How I learned to stop worrying and love God
800 λεωφορεία κυκλοφορούν αυτές τις μέρες στην Βρετανία διαφημίζοντας αντί για εμπορικά προϊόντα την αθεϊα. Πρόκειται για καμπάνια με κεντρικό σλόγκαν το: «Μάλλον δεν υπάρχει Θεός. Σταμάτα λοιπόν να ανησυχείς κι απόλαυσε τη ζωή σου». Δεν σε βλέπει και δεν σε κρίνει κανένας, κανείς δεν θα σε τιμωρήσει μετά θάνατον, ξενύχτησαν στο λεωφορείο σου και σιγοτραγουδούν «εδώ είναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ». Ενηλικιώσου, συνειδητοποίησε ότι ο Θεός είναι ο Άγιος Βασίλης των ενηλίκων, κατάλαβε ότι είσαι ολομόναχος. Μην περιμένεις αποκούμπι και βοήθεια από πουθενά αλλού.Η καμπάνια ήδη αρχίζει να βρίσκει μιμητές και σε άλλες χώρες, αλλά θα μπορούσαν να υπάρξουν και παραλλαγές της. Η Αθήνα θα μπορούσε να γεμίσει λεωφορεία που θα διακηρύσσουν: «Μάλλον δεν υπάρχει Κράτος. Σταμάτα λοιπόν να ανησυχείς κι απόλαυσε τη ζωή σου». Στη Γάζα τα λεωφορεία κάνοντας ζιγκ ζαγκ στα χαλάσματα θα προτιμούν το: «Μάλλον δεν υπάρχει Διεθνές Δίκαιο. Σταμάτα λοιπόν να ανησυχείς κι απόλαυσε τη ζωή σου».
Τέλος, το προσωπικό μου μότο είναι το εξής: «Μάλλον δεν υπάρχει Θεός. Σταμάτα λοιπόν να ανησυχείς κι απόλαυσε τη ζωή σου. Μέχρι να γεράσεις. Τότε για να καλύψεις όλα τα ενδεχόμενα μετανοείς ειλικρινά. Οπότε ο Θεός μετατρέπεται από πηγή ανησυχίας σε πηγή ελπίδας, ελπίδας να απολαύσεις και την μετά θάνατον ζωή σου».
(Κείμενο γραμμένο για το «Exodos»)
posted by Old Boy @ 6:10 μ.μ.
37 comments
37 Comments:
πολύ καλό !!
Μάλλον δεν υπαρχει λογος να απαντήσω αφού συμφωνώ. Σταματάω λοιπόν την απάντηση και παω να φύγω, αλλα μετά σκέφτομαι ότι ακριβώς επειδή μαλλον δεν υπαρχει λόγος να σου απαντήσω, είναι ομορφο οταν το κάνω χωρίς λόγο.
:)
(Υπονοώ οτι το σύνθημα, αν και αποτελεί μια κοινωνική πρόοδο, είναι πρόπαμπλι αφελές: διότι εαν κάποιος κατανοεί την εννοια του "προπαμπλι νο γκοντ", είναι ήδη αθεος, ή ενθεος άλλου "θεού". Αυτοί στους οποίους ομως απευθύνεται ένα τέτοιο σύνθημα, αυτοί που λογω θεού δεν μπορούν να χαρούν τη ζωή τους όπως νομίζει ο διαφημιστής, είναι οι ανθρωποι που θα σταθούν στο πρόπαμπλι γιες, είναι δηλαδή οι πιστοί, είναι αυτοί που "ευχαριστιούνται" τη ζωή πιστεύοντας σε αηβασίληδες οχι σαν εσένα κι εμένα αλλα κανονικά, αρα ατοπο. Επίσης συγχώρα με για το κολημμα με τα βιβλία, μα δεν μπορώ να μη συστήσω σε καθε ανθρωπο να διαβάσει το εκπληκτικό βιβλίο του Ριτσαρντ Ντωκινς -συγγραφέας του Εγωιστικού Γονιδίου- "Η περί Θεού αυταπάτη". Ακόμα κι αν είναι ηδη αθεος, αρα δεν υπαρχει κανείς λογος να διαβασει ακόμα ενα βιβλίο αρνησης του θεού, πιστέψτε με, αξίζει πολύ)
ΥΓ. Ομως ο τίτλος που επέλεξες γιοα τετοιο κείμενο (απο το εργο του Κιουμπρικ με τον Σελερς αν θυμαμαι καλα; ) είναι πραγματική εμπνευση. Οπως και το "συγχωροχάρτι" της κατάληξης.
