Φορείς
Στο πεζοδρόμιο, στους σταθμούς του ηλεκτρικού, στην παραλία, σ' ένα μπαρ και λοιπά και λοιπά,
δυο λογιών όμορφες γυναίκες συναντά το μάτι:
εκείνες που φέρουν την ομορφιά τους με μια γλυκιά συστολή, που φέρουν την ομορφιά τους ως δώρο (δώρο για το οποίο νιώθουν σχεδόν μια ενοχή)
κι εκείνες που φέρουν την ομορφιά τους με μια επιθετικότητα, με μια υπεροψία, που φέρουν την ομορφιά τους ως σημείο υπεροχής και επιβολής, εκείνες που οπλοφορούν χυδαίως την ομορφιά τους.
Ό,τι συμβαίνει με την ομορφιά, συμβαίνει και με κάθε άλλο χάρισμα.
Δυο λογιών ταλαντούχους ανθρώπους μπορείς να συναντήσεις:
εκείνους που φέρουν το ταλέντο τους με μια γλυκιά συστολή, που φέρουν το ταλέντο τους ως δώρο (δώρο για το οποίο νιώθουν σχεδόν μια ενοχή)
κι εκείνους που φέρουν το ταλέντο τους με μια επιθετικότητα, με μια υπεροψία, που φέρουν το ταλέντο τους ως σημείο υπεροχής και επιβολής, εκείνους που οπλοφορούν χυδαίως το ταλέντο τους.
posted by Old Boy @ 5:38 μ.μ.
74 comments
74 Comments:
Συμφωνώ απόλυτα. Πόσες είναι αυτές όμως που το κάνουν με τον πρώτο τρόπο και πόσες με το δεύτερο?
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
xmmmmmmmmmmmm
λέω
χμμμμμ
Προσωπικά δεν θεωρώ καν όμορφες τις δεύτερες. Η ομορφιά πηγάζει κατα κύριο λόγο απο την συμπεριφορά και μετά όλα τα υπόλοιπα. Η επιθετική συμπεριφορά μιας όμορφης γυναίκας με οδηγεί να την θεωρώ τόσο όμορφη όσο κι ένα ωράιο βάζο. Αυτά, νέτα και σκέτα.
Anaglufh i adithesi...den kserw wstoso an to fainomeno einai apospasmatiko, an dld o tropos pou kapoios ferei ena xarisma borei na einai ksekommenos apo tis upoloipes pleures tis proswpikotitas tou h' apla tis adanakla.
Parepiptodws, den katalavainw giati h "γλυκιά συστολή" einai portokali kai oses "οπλοφορούν χυδαίως την ομορφιά τους" einai mwv. Einai tuxaia h epilogh twn xrwmatwn? Mipws oxi?
Iridium, τα ακριβή ποσοστά είναι 6,22 % με τον πρώτο τρόπο και 92,78 % με τον δεύτερο (1 % δεν ξέρουν - δεν περπατούν).
Candyblue, πολύ μεστό το σχόλιο σου :)
Uncle Aris, τα λύνεις τα θέματα όπως ο Μέγας Αλέξανδρος τον γόρδιο δεσμό ;)
Σκιές, το ερώτημα για την επιλογή των χρωμάτων το αφήνω προς απάντηση για τους αναλυτές του μέλλοντος.
Και στις δύο περιπτώσεις εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία.
Sorry, που ασχολούμε με τη πάρτη μου, αλλά αν δε το κάνω εγώ που είμαι ένας πανέξυπνος,
σούπερντουμπερ ταλαντούχος κούκλος, ποιός θα το κάνει ;
Ε'ρε Βηρυτό που σας χρειάζεται...
GeorgeS
Σκέψου μια όμορφη γυναίκα που φέρει την ομορφιά της με μια επιθετικότητα, με μια υπεροψία, που φέρει την ομορφιά της ως σημείο υπεροχής και επιβολής, που οπλοφορεί χυδαίως την ομορφιά της... να έχει ΚΑΙ ταλέντο και να φέρει το ταλέντο αυτό με μια επιθετικότητα, με μια υπεροψία, να φέρει το ταλέντο της ως σημείο υπεροχής και επιβολής, να οπλοφορεί χυδαίως το ταλέντο της... πηγή κακού, πολέμου, δυστυχίας, κάθε λογής πόνου και ομορφιάς...
GeorgeS, η πολυτάλαντη εμορφιά σου θα άστραφτε και στη Βηρυτό.
Γαϊδάρα, το σχόλιο σου μου έδωσε την εξής ιδέα: πώς θα ήταν μια αλαζονικά όμορφη και ταυτόχρονα συνεσταλμένα ταλαντούχα ή, αντίστροφα, μια συνεσταλμένα όμορφη και αλαζονικά ταλαντούχα.
Το θέμα δεν είναι ποιές προτιμάμε εμείς. Το θέμα είναι ποιές προτιμά η ... ζωή.
Δεν ξέρω αν μπορούν να συνυπάρξουν αυτά τα δύο χαρακτηριστικά σε έναν άνθρωπο... και δη γυναίκα... πιστεύω πως η αλαζονεία δημιουργεί μεταστατικούς παράγοντες... έτσι δεν μπορεί να υπάρξει απρόσβλητο απο αυτήν χιλιοστό ψυχής... αυτό που μπορεί να υπάρξει... νομίζω... είναι μια αλαζονικά όμορφη και υποκρινόμενα συνεσταλμένη ταλαντούχα γυναίκα ή μια συνεσταλμένα όμορφη και υποκρινόμενα αλαζονική ταλαντούχα γυναίκα... γιατί είναι ένας ρόλος ακόμα για μας...
Αλλοι περιφερουν την ομορφια τους,αλλοι την πλασαρουν και αλλοι στην πετανε στα μουτρα.Οσο για το ταλεντο,δεν επαρκει δυστυχως.Σ αυτη την ομορφη χωρα επιβιωνει ο πιο καπατσος και οχι ο πιο ικανος και ταλαντουχος.Beauty is a wonderful gift_Keep on bloggin'
OldBoy ο γρίφος σου δεν είναι τόσο δύσκολος.
Αλαζονικά όμορφη και ταυτόχρονα συνεσταλμένα ταλαντούχα είναι η Σακίρα, ενώ συνεσταλμένα όμορφη και αλαζονικά ταλαντούχα είναι η Νένα Βενετσάνου, αν εξαιρέσουμε ότι δεν είναι καν όμορφη.
Τις πρώτες τις ξεχωρίζεις ευκολα θα ελεγα, αλλα είναι τόσο δυσευρετες. Απαξ όμως και μοιραστούν το δώρο τους μαζί σου...τότε, δεν ξέρω...έτσι απλα είναι υπέροχο. Οι δευτερες μου θυμίζουν τα τηλέφωνα που δέχομαι μεσημεριατικα από τραπεζες κλπ για να μου πασαρουν πιστωτικές κάρτες που ουσιαστικα δεν χρειαζομαι. Αν τις είχα όμως (με μηδενικό πάγιο) δεν θα με χαλαγε ...αλλα μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτές
..ήρεμη αυτογνωσία και εκρηκτική ανασφάλεια..
Ακόμα δυο άκρα προς διερεύνηση!
Η εκρηκτική αυτογνωσία μάλλον δεν είναι αυτογνωσία, ενώ η ήρεμη ανασφάλεια πιθανότατα εκφράζεται με κατάθλιψη. Οπότε, "πλεκτός" συνδυασμός αποκλείεται.
;-)
Old boy,
Συμφωνώ με την ουσία του κειμένου. Πολύ ενδιαφέρουσα οπτική.
Το παράδειγμα όμως με τις γυναίκες το θεωρώ υπερβολικό, ουτοπικό.
"εκείνες που φέρουν την ομορφιά τους με μια γλυκιά συστολή, που φέρουν την ομορφιά τους ως δώρο για το οποίο νιώθουν σχεδόν μια ενοχή"
Αυτό δεν παίζει. Ίσως να το συναντήσεις σε ελάχιστα κορίτσια κάτω των 21 κι αν.
Αν και έχω συναντήσει γυναίκες 'που φέρουν την ομορφιά τους με μια γλυκιά συστολή', δεν έχω συναντήσει μέχρι τώρα 'εκείνους που φέρουν το ταλέντο τους με μια γλυκιά συστολή'.
