Πέμπτη, Νοεμβρίου 19, 2009

Σου οφείλονται

Πριν δυο Κυριακές στη Λιβαδειά διάφοροι μαντράχαλοι σηκώνονται διαρκώς μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Τα κεφάλια τους κρύβουν το γήπεδο. Το φαινόμενο προξενεί πληθώρα αγανακτισμένων κι απαξιωτικών σχολίων.
Το χορτάρι στο ΟΑΚΑ είναι σαν να το 'χουν φάει ακρίδες. Το φαινόμενο αντιμετωπίζεται με σχετική αδιαφορία.
Ο χώρος μπροστά στις κάμερες είναι πιο σημαντικός απ' το γρασίδι, ο χώρος που αφορά τον τηλεθεατή είναι πιο σημαντικός από τον χώρο που αφορά τον ποδοσφαιριστή.
Μολονότι δημοσιογράφοι και φίλαθλοι δεν στραβώνουν με την κατάσταση των αγωνιστικών χώρων η απαίτηση για θέαμα επανέρχεται διαρκώς στις συζητήσεις τους.
Αναρωτιέμαι αν άλλος λαός στις ποδοσφαιρικές του κουβέντες επαναφέρει τόσο συχνά τη λέξη «θέαμα». Χωρίς να ξέρω, θα μπορούσα να φανταστώ πως όχι, ακριβώς επειδή το πιθανότερο είναι πως πουθενά αλλού το ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο απόλυτα επικεντρωμένο στο αποτέλεσμα, ακριβώς επειδή το πιθανότερο είναι πως οπουδήποτε αλλού οι έννοιες θέαμα και αποτέλεσμα δεν αντιμετωπίζονται ως δίπολο, αλλά ως το ένα που φέρνει το άλλο: προσπαθείς να δημιουργήσεις περισσότερες φάσεις από τον αντίπαλό σου, με στόχο όχι κάποια αφηρημένη αισθητική ωραιότητα, αλλά για να τον κερδίσεις.
Παρόλη την θεαματολογία η Εθνική ξενέρωσε τον κόσμο όταν άρχισε να χάνει. Το «τα τρια σέντερ μπακ μας θα αλλάζουν πάσες μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα» στο ματς του περσινού Euro με τη Σουηδία μάς εντυπώθηκε επειδή το χάσαμε τελικά το ματς. Αν θεωρήθηκε επιτυχία που πήγε 40.000 κόσμος στο ματς με την Ουκρανία σε ένα ματς που άλλες εποχές θα έκανε sold out από τη δεύτερη μέρα, δεν είναι επειδή ο κόσμος κουράστηκε από το μη ποδόσφαιρο της Εθνικής, αλλά επειδή έχοντας δει τα σημάδια της αποσύνθεσης το προηγούμενο διάστημα δεν πίστευε πώς θα περάσουμε.
Μα αν είναι έτσι, γιατί μουρμουράμε διαρκώς για θέαμα και σε σχέση με την Εθνική και σε σχέση με το Πρωτάθλημα; Η απάντηση είναι ότι η σχολή της μουρμούρας, της απαξίωσης, του μηδενισμού, του «Έλα μωρέ τώρα, δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής τάδε» δεν δημιουργήθηκε από το Γιώργο Γεωργίου. Ο Γεωργίου έγινε αυτός που έγινε ακριβώς επειδή εξέφρασε με τον καλύτερο τρόπο μια προϋπάρχουσα ανάγκη, επειδή ικανοποίησε ένα εγγενές μας χαρακτηριστικό: αν όλοι οι σύγχρονοι ποδοσφαιριστές είναι τσουρούκες και άμπαλοι, τελικά αυτό σημαίνει ότι εσένα (εσένα του ακροατή) σου χρωστάνε. Σου χρωστάνε που δεν σου προσφέρουν αυτό που θα σου όφειλαν.
Γιατί εσένα σου οφείλονται τα πάντα. Είσαι ποδοσφαιρόφιλος και τα κωλόπαιδα σου οφείλουν θέαμα. Είσαι κι οπαδός και τα κωλόπαιδα σου οφείλουν αποτελέσματα (= μόνο νίκες, όχι «γκέλες», οι ισοπαλίες και οι ήττες είναι κάτι ανώμαλο). Είσαι και ακροατής και συνολικά το ποδόσφαιρο που βλέπεις σου οφείλει πολλά περισσότερα από αυτά που σου δίνει. Και παίρνεις να μοιραστείς την αηδία σου με τον Γιώργο. Πα, πα, πα.
Και στη Νότια Αφρική αν πάρεις το αποτέλεσμα θα τα λατρέψεις ξανά με όλη σου την καρδιά αυτά τα παιδιά κι αυτόν τον προπονητή. Αν δεν το πάρεις θα σιχαθεί ξανά η ψυχή σου αυτό το συνονθύλευμα των άμπαλων που καθοδηγείται από αυτό το ραμολιμέντο.

