Τρίτη, Μαρτίου 06, 2007

Ευτυχώς δεν βρέχει

Πρώτο ραντεβού, τρίτο ποτό, τέταρτος μελαμψός με τριαντάφυλλα, μετά τα τρία όχι το ναι. Παίρνει ένα. Της το δίνει. Έχει πάει δύο κι είναι και οι δύο έξω απ' το μαγαζί. Τους φυσάει καθαρός αέρας. Προχωράνε. Τον ρωτά αν θα τον πειράξει αυτό που θα κάνει. Βάζει το λουλούδι κάτω από τον υαλοκαθαριστήρα ενός παρκαρισμένου αυτοκινήτου. Γιατί; Μην το παρεξηγείς. Θέλω να κάνω ευτυχισμένο κάποιον ή κάποια αύριο το πρωί. Ευτυχισμένο, ξαφνιασμένο, απορημένο. Να μπει μπρος μια ιστορία. Τα λόγια της του δίνουν το θάρρος που δεν του έδινε τόσες ώρες το ποτό. Κάνει να την φιλήσει. Τραβιέται. Γιατί; Μην το παρεξηγείς. Μην βιάζεσαι.
Το επόμενο πρωί ο Γιάννης, η Έφη και τα τα δύο τους παιδιά μπαίνουν βιαστικά στο αυτοκίνητο. Τι είναι αυτό; Αναρωτιούνται ταυτόχρονα και ο Γιάννης και η Έφη βλέποντας το λουλούδι στο καπώ. Αναρωτιούνται ταυτόχρονα, κοκκινίζουν ταυτόχρονα, θέλουν να ανοίξει η γη να τους καταπιεί ταυτόχρονα. Ευτυχώς δεν βρέχει. Αποφασίζουν έτσι να κάνουν πως δεν το είδαν, περιμένοντας στωικά τη στιγμή που θα το δει ο άλλος και ετοιμάζοντας στο μυαλό τους τι θα πουν και πόσο απορημένοι θα δείξουν. Αφήνουν τα παιδιά στο σχολείο, φτάνουν στην εταιρία τους, παρκάρουν, κατεβαίνουν, φιλιούνται, θα τα πούμε αργότερα λένε και μόλις απομακρύνονται ο ένας απ' τον άλλο αναστενάζουν ανακουφισμένοι, σχεδιάζοντας να πάνε να το πάρουν σε λίγο. Τα κινητά τους ταυτόχρονα καλούν, ο Γιάννης και η Έφη ταυτόχρονα λένε «Μωρό μου, τι τρέλα ήταν αυτή που έκανες;», τα μωρά τους ταυτόχρονα δεν έχουν ιδέα, ο Γιάννης και η Έφη ταυτόχρονα νιώθουν προδομένοι, εξοργισμένοι και τόσο μα τόσο ηλίθιοι.

13 Comments:

At 3/06/2007 03:31:00 π.μ., Blogger μαριάννα said...

Η άλλη εκδοχή η πιο φυσική.

[...]Το επόμενο πρωί ο Γιάννης, η Έφη και τα τα δύο τους παιδιά πηγαίνοντας στο αυτοκίνητο βλέπουν το τριαντάφυλλο στο παρμπρίζ. Οι παλμοί του Γιάννη στη θέα του λουλουδιού, χτυπάνε 200! Η Έφη μ' ένα ξεφωνητό χαράς:
- Αγαπούλα μου! Τί υπέροχη έκπληξη! Σ' ευχαριστώ μωράκι μου! Κι εγώ η ανόητη σου έκανα σκηνή εχθές που άργησες...Κι εσύ μου είχες ετοιμάσει την έκπληξη... Νιώθω απαίσια. Σ'αγαπώ μωρό μου! Σ'αγαπώ! Τον αγκαλιάζει και τον και τον φιλά συγκινημένη.
Τα παιδιά κρυφογελούν και σκουντιούνται με χαρούμενα υπονοούμενα στο πίσω κάθισμα.
Η καρδιά του Γιάννη επανέρχεται στο φυσιολογικό της ρυθμό. Σταματά στο σχολείο, κατεβαίνουν τα παιδιά, κάνει τον κύκλο της πλατείας και αφήνει την Έφη έξω απ' το Λύκειο. Εκείνη:
- Αγαπάκι μου έφτιαξες τη μέρα. Υπόσχομαι στο μέλλον να μην είμαι μια φαντασιόπληκτη ζηλιάρα. Μωρέ, είναι που είμαι πολύ ερωτευμένη...του λέει ναζιάρικα ενώ τον χαιρετά κουνώντας το τριαντάφυλλο και κλείνοντάς του το μάτι υποσχόμενη νύχτες μαγικές.
Ο Γιάννης της χαμογελά σα μαλάκας και φεύγει σπινάροντας. Πατά επανάκληση. Έλα ρε μωρό καλημέρα. Δε σου 'χω πει ρε γαμώτο να μην κάνεις τρέλες που με εκθέτουν; Τί ποιές τρέλες ρε Σούλα για το κωλοτριαντάφυλλο λέω που μου 'κοψε τη χολή πρωινιάτικα γαμώ την τρέλα μου!

