Η εκδοχή του εσού

Χθες βράδυ μπροστά μου στο φανάρι ένα αυτοκίνητο που μολονότι δεν είναι νεκροφόρα μεταφέρει μια κάσα. Περίεργο. Να μεταφέρει κι η κάσα άνθρωπο; Το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου παίζει εκείνη την ώρα το «Sapore di Sale» κι αναρωτιέμαι αν θα το ήξερε ο πιθανός μπροστινός νεκρός, αναρωτιέμαι αν θα το αγαπούσε, αναρωτιέμαι πόσες φορές να είχε περάσει από τα ζωντανά αυτιά του (έχοντας διέλθει άραγε αβλαβές ή έχοντας εσωτερικευθεί ξεχωριστά;). Θυμάμαι τότε την βαθύτατα τραυματική δική μου ιστορία σε σχέση με το τραγούδι· πιο καλοκαιρινές εικόνες από του τραγουδιού δύσκολα συναντάς στην πιάτσα: Γεύση από αλάτι, γεύση από θάλασσα, που έχεις στο δέρμα, που έχεις στα χείλια, όταν βγαίνεις από το νερό κι έρχεσαι να στεγνώσεις δίπλα μου ... Κι όταν σε φιλώ, γεύση από θάλασσα, γεύση από αλάτι, γεύση από σένα. 'Εκανα, που λες, Ιταλικά μικρός και μια μέρα που με παρέλαβε ο πατέρας μου από το μάθημα έπαιζε πάλι στο αυτοκίνητο -από κασέτα τότε- το «Sapore di Sale». Με ρωτάει, λοιπόν, αν καταλάβαινα τι λέει το ρεφρέν και του απαντάω: Γεύση από αλάτι, γεύση από θάλασσα, γεύση από τσάι. Και υπό μία έννοια δίκιο είχα, αφού sapore di te θα σήμαινε γεύση από τσάι αντί για γεύση από σένα, αν το te ήταν tè, αλλά μπρος στους ήχους που είναι ο τόνος;

Το ανεπανάληπτο ξενέρωμα αυτής της παραδείσιας εικόνας μεσογειακής παραλίας, την οποία μπόλιασα με τσάι βγαλμένο από μουντό απόγευμα του Μπρίστολ, με στιγμάτισε ανεπανόρθωτα. Στα χρόνια που ακολούθησαν 29 ψυχαναλυτές ολντμποϊων μού εξήγησαν ότι η προτίμηση της εκδοχής του τσαγιού από την εκδοχή του εσού συνιστά ακλόνητη απόδειξη του ψυχρότατου μου χαρακτήρα, ενός χαρακτήρα που επιλέγει να αποστασιοποιηθεί (ακόμη και γλωσσικά, ακόμη και σε μία ξένη γλώσσα) από οτιδήποτε μυρίζει θερμότητα, επαφή, κοντινάδα. Εγώ πάλι τους εξηγούσα ότι η γυναίκα που βγαίνει από τη θάλασσα έχοντας γεύση αλατισμένου τσαγιού είναι αντίθετα απόδειξη του ποιητικότατου μου χαρακτήρα, ενός χαρακτήρα που θα επιλέξει το παράδοξο από το απαράδοξο, το ασυνήθιστο από το συνηθισμένο, που θα επιλέξει αυτό που θα προσθέσει μερικές ακόμη ραγούλες στων συνειρμών το τραίνο. Εκείνοι τότε έσκιζαν τα 29 πτυχία τους, ενώ εγώ πτυχίο Ιταλικών τελικά δεν πήρα· αλλά την συγκεκριμένη τύψη δεν την αξιώθηκα ποτέ, ίσως επειδή την είχα προεξοφλήσει ένα ηλιόλουστο Σάββατο, όταν επιλέγοντας την εκδοχή του τσαγιού ένιωσα ότι για Ιταλικά με έστελναν και σε αντάλλαγμα τους κατέστρεφα τα σκηνικά των τραγουδιών τους.