14 Comments:

At 11/19/2009 07:31:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Eλλαδα μαγισσα...,παρθενα και τροτεζα μου οπως λεει και το ασμα....(τη συνεχεια τη ξερουμε ολοι μας..)Για αυτο και ειναι δυσκολο να αλλαξουμε μυαλα και συνειδησεις..Να αποποιηθουμε τη φυση μας που κανει ηρωες τα κολωπαιδα και τουμπαλιν...Σκεψου πως καθε λαος δεν εχει μονο τους πολιτικους που του αξιζουν αλλα και τους ηρωες του...και αν θελει καποιος να φαινεται ηρωας η απλα να βρισκεται στο προσκηνιο δυστυχως θα υποκειται στην ανισσοροπη κριση του Ελληναρα που αποφασιζει και για τον εκαστοτε χαρακτηρισμο του...Ετσι το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να το δεις στη πλακα...με το να βρισκεις χαρακτηρισμους και σχολια..προτοτυπα..αστεια...και μοναδικα για τη στιγμη!!!!Αφου δε θα αλλαξουμε ποτε γιατι να μη το χαρουμε???


Υ.Γ.1.Συγχαρητηρια στην εθνικη..
2.Λουκα εισαι παιχταρας(κοιτα ομως να μη παιξεις στο ντερμπι... σε φαγα..)

 
At 11/19/2009 08:05:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

αν και μάλλον έχουν μεγάλη βάση τα όσα λέτε old boy, το πρόβλημα είναι (και) αλλού, νομίζω. Αυτός που μηδενίζει τους ποδοσφαιριστές δεν είναι ο κόσμος αλλά κυρίως ο Ρεχάγκελ. Προσωπικά δε με νοιάζει να κερδίζω πάντα, βρέξει χιονίσει. Πιστεύω όμως ότι η σημερινή εθνική με τους παίκτες που έχει (και δεν έχει, εννοώ νίνηδες και σία) έπρεπε να παίζει σαφώς καλύτερη μπάλα. Εμένα ο αφορισμός του όττο ("αν είχα Κακά θα έπαιζα καλύτερα") μου μοιάζει άθλιος. Δεν είναι τόσο κακοί οι συγκεκριμένοι παίχτες για να κάνουν αυτά που έκαναν με τη Σουηδία. Δε μας πειράζει το γκολ του Ζλάταν, ήταν άπιαστο άλλωστε. Μας πειράζει που δεν έπαιξαν απολύτως τίποτα εκείνη τη μέρα, που δε δοκίμασαν να δουν αν μπορούν. Με άλλα λόγια εκτός απ' το σύνδρομο "δεν ανεχόμαστε ήττες, θέλουμε να κερδίζουμε και με το ζόρι αν πρέπει" που περιγράφεις, υπάρχει και το σύνδρομο "τόσο μπορούμε, αυτοί είμαστε". Αυτό που ταλαιπωρεί τον Όττο δλδ που επιμένει να πιστεύει ότι αυτή η ομάδα μπορεί μόνο να κλέβει, όχι να παίζει και να κερδίζει. Διαφωνούμε με τον χερ λοιπόν.

