Γλασκώβη - Μπουένος Άιρες

Οι τελευταίες μέρες σημαδεύτηκαν από δυο απώλειες: στη Γλασκώβη ένας Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής έχασε κάτι πολύτιμο και στο Μπουένος Άιρες ένας Αμερικάνος σκηνοθέτης έχασε κάτι που κανείς δεν ξέρει αν είναι αληθινά πολύτιμο.
Στη Γλασκώβη η Σέλτικ αντιμετώπιζε την Μίλαν. Το παιχνίδι είναι στο τελευταίο λεπτό, το σκορ είναι ισόπαλο και ο τερματοφύλακας της Μίλαν, Ντίντα, δέχεται ένα κοροϊδίστικο γκολ που δίνει την ανέλπιστη νίκη στη Σέλτικ. Έξαλλοι πανηγυρισμοί, ένα γήπεδο παραληρεί και ξαφνικά ένας τρελαμένος από τη χαρά του Σκωτσέζος οπαδός εισβάλλει στο γήπεδο, περνάει τρέχοντας μπροστά του και -κάνοντας σχεδόν άλμα για να τον φτάσει αφού είναι κοντός και ο Ντίντα σχεδόν δίμετρος- τον χαϊδεύει περιπαικτικά στον λαιμό.Ο Ντίντα στην αρχή λειτουργεί σαν άντρας και κάνει να τον κυνηγήσει. Ένα – δύο - τρία βήματα και ο άντρας μεταλλάσσεται σε εκπαιδευμένο επαγγελματία: αν πέσω μπορεί να κερδίσουμε το ματς στα χαρτιά. Ο Ντίντα καταλαμβάνεται με χρονοκαθυστέρηση από σφοδρότατο πόνο καταρρέοντας σαν κεραυνόπληκτος. Ανήμπορος να συνεχίσει, βγαίνει αλλαγή, μεταφερόμενος με φορείο και πάγο στο κεφάλι του. Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου οπως την θέλεις, τούτο προσπαθησε τουλάχιστον όσο μπορεις: μην την εξευτελίζεις. Αλλά αν είναι να την εξευτελίσεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίσεις τόσο κραυγαλέα όσο ο Ντίντα.
Από τον Ντίντα στον Φράνσις Φορντ Κόπολα, που βρίσκεται στην Αργεντινή προετοιμάζοντας τη νέα του ταινία. Ο Κόπολα έπεσε θύμα διάρρηξης, καθώς έκλεψαν τον υπολογιστή του και το σωσμένο μόνο στον υπολογιστή σενάριο της ταινίας. Κλάπηκαν άραγε πολύτιμες λέξεις; Ο Κόπολα έχει να δημιουργήσει κάτι σπουδαίο εδώ και δέκα πέντε χρόνια. Οι κλεμμένες λέξεις του θα μας ξαναέδιναν επιτέλους κάτι αντάξιό του;
Όπως και να ‘ναι, το βράδυ μετά την κλοπή ο Φράνσις είχε ταραγμένο ύπνο και ονειρεύτηκε σαν την Πέγκυ Σου ότι είχε γυρίσει πίσω στο χρόνο, στις εποχές που συνομιλούσε απευθείας με το μεγαλείο και που μας το μετέφερε με την μορφή κινηματογραφικών εικόνων, για να το πάρουμε με τη σειρά μας και να το κάνουμε αναμνήσεις και εαυτό. Ονειρεύτηκε ότι ξήλωσε κάθε γωνιά του σπιτιού του, μήπως και βρει την έμπνευσή του κρυμμένη πίσω από κάποια ταπετσαρία, ονειρεύτηκε ότι τελικά του την είχε αφαιρέσει προδίδοντάς τον ο πιο δικός του άνθρωπος, ονειρεύτηκε ότι ήταν πρωτοχρονιά στην επαναστατημένη Αβάνα και ότι ήταν αυτός που έδωσε το φιλί στον Ιούδα λέγοντάς του: «Ξέρω ότι ήσουν εσύ, Σοφία. Μου ράγισες την καρδιά» και ότι τότε η Σοφία τον εξολόθρευσε με ακραία προκατάληψη σε μια ζούγκλα της Καμπότζης, ελπίζοντας να μη χαθεί στην μετάφραση του DNA της εκείνο που είχε ο πατέρας της, εκείνο που ίσως ακόμα διατηρεί, εκείνο που ίσως βρίσκεται εγκλωβισμένο σε ένα κλεμμένο λάπτοπ.

(Κείμενο γραμμένο για το «Exodos»).