 
At 3/06/2007 08:02:00 π.μ., Blogger faidonas said...

Έξυπνο.

 
At 3/06/2007 10:03:00 π.μ., Blogger philos said...

Another oldboy's classic!

 
At 3/06/2007 11:23:00 π.μ., Blogger Oneiros said...

Έγραψες :-)

 
At 3/06/2007 11:56:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Άψογο!

(αν και ο Γιάννης, παντρεμένος αρκετά χρόνια και με δύο παιδιά, θα έπρεπε να έχει αναπτύξει ήδη αντανακλαστικά αυτόματης συμφωνίας με οτιδήποτε πιστεύει η γυναίκα του, χαχαχα)

Καλημέρες Old-boy!

 
At 3/06/2007 03:01:00 μ.μ., Blogger heba said...

Αυτή που πέταξε, ξεφορτώθηκε ουσιαστικά το πρώτο λουλούδι που της χάρισε πέρασε στο απυρόβλητο..Ούτε τα προσχήματα δεν κράτησε.Πλούσιος ο εσωτερικός της κόσμος!


Ότι είναι ωραία ιστορία στο δήλωσα! ;)

 
At 3/06/2007 03:29:00 μ.μ., Blogger Sissi Soko said...

Εγώ σαν ερωτευμένη θα το έβαζα το πρώτο τριαντάφυλλο ανάμεσα στα φύλλα ενός βιβλίου να αποξεραθεί και να το έχω ενθύμιο. Και μετά θα το φιλούσα, όποτε θα σε σκεφτόμουνα γλυκά...

 
At 3/06/2007 04:55:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Τι ωραία ιστορία. Και τι ιδανικά κυλάνε όλα. Και οι δύο γκομενίζουν και ως εκ τούτου νιώθουν και οι δύο ενοχές και φόβους.
Στη πραγματική ζωή όμως, μόνο ο ένας απο τους δύο γκομενίζει και οι δύο μαζί ταυτόχρονα ποτέ και ως εκ τούτου μόνο ο ένας νιώθει ενοχές.
Μακάρι στη ζωή τα πράγματα να εξελίσσονταν όπως στην ιστορία σου old-boy, δυστυχώς όμως δεν είναι.
gs

 
At 3/06/2007 05:15:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Μπράβο! Από τα καλύτερα που έχεις γράψει μες στο 2007. Και όταν μπήκα είχα προετοιμαστεί για άλλη μία ώρα Ιάκωβο Μπαούρα. Προτιμώ το σημερινό. Είναι old school old boy

 
At 3/06/2007 06:26:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Σύλβια μας συγκίνησες πάλι.

 
At 3/06/2007 06:54:00 μ.μ., Blogger Yellow Kid said...

Εξοχο!

Θα μπορούσε να είχε υπότιτλο ¨Η Αμηχανία Ενός Παντρεμένου Με Παιδιά, Ζευγαριού, Μπροστά Στην Τρέλα Των Απλώς Πολύ Ερωτευμένων."

 
At 3/06/2007 07:23:00 μ.μ., Blogger kerasia said...

Δυστυχώς δεν βρέχει (τριαντάφυλλα)

 
At 3/07/2007 04:16:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Εμένα με στενοχωρεί βαθιά που τραβήχτηκε η Μαλάκω (άρα η τοποθέτηση του άνθους επί του αλεξινεμίου ήταν ξεφόρτωμα και όχι ρομαντική κίνηση, όπως ήλπισε ο δυστυχής συνοδός).
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν εκπλήσσει η ελάχιστα "ρομαντική" (τι λέξη κι αυτή) εξέλιξη, με το εμετικό ζεύγος της επόμενης ημέρας.

Κυνικότατος γνωστός μου, σε μεταγενέστερο (σε σχέση με το εξιστορηθέν) στάδιο της σχέσης του, απέπεμψε κάποιο βράδυ το ανθοφόρο τσιγγανάκι με τη φράση "ευχαριστώ, έχω γαμήσει", ενώπιον της συνοδού του.
Αυτοί θα μας θάψουν όλους old boy.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home