Τετάρτη, Αυγούστου 13, 2008

Η Ήττα

Όταν η πραγματικότητα συγκρούεται με τις ιδέες που έχεις μέσα στο κεφάλι σου, όσο να 'ναι πονάει.
Το σκέφτηκα έτσι, το σκέφτηκα αλλιώς, αλλά προς το παρόν αποφασίζω να αφήσω τα σχόλια ανοιχτά και χωρίς μοντερέισον. Απλά θα σβήνω. Που κι αυτό είναι ήδη μια ήττα των ιδεών που είχα.
Αποδεικνύεται λοιπόν ότι δεν χρειάζονται πολλοί, ότι ένας ή δύο είναι υπεραρκετοί και τον χώρο των σχολίων να ξεφτιλίσουν και τους πολλούς να ξενερώσουν.
Αποδεικνύεται επίσης ότι όταν σέβεσαι αυτόν τον ένα ή τους δύο, όταν σέβεσαι τη λόξα τους και τους επιτρέπεις να την ασκούν, εισπράττεις ως ανταπόδοση αντί για τήρηση κάποιων ορίων το πλήρες ξεχαρβάλωμα: όσο περισσότερο ελεύθερους τους αφήνεις τόσο περισσότερο λυσσάνε.
Οπότε γιατί εξακολουθώ να μην κλείνω τα σχόλια ή να μην τα υποβάλλω σε προληπτικό έλεγχο: δεν θα μιλήσω πια για ιδέες. Οι ιδέες ηττήθηκαν. Θα μιλήσω για απλό, ανόθευτο πείσμα. Έβαλα ένα στοίχημα ότι ο χώρος μπορεί να είναι 24 Χ 7 ελεύθερος για τον καθένα, ο οποίος την ώρα που θα θέλει να γράφει κάτι θα μπορεί να το βλέπει. Έβαλα ένα στοίχημα ότι δεν θα στερήσω την δυνατότητα αυτή από τους πολλούς για τον ένα ή τους δύο.
Το στοίχημα αυτό προφανώς το χάνω. Και μαζί του μπορεί να χάσω εσένα που δεν θα θες πια να μπεις στο μπλογκ.
Δίκο έχεις, δεν έχεις άδικο. Αλλά μπες μόνο στα ποστ και μην πατάς τα σχόλια. Ή μην μπεις καθόλου. Τι να πω, όλα τα γαμώτο για τα οποία το παλεύει κανείς έχουν τα τιμήματά τους και τις παράπλευρες απώλειες τους.
Όπως και να 'χει χάνω, χάνω από τον ένα ή τους δύο, επειδή δεν είμαι ικανός να τους διώξω.

54 Comments:

At 8/13/2008 04:03:00 μ.μ., Blogger ou ming said...

Αυτό που μου κλότσησε, old boy, είναι αυτό:

"ο οποίος την ώρα που θα θέλει να γράφει κάτι θα μπορεί να το βλέπει"

Το θέμα είναι να μπορεί να το γράφει ή να μπορεί να το βλέπει;

 
At 8/13/2008 04:21:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Το ένα πρόβλημά μου με το μοντερέισον είναι το ας το πούμε ιδεολογικό: το να θέτω τον εαυτό μου εκ των προτέρων κριτή ο οποίος θα επιτρέψει ή δεν θα επιτρέψει σχόλιο στον ιερό του χώρο. Το μοντερέισον ήδη δίνει μια εικόνα αυξημένης ισχύος, μια εικόνα κύρους, μια εικόνα θεσμού, μια εικόνα ελέγχου και σοβαροφάνειας.
Το άλλο πρόβλημά μου είναι το πρακτικό. Σπανίως μπαίνω στο μπλογκ πριν το μεσημέρι. Πολλά σχόλια γίνονται πρωϊ. Πιθανώς αυτός που τα κάνει να τα δει έτσι το άλλο πρωϊ. Όλο αυτό το πράγμα σκοτώνει τον αυθορμητισμό και την αμεσότητα που είχα στο νου μου για τα μπλογκ.
Όλα αυτά που λέω δεν αναιρούν βέβαια όσα συμβαίνουν τώρα, ούτε προφανώς ισχυρίζομαι ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί τώρα είναι προτιμότερη.

 
At 8/13/2008 04:40:00 μ.μ., Blogger ou ming said...

Το μοντερέισον μπορεί να χρειάζεται αυτή τη στιγμή, όπως χρειάζονται τα χαρτομάντιλα όταν γεμίζεις μύξες. Μην το παιδεύεις με τόσες ιδέες :P

 
At 8/13/2008 04:40:00 μ.μ., Blogger Rodia said...

Το ότι κυκλοφορεί παράνοια στο ίντερνετ είναι γνωστό σε παλιούς και νέους χρήστες. Η παράνοια, όπως και η βλακεία, δεν παίζεται. Είναι αδύνατη η συζήτηση, άρα δεν τίθεται θέμα λογικής αντιμετώπισης, ούτε καν σκέτης αντιμετώπισης.
Αν θυμάσαι/γνωρίζεις τι έλεγε η Λωξάντρα, αυτό που συμβαίνει είναι και αυτό μια κατάσταση, κάτι τι που εξηγείται μόνο ως «Ετσι είναι.» (με τελεία στο τέλος), οπότε, μη το ψάχνεις και το μπερδεύεις με ιδέες, κλπ κλπ. Αστο να είναι όσο θέλει να είναι και μέχρι να βαρεθεί να είναι -αν ποτέ βαρεθεί.

 
At 8/13/2008 04:44:00 μ.μ., Blogger ou ming said...

(Εντωμεταξύ, μπαίνω να διαβάσω τις απαντήσεις και περιμένω να δω ότι γαμιέμαι, τον παίρνω και τέτοια)

 
At 8/13/2008 04:46:00 μ.μ., Blogger ou ming said...

Τελικά αυτό το μαγικό πρέπει να συμβαίνει στα τρολ. Βλέπουν το όνομά τους πολλαπλασιασμένο σαν σε δωμάτιο με παραμορφωτικούς καθρέφτες.

 
At 8/13/2008 04:47:00 μ.μ., Blogger ou ming said...

Ε; Για δοκίμασε κι εσύ Ροδιά.

 
At 8/13/2008 05:05:00 μ.μ., Blogger Rodia said...

Το "άστο να είναι" που γράφω, δεν σημαίνει να αφήνεις να κατασπαράζεται ο χώρος σου. Αυτό θα είναι, ότι και να πράξεις. Πράγμα που σημαίνει ότι συχνά είναι δύσκολο να εφαρμόζουμε τα όρια ή τα μη_όρια που θέτουμε. Υπάρχουν πράγματα έξω από εμάς και τις επιθυμίες μας. Ας μη τα αφήνουμε να καθορίζουν το χώρο μας. Ας τα αφήνουμε "να είναι έτσι" και ας βρούμε τρόπο να μη μας ενοχλούν.

Θα μπορούσα να γράφω επάπειρον, ως πολύύύύ παλιά καραβάνα που έχω υποστεί **χειρότερες** επιθέσεις και έλαβα μαθήματα (ασχέτως αν δεν τα εφαρμόζω!) διαδικτυακής παρουσίας, αλλά εδώ βάζω ένα στοπ. :)

-->>Αλήθεια, νομίζεις ότι ένα ενδιαφέρον θέμα που σηκώνει συζήτηση θα εμποδιστεί από ένα έλεγχο στα σχόλια;

~~Ου Μινγκ, τι να δοκιμάσω;;; είμαι και στούρνος ώρες ώρες -ιδίως τώρα που νυστάζω... αουαααουααα (χασμουρητό)

 
At 8/13/2008 05:21:00 μ.μ., Blogger ou ming said...

Εννοούσα να ξαναγράψεις εσύ, να ξαναγράψω κι εγώ και να βλέπουμε το όνομά μας συνέχεια, σαν τρολ.

Πάντως, old boy, θα σου μείνει κουσούρι φοβάμαι και στα γενέθλιά σου θα σβήσεις τα κεράκια με delete.

