αντίθετο τερέν, το διαρκές εσωτερικό road movie. Η ζωή ένας δρόμος που διασχίζεις με τα μάτια κλειστά. Η μικρότερη δυνατή αλλαγή παραστάσεων. Οι άνθρωποι ως παραστάσεις. Η παράσταση των ανθρώπων. Η ανθρώπινη κωμωδία. Η ανθρώπινη τραγωδία. Το ανθρώπινο dramedy. Αστεία πράγματα. Ενίοτε πάλι όχι. Στα πρόσωπα των ανθρώπων σταματάς να βάλεις βενζίνη. Ανοίγεις τα μάτια για να ανεφοδιαστείς. Tα ξανακλείνεις για να πληρώσεις. Κόστος. Σκότος. Πώς να γράψεις σαν ταξιδιώτης, όταν ζεις σαν τουρίστας; Εγώ δεν. Αισθάνομαι.

4 Comments:

At 1/28/2014 09:13:00 μ.μ., Blogger Fri said...

Δεν ξέρω ποια ήταν η αφορμή, ίσως το απλό, το καθημερινό, μια επαφή, ή η μοναξιά. Μου άρεσε πολύ το κείμενο σου, ο τρόπος που 'παίζεις' με τις λέξεις, που τις αναποδογυρίζεις, συγχαρητήρια!
Την καλησπέρα μου...

 
At 1/29/2014 08:39:00 π.μ., Blogger karagiozaki said...

Κι εγώ. Άντε, καλημέρα.

 
At 1/29/2014 04:43:00 μ.μ., Anonymous Σωτήρης said...

«Αυτοί παιδί μου δεν
δεν σου χαρίζουν ούτε τη νύστα τους
όλο δεν και δεν και δέν-τρο δεν φύτεψαν τα χέρια τους
δεν χάιδεψαν σκυλί γατί πουλάκι πληγωμένο
γυναίκα άσχημη και στερημένη
αυτοί παιδί μου δεν
δεν δίνουν τ' Αγγέλου τους νερό
δεν άκουσαν ποτέ
ανάκουστο κιλαϊδισμό και λιποθυμισμένο
δεν έπιασαν με τα ρουθούνια τους
το άοσμο άνθος του θανάτου
δεν είδαν-κατάργησαν τα μάτια τους-
μια πιπεριά να γίνεται λιμπελούλα
αυτοί παιδί μου δεν
δεν ξέρουν δεν αγαπούν
ξέρουνε μόνο ν' απαιτούν
περισσότεραπερισσότεραπερισσότερα περί...
που έτσι γράφεται το μέλλον μας.»
Μιχάλης Γκανάς

 
At 2/06/2014 09:23:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Γραφεις πολύ ωραία. Κρίμα όταν χαραμίζεις το ταλέντο σου σε μια χρεοκοπημενη ιδεολογία.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home