Ηello Τhere
Τι προηγήθηκε του σοκ που βιώνει τώρα η ελληνική μεσαία τάξη; Η τα πολλά τελευταία χρόνια κυριαρχία της θεωρίας του μεσαίου χώρου.Υπό μια έννοια μάλιστα το μνημόνιο είναι μια επιλογή που κατ' εξοχήν θα χαρακτήριζε τον μεσαίο χώρο, όχι για το ακραίο και ανάλγητο περιεχόμενό του, αλλά ως μια ακόμη επιλογή «φρόνησης» και «υπευθυνότητας», ως ένα ακόμη μέσο που θα κρατούσε την ανακατωσούρα και τους μπελάδες έξω από την πόρτα του νοικοκυραίου. O oποίος και αν σήμερα διαπιστώνει ότι η ανακατωσούρα και οι μπελάδες έχουν εγκατασταθεί στο σπίτι του, δεν παύει να φοβάται ακόμη περισσότερο το άγνωστο έξω από την αγκαλιά του μνημονίου. Γι΄αυτό ακόμη και αν ψηφίσει αντιμνημονιακά στις δημοτικές εκλογές (ή δεν πάει να ψηφίσει - στο μυαλό του άλλωστε μπορεί να είναι και το ίδιο) δεν ζητάει και μάλλον δεν θέλει βουλευτικές εκλογές: σε αυτές θα ήταν αναγκασμένoς μετά από πάρα πολλά χρόνια να ψηφίσει όχι με κριτήριο αν κουράστηκε από τη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και θέλει να αλλάξει παραστάσεις, ούτε αν κουράστηκε από τη διακυβέρνηση της ΝΔ και θέλει να αλλάξει παραστάσεις, αλλά με κριτήριο τον ίδιο του τον τρόπο ζωής, έναν τρόπο τον οποίο είχε μάθει να θεωρεί δεδομένο, έναν τρόπο τον οποίο είχε μάθει να θεωρεί απολιτικά δεδομένο, έναν τρόπο τον οποίο απολιτικά είχε μάθει να θεωρεί δεδομένο.
Οι απολιτικές αντιλήψεις πολιτικά καίνε τους φορείς τους, που ακόμη και την ώρα που καίγονται συνεχίζουν να φοβούνται την άγνωστη φωτιά, μια φωτιά για την οποία κανείς δεν τους είχε προετοιμάσει, μια φωτιά που νόμιζαν ότι δεν αφορούσε το δικό τους παρόν και μέλλον, παρά μόνο το παρελθόν των προγόνων τους.
posted by Old Boy @ 1:01 π.μ.
14 comments
14 Comments:
Κάνω λάθος, που ειδικά στη τελευταία παράγραφο,
διακρίνω επηρεασμό από Αριστοτέλη και Ασίμoφ;
Φοβάμαι πως ναι :)
Εφ΄ όσον το μνημόνιο είναι εδώ, η διαφοροποίηση-κλισέ "μνημονιακή-αντιμνημονιακή" ψήφος αναγκαστικά πρέπει να διαφοροποιηθεί σε μια πιο σύνθετη που θα απαντά στο ερώτημα πως βγαίνουμε απ΄το μνημόνιο . Διέξοδοι υπάρχουν περισσότεροι της μιας.
Αλείφουμε τον Τόμσεν με πισσα και πούπουλα και τον κυνηγάμε μέχρι τα σύνορα.
Κάνουμε αποτελεσματικά ότι μας λεει.
Κάνουμε μη αποτελεσματικά αυτά που μας λέει.
Κάνουμε 5 πράγματα που δεν μας λέει και που μπορούμε να κάνουμε.
(0 κατάλογος δυνατοτήτων θα μπορούσε να μεγαλώσει αρκετά)
Δεν βρίσκω τίποτα το παράλογο- και αυτό δεν ισχύει μόνο για "νοικοκυραίους" "μεσαία τάξη" ή "μεσαίο χώρο" - αυτός που θεωρεί τον Α δρόμο σωστο να μην γουστάρει και να φοβάται τους υπόλοιπους. Η πλειοψηφία δεν θέλει εκλογές γιατί δεν έχει ξεκαθαρίσει πόσο "φοβερή" είναι κάθε λύση (επίσης φυσιολογικό αφού ποτέ δεν βρέθηκε σε ανάλογη θέση)
Αν για κλάποιο λόγο γινόταν σήμερα βουλευτικές ο καθένας θα ψήφιζε με βάση τα παραπάνω "γούστα" και "φόβους" που προφανώς εξ αντικειμένου δεν είναι απολιτικά.