Ίσως απλά να μην έτυχε ή να κάνω λάθος.
Πάντως σίγουρα δεν έχω συναντήσει καμία γυναίκα που να φέρει την ομορφιά της με μια γλυκιά συστολή και το ταλέντο της ως δώρο για το οποίο νιώθει σχεδόν μια ενοχή.
Η μετριομορφοσύνη για τους μετριόμορφους.
Ταλλεϋράνδος έφα (κάπως έτσι)...
Αν θεωρήσουμε ότι η ομορφιά καιτο ταλέντο είναι ένα "δώρο", τότε αυτομάτως επιβάλλουμε μια ΑΞΙΑ.
Αν υιοθετούμε σαν μέτρο κατηγοριοποίησης των ανθρώπων μια άλφα "αξία", τότε για τις αντιδράσεις τους ευθυνόμαστε πολύ περισσότερο από αυτούς (για την "ενοχή" ή την "χυδαιότητά" τους).
Με άλλα λόγια προσοχή στις "αξίες" (δώρα) που "επιβάλλουμε" σαν κοινωνία.
Ή πιο απλά: αυτές που παίζει να σου κάτσουν και αυτές που *δεν* παίζει να σου κάτσουν, αντιστοίχως.
Γενικεύστε και για τα άλλα προτερήματα.
Θα το μετανοιώσεις
j95 πας να το γαμήσεις το ζήτημα, αλλά ουσιαστικά είσαι ο μόνος (μετά τον OldBoy) που το βάζει σε μια πραγματιστική βάση και για αυτό είσαι σωστός.
Αν μη τι άλλο, ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να υπάρχει με αυτά που μπορεί και όχι με αυτά που νομίζει. Με αυτά που πραγματοποιεί και καταφέρνει και όχι με αυτά που θέλει να φαίνεται. Να τιθασεύει και να αξιοποιεί τα ταλέντα του προς χάριν της ατομικής (και της συλλογικής ενίοτε) ανάτασης και εξύψωσης και όχι ως άλλοθι για να γεμίζει κοσμικές συγκεντρώσεις με την ιδιότητα της "παραγνωρισμένης ιδιοφυίας".
Και ακολουθώ την πρότασή σου για περαιτέρω γενίκευση (αν και συνήθως τις αποφεύγω). Όσον αφορά το ταλέντο, ο διαχωρισμός γίνεται ανάμεσα σε αυτούς που έχουν πραγματικό ταλέντο και το χρησιμοποιούν (είτε το κουβαλάνε με συστολή και ενοχές είτε όχι) και άρα καταφέρνουν και σε αυτούς που ουσιαστικά δεν έχουν ταλέντο, αλλά με το μπούρου-μπούρου τους καταφέρνουν τουλάχιστον να βάλουν στο τραπέζι το ζήτημα "αν έχουν ή δεν έχουν ταλέντο".
Βέβαια σε κάθε περίπτωση, δεν θα έθετα ποτέ το ζήτημα της γυναικείας ομορφιάς με ένα διαχωρισμό του τύπου "αυτές που θα μου κάτσουν" κλπ. Έχω καλλιεργήσει ως ένστικτο να θεωρώ "όμορφες" τς γυναίκες που -ενδέχεται- "να μου κάτσουν". Εσύ βέβαια μπορείς να πεις ότι όλα αυτά τα καθοδηγεί ο φόβος της απόρριψης, αλλά ούτως ή άλλως, δεν με αφορά η περίπτωση της απόρριψης, γιατί η ανάγνωση που κάνω πάνω στο ζήτημα είναι σχεδόν ταυτόσημη με αυτή του OldBoy. Που σημαίνει ότι δεν θέλεις να μάθεις τι γνώμη έχω για εκείνες "που δεν παίζει να μου κάτσουν". Οι "σούπερμαν" που κουβαλάνε δίπλα τους και οι τόνοι αρωμάτων που φοράνε με κάνουν και παθαίνως ασφυξία μόνο στη σκέψη ότι "αν μου κάθονταν" θα ήμασταν ...μαζί!!!! Βέβαια, τώρα θα πεταχτεί ο OldBoy και θα μου πει ότι το γάμησα το ζήτημα και ψόφησε. Και θα έχει και δίκιο...
Πονηρέ oldboy, μου θυμίζεις τον Μάγο του Ζαρατούστρα. Ή τον Σωκράτη: αυτόν που ρωτά χωρίς να ρωτήσει. Ο Σωκράτης βέβαια ήταν μια αλογόμυγα. Εσύ; Θα σου ζητήσω να στρέψεις το ερώτημα - γιατί περί ερωτήματος πρόκειται, και δεν έχει να κάνει με την διάκριση, αλλά με το γούστο, δηλ. ποιον τύπο γκόμενας γουστάρεις - προς την μεριά σου. Η γλώσσα είναι πληγή, ετοιμάσου να ματώσεις (και το αίμα πνεύμα).
Είσαι εσύ ο ψυχαναλυτής μας που μόνο ρωτά; Στις μέρες μας ισχύει αυτή η αντιστροφή: ρωτά κι ο ψυχαναλυόμενος.
ΠΟΛΥ καλό αυτό Old Boy!
Πέρα από την "ψυχαναλυτική" σκοπιά (δεν ερμηνεύει άλλωστε τα πάντα), θα έλεγα πως η δεύτερη περίπτωση, της "επιθετικά επιδεικνυόμενης ομορφιάς" κολλάει γάντι με τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΤΙΚΕΤΑΣ, στον οποίο ζούμε.
Πρόκειται δηλαδή για ανθρωπολογικό φαινόμενο: όταν ύψιστη αξία γίνεται η Ετικέτα, "αυτό είμαι, τόσο κάνω, πάρ' τε με για ν' αποχτήσω αξία" (αφού ως γνωστόν, εμπόρευμα που μένει απούλητο δεν έχει αξία), τότε επόμενο είναι και το φαινόμενο που θίγεις.
Ενδιαφέρον είναι να παρατηρήσουμε ότι στον πολιτισμό αυτό, ελκύουν τα ΓΥΑΛΙΣΤΕΡΑ πράγματα. Αυτό, επειδή συμβολίζουν το "άθικτο", το εμπόρευμα που δεν έχει χρησιμοποιηθεί από κανέναν άλλον πριν από σένα τον "τυχερό" που θα το πρωτοπάρεις. Απ' όπου και οι τόνοι μέικ-απ (έχουν βγει λέει και σε ματ απόχρωση).
Βέβαια, "ό,τι λάμπει, δεν είναι χρυσός" ... αλλά αυτό το ανακαλύπτεις αφότου έχεις αγοράσει το προϊόν.
Τέλος, δεν ξέρω αν η λέξη "ενοχή" είναι η κατάλληλη για την πρώτη περίπτωση. Η "συστολή" μου έρχεται καλύτερα. Η ενοχή σημαίνει κάτι το τεχνητά επιβεβλημένο από κάποια ιδέα ηθικής (σε ψιλοκαμπουριάζει κιόλας), ενώ η συστολή είναι κάτι το εντελώς φυσικό, που σχετίζεται με την περιπέτεια του προσώπου μέσα στο δημόσιο χώρο: δεν χυμάει να δαγκώσει, αλλά προσέχει και να μην τσαλαπατήσει και να μην τσαλαπατηθεί.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που στις "βιτρινάτες" συναντάς και τις πιο τσαλαπατημένες ψυχές.
Κορίτσια, μαλακά - σας αγαπάμε!
υπαρχουν και ανθρωποι που φερουν την ομορφια τους και τα ταλεντα τους χωρις ενοχη μα ουτε και υπεροψια.υπαρχουν ανθρωποι που δεν φερουν ουτε ομορφια ουτε ταλεντα και ομως ανοιγει η καρδια σου αν τους γνωρισεις.γιατι το περιοριζεις τοσο.ετσι ασπρο μαυρο
εδω ακομα και ο φιλεας μπλογκ τρια φιλετα εφαγε για να γραψει το βαθυστοχαστο ποστ του για τις φιλετικες διαφορες.
μηπως τελικα υπαρχουν χ λογιων ανθρωποι
ε
oldboy, όχι μόνο θα άστραφτε, αλλά θα βρόνταγε κιόλας.