 
At 8/13/2008 05:38:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

γιατί καλοί στη ψυχή άνθρωποι βλέπουν παντού εχθρούς και ανάπηρους?

 
At 8/13/2008 05:41:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«Πάντως, old boy, θα σου μείνει κουσούρι φοβάμαι και στα γενέθλιά σου θα σβήσεις τα κεράκια με delete».
Είναι γραφτό μου να γίνω ντιλετάντης ;)

 
At 8/13/2008 05:45:00 μ.μ., Blogger ou ming said...

Τότε είναι σβηστό σου.

 
At 8/13/2008 05:47:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

στην πραγματικότητα όπως είπαμε εσύ είσαι ένας αποφασισμένος ανίκανος να καταλάβεις την ελευθερία ως υποχρέωση για την επιβίωση σου σαν μία καλή και μοναδική αρχή. ακολούθως έρχεται η σύγκριση με τα λόγια, τις διαθέσεις, τα συναισθήματα και τη φασιστική προπαγάνδα και το ψάξιμο εκεί που δεν υπάρχει τίποτα. κι όποιος διαφωνεί αυτό το πράγμα να το πάθει θε να κατηγορηθεί. υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο να μην πιστέψει ούτε λέξη από το κατηγορητήριο. τότε αρχίζει λοιπόν η φτωχή φιλοσοφία περί της ελευθερίας ιδωμένης σαν συναίσθημα σαν διάθεση και σαν ιδέα. δυο ξένα μάτια είν' αφορμή και κλαίνε τα δικά μου κι ένα κορμί χωρίς καρδιά και καίγεται η καρδιά μου.

 
At 8/13/2008 06:11:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

"δεν χρειαζονται πολλοι, ενας ή δυο ειναι υπεραρκετοι"

μα ντοντ γιου νοου ιτ,
στο διαδικτυο ο ενας,
ειναι 'πολλοι',
χιχιχιχι! ;:)

 
At 8/13/2008 06:46:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose said...

Επρεπε να γινει προσωπικο το θεμα για να σε αγγιξει και να δεις τι θα κανεις;
Οταν αφορουσε σε επιθεσεις ανωνυμων εναντιον σχολιαστων του μπλογκ σου (εμενα εννοω και οποιον αλλο) η αλλων bloggers (τον η-λοηερ εννοω και οποιον αλλο) πουλαγες ιδεαλισμο ντεμεκ.
Ωραια! Ευγε! κλπ

(Τωρα αν υπαρχει κανενα κωθώνι που φανταστει πως ειμαι μια απο τους ανωνυμους που στην επεφταν τελευταια, δε θα εκπλαγω. Η ανθρωπινη βλακεια ειναι απειρη).

 
At 8/13/2008 07:36:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Όντως, άπειρη είναι η βλακεία! Αφού και πάλι δεν βάζει μοντερέισον!!! Τον βλέπεις, έχει μουλαρώσει (κακώς, κατά τη γνώμη μου, μια χαρά τα λέει η ou ming, η μύξα θέλει χαρτομάντιλο). Τώρα, αν συγκρίνεις τις ψιλοειρωνιούλες, που έχεις κατά καιρούς δεχτεί, με το σκατό που τρέχει δω μέσα τις τελευταίες μέρες, ε, τι να σου πω;

 
At 8/13/2008 07:41:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Οδυσσέας Ελύτης

ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΔΕΛΕΑΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
1
Να γυρίζεις – αυτό είναι το θαύμα –
με κουρελιασμένα μάτια
με φλογωμένους κροτάφους απ’ την πτώση
να γυρίζεις
στην καλή πλευρά σου.
Πεσμένος αισθάνεσαι
την κόλαση που είναι η αιτιότητα
το στήθος ωσάν συστατικό του αέρα
τα βήματα χωρίς προοπτική.
Κι όμως στη χειμωνιάτικη γωνία ο καστανάς
περιβάλλεται από σένα.
Κόψε ένα τραγούδι απ’ τ’ άνθη
με δάχτυλα νοσταλγικά.
Να γυρίζεις – αυτό είναι το θαύμα.

2
Θα περάσουν από πάνω μας όλοι οι τροχοί
στο τέλος
τα ίδια τα όνειρα μας θα μας σώσουν.
Αγάπη μείνε στην καρδιά –
αυτός ας είναι ο κανών του τραγουδιού σου.
Με την αγάπη
θα σηκώσουμε την απελπισία μας
απ’ το αμπάρι του κορμιού.
Δεν είναι φορτίο για τη χώρα των αγγέλων
η απελπισία.
Και προπαντός
ας μην αφήσουμε την αγάπη
να συνωστίζεται με τόσα αισθήματα...

3
Άπλωσε η γαλήνη τα φτερά της
ωσάν αλησμόνητος κύκνος ονείρου
σ’ αυτά τα έρημα νερά.
Κάτι νιώθω σήμερα
βλέποντας τα πουλιά.

4
Η αγωνία μου υψώνεται
ως τα εδελβάις άνθη.

5
Τα όνειρα βλαστοί στο στήθος
κλήματα μεσ’ στην καρδιά
διαιώνια εκδικούνται το χώμα
σκοτώνοντας εμάς.

 
At 8/13/2008 08:01:00 μ.μ., Blogger itelli said...

"Το στοίχημα αυτό προφανώς το χάνω. Και μαζί του μπορεί να χάσω εσένα που δεν θα θες πια να μπεις στο μπλογκ"

Μ'αυτό το ποστ νιώθω λίγο ριγμένος ως αναγνώστης: αυτομάτως (κ παρά το "μπορεί" της πρότασής σου) τείνεις να μού αφαιρέσεις το δικαίωμα στην κρίση α) για τα κείμενά σου, κ β) για τα άσχετα σχόλια.

Αν ο στόχος σου είναι ένα πανελεύθερο, κοινωνικά αυτορρυθμιζόμενο μπλογκ, τότε τα τρολς είναι μέρος του παιχνιδιού. Κ ο ολντ μποϊ - έτσι όπως τον έχω καταλάβει εγώ τουλάχιστον - δεν νοιάζεται γι'αυτούς. Μπορεί να μην νοιάζεται καν για τους άλλους, τους διαβαστερούς, αλλά αφού αυτός γράφει κ αυτοί τον διαβάζουν, νέμα προμπλέμα.

Ξεκίνησα το σχόλιο με τις λέξεις "κατανοητός ο φόβος σου" αλλά... δεν είναι κατανοητός, καθόλου. Νόμιζα οτι ο ολντ μπόϊ δεν φοβόταν για το αν κουράστηκε ή βαρέθηκε κάποιος. Αρκεί να έγραφε, όταν του ερχόταν να γράψει. Αυτός ο φόβος λοιπόν, σε έριξε προς στιγμήν στα μάτια μου κανα-δυο επίπεδα. Κλονίστηκε η συνείδηση του reader μου, πώς να σου το εξηγήσω; Το 1ο πράγμα που μού ήρθε κατά νου ήταν ένας παραφρασμένος Κηλαηδόνης: "μας έβαλες στα σχόλια δελτίο". Σχεδόν το πήρα προσωπικά. Σχεδόν. Γι'αυτό κ ξεκίνησα να σου αφήνω το σχόλιο.

Απ'την άλλη βέβαια, κ για να λέμε τα πράματα με τ'όνομά τους, πάλι κάτι θα σου την βιδώσει σήμερα το βράδυ, πάλι κάτι θα καθήσεις να γράψεις, κ θα πάρουμε όλοι πάλι την δόση μας. Με ή χωρίς τρολ, με ή χωρίς σχόλια.