Ποσο νουμερα είμαστε οι ανθρωποι...
:)
Εγώ πάλι, φίλε Νomad, θα προτείνω σε κάθε άνθρωπο να διαβάσει το εκπληκτικό ποστ του Ολντ Μπόι -οντότητας φουλαρισμένη με εγωϊστικά γονίδια- «Η περί ανθρώπου αυταπάτη»
http://old-boy.blogspot.com/2007/08/h.html
Επίσης λυρικά θεολογίζον είναι και το περίφημο «Ράγισμα»
http://old-boy.blogspot.com/2005/10/blog-post_112835021259503075.html
Άλλωστε αυτό είναι και το τελικό νόημα των μπλογκ, να λινκάρουν αλλού ώστε ο αναγνώστης να συναντά την σκέψη πολλών.
E, οκ, μεα κουλπα, ομολογώ ελλιπή ενημέρωση.
:)))))
Eίναι γενικότερο πρόβλημα αυτό. Θα το σκεφτώ μήπως αντιστρέψω τη σειρά των ποστ ώστε να πρέπει να ξεκινάει κανείς από το πρώτο μέχρι να φτάσει στο τελευταίο.
Πραγματικά πολύ καλό ποστ! Και το βιβλίο του Dawkins σούπερ! Το διαβάζω αυτό τον καιρό και πραγματικά αξίζει. Κρίμα που τους περισσότερους τους απωθεί ο τίτλος...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Και αν υπάρχει γιατί να ασχολείται μαζί σου; Ειδικά μαζί σου, Old boy;
υπάρχει βλόγιν μετά θάνατον ;
"Η αυταπάτη του Θεού". Ίσως ενδιαφέρουσα ως πρόταση σε τρόπο γραφής και συλλογισμού, αλλά πόσο σαχλή, βλακώδης, γελοιοδέστατη, ασύλληπτα ηλίθια φαντάζει η ανάγνωση άρνησης του Θεού που υφίσταται από έναν πιστό & η γραφή ενός τέτοιου βιβλίου από έναν άθεο.. Θεέ μου, συγχώρα με, αλλά γιατί μια τέτοια εξέλιξη των ειδών;
Γεγονός είναι πως, μπροστά σε κάποιους χριστινούς, ένας στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος γίνεται πάραυτα άθεος.
Όπως γεγονός είναι πως, μπροστά σε κάποιους άθεους, ένας στοιχειωδώς νοήμων άνθρωπος γίνεται πάραυτα ένθεος.
Υ.Γ. Το "Η περί θεου αυταπάτη" είναι δυστυχώς πολύ αμερικάνικο και σε ύφος και σε βάθος επιχειρημάτων. Αξίζει να το διαβάσει κανείς, αν το αντέξει και δεν βαρεθεί.
Όποιος όμως έχει την αντοχή να το διαβάσει, σίγουρα θα έχει και την αντοχή να διαβάσει το "Προλεγόμενα στην ερώτηση περί του Θεού", του δικού μας Σπ. Κυριαζόπουλου. Γκαγκάν!
Ενδιαφέρουσα πάντως είναι και η απάντηση στον Ντόκινς από τον (χριστιανό) φυσικό Άλιστερ ΜακΓκράθ. Κυκλοφορεί και στα ελληνικά.
Υπάρχει τέλος και μια ωραιότατη συζήτηση Ντόκινς-ΜακΓκράθ σε 17 συνέχειες στο youtube. Δείτε την!
Βρίσκω θλιβερό που ο αθεϊσμός στα τελευταία χρόνια συχνά παραπαίει ανάμεσα στον μονότονο (αν και διακιολογημένο) αντικληρικαλισμό και σε μια μισανθρωπία του στυλ "θα σε αρπάξω από τους ώμους, θα σε τραντάξω και θα σου φωνάξω πως ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ!".
Αφενός, ο φανατισμός των δυο "αντίπαλων πλευρών" αρχίζει να μοιάζει υπερβολικά. Αφετέρου, αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι μια επιφανειακή επίθεση εναντίον μιας συγκεκριμένης θρησκείας, με επιχειρήματα που εξαντλούνται στην εύρεση των λογικών ασυνεχειών της.