Γενικά, συμφωνώ με το σχόλιο του kamenidis, αν και διαφωνώ με τη βασική αρχή ότι σώνει και καλά τα ταλέντα σου πρέπει να τα κρύβεις (αν τα έχεις) διότι είναι πολύ κακό πράγμα να τα δείχνεις γιατί οι άλλοι θα σε πάρουν με τις λεμονόκουπες.
Μπα !!! Γιατί ;
Δηλαδή, όταν με κάποιο τρόπο διαφέρεις τότε έχεις πρόβλημα, γιατί βρίσκεσαι να κινείσαι εκτός των αποδεκτών ορίων ενός μέσου όρου που δεν ενοχλεί κανένα.
Έχω την εντύπωση ότι όλα παίζονται στο πως τα εισπράττουμε εμείς τα πράγματα και όχι στο πως μας σερβίρονται.
Αν ο ίδιος έχεις βάλει τα πράγματα στη θέση τους και έστω ότι καταβάλεις φιλότιμες προσπάθειες προκειμένου να ψιλοκαταλάβεις τι σου γίνεται, αυτόματα στέκεσαι σε μια απόσταση ασφαλείας.
Εν κατακλείδι δεν ανησυχώ για όλους μας, διότι διαπιστώνω ότι βρισκόμαστε σε καλό δρόμο.
Με άλλα λόγια...καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, να είχαμε και απο μία...ωραία και επιθετική, διότι είμαστε και λίγο τεμπέληδες.
GeorgeS
Νομίζω πάντως ότι ΠΑΡΑ πολύ όμορφες γυναίκες είναι απλώς οι πολύ όμορφες γυναίκες που ΞΕΡΟΥΝ ότι είναι πολύ όμορφες.
Έχουν άλλον αέρα.
Επειτα από την εμπεριστατωμένη συζήτηση μεταξύ (κυρίως) ανδρών για το πως είναι, πως φαίνονται και πως θα θέλατε να φαίνονται οι γυναίκες, είμαι πολύ περίεργη να μάθω πως κατατάσσεται τους άνδρες. Ποιό είναι δηλαδή το στοιχείο εκείνο (όπως η ομορφιά ή το ταλέντο) που - εσεις οι άνδρες θεωρείται ότι - τους ορίζει ούτως ώστε να το φέρουν "ως δώρο" ή με μια υπεροψία ή έστω με μια οπλοφορία... Μην είναι η μαγκιά (η εσωτερική, εννοώ), μην είναι η αρρενωπότητα (μέσα- έξω), μην είναι η εμπειρία, μην είναι τ' άπαρτα ψηλά βουνά.... Διαφωτείστε με παρακαλώ.
ΥΓ. Και επειδή όπως είπε και ο Οσκαρ Ο. "η αλήθεια είναι σπάνια, καθαρή και ουδέποτε απλή" δεχόμεθα και ψέμματα...
Ωραία ερώτηση αλλά πιστεύω οτι οι γυναίκες έλκονται απο την σιγουριά που αποπνέει ένας άντρας. Μιλάει βλέπετε το προτώγονο ένστικτο, ψάχνετε το κυρίαρχο αρσενικό. Με λίγα λόγια τον πιο σίγουρο για τον ευατό του, είτε αυτή η σιγουριά πηγάζει απο την ηλιθιώδη άγνοια και ξεροκεφαλιά του, είτε απο τα χρήαμτά του, είτε απο την ήρεμη σιγουριά της αυτογνωσίας τους. Κατα σειρά ευκολίας. ;)
Uncle Aris:
Προσωπικά δεν θεωρώ καν όμορφες τις δεύτερες.
Και εγώ το ίδιο, θείε Άρη, ειδικά εάν οι παλιοκαρ...ες, την ομορφιά τους την οπλοφορούν χυδαίως πάνω σε άλλους και όχι σε εμένα. Εάν την ομορφιά τους την οπλοφορούσαν χυδαίως επάνω μου και μού άλλαζαν τον αδόξαστο, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα· αντιθέτως, είναι μόνιμη φαντασίωσή μου.
Όλοι οι ειδικοί αυτό λένε, ότι η αυτοπεποίθηση (χυδαία οπλοφορία της ομορφιάς) είναι το 90% του σεξ απήλ.
Έχει διαφορά η αυτοπεποίθηση νομίζω από την επιθετικότητα. Την επιθετικότητα την θεωρώ άσχημη. Σε κάθε περίπτωση. Μπορείς να απορίψεις χωρίς επιθετικότητες και ασχήμιες αν έχεις καλλιέργεια (το οποίο απ'ότι φαίνετε λείπει σε πολλές γυναίκες) Άλλο η αυτοπεποίθηση που θα σου δώσει την δυνατότητα να φλερτάρεις όμορφα και άνετα κι άλλο η επιθετικότητα που βγάζει κάποια επειδή τόλμησες να την κοιτάξεις, εσύ ο ανάξιος λόγου και σαφώς κατώτερου επιπέδου σε σχέση με αυτή ή τις προσοκίες της. Σαφώς υπάρχουνε γυναίκες που θα είναι έτσι με κάποιους κι αλλιώς με κάποιους άλλους. Προσωπική θέση έδωσα εδώ. Σαφώς και μια ωραία γυναίκα που θα φλερτάρει όμορφα μαζί μου, θα την θεωρήσω όμορφη και τ'αντίθετο επίσης. Αλλά ακόμα και σ'αυτήν που θα ανταποκριθεί όμορφα στις δελεαστικές μου προτάσεις (τρομάρα μου!!! :Ρ) θα τις καταχωρηθεί στα μείον μια άσχημη αντιμετώπιση προς έναν τρίτο, αν αυτός δεν την αξίζει (αυτην την αντιμετώπηση εννοώ) Όχι οτι τελικά θα αλλάξει η πορεία των πραγμάτων, αλλά σίγουρα δεν θα έχω και τον ίδιο ενθουσιασμό γι'αυτήν, όπως θα είχα αν δεν ήτανε επιθετική με κανέναν και καθόλου.
Άσε που για να είναι μια επιθετική, γενικά, γυναίκα 'καλή' μαζί σου, είτε πρέπει να είσαι θεογκόμενος, είτε να είσει και πολύ μάγκας ναούμε, είτε να έχεις φράγκα. Με δυο λόγια ψιλοχέστηκαν για το ποιος είσαι στην πραγματικότητα. Αν θέλεις κάτι τέτοιο με γειά σου με χαρά σου, Εμένα να μου λείπει το βύσσινο. Οι υπόλοιποες που ενδιαφέρονται λίγο για να μάθουνε το ποιός είσαι δεν είναι επιθετικές, διότι γνωρίζουνε οτι η επιθετικότητα απομακρύνει τους ανθρώπους.
Μια προυπόθεση όλων όσων έχω γράψει είναι οτι από την μεριά σου σαν άντρας ήσουνα κύριος και αξιοπρεπής, δεν της την έπεσες χυδαία για παράδειγμα.
«ε» λες: «υπαρχουν ανθρωποι που δεν φερουν ουτε ομορφια ουτε ταλεντα και ομως ανοιγει η καρδια σου αν τους γνωρισεις.γιατι το περιοριζεις τοσο.ετσι ασπρο μαυρο».
Προφανώς και υπάρχουν και οι άνθρωποι που περιγράφεις. Δεν περιορίζω τίποτε όμως, γιατί δεν κατηγοριοποίησα όλο το ανθρώπινο γένος, ξεχνώντας να χωρέσω κάπου τους ατάλαντους π.χ. αλλά μίλησα για ένα εντελώς συγκεκριμένο ζήτημα. Οπότε μάλλον άστοχο βρίσκω το σχόλιο σου.
Dianathenes, λες «Αν θεωρήσουμε ότι η ομορφιά καιτο ταλέντο είναι ένα "δώρο", τότε αυτομάτως επιβάλλουμε μια ΑΞΙΑ.
Αν υιοθετούμε σαν μέτρο κατηγοριοποίησης των ανθρώπων μια άλφα "αξία", τότε για τις αντιδράσεις τους ευθυνόμαστε πολύ περισσότερο από αυτούς (για την "ενοχή" ή την "χυδαιότητά" τους). Με άλλα λόγια προσοχή στις "αξίες" (δώρα) που "επιβάλλουμε" σαν κοινωνία».