(Με ή χωρίς δελτίο)

 
At 8/13/2008 08:09:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

"Η αγωνία μου υψώνεται
ως τα εδελβάις άνθη".
Αυτό, καλό μου, δεν είναι Ελύτης. Είναι το κοροϊδευτικό του χάχανο (όπως και όλες οι μαλακιούλες σου, οι πρώην και οι επόμενες)...
Άντε, βρε, καλό Νόμπελ! Και με την ευκαιρία:

"Της αχαμνής της ψ...ής οι τρίχες της τής φταίνε"
Γιώργος Σεφέρης

 
At 8/13/2008 08:29:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

να πω κι εγω μερικα, νομιζεις κοπυ-πειστ δεν ξερω;

Ἔχουν ἀρχίσει νὰ μὲ κυκλώνουν ἐπικίνδυνα οἱ ὧρες.
Ἀκούω τὰ φυλλώματα σήμερα
γίνηκαν ἀνήσυχα χορικά.
Πρέπει νὰ ζήσω τὶς ἀντίστροφες δυνάμεις.
Ὢ καρδιά μου - τρομαχτικότερη σελήνη!

Κώστας Καρυωτάκης

και αλλο ενα μιας και ενα κοπυπεστακι ειναι, δεν μου κοστιζει τιποτε:

Ἡ νύχτα μὲ συμφέρει

Πράγματι ἡ νύχτα μὲ συμφέρει.
Πρῶτα-πρῶτα ἐλαττώνει τὶς φιλοδοξίες· ὕστερα
διορθώνει τὶς σκέψεις· ἔπειτα
συμμαζώνει τὴ θλίψη καὶ τὴν κάνει ὑποφερτότερη
τὴ σιωπὴ μὲ σέβας ἀνατέμνει·
ἐξαίρει τὴν ὄσφρηση μὰ προπάντων ἡ νύχτα περιζώνει.

Γιάννης Ρίτσος

ευχαριστώ.

 
At 8/13/2008 08:37:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Οχι, έκανα Service το αυτοκίνητο την προηγούμενη εβδομάδα, και καπάκι την επόμενη πέρασα και ΚΤΕΟ.

Λαμπίκο το σαραβαλάκι, στο συνεργείο έβγαζε σχεδόν μηδενικά καυσαέρια.

Λίγο πλυσιματάκι θέλει, ειδικά μέσα (έχει μπόλικη σκόνη), αλλά από φλάντζες, καρμπυρατέρια, αισθητήρες λάμδα και τέτοια, κανένα πρόβλημα.

Α, μιά λάμπα που ΄χε καεί, όπισθεν, την αλλάξαμε!

Τίποτε άλλο;

 
At 8/13/2008 08:40:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose said...

Τηρουμένων των αναλογιών (εχει κανει 7000 σχολια και 3000 ποστ εδω μεσα, κι εχω κανει 30-40 σχολια) το ιδιο σκατο εδεχθημεν ανωνυμε συσχολιαστα. Αλλωστε δε μετραει η ποσοτητα του σκατου οσο η αντοχη/ανοχη καθενος σε αυτη και κυριως οι λογοι που προβαλλει για τη διατηρηση του. Αυτα απο εμε. Και καλες διακοπες.

 
At 8/13/2008 08:51:00 μ.μ., Blogger Ars longa, vita brevis said...

τα τρολς ποσταρουν Νίκο Καρούζο

οι υπόλοιποι, δεν ξέρω

 
At 8/14/2008 01:20:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Niemandsrose, πραγματικά βρίσκω το σχόλιο σου εντελώς άκυρο και εντελώς άδικο. Εσύ κατάλαβες ότι με πείραξαν επιθέσεις προσωπικές; Τις οποίες βρήκες που άραγε;
Επίσης δεν ξέρω αν είναι ιδεαλισμός, μπορεί τελικά να μην είναι τίποτε παραπάνω από μαλακία που έχω στο κεφάλι μου, αλλά δεν έχεις το παραμικρό έρεισμα να την χαρακτηρίζεις ντεμέκ, όταν το δικό μου μπλογκ γίνεται όπως γίνεται, όταν γίνεται έτσι εξακολουθητικά, όταν εγώ έχω να αντιμετωπίσω τον εφιάλτη των σχολίων και παρ΄όλα αυτά εξακολουθώ να μην καταφεύγω στην εύκολη λύση, εξακολουθώ να αφήνω τα σχόλια ελεύθερα.

 
At 8/14/2008 01:24:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Ιtelli, είναι διαφορετικό το να με απασχολεί αν ο άλλος θα βαρεθεί να με διαβάζει και διαφορετικό το να με απασχολεί αν ο άλλος θα φοβάται ή θα ξενερώνει να μπει στα σχόλια. Παρά ταύτα καταλαβαίνω τι θες να πεις και σ΄ευχαριστώ.

 
At 8/14/2008 06:15:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Συνεχίζουμε με Πολυδούρη, τι να γύνει...

ΕΝΝΕΑ ΠΟΙΙΗΜΑΤΑ ΜΕΣ' ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΑΓΓΙΖΟΝΤΑΣ
Είναι κορμί ο ουρανός της Αττικής χαίρεται και λυπάται
δείχνει τα μαύρα γερατειά
καθώς η νύχτα ομοούσια με τη θλίψη
κλώθει τα δικά της πετεινά
η νύχτα η καθίζηση του θείου
και θυμάμαι το γενετήσιο αίμα της.

ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΣΤΑΔΙΟΥ
Τρέχει μια ξανθομάλλα
δυο φλόγες τριανταφυλλένιες
ανεβαίνουν απ’ το στήθος στο λαιμό της –
άραγε που πηγαίνει.
Και συ παιδί της λησμονιάς
ευωδιασμένο μέσ’ στα βάσανα
μικρέ έλληνα στρατιώτη της δυστυχίας
ανάμεσα περνάς απ’ τις δυνάμεις της οδού
κρατώντας λίγη πούληση στα χέρια.
Χάρισέ μου το μενεξεδένιο τραγούδι που λένε τα μάτια σου
γνωρίζω ’να κοράσι μ’ όνειρα στα χέρια
χαίρεται στο πιάνο κάποιες ώρες μακρινές
τα ξέρεις αυτά τα χέρια
που δεν έχουν την τόλμη του σώματος
αλλά μονάχα
τα πλήκτρα βυθίζοντας
μιαν εξαίσια ομορφιά απελευθερώνουν;
Με γιασεμί παράπονο στα χείλη
τρέχεις εμπρός, γυρίζεις πίσω
παρακαλείς τον κύριο με το καπέλο –
μικρέ φωνακλά του δρόμου
πληγώνεις την καρδιά.
Είν’ η μοίρα μας έτσι
ώς το θεό φτάνοντας μέσ’ στον ήλιο.
Αντίο αγόρι
για σένα λυπάμαι
εγώ πλάστηκα με πόνο για κάθε τόπο και καιρό.
Δεν είναι τίποτα η ξανθομάλλα το κατάλαβα
με τριάντα δραχμές ησυχάζω.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Γυρίζει ο έφηβος με τα σφουγγάρια
της ψυχής πραμάτεια. είναι μονάχα ένας γέρος τ’ ουρανού μας
και δροσερός ο πανικός σε τέτοια πατρίδα.
Όλοι πηγαίνουν έχοντας τη φτώχεια ή τον πλούτο
αυτοκίνητα διασχίζουν τους δρόμους
με στεφάνια κηδείας φορτωμένα
όμως
ο γέρος που τον περονιάζει σαν κρύο η νεότητα
με απούλητα σφουγγάρια ψάχνει το κακό
να τ’ αφανίσει θα ’λεγες
απ’ τα σφουγγάρια τραβηγμένο σαν υγρό.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
Τρώει ο ρωμιός απάνω στο μάρμαρο
- μεσημεριάτικες απογνώσεις –
κ’ είναι σα μοναστηράκι του σώματος
γεμάτο φύλλα και πουλιά.
Έχει τον ήλιο το φτωχό εστιατόριο και τον διασπαθίζει
μέσα στη σκόνη του φωτεινού αέρα
γαλάζιες μύγες ωσάν ανθάκια
κομμένα γύρω μας βομβίζουν.
Τρώει με μια πικρή ματιά ο ταπεινός απάνω στο μάρμαρο
σκύβει κρατώντας το ζεστό ψωμί
και συλλογιέται
την πλάκα του τάφου.
Κοντό κριθάρι αγκυλώνει τη θύμηση
τα σπίτια οι δρόμοι και τα δίκαια χέρια
φυλλώματα κόκκινα δίχως ελπίδα...
Ήχοι και θάνατος
η ερωτική ασπράδα που πύκνωσε τα νέφη
ταυτισμένα στους κήπους με τα δέντρα.

