Κυριακή, Απριλίου 16, 2006

H Σαρλότ Δεν Μπορούσε

Στην επιλογή του αντρικού ψευδώνυμου δεν κατέφυγε αδικαιολόγητα. Η Μπροντέ ήθελε να την πάρουν σοβαρά ως συγγραφέα, και στην εποχή της οι γυναίκες είχαν ταυτιστεί με την παραγωγή ελαφρών ψυχαγωγικών μυθιστορημάτων. «Η λογοτεχνία δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελεί τη ζωή μιας γυναίκας», της έγραφε ο κύριος Σάουθι, προτρέποντάς την να αποφύγει την απόλυτη εμπλοκή με τη γραφή. Η ίδια όμως, καθώς ήταν μια συνειδητοποιημένη επαγγελματίας, είχε σοβαρές απαιτήσεις από τον εαυτό της και ανάλογες διεκδικήσεις από τους κριτικούς. Σε επιστολή της σε έναν κριτικό της εποχής γράφει: «Θα ήθελα να μη με σκέφτεστε ως γυναίκα. Θα ήθελα όλοι οι κριτικοί βιβλίων να πίστευαν ότι ο Κάρελ Μπελ είναι άντρας· θα ήταν πιο δίκαιο απέναντί του. Θα εξακολουθήσετε, το ξέρω αυτό, να με κρίνετε σύμφωνα με κάποιο πρότυπο που θεωρείτε ταιριαστό προς το φύλο μου ... Ό,τι κι αν γίνει, δεν μπορώ, όταν γράφω, να σκέφτομαι διαρκώς τον εαυτό μου και το τι είναι κομψό και ελκυστικό για τη θηλυκότητα· δεν είναι σύμφωνα με αυτούς τους όρους, ή σύμφωνα με αυτές τις ιδέες, που έπιασα κάποτε την πένα στα χέρια μου: και αν πρόκειται μονάχα με βάση τέτοιους όρους να ανεχθεί κανείς το γράψιμό μου, θα εξαφανιστώ από τα μάτια του κοινού και δεν θα το ταλαιπωρήσω άλλο. Από την αφάνεια ήρθα, και στην αφάνεια μπορώ εύκολα να επιστρέψω».
Το παραπάνω απόσπασμα ήταν από εδώ.
«Πρέπει να γράφεις σαν γυναίκα» (Πρέπει του 19ου αιώνα).
«Πρέπει να γράφεις έτσι ώστε να αρέσεις στον κόσμο» (Πρέπει του σήμερα, εποχής που λατρεύει τις μετρήσεις και στιγματίζει ηθικά την αφάνεια).
«Πρέπει να γράφεις έτσι ώστε να μην πληγώνεις τους άλλους» (Διαχρονικό πρέπει).
Θηλυκότητα - Εμπορικότητα - Ανθρωπιά: διαφορετικές μάσκες του μεγαλύτερου εχθρού της γραφής: της Αυτολογοκρισίας.
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη γραφή, παρά σαράντα χρόνια γραπτοί συμβιβασμοί.
Λέμε τώρα.

17 Comments:

At 4/16/2006 10:00:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...


Charlotte sometimes crying for herself
Charlotte sometimes dreams a wall around herself

 
At 4/16/2006 01:28:00 μ.μ., Blogger Olyf said...

έγραψες παλι ολδιε. Ποιά όμως είναι η ελεϋθερη ελευθερία; και πως καταφέρνει κανεις να ελευθερώσει τη γραφή του απο τά στριφώματα στη ραφή του ; μερικές φορές γίνεται πολυ δυσκολο να πρέπει να αυτοξηλωνεσαι και να αυτομπαλώνεσαι συνεχώς...

 
At 4/16/2006 02:19:00 μ.μ., Blogger Thrass said...