Αν δεις, χρησιμοποιώ τις λέξεις «δώρο» και «χάρισμα». Και τις χρησιμοποιώ κυρίως με την έννοια αυτού που αποκτάται χωρίς κόπο, αυτού που δίνεται από τη φύση, αυτού που δεν κατακτιέται δικαιωματικά. Δεν τις χρησιμοποιώ λοιπόν με την έννοια της αξίας. Για να σε πείσω δες αν θες και αυτό το παλιότερο ποστ: http://old-boy.blogspot.com/2005/08/blog-post_18.html
Σωστός, σωστός ο Ματερατσοτέτοιος!
Κακά τα ψέμματα.
Όλες οι γυναίκες φαντασιώνονται άντρακλα νταβραντισμένο που γαμάει και δέρνει, και όλοι οι άντρες φαντασιώνονται γυναικάρα γκομενάρα καραπουτανάρα.
Όποιος ή όποια δεν έχει τέτοιες φαντασιώσεις, να σηκώσει το χέρι του.
...
"Οπλοφόρεσέ μου χυδαία την ομορφιά σου, θεά μου, γκομενάρα μου εσύ!"
Αγαπητό Χιόνι,
Επειδή βλέπω ότι κανείς δεν θέλει να απαντήσει στα ερωτήματα σου, αποφάσισα να θυσιαστώ και να σηκώσω το βάρος της ενημέρωσης σου, για την άλλη πλευρά του κρεβατιού.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μην ακούς τις μαλακίες που λέει ο ένας και ο άλλος.
Το κυρίαρχο θηλαστικό είναι η γυναίκα.
Κατ΄αρχήν είναι έτσι φτιαγμένο το σώμα της που μπορεί να αντέχει τον υπέρατατο πόνο που μπορεί να νιώσει ζωντανό ον, αυτόν της γέννας.
Οι ψαγμένοι γυναικολόγοι, σε κάποιο σημείο σταματούν την επισκληρίδιο για να δώσουν την ευκαιρία στη γυναίκα να αισθανθεί αυτό τον πόνο, όχι γιατί είναι σαδιστές, αλλά γιατί είναι μια διαδικασία αναγκαία για τη ψυχολογία σας.
Μπορείς να το φανταστείς ; Γεννάτε.
Εννέα μήνες μεγαλώνετε στα σπλάχνα σας ένα πλάσμα που κανείς δε ξέρει τι θα κάνει στη ζωή του.
Τι κουβαλάτε άραγε ; Έναν ακόμη Αδόλφο ή μήπως το γιατρό που θα βρει το φάρμακο εκείνο που θα σώσει την ανθρωπότητα ;
Ακριβώς επειδή έχετε αυτό το χάρισμα, αυτό το μοναδικό δώρο από τη φύση ή το Θεό (διαλέγεις και παίρνεις) εσείς είστε εκείνες που διαλέγετε αυτόν που θα σας γονιμοποιήσει.
Για να γονιμοποιηθείτε επιλέγετε το πλέον κατάλληλο αρσενικό και το πλέον κατάλληλο αρσενικό είναι εκείνο που πιστεύεται ότι μπορεί να εξασφαλίσει το μέλλον των παιδιών σας.
Αυτό μόνο σας καίει βαθιά μέσα σας και ας μη το ξέρεις ακόμη. Ποιός ; Εκείνος που θα φροντίσει πρώτα τα παδιά σας και μετά εσάς.
Και για να γίνω λίγο πιο σαφής μπορείς να ανατρέξεις στο Σύνταγμα της Ελλάδος για να διαβάσεις τα άρθρα που αφορούν στη μητρότητα.
Εκεί θα διαπιστώσεις με έκπληξη ότι ο νομοθέτης θεωρεί ότι εσύ που γέννησες συνδέεσε κατευθείαν με το παιδί σε αντίθεση με το σύντροφο σου που συνδέεται μαζί του μέσο εσού.
GeorgeS
Η πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση γυναίκας είναι εκείνη «με την οποία περνάς στην άλλη όχθη», ό,τι κι αν φοράει, όπως κι αν κοιτάει.
Τα έχει πει πολύ ωραία ο Κούντερα στην «Αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι».
Novalis, προτιμώ τον πρώτο τύπο, γιατί όπως ωραία το έθεσε και η Γαϊδάρα, η αλαζονεία δημιουργεί μεταστάσεις και στην εξωτερική εμφάνιση.
Κamenidis, λες «Όσον αφορά το ταλέντο, ο διαχωρισμός γίνεται ανάμεσα σε αυτούς που έχουν πραγματικό ταλέντο και το χρησιμοποιούν (είτε το κουβαλάνε με συστολή και ενοχές είτε όχι) και άρα καταφέρνουν και σε αυτούς που ουσιαστικά δεν έχουν ταλέντο, αλλά με το μπούρου-μπούρου τους καταφέρνουν τουλάχιστον να βάλουν στο τραπέζι το ζήτημα "αν έχουν ή δεν έχουν ταλέντο"».
Όχι, εγώ μιλάω για τους όντως ταλαντούχους, που διαχειρίζονται το ταλέντο τους επιθετικά, που επειδή έχουν ταλέντο και όντως δημιουργούν κάτι όμορφο, θεωρούν ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος πρέπει να τους παίρνει πίπες 23 1/2 ώρες το 24ώρο.
Περί του «καθίσματος» και του μη «καθίσματος» που προέκυψε στην πορεία: όχι, δεν μιλάω γι' αυτό. Δεν μιλάω για την απόπειρα να την πέσεις σε κάποια και για τις πιθανότητες επιτυχίας του πεσίματος. Μιλάω για την τύπισα που είναι στο ίδιο βαγόνι του τραίνου ή περπατάει στο πεζοδρόμιο προς το μέρος σου και την κοιτάς φευγαλέα, απλά την κοιτάς, απλά σου αρέσει αυτό που βλέπεις. Λέω ότι υπάρχουν από την μια οι γυναίκες που θα εισπράξουν το βλέμμα σου ευγενικά, με μια κρυμμένη ντροπαλή ευχαρίστηση, εκείνες δηλαδή που θεωρούν φυσικό να τις κοιτάξεις και από την άλλη οι γυναίκες που εισπράττουν το βλέμμα σου σχεδόν με απέχθεια, με περιφρόνηση, εκείνες που κοιτάζουν βλοσυρά και ενοχλημένα και πάντα μπροστά τους, πάντα στο κενό, λες και το βλέμμα σου τους λερώνει το ρουζ, λες και το είδωλό τους προορίζεται μόνο για τον καθρέφτη τους και τον γκόμενό τους.
Old boy, αυτά που λέτε τώρα στο τέλος είναι τελείως άλλα από αυτά που γράφεται στο ποστ σας. Επίσης, τόσο αυστηρές και απόλυτες διακρίσεις δεν υπάρχουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι περνάμε φάσεις που βγαίνουμε προς τα έξω με συστολή και άλλες με τον αέρα του ανθρώπου που έχει συνείδηση και γνώση της ομορφιάς του, όποια κι αν είναι αυτή. Υπάρχει και η χυδαιότητα, τόσο στις γυναίκες όσο και στους άντρες, δυστυχώς δεν σπανίζει καθόλου. Από την άλλη η επιθετική προβολή του όποιου ταλέντου, μπορεί να είναι και αποτέλεσμα της πληθωρικότητας αυτού. Να, σκέφτομαι ας πούμε τον Πικάσσο, επιθετικότατα ταλαντούχος και εξ αυτού επιθετικότατα αρρενωπός, και πολύ αποτελεσματικός και στα δύο. Και στο κάτω κάτω, παρ' όλο που μερικές φορές είναι πολύ όμορφο, γιατί οι γυναίκες να δέχονται το βλέμμα σας με συστολή, με ενοχή; Γιατί να μη σας κοιτάξουν στα μάτια; Απλώς απαντώντας...
GeorgeS ευχαριστώ για την ενημέρωση. Τα 'χω διαβάσει αυτά για την επιλογή του πατέρα των παιδιών μας, αλλά γαμώτο, στην πράξη (και μιλώ εκ μέρους πολλών γυναικών) δεν αποδεικνύεται η θεωρία. Τέτοια αλλοτρίωση του ανθρωπίνου γένους...