το βυτίο

 
At 11/19/2009 11:10:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αποθηκεύω την υπέροχη φωτό με την εθνική και τον Όττο και κάνω μια σκέψη: λες το καλοκαίρι του 2010 όταν θα είναι πολιτιστική πρωτεύουσσα της Ευρώπης η Κωνσταντινούπολη να πάρουμε το παγκόσμιο και μαζί να γίνει και...
(δεν μπορώ να συνεχίσω)

 
At 11/20/2009 01:01:00 π.μ., Blogger Jason said...

Κανονικά θα έπρεπε να παρέμβει η FIFA και να πει ότι περνάνε και η Γαλλία και η Ιρλανδία για να μην τσακώνονται, ενώ Ελλάδα και Ουκρανία μένουν και οι δύο έξω για λόγους προστασίας της πνευματικής και ψυχικής υγείας των ποδοσφαιρόφιλων.

 
At 11/20/2009 02:03:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Bυτίο, στα περισσότερα συμφωνούμε. Εννοείται ότι θα μπορούσε να παίζει αλλιώς και χωρίς τον Κακά. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι με σχεδόν οποιονδήποτε άλλο προπονητή θα παίζαμε κάτι πιο ευχάριστο στο μάτι. Ίσως όχι όμορφο. Αλλά σίγουρα πιο ευχάριστο στο μάτι. Όπως από την άλλη είναι εντελώς σίγουρο ότι με οποιονδήποτε άλλο προπονητή δεν θα είχαμε επιτύχει τα αποτελέσματα που πετυχαίνει. Και μιλάω για τα αποτελέσματα εκτός του Euro. Όταν μπαίνει και το Εuro στην εξίσωση κάθε κουβέντα παύει και μένει χώρος μόνο για ευγνωμοσύνη. Γι΄αυτό είχα γράψει πρόσφατα αυτό το ποστ που συνοψίζει τις απόψεις μου για τον Όττο : http://old-boy.blogspot.com/2009/10/blog-post_15.html

 
At 11/20/2009 11:17:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Το 7-1 με την Δανια,Το θυματε κανεις? οχι το σκορ αλλα την φιλοσοφια που ειχε ο τοτε προπονητης?

 
At 11/20/2009 12:42:00 μ.μ., Anonymous Finger said...

Θάμπς άπ όλντ μπόυ... Εξαιρετικό το κείμενο σου!!!

Σε ένα περίεργο πάραλλελ γιούνιβερς, εσύ θα είσαι ο Γ.Γεωργίου, με εκπομπές στο ραδιόφωνο, τη τιβί,εφημερίδες κτλ και αυτός θα βγάζει τη χολή του δευτέρα τετάρτη κ παρασκευή στο 'μικρό' του μπλόγκ. Εκεί λογικά θα βλέπουν κ πιο θεαματικό ποδόσφαιρο.

@Jason
Δεν πρέπει να είσαι κ ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρόφιλος στο κόσμο για να κάνεις αυτό το σχόλιο.
Αν ο μέσος έλληνας γκρινιάζει για το κακό θέαμα που του προσφέρει η εθνική ομάδα, τότε ο μέσος γάλλος ποδοσφαιρόφιλος θα έπρεπε να είχε αυτοπυρποληθεί καιρό τώρα με το θέαμα που παρουσιάζει η γαλλία τα τελευταία 2 χρόνια.
Μια ενδεκάδα με αγοραστική αξία κοντά στα 200εκ. ευρώ, να σκοράρει με το τσιγκέλι, να παίζει ποδόσφαιρο επιπέδου ΄ασ.τρίπολης΄, να προκρίνεται στο 110 φεύγα σε έναν αστείο όμιλο, με το προπονητή να βρίζει τους παίκτες, με τους παίκτες να βρίζουν το προπονητή, με τους παίκτες να παίζουν μπουνιές στη προπόνηση κ μετά όλοι μαζί να πηγαίνουν με το λεωφορείο στον άγιο σουλπίκιο του Bagnolet, να ανάψουν ένα κεράκι μπας κ παίξει ο ριμπερί κ καταφέρουν να αλλάξουν τρείς πάσες στο ντέρπι με τα νησιά φερόε..

