Η παιδική καρδιά
Με καθυστέρηση συμμορφώνομαι (μερικώς) στην παραγγελιά ενός ανθρώπου που σέβομαι όσο ελάχιστους σε αυτήν τη ζωή (και σε πέντε - έξι ακόμα), του Αdaeus, o oποίος ζήτησε να σχολιάσω τους στίχους του Μανόλη Αναγνωστάκη:
«Κάτω απ' τα ρούχα μου δε χτυπά πια η παιδική μου καρδιά.
Λησμόνησα την αγάπη πού 'ναι μόνο αγάπη».
---
Κάτω απ' τα ρούχα μου δε χτυπά πια η παιδική μου καρδιά.
Λησμόνησα την αγάπη που 'ναι μόνο αγάπη.
Έτσι νόμισα για κάποια λεπτά της ώρας.
Για τα λεπτά που βγάζοντας τα ρούχα μου,
έβγαλα μαζί τους και την παιδική μου καρδιά.
Μετά γύρισα και σε κοίταξα.
Τα ρούχα παρέμεναν πεταμένα εδώ κι εκεί,
μα βρήκα την παιδική μου καρδιά και πάλι στη θέση της,
γιατί τί άλλο να ήταν το βλέμμα μου
παρά αγάπη που 'ναι μόνο αγάπη;
Εσύ τότε σηκώθηκες, φόρεσες την μπλούζα μου
και κάτω από αυτήν άκουσα την κοριτσίστικη καρδιά σου
να χτυπά σε ένα ρυθμό που μαρτυρούσε,
ότι όπως ο άντρας θα 'ναι πάντα παιδί,
έτσι και το κορίτσι θα 'ναι πάντα γυναίκα,
κι ότι όπως αυτά που ζήσαμε είναι
εκδοχές ζωής που ήρθαν στο φως και μας φώτισαν,
έτσι κι αυτά που δεν ζήσαμε θα 'ναι
αναμνήσεις καταδικασμένες να μην τις θυμάται κανείς.
posted by Old Boy @ 2:01 π.μ.
8 comments
8 Comments:
πολύ όμορφο αυτό που έγραψες. αλλά αυτό "σέβομαι όσο ελάχιστους σε αυτήν τη ζωή" δε μου άρεσε. Ελάχιστοι έχουν κερδίσει το σεβασμό σου;
Toν ξέρω εκτός μπλογκ, Νiemandsrose. Μολονότι η ηλικιακή διαφορά μας δεν το δικαιολογεί, ας πούμε ότι με δίδαξε πολλά πράγματα. Όπως φαντάζομαι και σένα θα σε έχουν διδάξει κάποιοι άλλοι και όπως φαντάζομαι θα τρέφεις για μερικούς ανθρώπους που έχεις γνωρίσει προσωπικά έναν ξεχωριστό σεβασμό.
Μα εγώ δε μίλησα για τίποτε άλλο πέρα από την ποσότητα του πράγματος. Γιατί να λες πως είναι ελάχιστοι. Μόνο αυτό ρώτησα...
Νiemandsrose: gehoerst du endlich niemandem als Rose ? γιατί το ψάχνεις με τον ενικό ή πληθυντικό αριθμό στον οποίο αναφέρεται ο γράφων το post ? Gefaelt es dir wie die Rosen zu jemandem gehoeren?
Oldboy: το φυγείν ουκ εστίν αδύνατον
Oldboy ειναι υπεροχο και το εννοω
Δεν θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο σχόλιο για την αποστροφή του Αναγνωστάκη, κι ας πυροβόλησες κάποιαν ή όλες κατάστηθα :)
Σ' ευχαριστώ, για τη συμμετοχή και για τα καλά σου λόγια. Ξέρεις καλά ότι σε θεωρώ πιο ακέραιο από μένα!
Aκέραιος; Μπα, μάλλον δεκαδικός είμαι :)
Δημοσίευση σχολίου
<< Home