Αγαπητή Rayuela, «τελείως άλλα» γιατί; Κατ'αρχήν να διευκρινίσω ότι μιλώντας για ενοχή δεν εννοώ ενοχή επειδή τις κοιτάζει ο άντρας. Το εννοώ κάπως έτσι: είμαι όμορφη, μ' έχει κάνει η μαμά μου κι ο μπαμπάς μου όμορφη, γνωρίζω ότι όταν περπατώ κάνω εντύπωση. Χαίρομαι που είμαι όμορφη και ταυτόχρονα θα ήθελα να είναι η φύση λίγο πιο δίκαιη, θα ήθελα όλες να είναι ωραίες όσο εγώ, δεν είναι όμως και γι' αυτό νιώθω σε ένα μικρό βαθμό ένοχη. Με κοιτάζουν οι άντρες και δεν δέχομαι το βλέμμα τους ως εις βάρος μου επίθεση, αλλά ως κάτι απόλυτα φυσικό. Το πώς θα αντιδράσω μπορεί να ποικίλλει. Μπορεί να ανταποδώσω το βλέμμα, μπορεί να κοιτάξω κάτω, μπορεί να κοιτάξω μπροστά. Κάτι όμως στην αύρα μου δέχεται το βλέμμα με κατανόηση και ευχαρίστηση. Αντιστοίχως στην άλλη κατηγορία όμορφων γυναικών, κάτι στην αύρα τους δέχεται το βλέμμα ως κάτι ανίερο και μιαρό. Το παράδοξο βέβαια είναι ότι ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΥΤΗ ΑΠΟΚΡΟΥΕΙ ΜΕ ΒΔΕΛΥΓΜΙΑ ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΤΡΕΦΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΑΥΤΑ ΘΑ ΚΑΤΕΡΡΕΕ.
Λέτε ότι υπεραπλουστεύω. Μπορεί. Κουβέντα να γίνεται. Επίσης, εννοείται ότι όσα γράφω προϋποθέτουν ένα μη χυδαίο αντρικό βλέμμα.
Όσο για το ταλέντο, ναι, ίσως η πληθωρικότητά του να συνεπάγεται και την επιθετική προβολή του. Από την άλλη όμως το να είσαι ταλαντούχος δεν σε νομιμοποιεί να φέρεσαι και σαν γουρούνι. Η ιστορία θα καταγράψει μόνο τα έργα σου, αλλά οι κοντινοί σου άνθρωποι θα καταγράψουν μια ζωή με έναν
κακομαθημένο.
Το οποίο με φέρνει σε αυτό που είναι η κεντρική ιδέα του ποστ:
Όταν η φύση στέκεται γενναιόδωρη απέναντί μας και μας προικίζει με ένα χάρισμα, εναπόκειται σε μας να το διαχειριστούμε ως κάτι που θα μας κάνει καλύτερους αντί για χειρότερους ανθρώπους.
Ας εξηγήσω τι εννοούσα λοιπόν: αυτό που κατάλαβα από το ποστ δεν μου φάνηκε να είναι το ιδιο με αυτό που λέγατε στο προτελευταίο σχόλιό σας. Δηλαδή εγώ αλλιώς φαντάστηκα τις επιθετικές, όχι πως ανταποδίδουν το βλέμμα με απέχθεια, αλλά πως λειτουργούν οι ίδιες κυριαρχικά, πως κοιτάζουν σαν τις "κόρες του πάρτα-όλα". Αυτές που περιγράφεται τώρα μου φαίνονται απλώς κομπλεξικές. Αλήθεια, το ενενήντα κάτι των γυναικών σας κοιτούν με απέχθεια όταν τις κοιτάζατε; Δεν μπορώ να το πιστέψω... Μπορεί όμως και να έχετε δίκιο. Εγώ ξέρω δεκάδες γυναίκες που δεν το κάνουν πάντως. Από την άλλη, μερικές φορές το ταλέντο μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα να κυριαρχηθεί. Αυτό όμως άσχετο με τις γυναίκες... Και μπορεί να είναι ασυγχώρητο αυτό, αλλά σκεφτείτε να μας είχε προικίσει ο θεός με ένα ανοικονόμητο ταλέντο, μπορεί κι εμείς να μην ξέραμε πώς να το κουμαντάρουμε... Στο νου μου έρχονται πολλά παραδείγματα.
το ενενήντα κάτι τοις εκατό εννοούσα πριν...
«Δηλαδή εγώ αλλιώς φαντάστηκα τις επιθετικές, όχι πως ανταποδίδουν το βλέμμα με απέχθεια, αλλά πως λειτουργούν οι ίδιες κυριαρχικά, πως κοιτάζουν σαν τις "κόρες του πάρτα-όλα"». Same difference. Όπως έγραψα και πριν η ακριβής αντίδραση μπορεί να ποικίλλει.
«Αλήθεια, το ενενήντα κάτι τοις εκατό των γυναικών σας κοιτούν με απέχθεια όταν τις κοιτάζατε;»
Αυτό είναι προσωπικό δεδομένο, αγαπητή :) Αφήστε που δεν κοιτάζω ποτέ :)
«σκεφτείτε να μας είχε προικίσει ο θεός με ένα ανοικονόμητο ταλέντο»
Μα μας έχει, δεν μας έχει ;)
Χάρισμα ξεχάρισμα, κάποιος ορίζει ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑ. Ετσι δεν είναι;
Το Μεσαίωνα π.χ. η ομορφιά είχε διαφορετικά κριτήρια, η αρχαίοι επίσης, για να μην αναφέρω τους νεάτερνταλ...
Ασε το ταλέντο που υπόκειται ταλαντώσεις.. μια γέρνει απο δω και μια από κει.. Λίγοι, πολύ λίγοι ταλαντούχοι ήταν αναγνωρισμένοι στον καιρό τους, κι εκείνοι που ήταν αναγνωρισμένοι όταν ο καιρός πέρασε... ξεαναγνωρίστηκαν! Τους έφαγ' η μαρμάγκα.
Οπότε, ας τοποθετηθεί χρονικά το θέμα παρακαλώ, ε
Σήμερα, βλέπω ένα είδος: Επίθεση για περισσότερο χρήμα και τίποτα λιγότερο -ή περισσότερο.
..και.. σήμερα η ομορφιά φτιάχνεται..
..και.. το ταλέντο υπόκειται στους νόμους της αγοράς..
:-)
Α ρε OldBoy, μου φαίνεται πως όταν μπαίνουμε σε τρένο, κάνουμε τις ίδιες σκέψεις. Έχουμε αυτό το κοινό που δεν πρέπει να έχει κανείς με φίλους του: ίδιο βλέμμα πάνω στις γυναίκες. Δηλαδή: βλέμμα πάνω στις ίδιες γυναίκες. Μήπως είσαι κι εσύ ερωτευμένος με το πλάσμα που λέγεται Norah Jones?
(απαντώ ευθαρσώς σε κάποιον προηγούμενο ότι ΝΑΙ αυτή φαντασιώνομαι να παίζει και να τραγουδά πίσω από το πιάνο της και όχι καμία Pamela!!!!)
Όσο για τους ταλαντούχους, υπάρχουν κάποιοι που το διαχειρίζονται χωρίς καμία συστολή, αλλά τους γουστάρουμε ρε πούστη. Μήπως να συνεχίσουμε την κουβέντα στο post για τον Zidane?... Ή μήπως να ανοίξεις και ένα για τον Maradona?...
Rodia, think again, ειναι λαθος αυτα που λες.
Σκεφτήκατε ποτέ τι μπορεί να γέννησε την επιθετικότητα ή και τη χυδαιότητα ακόμη στην δεύτερη κατηγορία των γυναικών; Μηπώς μια αντίστοιχη αντρική επιθετικότητα ή χυδαιότητα; Θα μπορούσε η επιθετικότητα για την οποία μιλάτε να είναι μια λανθάνουσα άμυνα;
Αγαπητέ Oldboy, εξακολουθώ να νομίζω πως τα δύο πράγματα δεν είναι το ίδιο, αλλά δεν μπορώ να σας πείσω.
"Iridium, τα ακριβή ποσοστά είναι 6,22 % με τον πρώτο τρόπο και 92,78 % με τον δεύτερο (1 % δεν ξέρουν - δεν περπατούν)", συγγνώμη, δεν ήξερα ότι είστε της Στατιστικής Υπηρεσίας, νόμιζα ότι αυτό ήταν το πόρισμα προσωπικών δεδομένων.