Κανονικά θα έπρεπε να παρέμβει η FIFA κ να αποκλείσει τους γάλλους απο το μουντιάλ ως προς σεβασμό στη κόμη του νταβίντ ζινολά

 
At 11/20/2009 03:27:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Aνώνυμε, έχεις δίκιο αλλά ως ένα βαθμό και μόνο. Υπάρχει δηλαδή και κάποιος ενδιάμεσος χώρος ανάμεσα στο άκρο της ποδοσφαιρικής αφέλειας του 7-1 και στο άκρο του «όλο το δεύτερο ημίχρονο με το Λουξεμβούργο δεν έχω διάθεση να φτιάξω μια φάση αφού κερδίζω».
Jason, καλά στα λέει για τη Γαλλία ο Finger. Τιμή και δόξα στον Γάλλο Κώστα Λεφάκη που καθοδηγεί μαεστρικά από τον πάγκο τους τρικολόρ (ή πετεινους, που θα έλεγε κι ο Μανόλο).

 
At 11/20/2009 06:53:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Άραγε ο ντορής αλλού να πήγαινε, αλλού όμως και το σαμάρι ? πού...?

Και όσοι λοιποί, άγνωστοι, (έγκριτοι κατά τα λεγόμενα νομ... αλλά και συγγραφείς), να τραγουδάνε το (γνωστό, παιδικό τραγούδι) "γάϊδαρος" ?

Είμαι ήδη Νότια Αφρική και χτυπάω παλαμάκια...

 
At 11/20/2009 10:45:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

εντάξει, δεν μπορούν όλοι να παίζουν μπάλα όπως η Monika

και για να 'χουμε καλό ρώτημα, η "επίσημη αγαπημένη" έπαιζε θεαματικότερο μπάσκετ ;

K.K.M.

 
At 11/21/2009 01:31:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

H Mπελούτσι;
Στην ερώτηση η απάντηση ίσως είναι πως από τη φύση του το μπάσκετ έχει πάντα ένα ποσοστό θεάματος που δίνουν τα καλάθια, καθώς και ότι ο χρόνος που έχει η κάθε ομάδα για να εκδηλώσει επίθεση απαγορεύει εκ των πραγμάτων την κωλυσιεργία στην ανάπτυξη του παιχνιδιού.
Στο βαθμό πάντως που μπορούμε να μιλήσουμε συγκριτικά, η ερώτηση έχει ένα ιντριγκαδόρικο δίκιο: αναλογικά με την αξία των μονάδων των δυο εθνικών, πράγματι η εθνική του μπάσκετ είναι εκείνη που έχει κατά καιρούς βάλει συνειδητά περισσότερο χαλινάρι στο επιθετικό ταλέντο της.

 
At 11/21/2009 08:44:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

όχι, όχι, την εγχώρια είχα υπ όψιν μου

συνειδητά ή ασυνείδητα παρόλο που τα αποτελέσμα την δικαίωσαν,έβαλε μάλλον φίμωτρο παρά χαλινάρι και έθρεψε μια γενιά δημοσιογράφων που έμαθαν πρώτα να γράφουν pick n roll και μετά το όνομά τους

τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν είναι και λίγο

για τους δημοσιογράφους

Κ.Κ.Μ.

 
At 11/26/2009 10:46:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ΘΡΥΛΕ ΠΑΙΞΕ ΤΗ ΜΠΑΛΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΣΕ *ΑΜΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΣΟΥ.

RAFA BENITEZ, YOU ARE JUST A FAT SPANISH WAITER, RA-FA BENI-TEZ , YOU ARE JUST A FAT SPANISH WAI-TER (me rythmo Guantanamera)

Ellhnares drama queens...

 
At 12/13/2009 06:13:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

kalispera

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home