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΝΑΣΑΙΝΕΙ
Θάλασσα πίνεις τα ποτάμια πίνεις όλα τα νερά
μέσ’ στον καιρό της υπάρξεως ανάστροφα νέμεσαι την ομορφιά
πέρα στη δύναμη που κλείνει ο ουράνιος αέρας
όπως εδώ στην άνομη πόλη
ο Εθνικός Κήπος καθαρίζει την ψυχή με ήλιο και με δέντρα.
Ένα μεγάλο φύλλωμα σκέπει την καρδιά μου
κλειδώνει τα πουλιά
σχίζοντας απ’ τις ευωδιές χιλιάδες αναστάσιμα
κ’ η γυναίκα βαθύ βασίλειο σκλαβώνει το δέρμα μου.
Όποιος έριξε τ’ αστέρια στην αγριότητα
νιώθει τον πλούτο του άνθους
οι θεοί κατεβαίνουν απ’ τους μίσχους ώς τη μοναξιά
και τους χυμούς ανεβάζουν με γαλάζια όργανα
γενετήσια.
Ω σιωπή βγαλμένη στα παράθυρα του αιθέρα
σα να δείχνεις
τις κυματιστές ρίζες του κήπου,
άλλη ματιά δεν εχάρισε το αόρατο μέσ’ στο αίμα πρόβατο
που σκύβει στο χορτάρι σου ψηλά, μονάχα των αγγέλων.
Κρήνη θανάτου ανθίζει με χρυσάφι
κ’ η όμορφη φτέρη ψιθυρίζει νέους ύμνους
φανερώνοντας τη σοφία της αναπνοής
ολόκληρο το θάμβος ωσά σώμα.

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΠΟ
Νύχτα βεγγαλική φαιδρύνει τους θορύβους της Αθήνας
όπου σπιθίζουν ίμεροι
κι αεράκι σαλεύει τις φυλλωσιές απ’ τα όνειρα.
Χτες το φεγγάρι να ’βλεπες – χάνεται μα η κίνηση τ’ ανασταίνει
τυλιγμένο σε σύννεφα όμοια με καπνούς
γκρίζους και μαύρους...
Πού είναι μέσ’ στη μνήμη το άκαρι
θαλάσσια η ταπεινή αθερίνα
μέρες του χαρταετού νερά της Κυριακής ερωτευμένα
και μια κραυγή απ’ τα βάθη: Αχ να λησμονηθώ με τη μητέρα!
Δεν ανεμίζει τώρα ένας παιδικός Επιτάφιος
όταν ακολουθούσαμε σα να ’μασταν όλοι
σταματημένοι σε κάποιο σημείο του αέρα
κι ανάμεσα στα σιδερόφραχτα ένστικτα
πέρα στο δρόμο βάθαινε η κηδεία του Χριστού
σα λείψανο ένας γέρος ανοίγοντας κάποια ξύλινη πόρτα
βγήκε να χύσει λίγη κολόνια στο χρυσοκέντητο πανί
λευκά λουλούδια πάμφωτα και οι ψαλμωδίες
ελαφρός ουρανός αθώα κορίτσια...
Ω χώμα πότε άρχισες αν ρωτήσω
πάντα ατελείωτη και πάντα φτάνει
στους θάμνους η ωραιότητα.
Με τα τριζόνια λούζομαι
καθώς υγραίνει ο έρωτας το χρόνο
τη νύχτα που παντρεύονται οι γάτες στ’ αγιοκλήματα
τη μέρα σαν κοιμούνται στους κήπους οι φωτογράφοι με άσπρα
και μένει ο βραδινός Άγιος
στην υπαίθρια εκκλησιά με τ’ άφωνα καντήλια
μέσ’ στο μακρύ και σκούρο ρούχο του
ο Άγιος Δημήτριος ίδιος με κορασίδα.
Είν’ ο τόπος ουράνιος.

ΕΣΠΕΡΑ ΤΩΝ ΦΥΛΛΩΝ
Το σήμαντρο αναστενάζει.
Με την αγάπη στην καρδιά
στους φιλικούς δρόμους ανοίγω την ύπαρξή μου
κατεβαίνω μεγάλη σιωπή κι ακούω τα σκαλιά της
είμ’ ένα πρόβατο αγγίζω δειλινά
μα φεύγουν όλα
σκοτεινιά που θα μας οδηγήσεις.
Αγγελικέ μου θάνατε
προσφέρω τη θυσία.

ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ
Κάθε πρωί χαμογελά στα κυπαρίσσια ο ήλιος
είναι παλιά η δύναμη των τάφων
όπου χαίρομαι πέρ’ απ’ τα μάρμαρα
τους γυμνούς πεθαμένους
ολημέρα τους ακούω να λένε για το χώμα με κούφια μάτια
ολημέρα λάμπει το ψωμί
που δεν έφαγαν οι έρημοι φτωχοί στη ζήση
και μονάχα τον Άδη χορταίνουν.
Έτσι χανόμασταν έτσι θα χαθούμε
στους λύκους ανάμεσα και στο θάνατο.
Μ’ αρέσει να περπατώ σε τάφους
μ’ ένα τραγούδι στη φτώχεια δοσμένο
και πάντα ενάντιο
στους κλέφτες της ανθρώπινης τύχης.

ΗΧΗΡΟ
Σύρματα τιμημένα της ζωής μου
οπού με ζώνετε τόσα χρόνια
σκλάβος ανέβηκα ώς τ’ αστέρια
τη ζωωδία των ανθρώπων έχοντας ακυρώσει
μέσ’ στην ορμή για ποίηση
μέσ’ στην ορμή για έρωτα
σύρματα της ζωής μου.

 
At 8/14/2008 08:06:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Weaver said...

Αγαπητή Φαίδρα ο Νίκος Καρούζος , αναμφισβήτητα μεγάλος ποιητής , υπήρξε συμφοιτητής στη Νομική και φίλος του πατέρα μου και κατέχω αρκετά "θυμητάρια" του (επιστολές , σημειώσεις σε βιβλία , πρώτες εκδόσεις βιβλίων του). Ισως πρέπει κάποια μέρα να αναφέρω και τις αναμνήσεις του πατέρα μου από τα φοιτητικά του χρόνια και τον Καρούζο
8:41 PM
Φαίδρα φις said...

πόσο τυχερός είστε λοιπόν!
θα μπορούσα να σας παρακαλέσω να αναφερθείτε στις αναμνήσεις που λέτε,αλλά όχι,δε θα το κάνω...

