Φτηνό κρασί

Αφού από τις σακούλες του σούπερ μάρκετ διάλεξε να μου πέσει αυτή με το κρασί, σκέφτηκα τουλάχιστον να φωτογραφήσω αμέσως μετά κάτι από το ίχνος της στη διαδρομή της ως τον κάδο. Σε κρασιά, καφέδες, φαγητά, σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την γεύση, είμαι το αντίθετο του κονοσέρ, το αντίθετο του μερακλή, το αντίθετο του εκλεπτυσμένου, όλα μου μοιάζουν περίπου ίδια, όλες οι διαφοροποιήσεις περίπου ασήμαντες, οπότε μην έχεις αμφιβολία πως χύθηκε κρασί φτηνό. Φτηνό σαν την φωτογραφία. Γιατί άραγε την τράβηξα; Τι θα μπορούσα να ποστάρω στη θέα της; Δεν ξέρω.
Ίσως στην ζωή μας δεν υπάρχουν ίχνη ανάξια απαθανάτισης. Ίσως το κάθε ίχνος της κάθε διαδρομής -οσοδήποτε σύντομης κι οσοδήποτε άδοξης όπως αυτή εδώ- να έχει κάτι να μας πει. Ίσως να μας λέει πως μπορούμε να σταθούμε πάνω απ' την άσφαλτο γυρνώντας την γύρω γύρω σαν φλιτζανάκι του καφέ, ώστε να οιωνοσκοπήσουμε απ΄ το σχήμα του κρασιού το μέλλον και το ριζικό μας. Ίσως πως μπορούμε να ξαπλώσουμε μπρούμυτα πάνω απ' την άσφαλτο και να γλείψουμε το φτηνό κρασί σαν κλοσάρ που είπαν να το ρίξουν λίγο έξω. Ίσως πως μπορούμε να εκμεταλλευθούμε την ώρα εκείνη τις ελαττωμένες της αναστολές ψιθυρίζοντάς της κάτι ευφορικό στο αυτί. Ίσως αυτή μας διαμαρτυρηθεί που την μεθύσαμε με τόση φτήνια. Ίσως θυμωμένη -αφού πρώτα δει αν την κοιτάζει κανείς- ανοίξει και μας καταπιεί. Ίσως πανικόβλητοι αρχίσουμε να χτυπάμε από κάτω της να ανοίξει πάλι για να βγούμε στην επιφάνεια. Ίσως δεν το κάνει και ίσως όσο απορροφά στους πόρους της αυτό που προσωρινά τη λέρωσε, τα ρουθούνια μας θα γεμίζουν φτηνή κρασίλα.

Και κάπως έτσι το ίχνος θα εξαφανιστεί από προσώπου γης. Και το μόνο που θα έχει μείνει για να το θυμίζει θα είναι ένα φτηνό ποστ κι η φτηνή μυρωδιά των ρουθουνιών μας. Kαι από πάνω μας θα περνούν αυτοκίνητα, μηχανές, άνθρωποι, σκυλιά, γατιά κι απορριματοφόρα.