Τώρα, σοβαρολογείτε; θέλετε δηλαδή να με κοιτάξετε στο μετρό κι εγώ να σας αντιγυρίσω το βλέμμα κι εκεί να διαβάσατε τη σκέψη "τι κρίμα που η ομορφιά δεν είναι πιο δίκαια μοιρασμένη"; Το πολύ πολύ, να το κάνω αν έχετε μια συμπαθητική φατσούλα κουασιμόδου... Αλλά είμαι σίγουρη πως είστε και ωραίος και έξυπνος και ταλαντούχος... Και προπαντός, σας πειράζω... μη με παρεξηγείτε.
Φοβερό και το πρώτο κείμενο και ο μετέπειτα διάλογος. Ταυτίζομαι με τις απόψεις σου Old boy. Αυτή η γλυκιά συστολή δείχνει άνθρωπο που πατάει γη και δεν έχει καβαλήσει το καλάμι. Άσε δε που είναι το καλύτερο πετυλίγμα σε ένα δώρο της φύσης. Το ποστ αναφέρεται αποκλειστικά σε γυναίκες αλλά από τη μεριά των γυναικών θα έλεγα οτι ακριβώς το ίδιο ισχύει και στα δικά μας μάτια για τους άντρες. Ο σούπερ τύπος που θα μπει σε μια αίθουσα και το βλέμμα του θα υψώνεται λίγο παραπάνω απ' την ευθεία, απλανές, με τη σιγουριά του ωραίου χάνει αυτόματα από βάθος.
"Φοβού τους Δαναούς, και δώρα φέροντας", είπε η άσχημη -και ατάλαντη- γυναίκα.
(= η Φιλομήλα)
σόρρυ βρε old boy αλλά με συγχύζεις τωρα
αν λες ότι σας αρέσουν οι όμορφες γυναίκες μεν, που να μην το έχουν καταλάβει δε (ή τουλάχιστον που συμπεριφέρονται σαν να το αγνοούν)
ειλικρινά δε-γκαταλαβαίνω γιατί όλοι ΠΑΝΤΑ γυρίζουν κ καρφώνουν το x ξέκωλο τσόλι κ ποτέ τη συμπαθητική γκομενα της δίπλα πόρτας
εεεε τώρα μην τα πάρω
Χιόνι, Εσείς επιλέγετε...εσείς ευθύνεστε για τις επιλογές σας.
GeorgeS.
Kamenidis, καλή η Norah, αλλά ως παιδί είχα ένα αίσθημα για τη Νόρα Βαλσάμη. Όσο για τον Ζιντάν δεν κουτούλησε με την ελευθεριότητα που του έδινε το ταλέντο του, αλλά ως αλάνι. Μετά τον είδαμε όλοι αλλιώς επειδή κουβαλούσε το ταλέντο του. Αλλά άλλο η συμπεριφορά του κι άλλο η αντιμετώπισή της.
Αnonymous, ναι, φαντάζομαι ότι σε έναν μικρό βαθμό μπορεί να ισχύει αυτό που λες. Μικρό όμως.
Rayuela, δεν σας παρεξηγώ. Και είναι καιρός να αρχίσετε να προβληματίζεστε για τις αδικίες της φύσης :)
Ladychill, ναι, όπως λες υπάρχει και το αντρικό ανάλογο στη διαχείριση της ομορφιάς.
@isobel
Γιατι πέρα απο το οτιδήποτε υπάρχει στον χαρακτήρα, υπάρχει και το σώαμ (ή κώλος όπως το έθεσες) το οποίο φαίνεται αμέσως σε αντίθεση με τον χαρακτήρα. Αλλά αν πιστεύεις οτι το βλέμμα στο ξέκωλο είναι πιο σημαντικό από τον σεβασμό που θα δείξουμε σε μια κοπέλα που είναι ώριμη (χωρίς αυτό να σημαίνει οτι ντύνετε σαν καλόγρια, για όνομα του θεού, γυναίκες είστε, η ομορφιά της ζωής είστε, πρσοσέξτε τον εαυτό σας!) τότε κάνεις μεγάλο λάθος. Κι αν τα βλέμματα είναι αυτό που σου δίνουνε αυτοπεποίθηση και αυτά κυνηγάς κατα κύριο λόγο, τότε θα έλεγα οτι μάλλον κάπου έχεις χάσει την μπάλα.
@Ανώνυμε/η
Τα επιθετικά και χυδαία βλέμματα των αντρών σίγουρα και υπάρχουνε αλλά να έχεις επιθετική στάση απέναντ σε όλους τους άντρες σαν λανθάνουσα άμυνα, τους τσουβαλιάζεις όλους και είναι άδικο. Και επιπλέον δείχνεις και άσχημη. Δεν μπορείς να κάνεις διαχωρισμό δλαδή; Επιθετική στους χυδαίους μαλάκες και νορμάλ αντιδράσεις σε όλους τους άλλους;
1ον, τι είναι η ομορφιά;
2ον, μια γυναίκα σίγουρη για την σεξουαλικότητα της και την θυληκότητα της που πηγάζει αυτοπεποίθηση θεωρείται ότι οπλοφορεί την ομορφιά της;
Μου αρέσει πολύ το κείμενο αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ φίλες μου, τον εαυτό μου, γυναίκες της ηλικίας μου που σίγουρα ξέρουν τι θέλουν και πολλές φορές το δείχνουν.
Ίσως τελικά η επιθετικότητα είναι κάτι που μόνο μια αντρική ευαισθησλια μπορεί ή θέλει να καταλάβει. Οι γυανίκες απ'ότι φάινετε αδυνατούν ή δεν θέλουνε. Ίσως κι αυτό να είναι ένα μέρος της προαναφερόμενης επιθετικότητας. Η μή κατανόηση, το οτι δεν μας 'νιώθετε'
"Όσο για τον Ζιντάν δεν κουτούλησε με την ελευθεριότητα που του έδινε το ταλέντο του, αλλά ως αλάνι."
Προφανώς και συμφωνώ σύντεκνε OldBoy. Πρέπει όμως πια (προς χάριν της συζήτησης και μόνο) να ορίσουμε πότε κάποιος ταλαντούχος (ή μη) συμπεριφέρεται με τον αέρα που του δίνει το ταλέντο του και πότε ως "απλός" άνθρωπος -κάνοντας δηλαδή έναν περίεργο διαχωρισμό ανάμεσα στα ένστικτα και τις ικανότητες του ίδιου ανθρώπου.
Φοβάμαι πως (ειδικά στις περιπτώσεις ταλαντούχων ανθρώπων ή όμορφων κοριτσιών) τα όρια αυτά είναι λίγο δυσδιάκριτα.
Μόνο με τον Ζιζού μου τα χάλασες λιγάκι Old Boy. Μια ολοφάνερα ΕΝ ΨΥΧΡΩ κουτουλιά δεν είναι my way για έναν άντρα, ούτε καν ενός αλανιού. Είναι κωλοπαιδαρισμός πριμαντόνας που βλέπει να μην της βγαίνει το σόλο.
ΥΓ Στον τελικό ήμουνα με τη Γαλλία.
Tζόνυ, όπως έγραψα και στα σχόλια στα σχετικά ποστ για τον Ζιντάν, δεν νομίζω ότι υπήρχε κάποιο σόλο που δεν έβγαινε. Η Γαλλία στην παράταση ήταν καλύτερη, οι Ιταλοί στα πέναλτι πάντα έχαναν και ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως τελικού αποτελέσματος ο Ζιντάν ήταν ο ατομικός θριαμβευτής του τουρνουά (κάτι που απέδειξε άλλωστε και το σχετικό βραβείο που πήρε).
Κamenidis, θα δεχθώ ότι τα όρια είναι δυσδιάκριτα, απλά πιστεύω ότι αν ο Ζιντάν ήταν λ.χ. ένα μέσου ταλέντου και μηδενικής λάμψης αμυντικό χαφ, πάλι έτσι θα φερόταν. Απλά θα τον αντιμετωπίζαμε διαφορετικά.