Απολιτικές αντιλήψεις θα έλεγα ότι στην ουσία δεν υπάρχουν. Και η αποχή ας πούμε είναι πολιτική, άλλο θέμα αν είναι αποτελεσματική.
Ολοι φοβόμαστε την "άγνωστη φωτιά". Δεν είναι αναγκαστικά κακό.
Συναφές από http://www.epohi.gr/portal/themata/7792-2010-09-26-23-33-31, του Νικόλα Σεβαστάκη
Ο νέος εκσυγχρονισμός:
Η αφομοίωση του
μνημονίου από τις ψυχές
Η παρούσα κρίση αποσυνθέτει και ανασυνθέτει το ιδεώδες του πολίτη και κυρίως τις συλλογικές αναπαραστάσεις και τα βιώματα των μεσαίων στρωμάτων. Μέχρι στιγμής, παρακολουθούμε τον κλονισμό και το σάστισμα, τη διαδικασία επώδυνης αποκόλλησης του κόσμου αυτού από τα δεδομένα και τις σταθερές μιας ολόκληρης περιόδου. Αλλά νομίζω ότι βρίσκεται «εν τω γίγνεσθαι», σε διαδικασία διαμόρφωσης, η προετοιμασία μιας νέας κοινωνικοπολιτικής διάταξης, ενός «εκσυγχρονισμού νούμερο 2», ο οποίος θα αναζητήσει αργά ή γρήγορα –και ήδη γίνεται λόγος γι’ αυτό– ένα εθνικό μνημόνιο, τη μετατροπή δηλαδή της εξωτερικής νόρμας –το μνημόνιο της τρόικας– σε εσωτερική νόρμα. Της εξωτερικής επιταγής σε εσωτερική νόρμα και για τα άτομα και για τις συλλογικότητες. Η εσωτερίκευση του μνημονίου, στην οποία καλούν ήδη κάποιοι, είναι η αφομοίωση του μνημονίου απ’ τις ψυχές κι όχι μόνον απ’ τα σώματα, που μπορεί να είναι κι απρόθυμα ή ανεπίδεκτα μαθήσεως.
Πιστεύω ότι ο «εκσυγχρονισμός νούμερο 2» δεν θα είναι μόνον ή δεν θα είναι κυρίως ένας ψυχρός οικονομισμός, όπως αυτός του 1996, αλλά θα παρουσιάζεται ως μάχη με τις ανθυγιεινές συνήθειες του εαυτού μας, κατά πως είπε ο πρωθυπουργός πρόσφατα. Θα μεταμφιέζεται σε ηθική αυτοκριτική του έθνους, σ’ ένα είδος εθνικής θεραπευτικής. Μ’ άλλα λόγια, το ζήτημα των ηθικών και αξιακών προτύπων θάχει στο εξής ένα ηθικό βάρος, άγνωστο στις παλιότερες φάσεις του εκσυγχρονισμού. Η κρίση γίνεται μέχρι στιγμής πράγματι ευκαιρία για την προώθηση ηθικών αξιών που αντιστοιχούν σε δυο κατευθύνσεις, βλαπτικές και εχθρικές προς τη ριζοσπαστική αριστερά:
Πόσο χρονών είσαι ώστε σκέφτεσαι σαν ηλίθιος, δε διστάζεις να καταγράψεις τις ηλίθιες σκέψεις σου και κατόπιν δεν ντρέπεσαι και να τις δημοσιοποιήσεις λογοκρίνοντας προκαταβολικά και όσους σου φέρνουν αντίρρηση, καλή ώρα; Αν έχεις λίγη τσίπα πάνω σου δημοσίευσε το σχόλιό μου.
Μιλάς για τη μορφωμένη μεσαία τάξη, τουλάχιστον πτυχίο ΑΕΙ και με μάστερ (πτυχίο και μπεντρουμ) οι περισσότεροι. Αυτή που για χάρη της ήρθε στην Ελλάδα κάθε καινούρια μόδα (καταναλωτική, διατροφική, ψυχαγωγική, αισθητική, καλλιτεχνική). Αυτή που γεμίζει τα χιλιάδες θέατρα, σινεμά, τρέχει στο μέγαρο και στις εκθέσεις ζωγραφικής. Αυτή που καταναλώνει χιλιάδες σελίδες φριπρες, μπλογκ κ.λπ. Αυτή που παίζει στα δάχτυλα τα οικονομικά τερτίπια, τα χρηματιστήρια, τα παράγωγα. Αυτή που γεμίζει τα καλαίσθητα και ενίοτε πρωτοποριακά μπαρ, καφέ, ρεστοράν του θησείου (παλιότερα) του ψυρρή (μετά), του γκαζιού (νυν) του κολωνακίου και της παραλίας (αεί, δεν ξέρω αν θα είναι και εις τους αιώνας...).