O χειρότερος συμβιβασμός που έχω θέσει στον εαυτό μου, είναι ότι σε κάθε κείμενο πρέπει να γίνομαι κατανοητός τουλάχιστον από έναν αναγνώστη (ο οποίος επιτρέπεται να είναι διαφορετικός κάθε φορά).

Παραφράζοντας Jack Brewer, when the words leave my head, they're already compromised.

 
At 4/16/2006 02:30:00 μ.μ., Blogger Γνωμοδότης said...

Και ο καταναγκασμός του "Πρέπει να γράφεις" σκέτο;

Ο οποίος μπορεί να προέρχεται και απο εμάς, δεν αντιλέγω.

 
At 4/16/2006 02:44:00 μ.μ., Blogger ou ming said...

Όπως έγραψε η Μπροντέ στον εκδότη της κατά την ολοκλήρωση ενός έργου της, "whatever now becomes of the work, the occupation of writing it has been a boon to me. It took me out of dark and desolate reality into an unreal but happier region". Δεν θα μπορούσε να έχει βρεθεί σε αυτό τον τόπο, αν δεν είχε καταργήσει τα πρέπει της πραγματικότητας.

 
At 4/16/2006 03:45:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Snowflake, αν μη τι άλλο, έχεις δημιουργήσει σχολή στα σχόλια :)
Olyf, ελεύθερη ελευθερία; Ξέρω γω; Να γράφεις ακριβώς αυτό που σου ρχεται στο μυαλό, αδιαφορώντας για οτιδήποτε άλλο, για οποιαδήποτε συνέπεια. Στο δεύτερο ερώτημα σου νομίζω ότι αναφέρεσαι στο «πώς» και όχι στο «τί» θα γράφεις.
Thrass, δεν τον ξέρω τον Jack Brewer, οι ανησυχίες του μπλογκ φτάνουν μέχρι τον Jack Bauer. Όσο για τον αναγνώστη που θα σε καταλάβει, αυτός έχει σκεφτεί τι συμβιβασμούς πρέπει να κάνει για να κάτσει να σε διαβάσει ;)
Big Fat Opinion, ναι, τον γνωρίζω πολύ καλά τον συγκεκριμένο καταναγκασμό. Σπανίως είναι ενοχλητικός. Παραδόξως, σπανίως νιώθεται και ως τέτοιος, ως καταναγκασμός. Συνήθως νιώθεται ως ανάγκη. Πού σταματά η ανάγκη και πού ξεκινά ο καταναγκασμός, δεν το ξέρω.
Ou Ming, μια καλή ερώτηση είναι αν θα μπορούσε να έχει βρεθεί σε αυτόν τον τόπο, αν η πραγματικότητά της ήταν φωτεινή και ευτυχισμένη.

 
At 4/16/2006 04:48:00 μ.μ., Blogger selana said...

Ο μεγαλύτερος εχθρός της γραφής είναι η ίδια της η φύση: για να αποκτήσει υπόσταση πρέπει να αναγνωστεί.

 
At 4/16/2006 04:53:00 μ.μ., Blogger ou ming said...

Είναι μεγάλο θέμα αυτό old boy. Ίσως οι δυσαρεστημένοι της ζωής κάποια στιγμή αναγκάζονται να προσαρμόσουν μέσα στο κεφάλι τους τις default ρυθμίσεις της πραγματικότητας κι έτσι οδηγούνται στη δημιουργία (αν όχι στην τρέλα ή και στα δύο). Η ανθρωπότητα και η λογοτεχνία ωφελήθηκε από αυτή τη μαύρη πραγματικότητα της Μπροντέ. Για την ίδια δεν ξέρω. Και δεν ξέρω τελικά αν είναι σημαντική η ευτυχία του ενός ή το όφελος των πολλών. Αυτό μοιάζει να ορίζεται από έναν νόμο έξω από εμάς.

 
At 4/16/2006 08:57:00 μ.μ., Blogger Rodia said...