[Ενδιαφέρουσα η συζήτηση Ντόκινς-ΜακΓκραθ.]
Το να γίνει κανείς άθεος ή ένθεος απλά σαν αντίδραση σε κάποιους δε νομίζω ότι έχει νόημα ή ότι βγάζει κάπου. Μια τέτοια απόφαση την παίρνει κανείς αφού ζυγίσει τα λογικά επιχειρήματα της κάθε πλευράς ή αν αποφασίσει να τα αγνοήσει και δει απλά τι τον εξυπηρετεί.
Ggl, την ίδια ακριβώς ερώτηση μου την απηύθυνε και ο Ίδιος. Δεν θέλω να υπεισέλθω σε περαιτέρω λεπτομέρειες διότι μου τα είπε off the prayer, πάντως θεωρώ ότι τον έπεισα.
ΚΚ Μοίρη, η μόνη ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι αν υπήρχε ζωή προ του μπλόγκιν.
Μιχάλη Τσαντίλα, κι αφού ζυγίσει όλα τα λογικά επιχειρήματα και αποφασίσει τι είναι, πάλι όταν έρθει η ώρα της απόγνωσης το πιθανότερο είναι να πει «Θεέ μου, βοήθησέ με» κι όχι «Ορθέ μου Λόγε, κράτα με ψύχραιμο».
Άθεοι λεωφοριτζήδες και πεζοί μπορεί να υπάρχουν.
Άθεοι ναυτικοί και αεροπόροι, ως γνωστόν, δεν υπάρχουν...
Είχα την εντύπωση ότι τα περί Θεού που μας τελείωσε τα είπε σοβαρότερα ο Νίτσε πριν 140 χρόνια —μαζί με ενδιαφέρουσες αναγνώσεις σχετικά με τις συνέπειες, τους λόγους, κλπ.
Βιβλία τύπου Ντώκινς κατάφεραν μετά από 140 χρόνια να μετατρέψουν την ερώτηση σε επίπεδο μεσημεριανάδικου —και ούτε καν ποιότητας Μικρούτσικου. Καλά, για την καμπάνια ας μην πούμε καλύτερα.
Εντάξει, για όποιον η αναγνωστική του επάρκεια τελειώνει στη Βαβρούρα καλά είναι.
Βαβούρα, δαίμωνα του ιστολογίου.
Δαίμονα, βαβούρα του ιστολογίου.
«Από τη στιγμή που, με την πετρελαϊκή 'κρίση' του 1973, εμφανίστηκε ο νεοφιλελευθερισμός, οι διανοούμενοι κάθισαν στ’ αυγά τους και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στρατεύτηκαν στο πλευρό της 'νέας ελευθερίας'. Αιώνες ψευδούς συνείδησης τύλιξαν σαν φλούδες κρεμμυδιού τον εγκέφαλό τους. Διόλου παράξενο λοιπόν που ο σημερινός διανοούμενος αναγνωρίζει τον εαυτό του στο πνεύμα της Αναγέννησης, του Διαφωτισμού, της Γαλλικής επανάστασης και του αθεϊσμού (ο οποίος αντικατέστησε το μαρξισμό).
Είναι όμως πανεύκολο να δει κανείς, ότι η Αναγέννηση υπήρξε η απαρχή του εξοστρακισμού του λαού! Για παράδειγμα, η γαλλική γλώσσα επιβλήθηκε το 1539 σε βάρος των διαλέκτων, ενώ το 1548 απαγορεύτηκε η δημόσια τέλεση των ιερών μυστηρίων. Οι Διαφωτιστές πάλι, που ήταν άριστοι μαθητές των Ιησουιτών, προώθησαν μια απλουστευτική δασκαλίστικη διαλεκτική, η οποία επέτρεπε τον εξοστρακισμό των αντιφάσεων. Τέλος, η Γαλλική επανάσταση μπορεί να απελευθέρωσε την αστική τάξη και τους διανοούμενους, αλλά το λαό τον υποβίβασε σε σκέτη αναπαράσταση … ενώ με τις σφαγές της προανήγγειλε το Ναζισμό και το Σταλινισμό.
Η αυτονόμηση της σκέψης έχει πλέον ολοκληρωθεί. Η σκέψη κατάντησε ένα εμπόρευμα σαν όλα τα άλλα και οφείλει να προσαρμόζεται στους κανόνες της αγοράς. Ο ρόλος των διανοουμένων φανερώθηκε σε όλη του τη γύμνια: η συμμαχία τους με την αστική και τη μικροαστική τάξη είναι οριστική. Είναι ολοφάνερο, πως οι διανοούμενοι κατάντησαν όργανα της κυρίαρχης κατήχησης.»
