Η ολότελα γελοία ιδέα

O Sraosha λέει γράψε κανένα σχόλιο για τον Rakasha που φεύγει, αλλά εκείνο που πάντα έκανα ήταν να μιλάω για τον εαυτό μου,

οπότε με αφορμή τον Rakasha τώρα ή τον Thas που έχει να ποστάρει από πέρυσι ή τόσους άλλους

και με αιτία τόσο τα σε διαρκή πτώση νούμερα των αναγνωστών του δικού μου μπλογκ (7 αναγνώστες σύμφωνα με την τελευταία Βari - Focus), όσο και την γενικότερη μείωση του ενδιαφέροντος που παρατηρώ, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ μήπως τελικά καταντάει αφύσικο να ποστάρεις εσαεί, μήπως τελικά είναι πιο νορμάλ να ποστάρεις για κάποιο χρονικό διάστημα και μετά να σταματάς, αν όχι για άλλο λόγο, πάντως επειδή κουράζεσαι εσύ ή όσοι σε διαβάζουν ή και τα δυο συγχρόνως.
Από την άλλη ξέρω ότι όταν έχεις αρχίσει να γράφεις και εκτός μπλογκ, το τελευταίο που πρέπει να κάνεις είναι να παραδέχεσαι πως η αναγνωσιμότητά σου πέφτει. Η αγορά έχει μια αλλεργία απέναντι στην κάθε λογής αποτυχία, η αγορά θέλει επιτυχημένους τύπους, η αγορά, τέλος, περισσότερο κι από τo τι πραγματικά συμβαίνει ενδιαφέρεται για την επιτυχημένη εικόνα που προβάλλεις προς τα έξω.

Αλλά το προσωπικό μου παιχνιδάκι ήταν πάντα να προβάλλω προς τα έξω -ενίοτε καμουφλαρισμένα- την εκάστοτε εικόνα που είχα μέσα μου: στην τελική αυτό εμπορεύομαι, αυτή είναι η αξία που ανταλλάσσω.

Όσο για τα μπλογκ που έκλεισαν ή απλά αδράνησαν όλα αυτά τα χρόνια, αποτελούν ένα είδος παρηγοριάς, καθώς δείχνουν πως τα διατηρούσαν κανονικοί άνθρωποι, οι οποίοι κάποια στιγμή παραιτήθηκαν από την ολότελα γελοία ιδέα, ότι είναι ποτέ δυνατό να έχεις να πεις κάθε μέρα κάτι αξιοσημείωτο.