Ο Αγών Μου

Μιλούσαν στην τηλεόραση για κάποιον μακαρίτη πολιτικό και ο χαρακτηρισμός έδινε και έπαιρνε: ο συγχωρεμένος ήταν αγωνιστής.

Εγώ πάλι δεν είμαι, δεν ήμουν και δεν θα 'μαι ποτέ αγωνιστής.

Είμαι, ήμουν και θα είμαι μεγάλος παραιτιστής.

Αγωνιστείτε όσο θέλετε, αδέλφια.

Θα παραιτούμαι κι εγώ για όσο με παίρνει.

Κι ακόμα παραπέρα.

Μια φορά ζει κανείς, μια φορά έχει την ευκαιρία να παραιτείται.

Χάρισμά σας οι αγώνες σας - κόσμημά μου οι παραιτήσεις μου.

Το βρώμικο μου κόσμημα.

Το φοράω πια χωρίς ντροπή καμαρώνοντας σαν γύφτικο σκεπάρνι.

Τους αγώνες όλοι τρέχουν να τους καπηλευθούν και να τους απομυζήσουν.

Την παραίτηση δεν την καπηλεύεται κανείς κι όλοι την αποκηρύσσουν.

Σε αντίθεση με τον αγώνα, η παραίτηση είναι αγνή και ανυπόκριτη στις προθέσεις της.

Τέρμα στη λογική της ήσσονος προσπάθειας και ναι στη λογική του τέρματος της προσπάθειας, της μηδενικής προσπάθειας, της παραίτησης από την προσπάθεια και τον αγώνα.

Σταμάτα να αγωνίζεσαι.

Ξεκίνα απ' το πρωί που πρέπει να σηκωθείς απ' το κρεβάτι σου.

Μην σηκωθείς. Μείνε και κοιμήσου.

Αν σηκωθείς, θα σε σταματήσει το μεσημέρι στο δρόμο ένας γνωστός, κι όταν σε ρωτήσει «Τι κάνεις;», εσύ το μόνο που θα βρεις να του πεις είναι «Τι να κάνω; Στον αγώνα».

Βγες απ' τον αγώνα.