 
At 8/14/2008 09:11:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Σε έγκλημα πάθους αποδίδουν οι αστυνομικές αρχές του Αιγίου, το φρικτό θάνατο της 51χρονης Παναγιώτας Καυλωμένου από την αχίλλεια Πτέρνα Μαγνησίας, με 4 μαχαιριές από 35χρονο μεγαλοδημοσιογράφο μέσα στην αυλή του σπιτιού του, στην καρκινοπαθέστατη μονή Πουτανίτσας στην Πεντέλη. Ο 35χρονος γνωρίστηκε με την ψόφια πριν από ένα χρόνο. Η άρνηση της άτυχης γυναίκας στις προτάσεις του 35χρονου για σύναψη «επιχειρηματικών» σχέσεων και η ολοκληρωτικιά απόρριψη που εισέπραττε από εκείνη, ήταν η αιτία να την σκοτώσει με αυτόν τον φρικτό τρόπο. Σύμφωνα με την αστυνομία, λίγη ώρα πριν από τη δολοφονία, η Παναγιώτα Καυλωμένου είχε επισκεφτεί το Δημοσιογράφο στο σπίτι του αποφασισμένη να τον αρπάξει. Ο 35χρονος τηλεπαρουσιαστής εντελώς ξαφνικά πήρε ένα κρυφό μαχαίρι και άρχισε να μαχαιρώνει με μανία και να καταγράφει την άτυχη καυλιάρα, η οποία παρά την ακατάσχετη αιμορραγία βρήκε τη δύναμη να βγει μέχρι την αυλή του σπιτιού για να ζητήσει μιαν προφυλάκτική καπότα. Δυστυχώς όμως ήταν πολύ αργά, καθώς είχε δεχτεί και την τέταρτη κατά σειρά χαρισάμενη μαχαιριά στην άχραντη κωλοτρυπίδα. Σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, η θανατόεσσα ψώλα έφερε 3 κιτρινιές στην άβυσσο του θώρακα, ενώ η τελευταία και καίρια μαχαιριά δόθηκε στη Ζούγκλα της Πέμπτης 23/09/2023. Επίσης διέγνωσε και 4 μεταθανάτια καύματα, πράγμα που δείχνει ότι ο ήλιος δεν έχασε χρόνο και τελείωσε αυτό που είχε αρχίσει την στιγμή που οι επιχειρηματίες προσπαθούσαν να του βάλει την καπότα. Όπως αργότερα ομολόγησε ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος στους Αστυνομικούς, σχεδίαζε εδώ και αρκετό καιρό να αφανίσει τον πλανήτη, αφού όπως ισχυρίστηκε του είχε δημιουργηθεί ψυχολογικό πρόβλημα από την συνεχή άρνηση του για σύναψη επιχειρηματικής σχέσης. Ο 35χρονος θα οδηγηθεί στο εισαγγελέα, ενώ η Αστυνομία διενεργεί έρευνα.

 
At 8/14/2008 09:26:00 π.μ., Blogger Alpha said...

@oldboy

μερικές σκέψεις πάνω στο ωραίο θέμα:

1)καθετί για να ναι αρμονικό πρέπει να ταιριάζει το σκοπό του με τις πράξεις του.πρέπει τα λόγια-σκέψεις να ταιριάζουν με τα εργά.

καλά κάνεις λοιπόν και δε βάζεις μοντερέσιον

αν ο σκοπός σου είναι η απόλυτη ελευθερία μπλογκικώς, αν ο σκοπός σου είναι η αίσθηση μιας κοινότητας ανοιχτής, σαφώς το μοντερέσιον δε χωράει στα έργα σου.

2)σε κάποιο μπλογκ που ξεκινάω με κάποιους φίλους τώρα και το οποίο θα έχει κάποιο εξειδικευμένο θέμα, βάλαμε μοντερέσιον.

εγώ δεν ήθελα, οι άλλοι θέλανε και με πείσανε.

το επιχείρημα τους ήταν:κάνουμε το μπλογκ όχι για να βγαίνει ο καθένας και να λέει τη μαλακία του, αλλά για να βγάλουμε προς τα έξω κάποιες ιδέες.ότι είναι ομοιοκραδασμικό μ αυτές τις ιδέες έχει καλώς, ότι όχι απλά δε μας ενδιαφέρει.

σε πρώτη ανάγνωση θα πιστεύεις ότι οι φίλοι μου είναι ψιλοφασιστόνια.

όμως είναι βιαστικό το σύμπερασμα.

το να είσαι "ομοιοκραδασμικός" με κάποια ιδέα δε σημαίνει ότι δέχεσαι την ιδέα 100% και γίνεσαι φανατικός οπαδός της κλπ.
σημαίνει ότι κάτι σου κάθεται καλά και θες καλοπροαίρετα να το ψάξεις.καλοπροαίρετα είναι η λέξη-κλειδί.

ο δαλάι λάμα λέει ότι όλες οι ενέργειες πρέπει να κρίνονται κατ αρχήν με βάση το κίνητρο τους.κατ αρχήν.

αν κάποιος μπει στο μπλογκ μας μεθαύριο και πει διαφωνώ μ αυτό που λέτε γι αυτό και γι αυτό το λόγο, το σχόλιο δε θα κοπεί.

αν κάποιος μπει και πει "σας έχω δει να παίρνετε πίπες στην ομόνοια και είστε πολύ γλύκες", θα κοπεί.

δεν εξυπηρετεί το σκοπό του μπλογκ που είναι κυρίως ενημέρωση και επικοινωνία ιδεών.εξυπηρετεί το Εγώ του και τα απωθημένα του.και είναι πιθανό να γαμήσει την προσπάθεια εκφυλίζοντας τη στη συνηθισμένο ιντερνετικό παραλήρημα που συμβαίνει μερικές φορές και ξεκινάει π.χ μια συζήτηση για το αν ο Ντέμης είναι αποτελεσματικός σαν πρόεδρος και καταλήγει να λέει κάποιος "ο γιος του τάδε που σχολίασε πριν είναι πούστης".

αλλά βλέπεις εδώ μιλάμε για διαφορετικής ταυτότητας-σκοπού μπλογκ απ το δικό σου, οπότε ξαναλέω καλά κάνεις και δε βάζεις λογοκρισία.αποφάσισες να ναι χύμα, ας είναι.μην κάνεις κάτι που θα προδώσει αυτά που πιστεύεις.

δε θα νιώθεις καλά.

3)δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει κανείς εξ αιτίας του "ακατονόμαστου".αν φύγει τότε δεν άξιζε απ την αρχή. :)(χολιγουντιανό κλισέ αλλά έχει την αλήθεια του όπως όλα τα κλισέ)

αυτοί που σε διαβάζουν θα πρέπει να σε διαβάζουν γι αυτά που γράφεις.όχι για να διαβάσουν τα σχόλια

το θεσες εξαιρετικά πιο πάνω.συμφωνώ!

4)εγώ πάντως όπως είπα και χτες τα βρίσκω και αστεία και πνευματώδη αυτά που λέει ο τύπος.άσχετα μεν αλλά γουστάρω πολύ.
(βαράτε όσο θέλετε οι υπόλοιποι-α ντον κεαρ που έλεγε και τζόνι ρότεν)

 
At 8/14/2008 10:05:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ο επικεφαλής του Δημοκρατικού κόμματος στην πολιτεία του Άρκανσο- η πολιτεία καταγωγής της πρώην προέδρου Κιμ Κίλιαν- δολοφονήθηκε από άγνωστο άντρα, ο οποίος εισέβαλε στα κεντρικά γραφεία του κόμματος. Ο 35χρονος Δημοσιογράφος πυροβολήθηκε θανάσιμα τρεις φορές από έναν άντρα, ο οποίος προφασιζόμενος ότι ήθελε να δηλώσει εθελοντής σπερμοδότης, μπήκε στη μπανιέρα του στο Λιτλ Μπρίταιν και τον εκτέλεσε εν ψυχρώ. Τα αστυνομικοί και μέλη της προσωπικής φρουράς του Μάκη καταδίωξαν το δράστη, τον οποίο και σκότωσαν σε μικρή απόσταση από το κτίριο του Δημοκρατικού αποκόμματος.Το ελληνική αστυνομία δεν ανακοίνωσε ακόμα το όνομα του δράστη της δολοφονίας, παρά μόνο ότι πρόκειται για έναν 35χρονο, τα κίνητρα του οποίου δεν έχουν δημοσίως διακυβευθεί. "Πρόκειται για μία παράλογη τραγωδία" δήλωσε ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος, Sakis. Σοκαρισμένος εμφανίστηκε ο Μπαράκ Ομπάμα, ενώ τη βαθύτατη στύση εξέφρασε το ζεύγος Κλίντον. Ο Μάκης ήταν υποψήφιος πλανητάρχης και επρόκειτο να παρευρεθεί στο εθνικό συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμμα στο Κορακοχώρι Ηλείας στο τέλος Αυγούστου ως υπερ-προβληματισμένος. Μένει τώρα στο συνέδριο να αναδειχτεί επίσημα ο Ομπάμα ως ο υποψήφιος των Δημοκρατικών για την αμερικανική προεδρία. Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής κούρσας υποστήριζε το Μάκη Τριανταφυλλόπουλο.