- Τάδε λέει ο παλιόφιλος Υβ Λε Μανάκ στο βιβλίο του «Η κρυφή γοητεία του υλισμού», που μόλις κυκλοφόρησε.
Αφήνω την τεράστια κουβέντα για την αυταπάτη του θεού και ρωτάω κάτι απλό. Φαντάζεστε τι πλάκα που θα είχε να γινόταν και εδώ μια τέτοια καμπάνια; Σκεφτείτε τις αντιδράσεις παπάδων, καρατζαφέρηδων, παπαθεμελήδων και λοιπών προοδευτικών δυνάμεων...
Ειλικρινά, δεν ξέρω με ποιό κριτήριο μπορεί να χαρακτηριστεί αμερικανιά το βιβλ΄΄ιο του Ντωκινς, πέρα απο το κριτήριο της μη αναγνωσής του και καθ υποθεσιν κρίσης.
Φυσικά εκτός απο τον Νιτσε {ο οποίος δε βρίσκω σε τι διαφέρει απο τον Ντωκινς σε επιθετικότητα οταν λεει πως πίστη είναι να μη θέλεις να γνωρίσεις την αληθεια} υπαρχει ο Ρασσελ, ο Χαξλει, ο Μπιρς, ο Σταντάλ, ο Σοπενάουερ, ο Βολτέρος κι εγω δε θυμαμαι ποιοι άλλοι, όλοι τους εξίσου ααν οχι περισσότερο εκφραστικοί απο τον ντωκινς. Μιλαμε για αυτόν επειδή είναι ΣΗΗΜΕΡΑ ο πιο μαχητικός αθεος. Α ξεχασα αυτός κι ο Γουντι Αλλεν που επιμένει ότι το μοναδδικό υπερασπιστικό επιχείρημα του θεού είναι οτι δεν υπαρχει. Γουστα είπε ο πιθηκος κι εφαγε το σαπουνι, εμενα η περι θεου αυταπατη μου αρεσε και διόλου αμερικανια δεν τη βρήκα.
Nomad,
είναι αμερικανιά γιατί αν και στόχο έχει να διαδόσει την αθεϊα,
πιο γρήγορα γίνεται άθεος διαβάζοντας ένα 10σέλιδο της "Ζωής" ή του "Σωτήρα",
παρά τις 400 σελίδες του Ντώκινς!
:-) :-))
Και το εννοώ σοβαρά αυτό!
Για σας που γουστάρετε Ντοκινς τόσο πολύ, πάρτε και μια ομιλία στο TED:
http://www.ted.com/index.php/talks/richard_dawkins_on_militant_atheism.html
όπου δίνει μερικές εξηγήσεις σχετικά με το γιατί προτιμά την επιθετική αθεϊα από την σοφιστικέ διακριτική αθεϊα που ορισμένοι θα προτιμούσατε :)
Πολύ καλό!
Η σινεφίλ παραπομπή του τίτλου είναι σχεδόν κρυμμένη πάντως.
«Σχεδόν κρυμμένη»: ούτε ολότελα κρυμμένη δηλαδή, ούτε ολοφάνερη. Αν ποτέ κατορθώσω να γράφω κείμενα τα οποία δεν θα είναι συνολικά ούτε ολότελα κρυμμένα ούτε ολοφάνερα, θα είμαι ευτυχής :)
Lazopolis, όποτε γράφω για τον Μεγαλοδύναμο τσιμπάς. Ως ψυχαναλυτής σου οφείλω να σου επισημάνω ότι κάνεις ό,τι μπορείς για να του αποσπάσεις την προσοχή. Σαν αγοράκι στο δημοτικό, που ακόμα θεωρεί τα κορίτσια εχθρούς και ξένο κόσμο, του αρέσει όμως ένα συγκεκριμένο κι όλο πάει και το ενοχλεί και το πειράζει και ασχολείται μαζί του.
Αυτή η συνεδρία ήταν δωρεάν. Στις επόμενες θα χρεώσω.
