Crack

«There’s a crack,
a crack in everything.
That’s how the light gets in
That’s how the light gets in»
Leonard Cohen

Να είναι αλήθεια;

Να μην υπάρχουν άραγε αρραγείς άνθρωποι; Άνθρωποι που ζούνε τσάμπα;

Κι αντίστροφα: να υπάρχουν άνθρωποι που κάποτε -ίσως και όψιμα- ανακάλυψαν την δική τους ρωγμή και άρχισαν μαζοχιστικά να την σκαλίζουν διαρκώς για να μην κλείσει ποτέ, άνθρωποι που παράτησαν όλα τ' άλλα και κρατιόντουσαν μόνο από την ρωγμή τους, σαν όλη η υπόλοιπη ζωή να είναι ένα αδιάφορο παρεπόμενο, σαν το μόνο που είχε σημασία να ήταν η ρωγμή τους, κι έτσι αυτή άρχισε να μεγαλώνει, με αποτέλεσμα σύντομα να μπαίνει φως από παντού, φως εκτυφλωτικό, φως που τους άφησε τυφλούς να βλέπουν μόνο μέσα τους, μέχρι να φτάσει η μέρα να έρθουν τα συνεργεία και να τους κρίνουν κατεδαφιστέους, βάφοντας την πρόσοψή τους με το κόκκινο σημάδι της ντροπής;

Ό,τι μας εξανθρωπίζει, μας ντροπιάζει.

Ό,τι κατανοούμε σε μια ταινία κι ένα βιβλίο, το κατακεραυνώνουμε στη ζωή.

Κρατάμε τις ρωγμές μας κρυφές· οι ρωγμές καλές είναι για τα ποιητικά ρεφρέν, άλλα όταν βγουν στην φόρα όλοι αποστρέφουν το βλέμμα προσποιούμενοι σοκ.

Μην μπερδεύεις τη ζωή με την τέχνη.

Για το καλό σου.