 
At 8/14/2008 10:08:00 π.μ., Blogger Filboid Studge said...

old boy,
θα πρότεινα, αντί moderation, να επιβάλεις όριο στο μήκος των σχολίων.
Τούτο εφαρμόζεται στο YouTube, όπου τα σχόλια περιλαμβάνουν 500 χαρακτήρες κατά μέγιστον.
Το πρόβλημα της εισαγωγής του περιορισμού αυτού στην δομή του Blogger, τίθεται στους αναγνώστες προς λύσιν.
Οσο συντομώτερο το σχόλιο, τόσο μεγαλύτερη ενέργεια και χρόνο αναλίσκει ο σχολιάζων προκειμένου να εκφρασθεί με σαφήνεια. Αυτομάτως τα trolls σοβαρεύουν ή αποχωρούν.
Το παρόν σχόλιο περιλαμβάνει ακριβώς 500 χαρακτήρες.

 
At 8/14/2008 10:23:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Την εποχή του Μακαρθισμού οι δημοσιογράφοι έλυναν και έδεναν στις ΗΠΑ. Μισό αιώνα μετά οι προβλέψεις είναι απογοητευτικές γι’ αυτούς και απολύτως αισιόδοξες για τη Μακεδονική μειονότητα. Πολύ νωρίτερα από ότι αρχικά προβλεπόταν οι ισπανόφωνοι, οι αφροαμερικανοί και οι ασιάτες της Μακεδονίας, θα είναι πληθυσμιακή πλειοψηφία στις βόρειες αμερικανικές πολιτείες του Θεού. Οι δημοσιογράφοι σύμφωνα με τις τελευταίες προβλέψεις της αμερικανικής Υπηρεσίας Απογραφής– η αντίστοιχη ελληνοκεντρική στατιστική υπηρεσία των ΗΠΑ- θα είναι πλειοψηφία στη Μακεδονία έως το 2042. Δηλαδή οκτώ χρόνια λιγότερα από την αρχική πρόβλεψη. Πρόσφατες μελέτες –βασιζόμενες στα ποσοστά γεννήσεων, θανάτων και της μετανάστευσης– επισημαίνουν ότι οι δημοσιογράφοι θα αποτελέσουν σύντομα, το 55% του πληθυσμού στο δυτικό κόσμο. Για παράδειγμα οι Ισπανόφωνοι που αποτελούν σήμερα περίπου το 15% του πληθυσμού της Βόρειας Ελλάδας, θα εκτοξευθούν σε διπλάσιο ποσοστό κοντά στο 30%, μέχρι το 2050. Μικρή αύξηση «θα πάρουν» οι έγχρωμοι συνταξιούχοι που σήμερα είναι και αυτοί με το ένα πόδι στο βιβλιοπωλείο του Αδώνιδος Γεωργιάδου, ενώ οι εξαγωγές του ελληνικού πολιτισμού σε ασιάτες ευρωβουλευτές του Λάος από 4% θα φτάσουν στο 9% κατά κεφαλήν. Οι δημοσιογράφοι αποτελούν αυτήν την περίοδο τα δύο τρίτα του πληθυσμού, αλλά μόνο το 55% είναι στην ηλικία της Μαντλίν από τη Βέροια. Οι προβλέψεις επιβεβαιώνουν αυτό που εδώ και καιρό έχει ειπωθεί. Ότι η Μακεδονία είναι έθνος μεταναστών, αλλά διατηρούσε μια σχετική ομοφυλοφιλική ισορροπία, καθώς στο παρελθόν η εισροή μεταναστών ήταν από θεσσαλονικιούς ελληνοπρεπείς δημοσιογράφους. Από τα μέσα όμως του περασμένου αιώνα που διανύουμε οι υποψήφιοι δημοσιογράφοι καριερίστες ιστολόγησης θα είναι μειονότητα για πρώτη φορά στη Μακεδονική ιστορία. Συνολικά, ο δημοσιογραφικός πληθυσμός αναμένεται να αυξηθεί από 10 κουμπιά στο τηλεκοντρόλ σε 439 εκατομμύρια μέχρι το 2050.

 
At 8/14/2008 10:33:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Σε συγχαίρω για τη στάση σου, Oldboy, και σου συνιστώ υπομονή. Κάποτε ίσως να ξεκαθαρίσει η κατάσταση.
Οπωσδήποτε, οι παρεμβάσεις κάποιων εδώ μέσα χαλάνε το κλίμα, δυσκολεύουν την ανάγνωση και βάζουν ένα σωρό προσκόμματα στον διάλογο.

(Έγραψα τα αυτονόητα, απλώς για να σου εκφράσω τη συμπαράστασή μου.)

 
At 8/14/2008 10:39:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

πράξτε κατά βούλησιν, έτσι κι αλλιώς η μαλακία εσαεί αήττητη παραμένει

 
At 8/14/2008 10:47:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

εγω δεν καταλαβαινω σε τι ακριβως ενοχλει το τρολ

περα απο τις υβρεις στο προσωπο του φιλοξενητή (που ξεκιναει απο μια αντι-δημοσιογραφικη διαθεση οπως φαινεται), ολα τα αλλα που γράφει ειναι ξεκαρδιστικά, μια προσφορά πράγματι, γέλιου και χιούμορ

δειτε το λιγο πιο ρομαντικα

οταν βεβαια εκανε επιθεση σε εμενα πριν 2 μήνες, δεν ήμουν τοσο ψύχραιμη οσο τώρα,τον συνηθησα, και τον αποδεχθηκα ομως (με τη βοηθεια ψυχαναλυτή-νευρολόγου)

 
At 8/14/2008 10:58:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ναι. Και αν εγώ δεν σε γαμήσω ω τι θα πάθω εγώ! Θα πάθω κακά πράγματα και θα πεθάνω. Γιατί εσύ ξεκαρδίζεσαι και μαλακίζεσαι - να το ξέρεις. Και όταν εσύ μαλακίζεσαι με σκέφτεσαι που σε γαμάω στα ονειρά μου εντός και όταν βαράω τη μαλακία μου και εγώ που χύνω πάνω σου και μέσα σου και πασαλείβεσαι εσύ με τα χύσια μου 98% γενικώς εκεί πέρα στ' όνειρο και στο πάτωμα γυμνή. Και μάλλον θα πρέπει να σε γαμήσω και λάιβ αν θες να ξέρεις, επειδή εγώ σε αγαπώ και σε γαμώ πολύ, παντού, τόσον πολύ που το διαδίχτυο εξαϋλώνεται, τόσον παντού που είμαστε μαζύ στα πιο κωμικά σου τα φθινόπωρα. Και θέλω να είμαστε μαζί σε μία ντουλάπα-δωμάτιο να σιδερώνουμε, όποτε συ ευκαιρήσεις να με χύσεις.

 
At 8/14/2008 11:01:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

 
At 8/14/2008 01:53:00 μ.μ., Blogger Niemandsrose said...

@Old Boy, δεν ειναι αδικο νομιζω το σχολιο μου. Ακυρο τι θα πει; Τελοσπαντων, ειναι αληθεια οτι καποιος η καποιοι εχουν ξεσκιστει να γραφουν σαχλαμαρες -καποτε διασκεδαστικες, καποτε χυδαιες- τον τελευταιο καιρο. Και καταφεραν να σε βαλουν σε καποιο διλημμα και τελικα να σε κανουν να διαγραψεις σχολια. Ειχες υποσχεθει παλιοτερα πως θα προβεις σε μια τετοια τακτικη μονο αν καποιος αποκαλυψει private data (ειχες βαλει αλλη μια προυποθεση αλλα δε τη θυμαμαι δυστυχως). Ομως τα ορια σου ηταν πιο στενα, οπως φαινεται. Την ασυστολη σαχλαμαρα δε δεχεσαι, εφαρμοζοντας μερικη λογοκρισια. (Και γιατι; Γιατι καποιοι καταστρεφουν το feeling των κειμενων σου; To status του μπλογκ σου;) Με αυτη την εννοια οι προηγουμενες ηρωικες δηλωσεις σου περι της υπερασπισης της ελευθεριας του λογου αποδειχθηκαν ντεμεκ.
(Αν και δε ξερω ποση σημασια εχει, ελπιζω να μη βρισκεις κακη προθεση στη θεση που πηρα. Παιζει ενα ρεβανσιστικο "καλα να παθεις" που προκυπτει συναισθηματικα απο τις 2 φορες που δεχτηκα επιθεση εδω μεσα. Το παραδεχομαι. Αλλα απο κει και περα η καλυτερη μου ειναι οταν δοκιμαζονται οι ιδεες των ανθρωπων, τα ορια τους, οι θεωρητικες του θεσεις. Τοτε αρχιζει το κωμικο και το τραγικο μας).