Hollow Sky, ψιλοφευγάτος μου ακούγεται αυτός ο Λε Μανάκ ;)
«Για παράδειγμα, η γαλλική γλώσσα επιβλήθηκε το 1539 σε βάρος των διαλέκτων»
Το οποίο ήταν κακό;
«Οι Διαφωτιστές πάλι, που ήταν άριστοι μαθητές των Ιησουιτών, προώθησαν μια απλουστευτική δασκαλίστικη διαλεκτική, η οποία επέτρεπε τον εξοστρακισμό των αντιφάσεων»
Δηλαδή αν οι αντιφάσεις εξοστρακίζονται με τον ορθό λόγο, με ποιό σύστημα σκέψης γίνονται δεκτές;
«Τέλος, η Γαλλική επανάσταση μπορεί να απελευθέρωσε την αστική τάξη και τους διανοούμενους, αλλά το λαό τον υποβίβασε σε σκέτη αναπαράσταση»
Τον υποβίβασε από ποιά ανώτερη θέση που είχε πριν;
«… ενώ με τις σφαγές της προανήγγειλε το Ναζισμό και το Σταλινισμό»
Και γιατί ας πούμε τον ναζισμό και το σταλινισμό δεν τον προανήγγειλαν οι σφαγές των Σταυροφόρων;
Πες του ότι η επανάσταση που έχει να κάνει με την οικονομία δηλαδή με τις μεταθέσεις αντικειμένων του υλικού κόσμου μέσα στο χώρο δεν είναι επανάσταση ανθρώπου ελευθέρου. Για να καθαρίσεις.
Πες του επίσης ότι προϋπόθεση για να γίνει μια ανθρώπινη επανάσταση ενάντια στη συνήθεια με όνομα καπιταλισμός είναι ο ελεύθερος άνθρωπος σε παγκόσμια κλίμακα και όχι εκείνος που πιστεύει ότι θα ελευθερωθεί με μια επανάσταση ψυχοαναλυμένη και χωρίς πολύ συγκεκριμένο σκοπό. Πρέπει τέτοια πράγματα να πεις, για να μη σε νομίζουν δημοσιολόγο Ob μου.
Φιλικά,
συναχωμένο ποντικάκι.
Atheia h oxi ean auto ginotan sthn Ellada tha pyrpolousan lewforeia kai me ton odhgo mesa epeidh exoume eleftheria ekfrashs. Egw nomiza oti sthn Ellada exei ginei diaxwrismos kratous kai ekklhsias xronia twra, sta xartia vevaia. Sthn praksh mallon Elladistan einai pou opws kai sto Iran, to theokratiko kathestws einai pantodynamo. Fwtia tha pesei na se kapsei esena kai thn oikogeneia sou, tha se afhsoume avaftisto, den tha anagnwrizoume ta paidia sou ean tolmhseis kai mas zhthseis apodeiksh gia ta pswro 300 eurw pou edwses gia th vaftish, kai pws tolmas triskatarate dhladh na les oti h ekklhsia prepei na plhrwnei forous? Na plhrwnei autos pou pairnei 1000 evrw kai oxi h ekklhsia pou kanei trading domhmena omologa mesw private banker kai ektaseis apo to laptop kathws o rasoforos ekprwswpos tou Theou metakineitai me to elikoptero. An einai dynaton... ksereis poso kostizei h ergatowra mou teknon mou?
Το προηγούμενο σχόλιο το 'φαγε η λογοκρισία!
Σιγά μην είμαι και κρυπτοθεοφιλόφιλος. Ευτυχώς που δε σου δώσαν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος στην ψυχανάλυση, κανάγια.
Ο από πάνω ανώνυμος, αν και εμπίπτει στην κατηγορία του μονότονου κληρικαλισμού, έχει ένα πόιντ, πάντως...
Old Boy,
ότι είναι φευ-γάτος, είναι, διατί να το κρύψωμεν άλλωστε; :-))
Λοιπόν τα τρία πρώτα απαντιούνται παρέα με point αυτό που λέει πριν, περί "εξοστρακισμού του λαού". Τα είπε ο Υβ με sms, να τα πω κι εγώ τηλεγραφικά.