Δεν είμαι σίγουρη ότι ταιριάζει το "πρέπει".. δεν πρόκειται για εξωτερική πίεση. Συμβαίνει συχνά να γραφουμε καθ' υπαγόρευση.. σαν κάποιος άλλος να πιέζει "από μέσα".. έτσι δεν είναι;

 
At 4/17/2006 09:14:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

μερικες φορες, γραφεις καθ υπαγόρευσιν.. υπαρχει μια δύναμη μέσα σου (Ο θεός η ο διαβολος ελεγε ο χειμωνας) που στα υπαγορευει... ειναι εκεινες οι "δοξαστικές " στιγμές για τις οποιες ζει ο συγγραφεας.
Η "ανθρωπιά" εχθρός της γραφης; οταν το διαβασα το βρηκα αιρετικό, αλλά τελικά μου κάθισε και συμφωνω. αρκει να βαλουμε εισαγωγικά στον ορο. Λιγο όπως οι ταινιες του Χάνεκε.

 
At 4/17/2006 04:58:00 μ.μ., Blogger Valm said...

Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη γραφή, παρά σαράντα χρόνια γραπτοί συμβιβασμοί.

Χαχα, πολύ καλό!

 
At 4/17/2006 05:34:00 μ.μ., Blogger Ladychill said...

Πολύ δίκιο έχεις Old boy! Και η ατάκα του κλεισίματος ήταν το κάτι άλλο!

 
At 4/17/2006 07:29:00 μ.μ., Blogger Old Boy said...

Aλέξη, δεκτά τα εισαγωγικά. Δεν ήξερα πάντως ποιά λέξη να χρησιμοποιήσω που να είναι πιο κατάλληλη.

 
At 4/18/2006 02:26:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Οσοι γράφουν μόνο οι ίδιοι ξέρουν γιατί γράφουν.Ολα τα υπόλοιπα είναι εικασίες και πολλές φορές φτάνουν στα όρια του αστείου.Ποτέ τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται και ποτέ δεν φαίνονται όπως είναι.Λογικό δεν ακούγεται;
Ωραίο blog old-boy.

 
At 4/18/2006 12:16:00 μ.μ., Blogger Μαρκησία του Ο. said...

Συμφωνώ με τη regina.
Όσοι γράφουν, ξέρουν οι ίδιοι γιατί γράφουν. Και ίσως να έχουν και τον "καταναγκασμό" : πρέπει να γράψω, όπως λέμε "πρέπει να αναπνέω"...για τον καθένα είναι κάτι άλλο.

 
At 4/25/2006 09:14:00 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

ΧΑΧΑΧΑ!!! ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ, ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΔΑΡΕΣ "ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ" ΜΠΟΥΚΑΡΑΝΕ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΙ ΞΕΣΚΙΣΑΝ ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΟ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗΣ ΠΕΡΠΑΤΗΜΕΝΗΣ ΕΛΛΗΝΙΔΑΡΑΣ ΣΚΥΛΑΣ ΓΚΟΜΕΝΑΡΑΣ ΠΟΥ ΓΑΜΑΕΙ ΠΗΔΑΕΙ ΚΑΙ ΔΕΡΝΕΙ!

...Α ΛΑ ΜΑΝΙΝΑ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ, "ΦΕΥΓΑ", ΤΟΤΕ... ΠΡΩΤΗ ΜΟΥΡΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟΤΕ... (ΓΑΜΑΩ, ΠΗΔΑΩ, ΠΙΠΑ, ΚΩΛΟΣ, ΔΕΚΑ ΦΟΡΕΣ ΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ) ΚΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ.

YES, MISTRESS CONDOLEEZA, PUNISH ME, PLEASE, MORE, MORE!!

 
At 2/21/2007 01:42:00 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Excellent, love it! Adirondack furniture is mesotherapy ok after a pregnancy cell phone cellphones cellphone cell phones hotcellphones.info www promo acuvue com Adderall abuse diet

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home