 
At 8/14/2008 02:09:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ηλεκτρισμένα ονομάζουμε τα καριολάκια τα οποία, όταν πάνω τους τρίψουμε το ύφασμα με το οποίο είναι ντυμένα, τότενες αυτά ασκούν δυνάμεις σε αντικείμενα του μήκους και του πλάτους. Ο πλαστικός χάρακας, όταν τον τρίψουμε στα κωλομέρια μιας καριολοπαιδούλας, έλκει ώς και τα κυπαρίσσια (όταν είναι σε μικρή απόσταση από αυτά), δηλαδή είναι ο χάρακας ηλεκτρισμένος. Ηλεκτρικό ονομάζουμε το καριολάκι που σκέφτεται να γαμηθεί με τον κορμό ενός ψηλού δέντρου σε ύψος μεγαλύτερο από τα 25000 πόδια.

 
At 8/14/2008 02:24:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

βαστε θεε μου θελω να τον βαρεσω

 
At 8/14/2008 02:27:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Όπως λέει και ο κύριος Μοίρης πράξτε κατά βούλησιν. Και για μένα δεν πρέπει να ξεφεύγεται από τον στόχο. Ο στόχος δεν είναι ούτε τα σχόλια(αρμονικά δεμένα με το κείμενο ή ανάρμοστα) ούτε το μοντερέισον, ούτε τα κλειστά σχόλια. Όποιος θέλει να πει κάτι επί προσωπικού μπορεί να στείλει και μέιλ. Τα σχόλια δεν παίζουν και τόσο ρόλο. Ο στόχος λοιπόν είναι να γράφουμε και να διαβάζουμε. Αν πέρα από αυτό βγεί και κάτι άλλο τότε το λαμβάνω σαν δώρο. Δεν είναι τα μπλόγκς επαναστατικός χώρος(πώς θα μπορούσε άλλωστε). Είναι έκθεση ιδεών. Μέσα σε αυτή μπαίνει και η έκθεση βλακείας. Αλλά και αυτή χρειάζεται για να αναδειχθεί ένα κείμενο.

Μην ξεφεύγεις λοιπόν από τον στόχο που είναι απλός: Γράφω, διαβάζω.(με ή χωρίς σχόλια δεν έχει σημασία).

 
At 8/14/2008 02:44:00 μ.μ., Blogger Fight Back said...

ωραια σχολια διαβαζει κανεις εδω μεσα. προς θεου μην τα κλεισετε.

εγω προσωπικα αναρωτιεμαι γιατι δε γινεται αυτο τον καιρο καποιο σεμιναριο στην ηπειρωτικη ελλαδα για τα ωφελη και ευεργετηματα της προσληψης νανων (κατω του 1,45) στο ακρωτηριο Καναβεραλ.

παρακαλω απαντηστε μου και σας εκλιπαρω μην το σβησετε

 
At 8/14/2008 04:16:00 μ.μ., Blogger Mantalena Parianos said...

Ολδ Μπόι,
όντως πράξε κατά βούληση.
Εϊναι το προσωπικό σου ιστολόγιο και κάνεις ό,τι γουστάρεις χωρίς να δίνεις λογαριασμό.
Βάλε μοντερέισιον για λίγο καιρό (π.χ. όταν βγαίνεις για καφέ ή πας για μπάνιο) και φυσικά ΣΒΗΝΕ ότι δεν σου κεφάρει ή προσβάλλει τη ροή του διαλόγου ή την αισθητική σου.
Και οι συνομιλίες στα σχόλια θα διαβάζονται πιο ευχάριστα από το να προσπερνάμε μακροσκελή όμοια σχόλια, που είναι άσχετα με το θέμα και έχουν ποσταριστεί τρεις και τέσσερις φορές (τρολλ). Μέχρι και οι ηλίθιοι θα αποθαρρυνθούν αν δουν ότι δεν περνάει το δικό τους.
Μιλαώ εκ πείρας. Από τότε που άρχισα να σβήνω στεγνά, χωρίς επεξηγήσεις ή ανταπαντήσεις, βρήκα την ησυχία μου.

 
At 8/14/2008 04:16:00 μ.μ., Blogger Mantalena Parianos said...

*για μπάνιο, εννοώ στη θάλασσα, έτσι;

:)

 
At 8/14/2008 06:00:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Έχω αρχίσει να διακρίνω στα σχόλια την αρμονία του χάους. Οπωσδήποτε πρέπει να το δει κανείς με χαμόγελο για να το αντιληφθεί και να το εκτιμήσει.

Κατά τ'άλλα, σε εκτιμώ ακόμη περισσότερο για τη στάση σου. Μπορεί στη συγκεκριμένη περίσταση το θέμα να είναι μάλλον ασήμαντο - εξάλλου δεν είναι υποχρεωμένος κανείς να διαβάζει τα λοξά σχόλια, ούτε βεβαίως να τα ανέχεται - αλλά στην ουσία του το δίλημμα εμπεριέχει ένα θεμελιώδες προβλήμα της κοινωνικής συμβίωσης. Καταργείς ελευθερίες όταν γίνεται κατάχρηση τους από ορισμένους ή τις διατηρείς με τίμημα την ασυδοσία αυτών των λίγων; Δεν έχω εκ των προτέρων έτοιμη απάντηση. Ωστόσο μένω στην εξής διαπίστωση: είμαι σχεδόν βέβαιος ότι εννιά στους δέκα εδώ μέσα θα καταδίκαζαν ανεπιφύλακτα οποιοδήποτε μέτρο στυλ τρομονόμου. Εξίσου βέβαιος είμαι ότι το ίδιο ποσοστό στη θέση σου θα τα έπαιρνε, θα έριχνε μερικά μπινελίκια και θα καταργούσε τα σχόλια ή θα έβαζε μοντερέισον. Είναι εύκολο να είσαι φιλελεύθερος όταν δεν είσαι το θύμα. Ίσως μόνο όταν γίνεσαι θύμα αποδεικνύεις πραγματικά τις ιδέες σου.

 
At 8/14/2008 06:18:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ποιο θέμα βρε τρίγοργε

εδώ ο άνθρωπος μιλάει φασιστικά από την αρχή ώς το τέλος

και οι ρέστοι κυμαίνεστε στο ίδιο χάλι

αφού είστε δούλοι από την ιδέα ώς την πράξη

αυτό είναι το πρόβλημά σας, ορισμένως

και όχι φυσικά ο πλησίον
που είναι χώρος αγαθός
να χύσω τα νερά της ερημιάς από μέσα μου
να λούσω τον πλησίον

πλιτς πλατς τσουλήθρες
πλουτς πλιτς πλατς
στις μπουρμπουλήθρες

 
At 8/14/2008 07:10:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

«Με αυτη την εννοια οι προηγουμενες ηρωικες δηλωσεις σου περι της υπερασπισης της ελευθεριας του λογου αποδειχθηκαν ντεμεκ».
Όταν κάποιος κάνει κόπυ πέιστ έξι εκατομμύρια φορές τρία ασυνάρτητα σχόλια για το board του Αθηνοράματος και τον Βest Fm, αυτό δεν είναι καν λόγος, αυτό είναι μη λόγος. Το άλλο τρολ τουλάχιστον λέει διαφορετικά πράγματα κάθε φορά.
Αυτό για το τυπικό του πράγματος, όπως αν θες για το τυπικό του πράγματος ο συγκεκριμένος Anasthe είχε πει από την πρώτη στιγμή ότι μπορώ να σβήνω τα σχόλια του.
Αλλά φυσικά αυτό το τυπικό σκέλος είναι γελοίο.
Το ουσιαστικό είναι ότι αδυνατεις να δεις ότι χαλάω τη ζαχαρένια μου και πληρώνω ένα ψυχολογικό τίμημα καλοκαιριάτικα, λες και δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω, επειδή ακριβώς προτιμώ να μείνω πιστός στην μαλακία που έχω στο κεφάλι μου.