Το 1539 με διάταγμα του Φραγκίσκου του Α΄ η "επίσημη" γαλλική γλώσσα (αυτήν εννοεί) - ουσιαστικά μια διάλεκτος της ... περιοχής πρωτευούσης - έρχεται ν' αντικαταστήσει μια τελείως ξένη, τη λατινική, στο επίπεδο της διοίκησης και των νόμων, του κράτους δηλαδή. Αυτό, σκέτο, είναι καλό αλλά αν το δεις σε συνάρτηση με την "υπογειοποίηση" των διαλέκτων, αυτήν σε συνάρτηση με την προοδευτική κατάλυση των τοπικών λαϊκών κοινοτήτων και αυτήν σε συνάρτηση με την επιβολή ενός εθνοκρατικού συγκεντρωτισμού, η εικόνα αποκτάει μια πιο σύνθετη ... ομορφιά.
Τώρα, το θέμα "κοινότητες" είναι μεγάλο αλλά όλοι οι μελετητές του μεσαίωνα και της μετάβασης στη νεοτερικότητα (μ' έναν από τους πρώτους τον κ. Ένγκελς), έχουν να πουν καλά λόγια γι' αυτές. Χοντρικά, μαζί τους δεν χάθηκε κάποιο φολκλόρ αλλά - χωρίς να τις εξιδανικεύουμε αλλά ούτε και να τις σνομπάρουμε - στοιχειώδεις μορφές διακυβέρνησης στη βάση κι από τη βάση (βλ. και την καυτή αλληλογραφία Μαρξ-Ζασούλιτς για το θέμα, με τον Καρλ να ξεροβήχει).
Μη με κολάζεις ρωτώντας με ποιο σύστημα σκέψης κάνει δεκτές τις αντιφάσεις, γιατί - για να μη σου πω το εύκολο, η κανονική διαλεκτική - θα σου πω για την τριλεκτική του άλλου φευγάτου και την τριδιαλεκτική του παράλλου, και θα πλακώσουνε τα ματ με τις λευκές απόχες! :-) :-)) :-)))
Κοίτα, είναι άλλο να θεωρείς τις αντιφάσεις σαν δείγμα αδυναμίας και σαν κάτι που πρέπει πάση θυσία να εξαλειφθεί ... και άλλο να τις θεωρείς σαν ένα ενδιαφέρον δείγμα πλούτου, συνθετότητας. Σε άλλα μονοπάτια σκέψης σε πάει το ένα, σε άλλα το άλλο.
Να, όπως είναι άλλο να θεωρείς (όπως μας δίδαξε η αλήστου μνήμης Ιερή Εξέταση - εδώ κολλάνε οι Ιησουίτες!) πως για κάθε ερώτηση υπάρχει μόνο μία σωστή απάντηση ... και άλλο να θεωρείς ότι χωράει περισσότερες της μιας σωστές απαντήσεις.
[... ρε συ, ο Ντώκινς είναι ψιλοιησουίτης, n' est-ce pas?]
Τέλος, χωρίς φυσικά να το λέω αξιολογικά αλλά απλώς διαφοροδιαγνωστικά: οι σταυροφορίες δεν κήρυξαν επανάσταση, κοινωνική μεταρρύθμιση, εμφύλιο πόλεμο, εκκαθάριση των "εσωτερικών μιασμάτων".
Πρέπει να κάνουμε επανάσταση με πράξεις και όχι με θεωρία, δηλαδή με διαφόρων ειδών και χρωμάτων ερμηνείες των πράξεων. Μιλάμε για την επανάσταση ως αγαπητικό τερατούργημα. Και όσα έχουν γραφεί έχουν περάσει και όσα έχουν περάσει έχουν γίνει βίωμα για τη δυστυχισμένη ανθρωπότητα. Δηλαδή, η Οκτωβριανή έγινε νωρίς, δεν κατάλαβε την ψυχολογική επανάσταση, όπως την είπε ο Δρ. Φρόυντ στις "Δοκιμές", έπαιξε το καπιταλιστικό παιχνίδι της οικονομίας, γι' αυτό και χάθηκε.
Hollow Sky, οκ, ίσως είναι (είστε) φευγάτος (οι) με την καλή έννοια και μόνο :)
Δαίμονα, βαβούρα του ιστολογίου.
Φτου ρε κίναιδε!
Για "δαίμων" το πήγαινα αρχικώς αλλά το αλτσχάιμερ...
Ντώκινς = Whatever.
Εγωιστικό Γονίδιο = αξιόλογο υλικό για εκείνουνς που επιθυμούν και ένα επιστημονικό twist στις θεολογικο/φιλοσοφικο/ηθικο/κοινωνικολογικές αναζητήσεις τους και επιδίδονται σε εγκεφαλικές διατάσεις.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home