Ασύμμετρη Απειλή - Ακέραια Εμπιστοσύνη

Η Ελλάδα λοιπόν, όχι μόνο μπορεί να διοργανώνει Ολυμπιακούς Αγώνες εν έτει 2004, αλλά μπορεί επιπρόσθετα να διασώζει (χίλια δεντράκια πάνω - χίλια δεντράκια κάτω) και το λίκνο τους εν έτει 2007. Και μάλιστα να μην το διασώζει στην αιθρία (όπως ίσως θα κατόρθωναν και Κράτη μη αναδέλφων εθνών), αλλά τη στιγμή που οι νεκροί έχουν φτάσει τους 61 (όπως θα κατόρθωνε μόνο ένα Κράτος με πρώτη του προτεραιότητα τον πολιτισμό). Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό κρίνεται δε, ότι δεν έχει ακόμη απειληθεί καθόλου ο τόπος διεξαγωγής της πρώτης σύγχρονης Ολυμπιάδας, το Καλλιμάρμαρο. Μα ακόμη κι αν απειληθεί, την ύστατη ώρα θα μιλήσει και πάλι το ελληνικό φιλότιμο, η ελληνική ψυχή, ο Θεός της Ελλάδας και θα το σώσουμε κι αυτό.

Χθες παίζαμε «Οργανωμένο Σχέδιο» - σήμερα παίζουμε «Ασύμμετρη Απειλή». Η χώρα απειλείται ασύμμετρα και ασφαλώς ένας Πολύδωρας ποτέ δεν θα έλεγε κάτι τέτοιο χωρίς συναίσθηση του βάρους των λεγομένων του: «Έχουμε ευρήματα, έχουμε συλλήψεις, έχουμε προσαγωγές, έχουμε κατηγορηματικές καταθέσεις μαρτύρων, που θα αποτελέσουν στοιχεία του προανακριτικού υλικού».

Το προανακριτικό υλικό σχηματίζεται, οι ΥΠΟΧΘΟΝΙΟΙ αρχίζουν να νοιώθουν πια ΕΚΕΙΝΟΙ την συμμετρική απειλή ενός κρατικού μηχανισμού - φόβητρο που θα τους εξαρθρώσει (και πολύ μάλιστα), αρκεί μόνο το πόρισμα της προανάκρισης να είναι σωστά υπογεγραμμένο, χαρτοσημασμένο και να μη φέρει ξέσματα και δαχτυλιές (καθώς τότε θα επιστραφεί στον συντάκτη του ως μη σύννομο).

Και τα καλά νέα δεν σταματάνε εδώ· ο Στρατάρχης της Ελλάδος, ο Μέγας της πατρίδος Υπερασπιστής, στηρίζει εν ώρα πολέμου, εν ώρα γουώρ ον τέρορ, τους στρατηγούς του: «Σε άλλη ερώτηση, για το εάν έχει εμπιστοσύνη στον Ανδρέα Κόη, ο κ. Πολύδωρας απάντησε πως στηρίζει τον αρχηγό της Πυροσβεστικής, ο οποίος ήταν προσωπική του επιλογή.
«Η εμπιστοσύνη μου στον κ. Κόη είναι ακέραια. Δεν είναι μόνος του. Είναι ολόκληρο επιτελείο σε διάταξη μάχης», είπε. Απαντώντας σε άλλη ερώτηση, σχολίασε ότι «είναι κούφιο όλο αυτό το μυθιστόρημα περί διαφοράς, διάκρισης και αντιδικίας μεταξύ των κ.κ. Φούρλα και Κόη».

Ακέραια εμπιστοσύνη, δεκαδική ευθύνη μηδενικών παραιτήσεων, κούφια μυθιστορήματα περί δήθεν αντιδικιών και έτη φωτός μακράν της μυθοπλασίας ασύμμετρες απειλές οργανωμένων σχεδιαστών.

Όταν κάποια στιγμή σταματήσει αυτός ο όλεθρος, πέραν των χαμένων ζωών, πέραν της καταστροφής, πέραν όλων των υπολοίπων παραπλεύρων συνεπειών, ο καθένας μας θα πρέπει να ξαναχτίσει από την αρχή τους δικούς του μύθους σχετικά με το είδος της χώρας στην οποία ζει, θα πρέπει να αποφασίσει

αν είναι το κακό που έτυχε

ή αν απλώς το κακό τόσο καιρό συμπτωματικά αποφευγόταν

και είναι η χώρα που τα βόλευε κατά τύχη.