Uncle Aris, μου άρεσε σε ένα προηγούμενο σχόλιο η κατηγοριοποίηση που έκανες των λόγων για τους οποίους αισθάνεται σιγουριά ένας άντρας ;)
Old Boy μου, στη μπάλα δεν υπάρχει το κερδίζει οπωσδήποτε όποιος παίζει καλύτερα (πόσο μάλλον 1 ημίχρονο), ούτε ότι ο άλλος συνήθως χάνει στα πέναλτι. Οι παίκτες το ξέρουν και, κυρίως, το νιώθουν μέσα στο τερέν όταν βλέπουν να μην τους βγαίνει σε γκολ ("άμα δε θέλει να μπει η ρημάδα.."). Είχαν προηγηθεί της κουτουλιάς διάφορες τέτοιες φάσεις για τη Γαλλία και η κεφαλιά του Ζιζού που φάνηκε ότι θα 'μπαινε αλλά βλέπεις υπάρχει κι ο γκολκίπερ. Τα νεύρα τότε χτυπάνε το όριο που γράφει "τσατάλια". Αν βάλεις και τ' ότι είσαι παιχταράς και θες να κλείσεις την καριέρα σου με ΤΟΝ τίτλο, είναι πολύ εύκολο να νιώσεις την ανάσα του Μηδενός στο σβέρκο σου. Επειδή όμως το Μηδέν δεν παρουσιάζεται αυτοπροσώπως, τα βάζεις είτε με τη γκίνια σου είτε - το πιο εύκολο - με τον προσωπικό σου αντίπαλο. Τότε, και η πιο απλή βρισιά (από τις εκατομμύρια που έχεις ακούσει κι εκστομίσει 20 χρόνια στο τερέν), όπως λ.χ. "να σου γ... τη μάνα σου", ακούγεται σαν η φωνή της Αβύσσου ("πάει Ο τίτλοοοοοος"). Το πιο φυσικό και συνηθισμένο είναι ν' ανταπαντήσεις με βρισιά ("η αδερφή σου η π..."), προειδοποιητική κατά κάποιον τρόπο, άντε και εν βρασμώ να δώσεις καμμιά ψιλή. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο αγαπημένος μου Ζιζού αποδείχτηκε υπερβολικά ΨΥΧΡΟΣ για πραγματικά Τραγικός Ήρως αντάξιος για τον Μύθο. Σταμάτησε, το σκέφτηκε, έκανε τρία βήματα και χωρίς να "δείξει" τις προθέσεις του έριξε κουτουλιά στο στέρνο. ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ υποστηρίχτηκε πάραυτα από μια κουστωδία αυτόκλητων συνηγόρων του, που τον διέβρωσαν ΗΘΙΚΑ στο έπακρο: στις μέρες που ακολούθησαν ΨΥΧΡΑΝΕ ακόμα περισσότερο και δήλωσε τελικά αμετανόητος - πράγμα άνανδρο και ανάξιο για κάθε Ήρωα. Θα μπορούσε, αν τον βοηθούσε κι ο περίγυρος αντί να τον πριμοδοτεί, να δείξει την αντριωσύνη του μετανοώντας. Τι πιο όμορφο; Αντ' αυτού, κατάντησε να κρύβεται πίσω από τη μάνα του, μια πριμαντόνα. Τα λέω αυτά με άκρα θλίψη για τον Ζιζού και οργή για όσους τον τύφλωσαν.
Old Boy μου, στη μπάλα δεν υπάρχει το κερδίζει οπωσδήποτε όποιος παίζει καλύτερα (πόσο μάλλον 1 ημίχρονο), ούτε ότι ο άλλος συνήθως χάνει στα πέναλτι. Οι παίκτες το ξέρουν και, κυρίως, το νιώθουν μέσα στο τερέν όταν βλέπουν να μην τους βγαίνει σε γκολ ("άμα δε θέλει να μπει η ρημάδα.."). Είχαν προηγηθεί της κουτουλιάς διάφορες τέτοιες φάσεις για τη Γαλλία και η κεφαλιά του Ζιζού που φάνηκε ότι θα 'μπαινε αλλά βλέπεις υπάρχει κι ο γκολκίπερ. Τα νεύρα τότε χτυπάνε το όριο που γράφει "τσατάλια". Αν βάλεις και τ' ότι είσαι παιχταράς και θες να κλείσεις την καριέρα σου με ΤΟΝ τίτλο, είναι πολύ εύκολο να νιώσεις την ανάσα του Μηδενός στο σβέρκο σου. Επειδή όμως το Μηδέν δεν παρουσιάζεται αυτοπροσώπως, τα βάζεις είτε με τη γκίνια σου είτε - το πιο εύκολο - με τον προσωπικό σου αντίπαλο. Τότε, και η πιο απλή βρισιά (από τις εκατομμύρια που έχεις ακούσει κι εκστομίσει 20 χρόνια στο τερέν), όπως λ.χ. "να σου γ... τη μάνα σου", ακούγεται σαν η φωνή της Αβύσσου ("πάει Ο τίτλοοοοοος"). Το πιο φυσικό και συνηθισμένο είναι ν' ανταπαντήσεις με βρισιά ("η αδερφή σου η π..."), προειδοποιητική κατά κάποιον τρόπο, άντε και εν βρασμώ να δώσεις καμμιά ψιλή. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ο αγαπημένος μου Ζιζού αποδείχτηκε υπερβολικά ΨΥΧΡΟΣ για πραγματικά Τραγικός Ήρως αντάξιος για τον Μύθο. Σταμάτησε, το σκέφτηκε, έκανε τρία βήματα και χωρίς να "δείξει" τις προθέσεις του έριξε κουτουλιά στο στέρνο. ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΣΤΥΧΩΣ υποστηρίχτηκε πάραυτα από μια κουστωδία αυτόκλητων συνηγόρων του, που τον διέβρωσαν ΗΘΙΚΑ στο έπακρο: στις μέρες που ακολούθησαν ΨΥΧΡΑΝΕ ακόμα περισσότερο και δήλωσε τελικά αμετανόητος - πράγμα άνανδρο και ανάξιο για κάθε Ήρωα. Θα μπορούσε, αν τον βοηθούσε κι ο περίγυρος αντί να τον πριμοδοτεί, να δείξει την αντριωσύνη του μετανοώντας. Τι πιο όμορφο; Αντ' αυτού, κατάντησε να κρύβεται πίσω από τη μάνα του, μια πριμαντόνα. Τα λέω αυτά με άκρα θλίψη για τον Ζιζού και οργή για όσους τον τύφλωσαν.
Για τα της συμπεριφοράς του των επόμενων ημερών, δεν ξέρω, θέλουν σκέψη. Η μη μετάνοιά του με ικανοποιεί μεν γιατί είναι εντελώς αντικαθωσπρέπει και μη αναμενόμενη, με χαλάει όμως γιατί φαίνεται να του διαφεύγει πως με την κουτουλιά είναι αμφίβολο αν τιμωρείται η προσβολή, είναι σίγουρο όμως πως παγιδεύεται και αποβάλλεται. Για τα όσα προηγήθηκαν της αποβολής, είσαι της θεωρίας Ανδρουλάκη περί ματαίωσης. Τα σχολίασα στο εκεί ποστ, εξηγώντας ότι κατά τη γνώμη μου ο Ζιντάν καμία ματαίωση δεν είχε και ότι ήταν σε μια win/win κατάσταση, έχανε ή κέρδιζε η Γαλλία.
Ρε σεις, γιατί δεν συνεχίζουμε να μιλάμε για τις γυναίκες που κουβαλάνε το ταλέντο τους με μια συστολή?
(Για τους ταλαντούχους πια χέστηκα...)
Βρε αδερφέ, ποιά είναι η "θεωρία Ανδρουλάκη περί ματαίωσης"; Εγώ είμαι της θεωρίας Τουρτούρα περί "νεύρα τσατάλια" :-) Φροϋδομαρξιστική με ολίγες πινελές από Γιούνγκ :-)
Μήπως εσύ είσαι της θεωρίας Πρετεντέρη περί "αντικαθωσπρέπει";
Και γιατί δεν ήταν αντικαθωσπρέπει οι βρισούμπες του βρωμόστομου Ματεράτσι;
Χαχαχαχα! Όλα μύλος μπας και δε μας βγει ο ήρωας!
Τελοσπάντων, ο Kamenidis λέει να το ξαναγυρίσουμε στα κορίστια. Σωστόν και τέλος από μένα. Φιλιά!