Τι έπαθε αυτή η λεβεντογέννα τάξη και φοβήθηκε τόσο πολύ;
Ή μήπως δεν φοβάται; Άλλωστε, τι παραπάνω κάνει το μνημόνιο; Πάλι δανεικά μας δίνει, όπως και πριν.
Αλλά ξέχασα: τώρα πρέπει να τα πληρώσουμε. Χόλι σιτ!
@ Old Boy
Αχ βρε Old, πάλι καλά που έβαλες moderation...
Τι ακριβώς λέει ο ανώνυμος των 10:06; Τι τεκμηριώνει; Σε τελική ανάλυση, τι ζόρι τραβάει; Απλώς βρίζει και αξιώνει να διαβαστεί κιόλας. Και του περνάει!!!
Firiki2010, όντως δεν είναι παράλογο να φοβάσαι το άγνωστο. Είναι όμως και παράδοξο το ότι έχουμε φτάσει στο γκρεμό ψηφίζοντας μια ζωή τις «συνετές» λύσεις, ψηφίζοντας μια ζωή τις δυνάμεις της «υπευθυνότητας».
Ανώνυμε των 9:46, εξαιρετικό το άρθρο του Σεβαστάκη, θα το βάλω στο buzz.
Xρήστο, τα δανεικά πάντα τα πληρώναμε. Δεν μας τα χάριζαν ως τώρα και τώρα με το μνημόνιο μας πρωτοδάνεισαν. Αντίστροφα μάλλον πάει: τείνουμε να ξεχάσουμε ότι τα λεφτά του μνημονίου δεν μας τα χάρισαν για να γίνουμε άνθρωποι και να συμμορφωθούμε, αλλά είναι δανεισμένα και μάλιστα με πανύψηλο επιτόκιο.
Ανώνυμε των 3:08, μια από τις αποφάσεις που πήρα με το μοντερέισον είναι ότι όχι απλώς τα σχόλια δεν θα εμφανίζονται αμέσως, αλλά και ότι σχόλια που υπό το παλαιό καθεστώς δεν θα διανοούμουν να τα πειράξω, τώρα μπορεί και να μην τα αφήνω να δημοσιευθούν. Οκ, το συγκεκριμένο για το οποίο διαμαρτύρεσαι το άφησα, αλλά όχι χωρίς σκέψη πρώτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα συνεχίζεται αυτό εσαεί.
Στην καταστροφή δεν φτάνεις μόνο ένα μεγάλο σφάλμα, μπορείς να φτάσεις και με πολλά μικρά. Πχ μπορείς να απολυθείς, όχι μόνο αν πλακωθείς με συνάδελφό σου ή κρεμάσεις την εταιρεία σου άπαξ, αλλά και διαψεύδοντας τις προσδοκίες έστω και σε μικρό βαθμό για ικανό χρονικό διάστημα, ή είσαι στατικός και ψιλοβαριέσαι, ή πολύ απλά επειδή είσαι χειρότερος όλων, ακόμα και αν νομίζεις πως είσαι γενικά σωστός και συνετός.
Φυσικά και η κύρια αποστολή του μνημονίου είναι η προστασία των πιστωτών μας (θα προσθέσω ως στόχο βέβαια και την πολιτική και οικονομική ενότητα της ΕΕ). Διατηρώ επιφύλαξη ότι τα επιτόκια είναι υψηλά, εφόσων στην ελεύθερη αγορά θα ήταν πολύ υψηλότερα, αλλά εκεί που κυρίως διαφωνώ είναι ότι η προστασία των πιστωτών αποκλείει και τη δυνατότητα (και βασικά την αναγκαιότητα) να γίνουμε άνθρωποι.
Δεν μας τα χάριζαν, πλην όμως προθύμως αναχρηματοδοτούσαν το χρέος μας. Και τώρα το χρέος αναχρηματοδοτούν, αλλά όχι προθύμως, εξού και τα βάρβαρα επιτόκια.
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό, αλλά το πώς αυτή η άλλοτε πολιτικοποιημένη και μορφωμένη και, εσχάτως, ευμαρής και χαρούμενη μεσαία τάξη κατάντησε απολίτικη και φοβισμένη. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη.
Συναφή:
1.Σεβαστάκης (συνέχεια)http://www.epohi.gr/portal/themata/7861-2010-10-03-19-15-42
και
2. Χελωνα http://imwrong.wordpress.com/2010/10/04/middle-class-crisis/
Δημοσίευση σχολίου
<< Home