 
At 8/14/2008 07:13:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Ευχαριστώ άπαντες (πλην τρολεδαιμονίων) για τα σχόλια και τις συμβουλές τόσο εδώ όσο και με μέιλ και θα τα λάβω σοβαρά υπόψη μου.

 
At 8/14/2008 07:16:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

αν χαλάει ο χαζαρένιος μας εγκέφαλος τότε με σκοπό να τον προφυλάξουμε θα πρέπει να μάθουμε να ουρούμε εκτός κρανίου

 
At 8/14/2008 07:58:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

@κ.Κ.Κ.Μοίρη, διαμαρτύρομαι.
Τι σας έκανε η μαλακία καιτη βρίζετε;
Μια χαρά διέξοδος είναι.

 
At 8/14/2008 10:12:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ NICKS ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ,Η ΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΜΗ,ΟΠΟΤΕ ΑΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΑΡΕΣΕΙ ΑΣ ΜΗ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ,ΕΓΩ ΔΙΑΦΩΝΩ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑΘΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ.ΕΙΠΑΜΕ -Η ΓΟΗΤΕΙΑ- ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΜΕΡΟΣ Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΣΚΑ ΠΟΥ ΦΟΡΑΜΕ...
ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΟΥΝ ΘΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ,ΜΗ ΣΚΟΤΙΖΕΣΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΠΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ...

ΑΡΡΩΣΤΑΚΙ

 
At 8/24/2008 11:14:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Copy paste από σχόλιο που άφησα σε άλλο χώρο και που ίσως να αξίζει να βρίσκεται εδώ:

"Παρατηρώ καιρό το «πείραμα» του Old Boy. Την τρομακτικά λεπτή ισορροπία που προσπαθεί να τηρήσει στο blog του: να διατηρήσει την ελευθερία του χώρου, να παρεμβαίνει ελάχιστα, να μην κοντράρεται με τρολ (γιατί αυτό τους δίνει τροφή) και να αφήσει την «κοινή γνώμη» των αναγνωστών του να απομονώσουν, ή να μην λάβουν υπόψη τους κόπανους, χωρίς να αστυνομεύει τα σχόλια. Είναι ένα πείραμα δύσκολο, είναι δίκοπο μαχαίρι –δεν ξέρω αν θα είχα το στομάχι να το προσπαθήσω στο δικό μου blog. Όμως είναι ενδιαφέρον (πιστεύω πως αφορά όλους μας στην ελληνική μπλογκόσφαιρα) και αγγίζει μια άλλη εκδοχή του τι εστί «αυτορρύθμιση» . Ασφαλώς προϋποθέτει ωριμότητα εκ μέρους των αναγνωστών –κι εκεί είναι το δύσκολο σημείο.

Το λεπτό σημείο που η χυδαιότητα των ανώνυμων υβριστών λύνεται με moderation έχει αναλογίες με το πώς η παραβατικότητα –γενικώς- λύνεται με περισσότερη αστυνόμευση (και η τρομοκρατία με αναίρεση ατομικών δικαιωμάτων). Δεν είναι ίδιας σοβαρότητας, αλλά εγείρει ανάλογα ερωτήματα. Σέβομαι τον άνθρωπο που με προσωπικό κόστος θα προσπαθήσει να βρει λύση μακριά από την αστυνόμευση, την «ποινικοποίηση» και την αυτολογοκρισία . Όταν η αυτολογοκρισία προτείνεται ως ορθή στάση, έχουμε αποτύχει ριζικά ΟΛΟΙ.

Ίσως να μην υπάρχει λύση, ίσως ο Old Boy να μην τη βρεί, ίσως να μην τη βρει κανείς μας. Αλλά, ρε παιδιά, δεν έχει αξία να γίνεται αυτή η προσπάθεια;"


Το πείραμα δεν πέτυχε, χάρηκα που το προσπάθησες. Δεν πειράζει, ίσως ήταν αναμενόμενο. Εν προκειμένω, ό,τι επιλέξεις θα είναι καλώς καμωμένο. Κανείς δεν δικαιούται να μιλά για λογοκρισία σε κάτι που δεν έχει ευθύνη ο ίδιος να φροντίζει και να προστατεύει. Τα μεγάλα λόγια είναι από ανθρώπους που δεν φροντίζουν ούτε γλάστρα.
Όποιος επιθυμεί να κάνει κοινωνική επανάσταση δι αντιπροσώπου και απογοητευτεί που ο old boy δεν κρατά μέχρι τέλους τον πυρσό της πλέριας ελευθερωσύνης (κλπ, κλπ), ας απογοητευτεί -όπως θα κάθεται χορτασμένος, στο ακριβό ΠιΣί του με την adsl σύνδεση και θα κριτικάρει τους ξεπουλημένους. Ο νοών νοείτο, over and out.

 
At 8/24/2008 11:40:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

δεν έχεις εννοήσει αεροσολάκι μου καημένο

εδώ πέρα κάθε ενέργεια και λέξη του μικρού φασίστα είναι παραγινωμένη, παραφουσκωμένη και ξεχειλωμένη και σταγόνα σε μουνί πλήρες ψωλοχύματος

αλλά και οι δικές σου λεξούλες το ίδιο μαλακισμένες είναι

προσπαθείς τώρα εσύ να προσπαθήσεις να πιστέψεις ότι θα έπρεπε να ελέγξεις τους άλλους και που! στο διαδίχτυο
και μιλάς ανόητα και σαχλαμαρίζεις και ό,τι κι αν πεις αποφασίζεις ποια όταν βάλεις την τελεία αποφασίζεις να πιστέψεις ότι κάτι είπες

καγώ σού λέω ότι λες βλακείες και λες βλακείες επειδή δεν έχεις τίποτα πραγματικό δηλαδή χρήσιμο να μας πεις

δεν έχετε εννοήσει εσείς που κάνετε τη σύγκριση και που μόνο σύγκριση έχετε για να τοποθετείστε στους χώρους και στα λόγια
ότι η γλώσσα και οι άνθρωποι δεν σας θέλουν, ότι μιλάτε σαν κάτι που δεν είσαστε, ότι η ίαση που θα επιφέρετε πάνω στους άλλους αν ζητήσουν να τους σώσετε δεν έχει πρώτα εσάς ιάνει να πούμε...

όλο αυτό που μας λέτε είναι απλώς η αδυναμία σας να εξηγήσετε γιατί προτιμάτε να μην σκέφτεστε και να μην ζείτε στην ανθρώπινη πραγματικότητα

και ένας ελεύθερος άνθρωπος δεν γυρνάει στην πάρτη σας για δεύτερη φορά το λόγο...

η λέξη τρολ είναι αυτό που είσαστε εσείς όχι εδώ μέσα αλλά στη ζήση...και στη ζωή σαν τρολ σας ξερουν και η ρετσινιά δεν βγαίνει αν την αποδώσεις σ' άλλους...

τι θα μετριάσεις και τι θα λογοκρίνεις ο λογοκριμένος...

σάλτα τώρα να γαμηθείς κι άσπρισε

 
At 8/25/2008 12:02:00 π.μ., Blogger Old Boy said...

Σ' ευχαριστώ από καρδιάς, Αerosol. Πού αλλού το 'χεις κάνει αυτό το σχόλιο;

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home