Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 03, 2007

Το σβήσιμο της φωνής του

Με τον μεθαυριανό διακαναλικό τηλεμαραθώνιο μπορεί να μαζευτούν λιγότερα ή περισσότερα λεφτά· αλλά η ελπίδα δεν θα προέλθει από το συνολικό ποσό που θα συγκεντρωθεί.
Η ελπίδα ότι τα πράγματα αλλάζουν, ότι η χώρα, μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί να κατρακυλήσει πιο βαθιά στου Κακού τη σκάλα, θα αιστανθεί να της φυτρώσουν, ω χαρά, τα φτερά, τα φτερά τα πρώτινά της, τα μεγάλα, προέρχεται από το σβήσιμο της φωνής του.
Ο Λάκης πόνεσε, ο Λάκης πονά, ο Λάκης υποφέρει.
Τα καμένα σπίτια κάποια στιγμή θα ξαναχτιστούν, τα καμένα δάση κάποια στιγμή θα ξαναγεννηθούν, οι νεκροί θα περάσουν στην μνήμη αυτών που τους αγάπησαν, η ζωή με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα συνεχιστεί, αλλά όλη αυτή η μαυρίλα από την ψυχή του Λάκη θα εξαφανιστεί ποτέ εντελώς;
Οι καλλιτέχνες, βλέπεις, συναισθάνονται τον κόσμο διαφορετικά από τους υπόλοιπους ανθρώπους και για αυτό πονούν και διαφορετικά, πονούν και βαθύτερα, πονούν έναν πόνο ευγενικό και όχι αγοραίο.
Το θέμα ενόψει της ιδιαιτερότητάς του έχει μέχρι στιγμής κρατηθεί μυστικό, αλλά η αλήθεια είναι πως μόλις ο Λάκης ολοκλήρωσε την εκφώνηση του σποτ, αμέσως μετά τις λέξεις «από τα ιδιωτικά κανάλια εθνικής εμβέλειας» έπεσε σε κώμα βαθύ.
Η καταστροφή χτύπησε μετά την αρχαία Ολυμπία τον Λάκη, μετά την ψυχή της αρχαίας Ελλάδας την ψυχή της σύγχρονης Ελλάδας, ωστόσο αν σε αυτήν την περίεργη προεκλογική περίοδο (που οι μεν έβαλαν φωτιά στα δάση μας για να πάρουν τις εκλογές και οι δε έκαναν τις τρεις εξουσίες δύο, μετατρέποντας το ανώτατο δικαστήριο της χώρας σε δεξιό παραμάγαζο για να μην ακουστεί ο λόγος της Φώφης στη Βουλή) δεν βρίσκεις ελπίδα σε κάποιο κόμμα, μπορείς να βρεις ελπίδα στο κώμα του Λάκη, ένα κώμα που ενσωματώνει, εμπεριέχει και συμβολίζει τον πόνο ενός ολόκληρου λαού, ενός λαού που βγαίνει έτσι από την απάθεια που τον οδήγησε ως εδώ, όπως θα βγει και ο Λάκης από το κώμα του, παριστάνοντας για αλλαγή τον τσιγγάνο και στηλιτεύοντας την ρατσιστικά επιλεκτική επιβολή ποινών από όλους όσους εισέπραξαν παρανόμως τις αποζημιώσεις μόνο σε μικροφουκαριάρηδες τσιγγάνους, στηλιτεύοντας, πενθώντας και ωιμενολογώντας με την γνωστή του αριστεριζουσοκαλλιτεχνικοσατιρική ευαισθησία, με την ίδια μακρινή απόσταση από οτιδήποτε θα μπορούσε να εκληφθεί και από τον πλέον κακόπιστο ως πόζα.

8 Comments:

At 9/03/2007 07:56:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Τι να γράψω τώρα για το βιτριολικό σου χιούμορ, για την αποκάλυψη και αποθέωση της μικρής λεπτομέρειας. Καυστικά απολαυστικός.

 
At 9/03/2007 08:05:00 μ.μ., Blogger Παναγιώτης Παπαχατζής said...

Αν έχετε χρόνο κάντε μια βόλτα απο το blog μου και διαβάστε το σημερινό άρθρο με τίτλο "ασύμμετρη...δημοπράτηση".Θα με ενδιέφερε η άποψη σας...
http://proxeirotetradio.blogspot.com/

 
At 9/03/2007 08:17:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Εάν θέλει κάποιος να είναι "ιδεολόγος", θα πρέπει τούτο να το εφαρμόζει και στην καθημερινότητά του - "υλιστής" κατά το συμπέρασμα άλλων... Σκόρπιες σκέψεις, γενικά, αντιπολιτευτικής του σημερινού "συστήματος" έχουν διατυπωθεί, αόριστα, αρκετές φορές μέχρι σήμερα. Φανερά και επίκαιρα όμως όποιος προσπάθησε, με καταδίκη άμεσα κινδύνεψε, ως γνωστόν σε όλους. Παρ' όλα αυτά, σήμερα είναι που χρειάζεται "αντίσταση" στα κελεύσματα των μεγαολεργολάβων και μεγαλοεκδοτών...
"Ρουφιάνος του εαυτού μου ποτέ δεν θα γίνω, ρουφιάνος της ιδέας μου όμως συνεχώς" θα μπορούσε να είναι το σχόλιο.

 
At 9/03/2007 08:20:00 μ.μ., Blogger Rodia said...

..και μερικές αθλήτριες πονούν..

 
At 9/03/2007 08:21:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Ίσως τοποθέτηση σε λάθος σημείο. Παρ' όλα αυτά, ευχή και κατάρα: Να εξαφανιστούν οι ρουφιάνοι!!!

 
At 9/03/2007 09:49:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

O Λάκης είναι από αυτούς που προσπαθούν να μονοπωλήσουν την ευαισθησία και την εντιμότητα.
Είναι από αυτούς που χρησιμοποιούν το αριστερό φρόνημα ως κολυμπήθρα του Σιλοάμ που εξαγνίζει τα πάντα.
Είναι από αυτούς που χρησιμοποιεί το αριστερό φρόνημα και την αριστερή ρητορεία εναρμονισμένη στο Life Style, για να περάσει ύπουλα πολιτικά μηνύματα που εξυπηρετούν επικοινωνιακά το Καραμανλή.
Μαζί με το Μαχαιρίτσα, το Τσακνή και άλλους "επαναστάτες" καλλιτέχνες όντας στα "...ήντα" συνεχίζουν να μιλάνε για λογαριασμό της νεολαίας ορίζοντας τι είναι ποιοτικό, νεανικό, επαναστατικό και ως φωτισμένοι καθοδηγητές τους αποτρέπουν από το τα σκουπίδια, τη κακιά Αννιτα, τα ελληνάδικα και γενικά ότι μη ποιοτικό. Τώρα ότι υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις σα το Τσαλίκη και το Παπακαλιάτη αυτό είναι άλλο θέμα...

 
At 9/04/2007 12:18:00 π.μ., Blogger lemon said...

Είσαι, είσαι εκπληκτικός.
Αυτά τα θέματα, τον Λάκη και τον Μάκη, πως βρίσκεις τα λόγια, τόσο επιδέξια...?
Μπράβο, να είσαι καλά, άλλα λόγια δεν έχω!

 
At 9/04/2007 10:20:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

μπράβο και από μένα!

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home