Μάλλον
Αν το 95% των τραγουδιών μιλούν για ένα συγκεκριμένο θέμα, κι αν δεν αποδώσουμε το γεγονός σε κάποια παγκόσμια συνωμοσία, αυτό μάλλον κάτι σημαίνει, έτσι δεν είναι;
posted by Old Boy @ 10:02 μ.μ.
13 comments
13 Comments:
Μάλλον ναι. Αλλά έχω και μια αντίρρηση. Το 95% των τραγουδιών λένε 2 πράγματα. Είτε "αγαπώ" και τα συναφή (αγαπούσα, με αγαπούσε, δεν αγάπησα, δεν με αγαπάει κλπ) είτε "πεθαίνω" και τα συναφή (θα πεθάνω, με σκότωσες κλπ). Καθώς επίσης υπάρχει και το μοναδικό άσμα που συνδυάζει και τα δύο είδη: "με σκότωσε γιατί την αγαπούσα"
Όλη η ζωή μας μια σταλιά
στου φεγγαριού τον μύλο
γυρίζει και φεγγοβολά
και γίνεται ουρανός
Μα πιό πολύ μια ερημιά
κι ένας χαμένος ήλιος
που κάθε μερα που περνά
γίνεται πιό θαμπός
Ξέρεις πόσες φορές έχω ματαιώσει ένα "ανέβασμα" επειδή έχω δει στο μόνιτορ να έχουν προλάβει άλλοι να ασχοληθούν με το ίδιο θέμα;
Για τούτο λέω να μη μπαίνω στο μόνιτορ ΠΡΙΝ.
Συγκοινωνούντα δοχεία γίναμε..(αυτό πάλι τι σημίνει;)
:-)
Μια παρεξήγηση αρκετα παλιά αυτή. Όμως, νομίζω, κατα βάσην, το 95% των τραγουδιών δεν μιλούν για την αγάπη, αλλά για το εγώ αυτού που υπόκειται ή νομίζει ότι υπόκειται στους νόμους της (ή τους ανόμους της).
Aγάπη; Μα δεν μιλούν για αγάπη. Για έρωτα μιλούν. Και κυρίως για έρωτες μη ευοδωμένους ή για έρωτες που εξακολουθούν να ισχύουν μονομερώς.
ναι γιατι οι ερωτες "θελουν απουσιες.."
Φέρνω στην συζήτηση το εκπληκτικό δίστιχο:
"Μη μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης,
έλα ν' ανάψουμε την πίπα της ειρήνης"
όπως επίσης και το:
"Απόψε έχω περίοδο, μπες απ' την πίσω δίοδο"
Κυκλοφορούν εκεί έξω, δεν κάνω πλάκα.
To ελληνικό ρεπερτόριο μας έχει χαρίσει αμίμητα δίστιχα, τρίστιχα, τετράστιχα κτλ όπως:
"Θα έρθω μ'αεροπλάνο
στο σπίτι σου επάνω
μια μέρα θα σε κάνω απαγωγή"
Τώρα, με ποιον τρόπο θα προσγειώσει αεροπλάνο στην ταράτσα του σπιτιού της ο-αποφασιμένος αν μη τι άλλο, Ματθαίος Γιαννούλης, παραμένει ένα μυστήριου του Υπερρελασπισμού (βλέπε Σουρεαλισμός της Λάσπης).
Αλλά επειδή δεν θέλω να εισβάλω ξανά στο blog του φίλτατου OldBoy, ως "άνδρας μεθύοντας πάνυ σφόδρα" στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, θα σωπάσω και ο Αντρέ Μπρετόν του Σκυλάδικου, του καλού, του σωστού, του πρόστυχου, θα ξαναπέσει σε μίνι νάρκη.
Χειμερία, όχι εκρηκτική συσκευή.
Πάλι λύσσαξες με το φεγγάρι;
Νεότερα από το μέτωπο των δικαστικών αγωγών: ο Λουδοβίκος βαν Μπετόβεν απαίτησε με εξώδικο από τον Ακατανόμαστο, που λέει ο Τζίμης, να πάψει να ατενίζει το φεγγάρι. Η έκθαμβη ακτινοβολία που εκπέμπουν τα όμματα του εν λόγω τράγου(-διστή)και αντανακλώνται μέσω του φεγγαριού, οδηγούν την υγεία του Λουδοβίκου σε ανεπιστρεπτί τύφλωση (όταν δεν του φτάνει κιόλας η κώφωση).
Κάτω η δικτατορία του Ακατανόμαστου!
Μήπως απλώς σημαίνει ότι όλα αυτά τα τραγούδια έχουν γραφτεί από το ίδιο χέρι, από το ίδιο μυαλό, από την ίδια έμπνευση; 95% is too much.
Φύγαμε εντελώς από το θέμα, αλλά αυτό για τις «συσκευασίες μαργαρίνης» το άκουσα κι εγώ τις προάλλες και υποκλίθηκα στον ποιητή.
Θα μπορούσε να βάλει εναλλακτικά
«Μην μου πετάς βαζάκια οβομαλτίνης»
«Μην μου πετάς φιξάκια ηρωίνης»
«Μην μου πετάς ξηρόκαρπα Αιγίνης»
κλπ κλπ
Merika agaphmena:
Σκελετουλα, σ’αγαπαω σκελετουλα
Με τα χερια μου σου κλεινω τη μεσουλα
(8igei kai to provlhma ths anorejias...)
Δημήτρης Σταρόβας:
Ανεμογκάστρι ήτανε
Τζάμπα οι ετοιμασίες
Τζάμπα τα πήρανε οι γιατροί
Τζάμπα κι οι εκκλησίες
(8igei kai to 8ema twn ektrwsewn)
Λάκης Σκουτάρης
"Σκοτάδι, πισσοσκόταδο, μαύρο σκοτάδι πίσσα,
σκοτάδι είσαι σκοτεινό, σκοτοσκοτεινιασμένο,
σκοτάδι κατασκότεινο, και βράδυ βραδιασμένο."
kai twra to kalutero, refren apo tragoudi enos keratouklh pou apeilei oti 8a ferei th venzinh kai:
"την είχα άχτι, την είχα άχτι,
τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,
μέσα στο τσίγκινο κουτί,
που φύλαγε τα μπικουτί...."
Looking for information and found it at this great site... » »
Δημοσίευση σχολίου
<< Home