Μια και είπαμε για κορίτσια, η αλήθεια είναι πως τώρα τον αδικείς τον Πρετεντέρη. Στο post του OldBoy για τον Zidane, εχω αντιγράψει το σχόλιό του για το γεγονός. Κι όμως, ήταν ενδιαφέρον και ίσα ίσα χλεύαζε το καθωσπρέπει. Περίεργο θα μου πεις για ένα καθωςσπρέπει κορίτσι της κλάσης του...
Kamenidis αυτό λέω: ότι ξάφνου ο Πρετέντερ θυμήθηκε το "αντικαθωσπρέπει" και το κόλλησε τσάτρα-πάτρα στην κουτουλιά του Ζιντάν! Ίσως τον ... βασάνιζε εκείνο το μπουκάλι που είχε κάποτε πετάξει στο γήπεδο του μπάσκετ και τον ξεσκίσανε οι μεντιάδες άσπονδοι φίλοι του, οπότε βρήκε τζάμπα ευκαιρία να πει το σόλο του. Ίσως τον βασανίζει πολύ που πρέπει να είναι καθωσπρέπει κι είπε να ξεδώσει και στο χαρτί!Χαχαχαχά! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, ειδικά του κομιλφό! Άκου ... "αντικομφορμιστική" κι "αντικαθωσπρέπει" η κουτούλα του Ζιζού (αλλά ... έκφραση του στυγνού κατεστημένου οι βρισούμπες του Ματεράτσι)! Κυλιέμαι στο χόρτο από τα γέλια!
Δε μπόρεσα να διαβάσω όλα τα σχόλια και ζητώ συγνώμη αν έχει κάτι ξαναειπωθεί.
Εχουμε πάντοτε την τάση να εξιδανικεύουμε ανθρώπους και καταστάσεις. Η "γλυκιά συστολή" μπορεί να μην είναι γνήσια μετριοφροσύνη, αλλά έλλειψη αυτοπεποίθησης ή - ακόμα χειρότερα - υποκριτική σιγανοπαπαδοσύνη και ασπίδα απέναντι στην "κακία του κόσμου", αφού δυστυχώς η ξεχωριστή ομορφιά, ταλέντο, μυαλό σε έναν άνθρωπο χτυπούνται αλύπητα, στη λογική της ισοπέδωσης και στο όνομα κάποιας "δικαιοσύνης" που υπάρχει μόνο στο μυαλό μιας μερίδας κομπλεξικών.
Μου έρχεται στο μυαλό ένα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ, ίσως το καλύτερο, επεισόδιο της σειράς The Twilight Zone, το Eye of the Beholder (1960). Απεικονίζει τέλεια αυτό που θέλω να πω. Υπάρχουν στο ίντερνετ φωτο και περιγραφές, οπότε δεν επεκτείνομαι.
Οσο αφορά ειδικά το ταλέντο. Κάποιος άνθρωπος που καλλιεργεί το ταλέντο του θέλει ΕΚ ΠΡΩΙΜΙΟΥ να αναγνωριστεί. Τέρμα. Το ότι κάποιοι δε σπρώχνουν όσο πρέπει τον εαυτό τους μπορεί να μην οφείλεται καν σε μετριοφροσύνη, αλλά σε α) τεμπελιά (περίπτωση Λάβκραφτ), β) εθισμούς (περίπτωση Πόε), γ) επαγγελματικές προτεραιότητες (Τόλκιν που ήταν πανεπιστημιακός καθηγητής), δ)οικογενειακές προτεραιότητες, ε) αγοραφοβία και άλλα ψυχολογικά νταραβέρια. Μην αρχίζουμε να κλαίμε για τους αδικημένους της ζωής, που αναγνωρίστηκαν μετά θάνατον, επειδή εν ζωή ήταν μετριόφρονες. Δεν υπάρχει μετριόφρων δημιουργός. Το ότι είμαστε εδώ αυτή τη στιγμή και ποστάρουμε κάποιοι που παλεύουμε με τις λέξεις, σημαίνει ότι είμαστε ψώνια, αλλά δε θα έπρεπε να ντρεπόμαστε γι αυτό, αλλά να φανούμε τουλάχιστον αντάξιοι του ψώνιου αυτού.
(όχι ότι δεν υπάρχουν αληθινά μετριόφρονες άνθρωποι. Αλλά η μετριοφροσύνη τους έγκειται - νομίζω - στη γνώση της ανεπάρκειάς τους, και στην προσπάθεια βελτίωσης και αξιοποίησης των "δώρων" που τους έδωσε η φύση, παρά σε φυσική συστολή)
«Δεν υπάρχει μετριόφρων δημιουργός».
Ίσως να μην υπάρχει μετριόφρων μέσα του δημιουργός, να μην υπάρχει δημιουργός που να μην έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Το θέμα είναι πώς διαχειρίζεται αυτήν την μεγάλη ιδέα προς τα έξω, προς τους τρίτους.
Φυσικά. Πρέπει να είναι μέγας τεχνίτης και μηχανορράφος.
Η Τζούλια Αλεξανδράτου (π.χ.) έδειξε στον κόσμο την εικόνα του απόλυτου ψώνιου, εικόνα που της βγήκε αβίαστα, και απορρίφθηκε πανηγυρικά από όλες τις τελευταίες γνωστές της απόπειρες (τίτλος σταρ Ελλάς, παρουσίαση μουσικού μαγκαζίνο, καριέρα ως τραγουδίστρια).
Η Φόνη Παρτσακλίδου, αντίθετα, η καλλιεργούσα το σεμνό, διακριτικό ίματζ, δίνει "προσεκτικά επιλεγμένες" συνεντεύξεις (οι προσεκτικά επιλεγμένες είναι ακριβώς όσες της προτείνουν), μην ξεχνώντας διακριτικά να καυτηριάσει το σύστημα που ανεβάζει τους ατάλαντους και κατεβάζει τους σεμνούς ταλαντούχους, ως άλλη κυρά-Δέσποινα στο "Γεροντοκόρο", άτιμη ζωή, άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους ρίχνεις στα ξένα χέρια. Με τον τρόπο αυτό έχει πάντα τη θέση της στην καρδιά μας, γιατί η χοντρή νοικοκυρά με τα μαστάρια της γελάδας πιο εύκολα θα ταυτιστεί με την ταπεινή κα Παρτσακλίδου παρά με την Αλεξανδράτου που είναι κούκλα (άλλη λέξη ήθελα να χρησιμοποιήσω, αλλά είπα, μην το χοντρύνω).
Συμφωνούμε ουσιαστικά old boy. Ο καθένας πρέπει να προσέχει την ιδέα που δίνει προς τα έξω. Το ότι όμως είμαι εγώ ταπεινή δε με κάνει ΚΑΛΥΤΕΡΗ από την κάθε Αλεξανδράτου (της οποίας η αποτυχία δεν οφείλεται στο ψωνίζεσθαι, αλλά στην αδεξιότητα να πλασάρει σωστά το ψωνίζεσθαι); με κάνει ίσως πιο επιδέξια στο καμουφλαζ.
Ας πούμε ότι έχουμε δυο γυναίκες πανέμορφες, με εξίσου μεγάλη ιδέα για την ομορφιά τους. Και δυο γυναίκες ταλαντούχες, με εξίσου μεγάλη ιδέα για το ταλέντο τους. Εγώ είμαι με αυτές που δεν φωνάζουν παντού και πάντα είμαι όμορφη ή είμαι ταλαντούχα, προσκυνήστε με. Είμαι αυτές που ξέρουν ότι η ομορφιά και το ταλέντο είναι δώρο και δεν το προβάλλουν επιθετικά πάνω στους άλλους. Υπάρχει μια λεπτή διαφορά μεταξύ ξιπασιάς και ειλικρίνειας, όπως και μεταξύ σεμνότητας και υποκρισίας.
Cool blog, interesting information... Keep it UP 1993 land rover discovery home insurance for landlord Faucet install Kenmore+washers Chance of twins using clomid Breast cancer treatment at shady grove hospital Queen mattress sets free hairy pussy mpg company insurance mortgage pmi Line pharmacy buy tramadol phendimetrazine cod orders 3pm est http://www.infovaltrex.info/safety_of_valtrex_during_pregnancy.html Guy seeking transexuals western australia Carriers health insurance louisiana nike tennis shoe Pirate cpanel download
Δημοσίευση σχολίου
<< Home